Κεφάλαιο 5º

Αρχές αληθινής μετανοίας

«Για όσους πληρώνουν το τίμημα που απαιτείται από την αληθινή μετάνοια, η υπόσχεση είναι βέβαιη. Μπορείτε να είσθε και πάλι καθαροί. Η απόγνωση μπορεί να αρθεί. Η γλυκιά γαλήνη της συγχώρησης θα ρέει στη ζωή σας».

Από τη ζωή του Έζρα Ταφτ Μπένσον

Στην πρώτη του ομιλία γενικής συνελεύσεως ως Προέδρου της Εκκλησίας, ο Πρόεδρος Έζρα Ταφτ Μπένσον δήλωσε: «Καθώς έχω επιζητήσει καθοδήγηση από τον Κύριο, επιβεβαιώθηκε εκ νέου στον νου και την καρδιά μου η δήλωση του Κυρίου να “λέ[ει] τίποτα άλλο προς αυτήν τη γενεά παρά μόνο μετάνοια” (Δ&Δ 6:9, 11:9). Αυτό ήταν ένα θέμα κάθε προφήτου των τελευταίων ημερών»¹.

Ακόμη και πριν από την κλήση του ως Προέδρου της Εκκλησίας, ο Πρόεδρος Μπένσον έκανε τη μετάνοια σημαντικό θέμα της διακονίας του. Τον είχε συμβουλεύσει να το κάνει ο Τζωρτζ Άλμπερτ Σμιθ, ο Πρόεδρος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων τότε. Σε ένα γράμμα, το οποίο γράφηκε όχι πολύ καιρό μετά την κλήση του Προέδρου Μπένσον στην αποστολική ιδιότητα, ο Πρόεδρος Σμιθ είπε: «Αποστολή σου εφεξής είναι να βρίσκεις τρόπους και μέσα για να διαδίδεις την αλήθεια και να προειδοποιείς τους ανθρώπους με τους οποίους έρχεσαι σε επαφή με τον πιο καλοσυνάτο δυνατόν τρόπο ότι η μετάνοια θα είναι η μόνη πανάκεια για όλα τα κακά αυτού του κόσμου»².

Ο Πρόεδρος Μπένσον ήταν πιστός σε αυτό το καθήκον καθώς δίδασκε το Ευαγγέλιο σε όλον τον κόσμο. Δίδασκε ότι «είναι καλύτερα να προετοιμάζεσαι και να αποτρέπεις παρά να επιδιορθώνεις και να μετανοείς»³. Όμως, παρατήρησε επίσης ότι «όλοι χρειάζεται να μετανοήσουμε»⁴. Τόνισε τη «μεγάλη αλλαγή» στην καρδιά σε σχέση με τη μετάνοια (βλέπε Άλμα 5:12–14) και εξήγησε τον ρόλο του Σωτήρος στο να επιφέρει τέτοια αλλαγή:

«Ο Κύριος ενεργεί από μέσα προς τα έξω. Ο κόσμος ενεργεί από έξω προς τα μέσα. Ο κόσμος θα έβγαζε τους ανθρώπους από τις φτωχογειτονιές. Ο Χριστός βγάζει κάθε υποβάθμιση από τους ανθρώπους και στη συνέχεια, εκείνοι, βγάζουν τον εαυτό τους από τις υποβαθμισμένες φτωχογειτονιές. Ο κόσμος θα διέπλαθε τους ανθρώπους μεταβάλλοντας το περιβάλλον τους. Ο Χριστός αλλάζει τους ανθρώπους οι οποίοι, στη συνέχεια, αλλάζουν το περιβάλλον τους. Ο κόσμος θα διαμόρφωνε την ανθρώπινη συμπεριφορά, αλλά ο Χριστός μπορεί να αλλάξει την ανθρώπινη φύση…

»Ναι, ο Χριστός αλλάζει ανθρώπους και οι αλλαγμένοι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο»⁵.

Ο Κύριος είπε: «Η χάρη μου είναι αρκετή για όλους τους ανθρώπους που ταπεινώνουν τους εαυτούς τους ενώπιόν μου» (Εθέρ 12:27).

Διδασκαλίες του Έζρα Ταφτ Μπένσον

Για να μετανοήσουμε αληθώς, πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε ότι το σχέδιο του Ευαγγελίου είναι το σχέδιο ευδαιμονίας.

