Κεφάλαιο 24º
Μία ζωή επικεντρωμένη στον Χριστό
«Το καλύτερο μέτρο του αληθινού μεγαλείου είναι το πόσο είμαστε σαν τον Χριστό».
Από τη ζωή του Έζρα Ταφτ Μπένσον
Ο Πρόεδρος Έζρα Ταφτ Μπένσον συχνά παρέθετε τη συμβουλή του Σωτήρος προς τους δώδεκα Νεφίτες μαθητές: «Τι είδους άνθρωποι πρέπει να είστε; Αληθινά, σας λέω, ακριβώς όπως είμαι εγώ» (Νεφί Γ´ 27:27)1. Αυτή η αρχή --η ανάγκη να είμαστε περισσότερο σαν τον Χριστό-- ήταν ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στη διακονία του Προέδρου Μπένσον, ειδικώς κατά την υπηρέτησή του ως Προέδρου της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων και ως Προέδρου της Εκκλησίας.
Έχοντας αφιερώσει τη ζωή του στην υπηρέτηση του Κυρίου, ο Πρόεδρος Μπένσον μίλησε με δύναμη και πεποίθηση, όταν ανέφερε τα ακόλουθα λόγια μαρτυρίας:
«Καταθέτω μαρτυρία σε εσάς ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη, πιο συναρπαστική και πιο εξευγενιστική πρόκληση από το να προσπαθούμε να μάθουμε για τον Χριστό και να βαδίσουμε στα χνάρια Του. Το πρότυπό μας, ο Ιησούς Χριστός, περπάτησε στη γη αυτήν ως “Το Παράδειγμα”. Είναι ο συνήγορός μας προς τον Πατέρα. Κατηργάσθη τη μεγάλη εξιλεωτική θυσία, ούτως ώστε να μπορέσουμε να έχουμε πληρότητα χαράς και να υπερυψωθούμε σύμφωνα με τη χάρη Του, τη μετάνοια και τη χρηστότητά μας. Έκανε τα πάντα τέλεια και προστάζει να είμαστε τέλειοι όπως είναι Εκείνος και ο Πατέρας Του τέλειοι. (Βλέπε Νεφί Γ΄ 12:48.)
»“Τι θα έκανε ο Ιησούς;” ή “Τι θα ήθελε να κάνω εγώ;” είναι οι πιο σημαντικές προσωπικές ερωτήσεις αυτής της ζωής. Το να βαδίζουμε στην οδό Του είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα της ζωής. Ο αληθινά επιτυχημένος άνδρας ή επιτυχημένη γυναίκα είναι εκείνος ή εκείνη του οποίου/της οποίας η ζωή είναι παράλληλη στενά με τη ζωή του Διδασκάλου»2.
Καθώς ο Πρόεδρος Μπένσον παρακίνησε τους Αγίους να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Σωτήρος, τους υπενθύμισε ότι μπορούσαν να το κάνουν αυτό μόνον με τη βοήθεια του Σωτήρος. Διεκήρυξε:
«Ξέρω ότι ο Κύριος ζει. Ξέρω ότι μας αγαπά. Ξέρω ότι χωρίς Εκείνον κανείς δεν μπορεί να επιτύχει, αλλά ως σύντροφος Αυτού κανείς δεν μπορεί να αποτύχει.
»Ξέρω ότι ο Θεός μπορεί να μας βοηθήσει να είμαστε πιο επιτυχείς απ’ ό,τι μπορούμε από μόνοι μας.
»Είθε να έχουμε όλοι το ηθικό θάρρος από αυτήν τη στιγμή και εφεξής να προσπαθούμε πληρέστερα κάθε ημέρα να σκεπτόμαστε τον Χριστό, να μαθαίνουμε για Εκείνον, να βαδίζουμε στα χνάρια Του και να κάνουμε αυτό που θα ήθελε Εκείνος να κάνουμε»3.
«Ο Ιησούς είπε… Εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή· κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσου εμού» (Κατά Ιωάννην 14:6).
Διδασκαλίες του Έζρα Ταφτ Μπένσον
1
Το παράδειγμα και οι διδασκαλίες του Ιησού Χριστού παρέχουν το μέγα πρότυπο για όλη την ανθρωπότητα.
Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, ένας τέλειος άνθρωπος περπάτησε στη γη: ο Ιησούς ο Χριστός. Ήταν ο υιός ενός επουράνιου πατέρα και μίας επίγειας μητέρας. Είναι ο Θεός αυτού του κόσμου, υπό τον Πατέρα. Δίδαξε στους ανθρώπους την αλήθεια, ώστε να είναι ελεύθεροι. Το παράδειγμα και τα διδάγματά Του παρέχουν το μέγα πρότυπο, τη μόνη βέβαιη οδό, για όλη την ανθρωπότητα4.