Με τη συνήθη έννοια του όρου, η ιδιότητα του μέλους στην Εκκλησία σημαίνει ότι ένα άτομο έχει το όνομά του επισήμως καταγεγραμμένο στα αρχεία μητρώου μέλους της Εκκλησίας…

Όμως ο Κύριος ορίζει το μέλος της βασιλείας Του με έναν κάπως διαφορετικό τρόπο. Το 1828, μέσω του Προφήτου Τζόζεφ Σμιθ, είπε: «Ιδές, αυτή είναι η διδαχή μου -- όποιος μετανοεί και έρχεται προς εμένα, αυτός είναι η εκκλησία μου». (Δ&Δ 10:67. Η πλάγια γραφή προστέθηκε.) Για Εκείνον, του οποίου είναι η Εκκλησία αυτή, η ιδιότητα του μέλους περιλαμβάνει κατά πολύν περισσότερο από το να είναι κανείς απλώς ένα μέλος στα αρχεία.

Συνεπώς, θα ήθελα να διατυπώσω σημαντικές έννοιες τις οποίες πρέπει να καταλάβουμε και να εφαρμόσουμε, αν πρέπει να μετανοήσουμε αληθώς και να έλθουμε προς τον Κύριο.

Μία από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες απάτες του Σατανά είναι η αντίληψη ότι οι εντολές του Θεού προορίζονται να περιορίζουν την ελευθερία και να θέτουν όρια στην ευδαιμονία. Ενίοτε, οι νέοι άνθρωποι ειδικώς αισθάνονται ότι τα πρότυπα του Κυρίου είναι σαν φράκτες και αλυσίδες, εμποδίζοντάς τους από αυτές τις δραστηριότητες που φαίνονται απολαυστικότατες στη ζωή. Όμως ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Το σχέδιο του Ευαγγελίου είναι το σχέδιο διά του οποίου οι άνθρωποι οδηγούνται σε πληρότητα αγαλλίασης. Αυτή είναι η πρώτη έννοια που θα ήθελα να τονίσω. Οι αρχές του Ευαγγελίου είναι τα βήματα και οι κατευθυντήριες οδηγίες που θα μας βοηθήσουν να βρούμε αληθινή ευδαιμονία και αγαλλίαση.

Η κατανόηση αυτής της έννοιας έκανε τον Ψαλμωδό να αναφωνήσει: «Πόσο αγαπώ τον νόμο σου! …Με τα προστάγματά σου με έκανες σοφότερο από τους εχθρούς μου. …Λύχνος στα πόδια μου είναι ο λόγος σου, και φως στα μονοπάτια μου. …Τα μαρτύριά σου κληρονόμησα στον αιώνα· επειδή, αυτά είναι η αγαλλίαση της καρδιάς μου» (Ψαλμοί 119:97–98, 105, 111).

Αν επιθυμούμε να μετανοήσουμε αληθώς και να έλθουμε σε Εκείνον, ώστε να μπορούμε να αποκαλούμαστε μέλη της Εκκλησίας Του, κατά πρώτον και κύριο λόγο πρέπει να φθάσουμε στο σημείο να συνειδητοποιήσουμε αυτήν την αιώνια αλήθεια -- το σχέδιο του Ευαγγελίου είναι το σχέδιο της ευδαιμονίας. Η ανομία ποτέ δεν έφερε, ποτέ δεν φέρνει, ποτέ δεν θα μας φέρει ευδαιμονία [βλέπε Άλμα 41:10]. Η παραβίαση των νόμων του Θεού φέρνει μόνον δυστυχία, σκλαβιά και σκότος⁶.

Η πίστη στον Ιησού Χριστό προηγείται της αληθινής μετάνοιας.

Μία δεύτερη έννοια που είναι σημαντική για την κατανόησή μας είναι η σχέση της μετάνοιας με την αρχή της πίστεως. Η μετάνοια είναι η δεύτερη θεμελιώδης αρχή του Ευαγγελίου. Η πρώτη είναι ότι πρέπει να έχουμε πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί η πίστη στον Κύριο προηγείται της αληθινής μετάνοιας;

Για να απαντήσουμε σε αυτήν την ερώτηση, πρέπει να καταλάβουμε κάτι σχετικώς με την εξιλεωτική θυσία του Διδασκάλου. Ο Λεχί δίδαξε ότι «δεν υπάρχει σάρκα που να μπορεί να κατοικεί στην παρουσία τού Θεού, παρά μόνο με την αξία και την ευσπλαχνία και τη χάρη τού Άγιου Μεσσία» (Νεφί Β΄ 2:8). Ακόμη και ο πιο δίκαιος και έντιμος άνθρωπος δεν μπορεί να σώσει απλώς τον εαυτό του βάσει των αρετών του, διότι, όπως μας λέει ο Απόστολος Παύλος: «όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα τού Θεού» (Προς Ρωμαίους 3:23).

Αν δεν ήταν η τέλεια, αναμάρτητη ζωή του Σωτήρος, την οποίαν θυσίασε προθύμως για εμάς, δεν θα μπορούσε να υπάρξει άφεση αμαρτιών.

Συνεπώς, η μετάνοια σημαίνει περισσότερα από απλώς μία βελτίωση συμπεριφοράς. Πολλοί άνδρες και γυναίκες στον κόσμο επιδεικνύουν μεγάλη δύναμη θέλησης και αυτοπειθαρχίας στην υπερνίκηση άσχημων συνηθειών και στις αδυναμίες της σάρκας. Ωστόσο, ταυτοχρόνως δεν σκέπτονται τον Διδάσκαλο και ενίοτε ακόμη και ανοικτά Τον απορρίπτουν. Τέτοιες αλλαγές συμπεριφοράς, ακόμη και αν είναι προς μία θετική κατεύθυνση, δεν αποτελούν αληθινή μετάνοια.

Πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό είναι το θεμέλιο επί του οποίου πρέπει να οικοδομηθεί η ειλικρινής και σημαίνουσα μετάνοια. Αν επιζητούμε αληθώς να εγκαταλείψουμε την αμαρτία, πρέπει πρώτα να κοιτάξουμε προς Εκείνον ο οποίος είναι ο Αίτιος της σωτηρίας μας⁷.

Η μετάνοια περιέχει μεγάλη αλλαγή στην καρδιά.

Η τρίτη σημαντική αρχή για να καταλάβουμε, αν θέλουμε να είμαστε αληθινά μέλη της Εκκλησίας, είναι ότι η μετάνοια δεν περιέχει μόνον μία αλλαγή στις πράξεις, αλλά μία αλλαγή στην καρδιά.

Όταν ο βασιλέας Βενιαμίν τελείωσε την αξιοσημείωτη ομιλία του στη γη του Ζαραχέμλα, όλοι οι άνθρωποι φώναζαν με μια φωνή ότι πίστεψαν τα λόγια του. Ήξεραν μετά βεβαιότητος ότι οι υποσχέσεις του για τη λύτρωση ήσαν αληθινές, επειδή, είπαν: «το Πνεύμα τού Κυρίου τού Παντοκράτορα… προκάλεσε μεγάλη αλλαγή μέσα μας, δηλαδή στην καρδιά μας, ώστε δεν έχουμε πια τάση να κάνουμε τίποτα πονηρό, αλλά να κάνουμε το καλό συνεχώς» (Μωσία 5:2)⁸.

Μπορούν να αλλάξουν οι καρδιές των ανθρώπων; Μα, βεβαίως! Συμβαίνει κάθε ημέρα στο μέγα ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας. Είναι ένα από τα πιο ευρέως διαδεδομένα σύγχρονα θαύματα του Χριστού. Αν δεν σας έχει συμβεί -- θα πρέπει.

Ο Κύριός μας είπε στον Νικόδημο ότι «αν κάποιος δεν γεννηθεί από επάνω, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία τού Θεού» (Κατά Ιωάννην 3:3)…

Ο Άλμα δηλώνει: «Και ο Κύριος μού είπε: Μην απορείς που όλη η ανθρωπότητα, μάλιστα, άνδρες και γυναίκες, όλα τα έθνη, οι φυλές, οι γλώσσες και οι λαοί, πρέπει να ξαναγεννηθούν. Μάλιστα, να γεννηθούν από τον Θεό, να αλλάξουν από τη σαρκική κατάστασή τους και την κατάσταση τής πτώσης τους, σε κατάσταση χρηστότητας, λυτρωμένοι από τον Θεό, και γινόμενοι γιοι και κόρες του.

»Και έτσι γίνονται νέα όντα. Και αν δεν το κάνουν αυτό, δεν μπορούν με κανένα τρόπο να κληρονομήσουν τη βασιλεία τού Θεού» (Μωσία 27:25–26)…

Το τέταρτο κεφάλαιο του Άλμα περιγράφει μία περίοδο στην ιστορία των Νεφιτών κατά την οποίαν «η Εκκλησία άρχισε να αποτυχαίνει κατά την πρόοδό της» (Άλμα 4:10). Ο Άλμα αντιμετώπισε αυτήν τη δυσκολία με το να παραιτηθεί από τη θέση του ως αρχιδικαστή στη διακυβέρνηση «και περιορίστηκε αποκλειστικά στην αρχιεροσύνη», ευθύνη που ήταν δική του (Άλμα 4:20).

Κατέθεσε «με απλή μαρτυρία» εναντίον του λαού (Άλμα 4:19) και στο πέμπτο κεφάλαιο του Άλμα κάνει περισσότερες από σαράντα κρίσιμες ερωτήσεις. Μιλώντας ειλικρινώς στα μέλη της Εκκλησίας, δήλωσε: «Σας ρωτάω, αδελφοί μου τής εκκλησίας, γεννηθήκατε πνευματικά από τον Θεό; Λάβατε τη μορφή του στην όψη σας; Αισθανθήκατε αυτήν τη μεγάλη αλλαγή στην καρδιά σας;» (Άλμα 5:14).