Δεν υπάρχει καμία άλλη επιρροή που να είχε τόσο μεγάλο αντίκτυπο επάνω σε αυτήν τη γη όπως η ζωή του Ιησού Χριστού. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε τη ζωή μας χωρίς τις διδασκαλίες Του. Χωρίς Αυτόν θα ήμαστε συγκεχυμένοι από τα ψευδή πιστεύω και τις θρησκείες που δημιουργήθηκαν από φόβο και σκότος, όπου έχουν επιρροή τα αισθησιακά και τα υλιστικά. Δεν έχουμε επιτύχει τον στόχο τον οποίον έχει θέσει για εμάς, αλλά δεν πρέπει ποτέ να τον ξεχάσουμε [τον στόχο] ούτε πρέπει να ξεχάσουμε ότι το ταξίδι μας προς το φως, προς την τελείωση, δεν θα ήταν δυνατόν χωρίς τις διδασκαλίες του, τη ζωή του, τον θάνατό του και την ανάστασή του.
…Πρέπει να μάθουμε και να μάθουμε ξανά ότι μόνον μέσα από την αποδοχή και από το να ζούμε το Ευαγγέλιο της αγάπης όπως διδάχθηκε από τον Διδάσκαλο και μόνον μέσα από το να κάνουμε το θέλημά του, μπορούμε να σπάσουμε τα δεσμά της άγνοιας και της αμφιβολίας που μας δένουν. Πρέπει να μάθουμε αυτήν την απλή, ένδοξη αλήθεια, ούτως ώστε να μπορέσουμε να βιώσουμε τις γλυκές χαρές του πνεύματος τώρα και αιωνίως. Πρέπει να χάσουμε τον εαυτό μας στην εκτέλεση του θελήματός του. Πρέπει να Τον βάλουμε πρώτον στη ζωή μας5.
Στο 14ο κεφάλαιο του Ιωάννη, ο Ιησούς λέει τρυφερά αντίο στους μαθητές του, ύστερα από τον μυστικό δείπνο. Τους λέει ότι πηγαίνει να προετοιμάσει ένα μέρος για εκείνους στον οίκο του Πατέρα του· ότι εκεί όπου είναι Εκείνος, μπορούν να είναι και αυτοί. Και ο Θωμάς τού λέει:
«Κύριε, δεν ξέρουμε πού πηγαίνεις· και πώς μπορούμε να ξέρουμε τον δρόμο;
Ο Ιησούς λέει σ’ αυτόν: Εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή· κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσου εμού». (Κατά Ιωάννην 14:5–6.) Η οδός βρίσκεται εμπρός μας. Έχει σημαδευτεί ξεκάθαρα6.
2
Ερχόμαστε στον Χριστό καθώς αποβλέπουμε προς Αυτόν σε κάθε σκέψη και μιμούμαστε τα γνωρίσματά Του.
Στη γλώσσα του Βιβλίου του Μόρμον, χρειάζεται να «πιστεύ[ουμε] στο Χριστό και να μην τον αρν[ούμαστε]». (Νεφί Β΄ 25:28.) Χρειάζεται να στηριζόμαστε στον Χριστό και όχι στο χέρι της σάρκας. (Βλέπε Νεφί Β΄ 4:34.) Χρειάζεται να «[έλθουμε] προς τον Χριστό και [να] τελειοποιηθ[ούμε] με αυτόν». (Μορόνι 10:32.) Χρειάζεται να έλθουμε «με καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο» (Νεφί Γ΄ 12:19), πεινώντας και διψώντας για χρηστότητα (βλέπε Νεφί Γ΄ 12:6). Χρειάζεται να έλθουμε, «χορτ[αίνοντας] με τα λόγια τού Χριστού» (Νεφί Β΄ 31:20), καθώς τα λαμβάνουμε μέσω των γραφών Του, του κεχρισμένου Του και του Αγίου Πνεύματός Του.
Εν ολίγοις, χρειάζεται να ακολουθήσουμε «το παράδειγμα τού ζώντος Θεού» (Νεφί Β΄ 31:16)7.
Ο Κύριος είπε: «Να αποβλέπετε προς εμένα σε κάθε σκέψη». (Δ&Δ 6:36.) Το να αποβλέπουμε προς τον Κύριο σε κάθε σκέψη είναι ο μόνος δυνατός τρόπος που μπορούμε να είμαστε το είδος των ανδρών και των γυναικών που πρέπει να είμαστε.