Εξακολούθησε: «Και τώρα ιδέστε, σας λέω, αδελφοί μου, αν έχετε αισθανθεί αλλαγή στην καρδιά σας, και αν έχετε νιώσει ότι θέλατε να ψάλλετε το τραγούδι τής λυτρωτικής αγάπης, θα σας ρωτήσω, μπορείτε να νιώσετε το ίδιο τώρα;» (Άλμα 5:26).

Δεν θα αυξανόταν εντυπωσιακά η πρόοδος της Εκκλησίας σήμερα με τον αυξανόμενο αριθμό αυτών που αναγεννώνται πνευματικά; Μπορείτε να φαντασθείτε τι θα γινόταν στο σπίτι μας; Μπορείτε να φαντασθείτε τι θα συνέβαινε με τον αυξανόμενο αριθμό αντιτύπων του Βιβλίου του Μόρμον στα χέρια ενός αυξανόμενου αριθμού ιεραποστόλων, οι οποίοι γνωρίζουν πώς να το χρησιμοποιούν και οι οποίοι έχουν γεννηθεί από τον Θεό; Όταν συμβεί αυτό, θα έχουμε την άφθονη συγκομιδή ψυχών που υποσχέθηκε ο Κύριος. Ήταν ο «γενν[ημένος] από τον Θεό» Άλμα, ο οποίος ως ιεραπόστολος ήταν εις θέσιν να μεταδώσει τον λόγο ότι πολλοί άλλοι είχαν επίσης γεννηθεί από τον Θεό. (Βλέπε Άλμα 36:23–26)⁹.

Μέσω μετανοίας, ο Άλμα ο νεότερος βίωσε μία θαυμαστή αλλαγή στην καρδιά.

Όταν έχουμε περάσει αυτήν τη δυνατή αλλαγή, η οποία προκαλείται μόνο μέσω πίστεως στον Ιησού Χριστό και μέσω της λειτουργίας του Πνεύματος επάνω μας, είναι σαν να έχουμε γίνει ένα καινούργιο άτομο. Συνεπώς, η αλλαγή παρομοιάζεται με μία νέα γέννηση. Χιλιάδες από εσάς έχετε βιώσει αυτήν την αλλαγή. Έχετε εγκαταλείψει ζωή με αμαρτία, ενίοτε βαθιά και προσβλητική αμαρτία και μέσω της εφαρμογής του αίματος του Χριστού στη ζωή σας, έχετε γίνει καθαροί. Δεν έχετε πλέον επιθυμία να επιστρέψετε στους παλιούς σας τρόπους. Είσθε στην πραγματικότητα ένα καινούργιο άτομο. Αυτό είναι το νόημα της αλλαγής στην καρδιά¹⁰.

Η λύπη κατά Θεόν οδηγεί στην αληθινή μετάνοια.

Η τέταρτη έννοια που θα ήθελα να τονίσω είναι αυτό που αναφέρουν οι γραφές ως «λύπη κατά Θεόν» για τις αμαρτίες μας. Είναι σύνηθες να βρίσκουμε άνδρες και γυναίκες στον κόσμο, οι οποίοι αισθάνονται τύψεις για τα πράγματα που κάνουν λάθος. Ενίοτε αυτό συμβαίνει, επειδή οι πράξεις τους προκαλούν στους ίδιους ή σε αγαπημένα πρόσωπα μεγάλη λύπη και δυστυχία. Ενίοτε, η λύπη τους προκαλείται, επειδή πιάνονται και τιμωρούνται για τις πράξεις τους. Τέτοια εγκόσμια συναισθήματα δεν αποτελούν «λύπη κατά Θεόν».

…Κατά τις τελευταίες ημέρες του έθνους των Νεφιτών, ο Μόρμον είπε για τον λαό του: «η θλίψη τους δεν ήταν προς μετάνοια, ένεκα της καλοσύνης τού Θεού, αλλά ήταν μάλλον η θλίψη των καταραμένων, επειδή ο Κύριος δεν τους αφήνει πάντα να παίρνουν ευτυχία με την αμαρτία.

»Και δεν έρχονταν προς τον Ιησού με καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο, αλλά καταριόνταν τον Θεό, και εύχονταν να πεθάνουν» (Μόρμον 2:13–14).

Στο ανατολικό ημισφαίριο, ο Απόστολος Παύλος εργαζόταν ανάμεσα στον λαό της Κορίνθου. Αφού ήλθαν αναφορές για σοβαρά προβλήματα ανάμεσα στους Αγίους, συμπεριλαμβανομένης της ανηθικότητας (βλέπε Προς Κορινθίους Α΄ 5:1), ο Παύλος έγραψε μία επιστολή δριμείας επιτιμήσεως. Οι άνθρωποι ανταποκρίθηκαν με την κατάλληλη συμπεριφορά και προφανώς διορθώθηκαν τα προβλήματα, διότι στη δεύτερη επιστολή του προς αυτούς, ο Παύλος έγραψε: «Τώρα χαίρομαι, όχι επειδή λυπηθήκατε, αλλ’ ότι λυπηθήκατε προς μετάνοιαν· επειδή λυπηθήκατε κατά Θεόν…

»Δεδομένου ότι, η λύπη κατά Θεόν γεννάει μετάνοια προς αμεταμέλητη σωτηρία· η λύπη, όμως, του κόσμου γεννάει θάνατο» (Προς Κορινθίους Β΄ 7:9–10).

Και στις δύο αυτές γραφές, η λύπη κατά Θεόν ορίζεται ως η λύπη που μας οδηγεί στη μετάνοια.

Η λύπη κατά Θεόν είναι ένα δώρο του Πνεύματος. Είναι η βαθιά συνειδητοποίηση ότι οι πράξεις μας έχουν προσβάλει τον Πατέρα και Θεό μας. Είναι η ξεκάθαρη επίγνωση ότι η συμπεριφορά μας έκανε τον Σωτήρα, Εκείνον που δεν γνώρισε αμαρτία, δηλαδή τον σπουδαιότερο όλων, να υπομείνει αγωνία και δεινά. Οι αμαρτίες μας Τον έκαναν να αιμορραγεί από κάθε πόρο. Αυτή η πολύ αληθινή διανοητική και πνευματική οδύνη είναι αυτό το οποίο αναφέρουν οι γραφές ως το να έχουμε «καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο». (Βλέπε Νεφί Γ΄ 9:20, Μορόνι 6:2, Δ&Δ 20:37, 59:8, Ψαλμοί 34:18, 51:17, Ησαΐας 57:15). Ένα τέτοιο πνεύμα είναι το απόλυτο προαπαιτούμενο της αληθινής μετάνοιας¹¹.

Ο Επουράνιος Πατέρας και ο Ιησούς Χριστός ανυπομονούν να μας δουν να αλλάζουμε τη ζωή μας και θα μας βοηθήσουν.

Η επόμενη αρχή για την οποία θα ήθελα να συζητήσω είναι η εξής: Κανείς δεν ανυπομονεί περισσότερο να μας δει να αλλάζουμε τη ζωή μας από τον Πατέρα και τον Σωτήρα. Στο βιβλίο της Αποκάλυψης υπάρχει μία δυνατή και βαθιά πρόσκληση από τον Σωτήρα. Λέει: «Προσέξτε, στέκομαι στη θύρα και κρούω· αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου, και ανοίξει τη θύρα, θα μπω μέσα σ’ αυτόν, και θα δειπνήσω μαζί του κι αυτός μαζί μου» (Αποκάλυψη 3:20). Προσέξτε ότι δεν λέει: «Στέκομαι στη θύρα και περιμένω να κρούσετε εσείς». Καλεί, γνέφει, ζητεί να ανοίξουμε απλώς την καρδιά μας και να Τον αφήσουμε να μπει μέσα.

Στη σπουδαία ομιλία του Μορόνι περί πίστεως, η αρχή διδάσκεται ακόμη πιο ξεκάθαρα. Του είπε ο Κύριος: «Αν οι άνθρωποι έρχονται προς εμένα θα τους δείξω τις αδυναμίες τους. Δίνω στους ανθρώπους αδυναμίες για να είναι ταπεινόφρονες. Και η χάρη μου είναι αρκετή για όλους τους ανθρώπους». Δεν έχει σημασία ποια είναι η έλλειψή μας ή η αδυναμία μας ή η ανεπάρκειά μας. Οι δωρεές και οι δυνάμεις Του είναι αρκετές να τις υπερνικήσουν όλες.

Ο Μορόνι συνεχίζει με τα λόγια του Κυρίου: «Η χάρη μου είναι αρκετή για όλους τους ανθρώπους που ταπεινώνουν τους εαυτούς τους ενώπιόν μου. Γιατί αν ταπεινώσουν τους εαυτούς τους ενώπιόν μου, και έχουν πίστη σε μένα, τότε θα κάνω εγώ τα αδύναμα να γίνουν δυνατά γι’ αυτούς» (Εθέρ 12:27. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).

Τι υπόσχεση από τον Κύριο! Η ίδια η πηγή των προβλημάτων μας μπορεί να αλλάξει, να διαπλαστεί, να διαμορφωθεί σε δυνατό σημείο και πηγή δύναμης. Αυτή η υπόσχεση επαναλαμβάνεται με τη μία ή την άλλη μορφή σε πολλές άλλες γραφές. Ο Ησαΐας είπε: «Δίνει ισχύ στους εξασθενημένους, και αυξάνει τη δύναμη στους αδύνατους» (Ησαΐας 40:29). Ο Κύριος είπε στον Παύλο: «Αρκεί σε σένα η χάρη μου· επειδή, μέσα σε αδυναμία, η δύναμή μου φανερώνεται τέλεια» (Προς Κορινθίους Β΄ 12:9). Στο Διδαχή και Διαθήκες διαβάζουμε: «Εκείνος που τρέμει κάτω από τη δύναμή μου θα γίνει δυνατός, και θα παράγει καρπούς εγκωμίων και σύνεσης» (Δ&Δ 52:17. Βλέπε, επίσης, Νεφί Α΄ 17:3, Νεφί Β΄ 3:13, Δ&Δ 1:28, 133:58–59)¹².

Μία από τις πιο αποτελεσματικές στρατηγικές του Σατανά με όσους έχει δελεάσει στην αμαρτία είναι να ψιθυρίζει στα αφτιά τους ότι δεν είναι άξιοι να προσεύχονται. Θα σας πει ότι ο Επουράνιος Πατέρας είναι τόσο δυσαρεστημένος μαζί σας που δεν θα ακούσει ποτέ τις προσευχές σας. Αυτό είναι ψέμα και το λέει για να μας εξαπατήσει. Η δύναμη της αμαρτίας είναι μεγάλη. Αν θέλουμε να απελευθερωθούμε από αυτήν, ειδικώς τη σοβαρή αμαρτία, πρέπει να έχουμε μία δύναμη μεγαλύτερη από τον εαυτό μας.

Κανείς δεν ανυπομονεί περισσότερο να σας βοηθήσει να ξεφύγετε από την αμαρτία από τον Επουράνιο Πατέρα σας. Πηγαίνετε σε Εκείνον. Αναγνωρίστε την αμαρτία σας, εξομολογηθείτε τη ντροπή σας και την ενοχή σας και κατόπιν παρακαλέστε Τον για βοήθεια. Έχει τη δύναμη να σας βοηθήσει να θριαμβεύσετε¹³.

Αδελφοί και αδελφές, πρέπει να πηγαίνουμε τις αμαρτίες μας στον Κύριο με ταπεινή και λυπητερή μετάνοια. Πρέπει να Τον παρακαλούμε για δύναμη να τις υπερνικήσουμε. Οι υποσχέσεις είναι βέβαιες. Θα μας βοηθήσει. Θα βρει τη δύναμη να αλλάξει τη ζωή μας¹⁴.

Δεν πρέπει να χάσουμε την ελπίδα μας καθώς επιζητούμε να γίνουμε σαν τον Χριστό.

Το έκτο και τελευταίο θέμα που θα ήθελα να εξηγήσω για τη διαδικασία της μετάνοιας είναι ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί καθώς επιζητούμε να γίνουμε όλο και περισσότερο σαν τον Θεό, ώστε να μην αποθαρρυνθούμε και χάσουμε την ελπίδα μας. Το να γίνουμε σαν τον Χριστό είναι η επιδίωξη μιας ζωής και πολύ συχνά ενέχει πνευματική ανάπτυξη και αλλαγή που είναι αργή, σχεδόν ανεπαίσθητη. Οι γραφές καταγράφουν αξιοσημείωτες αφηγήσεις ανθρώπων των οποίων η ζωή άλλαξε εντυπωσιακά πολύ γρήγορα: ο Άλμα ο νεότερος, ο Παύλος στον δρόμο προς τη Δαμασκό, ο Ενώς που προσευχήθηκε μέσα στη νύκτα, ο βασιλέας Λαμόνι. Τέτοια εκπληκτικά παραδείγματα της δύναμης να αλλάξουν ακόμη και οι εκτεθειμένοι στην αμαρτία για πολύ καιρό, μπορούν να φθάσουν ακόμη και εκείνοι που είναι βαθύτατα σε απόγνωση.

Όμως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί καθώς συζητούμε αυτά τα αξιοσημείωτα παραδείγματα. Αν και είναι πραγματικά και δυνατά, αποτελούν περισσότερο την εξαίρεση παρά τον κανόνα. Για κάθε Παύλο, για κάθε Ενώς, και για κάθε βασιλέα Λαμόνι, υπάρχουν εκατοντάδες και χιλιάδες ανθρώπων που ευρίσκουν τη διαδικασία της μετανοίας πολύ περισσότερο δυσδιάκριτη, πολύ περισσότερο ανεπαίσθητη. Ημέρα με την ημέρα πλησιάζουν περισσότερο τον Κύριο, συνειδητοποιώντας ελάχιστα ότι διαμορφώνουν μία ζωή σύμφωνα με τα πρότυπα του Θεού. Διάγουν ήρεμη ζωή με καλοσύνη, υπηρέτηση και δέσμευση. Είναι σαν τους Λαμανίτες, για τους οποίους ο Κύριος είπε: «βαφτίστηκαν με φωτιά και με το Πνεύμα το Άγιο, και δεν το ήξεραν» (Νεφί Γ΄ 9:20. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).

Δεν πρέπει να χάσουμε την ελπίδα μας. Η ελπίδα είναι μια άγκυρα στην ψυχή των ανθρώπων. Ο Σατανάς θα ήθελε να απορρίψουμε αυτήν την άγκυρα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να φέρει αποθάρρυνση και υποταγή. Όμως δεν πρέπει να χάσουμε την ελπίδα μας. Ο Κύριος ευαρεστείται με κάθε προσπάθεια, ακόμη και τις πιο μικρές, τις καθημερινές στις οποίες πασχίζουμε να γίνουμε σαν Εκείνον. Αν και ενδεχομένως να δούμε ότι έχουμε πολύ για να πάμε στον δρόμο προς την τελείωση, δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε την ελπίδα¹⁵.

Για όσους πληρώνουν το τίμημα που απαιτείται από την αληθινή μετάνοια, η υπόσχεση είναι βέβαιη. Μπορείτε να είσθε και πάλι καθαροί. Η απόγνωση μπορεί να αρθεί. Η γλυκιά γαλήνη της συγχώρησης θα ρέει στη ζωή σας.

Τα λόγια του Κυρίου μέσω του Ησαΐα είναι βέβαια: «Ελάτε τώρα, και ας διαδικαστούμε, λέει ο Κύριος· αν οι αμαρτίες σας είναι σαν το πορφυρούν, θα γίνουν άσπρες σαν το χιόνι· αν είναι ερυθρές σαν κόκκινο, θα γίνουν σαν άσπρο μαλλί» (Ησαΐας 1:18).

Και σε αυτήν τη θεϊκή νομή ο Κύριος μίλησε εξίσου με ευκρίνεια, όταν είπε: «Ιδέστε, όποιος έχει μετανοήσει για τις αμαρτίες του, είναι συγχωρεμένος, και Εγώ, ο Κύριος, δεν τις θυμάμαι πια» (Δ&Δ 58:42)¹⁶.

«Η αληθινή μετάνοια βασίζεται στην πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό και ρέει από αυτήν. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος».

Ελπίζω ότι δεν θα ζούμε στο παρελθόν. Οι άνθρωποι που ζουν στο παρελθόν δεν έχουν πάρα πολύ μέλλον. Έχουμε μεγάλη τάση να μοιρολογούμε για τις απώλειές μας, για αποφάσεις που έχουμε λάβει τις οποίες θεωρούμε αναδρομικώς ότι ήσαν πιθανότατα εσφαλμένες αποφάσεις. Έχουμε μεγάλη τάση να νιώθουμε άσχημα για τις συνθήκες με τις οποίες περιβαλλόμαστε, σκεπτόμενοι ότι θα μπορούσαν να είναι καλύτερες, αν είχαμε λάβει διαφορετικές αποφάσεις. Μπορούμε να επωφεληθούμε της εμπειρίας από το παρελθόν. Όμως, ας μη δαπανούμε τον χρόνο μας ανησυχώντας για αποφάσεις που έχουν ληφθεί, λάθη που έχουν γίνει. Ας ζούμε στο παρόν και στο μέλλον¹⁷.

Αγαπημένοι αδελφοί και αδελφές μου, καθώς επιζητούμε να πληρούμε τις προϋποθέσεις για να είμαστε μέλη της Εκκλησίας του Χριστού --μέλη υπό την έννοια που χρησιμοποιεί Εκείνος τον όρο, μέλη τα οποία έχουν μετανοήσει και έχουν έλθει σε Εκείνον-- ας θυμόμαστε αυτές τις έξι αρχές. Πρώτον, το Ευαγγέλιο είναι το σχέδιο ευδαιμονίας του Κυρίου και η μετάνοια έχει σχεδιασθεί για να μας φέρει αγαλλίαση. Δεύτερον, η αληθινή μετάνοια βασίζεται στην πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό και ρέει από αυτήν. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Τρίτον, η αληθινή μετάνοια εμπεριέχει αλλαγή στην καρδιά και όχι απλώς αλλαγή συμπεριφοράς. Τέταρτον, μέρος αυτής της μεγάλης αλλαγής στην καρδιά είναι να νιώθουμε λύπη κατά Θεόν για τις αμαρτίες μας. Αυτή είναι η έννοια της συντετριμμένης καρδιάς και του μεταμελημένου πνεύματος. Τέταρτον, οι δωρεές του Θεού επαρκούν για να μας βοηθήσουν να υπερνικήσουμε κάθε αμαρτία και αδυναμία, αν στραφούμε μόνο προς Εκείνον για βοήθεια. Τελικώς, πρέπει να θυμόμαστε ότι το μεγαλύτερο μέρος της μετάνοιας δεν εμπεριέχει εντυπωσιακές ή συγκλονιστικές αλλαγές, αλλά αντιθέτως είναι μία βήμα προς βήμα, σταθερή και συνεπής κίνηση προς τη θεϊκή ιδιότητα.

Αν προσπαθήσουμε να ενσωματώσουμε αυτές τις αρχές στη ζωή μας και τις εφαρμόζουμε επί καθημερινής βάσεως, τότε θα πληρούμε τις προϋποθέσεις να είμαστε περισσότερο από μέλη στα αρχεία της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Ως αληθινά μέλη, έχουμε αξίωση στην υπόσχεσή Του: «Όποιος είναι τής εκκλησίας μου, και ανθέξει τα τής εκκλησίας μου μέχρι τέλους, αυτόν θα εδραιώσω επάνω στο βράχο μου, και οι πύλες τής κόλασης δε θα υπερισχύσουν εναντίον τους» (Δ&Δ 10:69.)

Η προσευχή μου είναι ώστε να μπορέσουμε να κερδίσουμε αυτήν την υπόσχεση αφ’ εαυτού μας¹⁸.

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Ο Πρόεδρος Μπένσον είπε ότι για να μετανοήσουμε αληθώς, πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε ότι «το σχέδιο του Ευαγγελίου είναι το σχέδιο της ευδαιμονίας» και ότι η ανομία «ποτέ δεν θα μας φέρει ευδαιμονία» (τμήμα 1). Γιατί νομίζετε ότι είναι απαραίτητη αυτή η κατανόηση στη διαδικασία της μετάνοιας;
Στις προσπάθειές μας να μετανοήσουμε, γιατί δεν είναι αρκετή η αλλαγή συμπεριφοράς; (Βλέπε τμήμα 2.) Γιατί νομίζετε ότι χρειάζεται να στραφούμε προς τον Ιησού Χριστού, προκειμένου να μετανοήσουμε αληθώς;
Με ποιους τρόπους έχετε βιώσει μια «μεγάλη αλλαγή στην καρδιά», όπως εξηγείται στο τμήμα 3; Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε άλλους να βιώσουν αυτήν την αλλαγή;
Με ποιους τρόπους είναι διαφορετική η «λύπη κατά Θεόν» από τη μεταμέλεια που αισθάνονται ορισμένοι άνθρωποι, όταν έχουν κάνει κάτι λάθος; (Βλέπε τμήμα 4.) Πώς θα μπορούσε ένας γονέας ή ένας επίσκοπος να χρησιμοποιήσει τις διδασκαλίες στο τμήμα 4 για να βοηθήσει κάποιον που χρειάζεται να μετανοήσει;
Καθώς επανεξετάζετε το τμήμα 5, ποιες διδασκαλίες βρίσκετε ιδιαίτερα παρηγορητικές; Γιατί είναι παρηγορητικές για εσάς αυτές οι διδασκαλίες;
Καταθέτοντας μαρτυρία για τη δύναμη της εξιλεώσεως του Σωτήρος, ο Πρόεδρος Μπένσον είπε: «Δεν πρέπει να χάσουμε την ελπίδα μας» (τμήμα 6). Καθώς επανεξετάζετε το τμήμα 6, ποιες αλήθειες για την εξιλέωση βρίσκετε που σας προσφέρουν ελπίδα;

Σχετικές γραφές

Κατά Λουκάν 15:11–32, Μωσία 4:10–12, 26:30–31, Άλμα 34:17–18, Νεφί Γ΄ 27:19–20, Δ&Δ 18:10–16, 19:15–19

Βοήθεια διδασκαλίας

«Το κύριο ενδιαφέρον σας θα πρέπει να είναι να βοηθάτε τους άλλους να μάθουν το Ευαγγέλιο, όχι να κάνετε μία εντυπωσιακή παρουσίαση. Αυτό περιλαμβάνει το να δίδετε ευκαιρίες στους μαθητευόμενους να διδάσκει ο ένας τον άλλον» (Teaching, No Greater Call [1999], 64).