Ο Κύριος έκανε την ερώτηση στους μαθητές Του: «Τι είδους άνθρωποι πρέπει να είστε;» Κατόπιν έδωσε τη δική Του απάντηση, λέγοντας: «Όπως είμαι εγώ». (Νεφί Γ΄ 27:27.) Για να γίνουμε όπως είναι Εκείνος, πρέπει να Τον έχουμε στον νου μας -- συνεχώς στις σκέψεις μας. Κάθε φορά που μεταλαμβάνουμε, δεσμευόμαστε να «τον θυμ[όμαστε] πάντοτε». (Μορόνι 4:3, 5:2, Δ&Δ 20:77, 79.)
Αν οι σκέψεις μάς κάνουν αυτό που είμαστε, και πρέπει να γίνουμε σαν τον Χριστό, τότε πρέπει να έχουμε σκέψεις σαν του Χριστού. Επιτρέψτε μου να το επαναλάβω αυτό: Αν οι σκέψεις μάς κάνουν αυτό που είμαστε, και πρέπει να γίνουμε σαν τον Χριστό, πρέπει να έχουμε σκέψεις σαν του Χριστού.
…Οι σκέψεις μας θα πρέπει να είναι στον Κύριο. Θα πρέπει να σκεπτόμαστε τον Χριστό8.
Ας αντικατοπτρίζει η προσωπική ζωή μας, το σπίτι μας και η απόδοση της εργασίας μας τον χαρακτήρα μας σαν του Χριστού. Ζήστε κατ’ αυτόν τον τρόπο ώστε άλλοι να πουν για εσάς: «Υπάρχει ένας αληθινός χριστιανός!»
Ναι, πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό, αλλά περισσότερο -- αποβλέπουμε σε Εκείνον, Τον εμπιστευόμαστε και προσπαθούμε να μιμηθούμε τα γνωρίσματά Του9.
Ο Χριστός είναι το ιδανικό μας. Είναι το παράδειγμά μας. …Το καλύτερο μέτρο του αληθινού μεγαλείου είναι το πόσο είμαστε σαν τον Χριστό10.
Για να γίνουμε σαν τον Χριστό -- αυτό είναι μία πρόκληση για κάθε άτομο! Είναι μέλος της Θεϊκής Κεφαλής. Είναι ο Σωτήρας και ο Λυτρωτής. Ήταν τέλειος σε κάθε έκφανση της ζωής Του. Δεν υπήρχε κανένα ελάττωμα ούτε μειονέκτημα σε Εκείνον. Είναι δυνατόν… να γίνουμε όπως Εκείνος; Η απάντηση είναι ναι. Όχι μόνο μπορούμε, αλλά αυτό είναι το καθήκον μας, η ευθύνη μας. Δεν θα μας έδιδε αυτήν την εντολή, αν δεν προόριζε για εμάς να την κάνουμε [βλέπε Κατά Ματθαίον 5:48, Νεφί Γ΄ 12:48].
Ο Απόστολος Πέτρος, ο οποίος απεικονίζεται εδώ με τον ανεστημένο Ιησού Χριστό, δίδαξε για το πώς μπορούμε να μιμηθούμε τον χαρακτήρα του Σωτήρος.
Ο Απόστολος Πέτρος έκανε λόγο για τη διαδικασία διά της οποίας ένα άτομο μπορεί να γίνει κοινωνός «θείας φύσης» (Πέτρου Β΄ 1:4). Αυτό είναι σημαντικό, διότι αν γίνουμε όντως κοινωνοί της θείας φύσης, θα γίνουμε σαν Εκείνον. Ας εξετάσουμε από κοντά τι μας διδάσκει ο Πέτρος για τη διαδικασία αυτήν. Ορίστε τι είπε:
«Και ακριβώς δε γι’ αυτό, αφού καταβάλετε κάθε επιμέλεια, προσθέστε στην πίστη σας την αρετή, στην αρετή δε τη γνώση,
»και στη γνώση την εγκράτεια, στην εγκράτεια δε την υπομονή, και στην υπομονή την ευσέβεια,
»στην ευσέβεια δε τη φιλαδελφία, και στη φιλαδελφία την αγάπη» (Πέτρου Β΄ 1:5–7).
Οι αρετές που σκιαγράφησε ο Πέτρος αποτελούν μέρος της θείας φύσης ή του χαρακτήρος του Σωτήρος. Αυτές είναι οι αρετές που πρέπει να μιμηθούμε, αν θέλουμε να γίνουμε περισσότερο σαν Εκείνον. Ας συζητήσουμε λίγα από αυτά τα σημαντικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα.
Το πρώτο χαρακτηριστικό, στο οποίο προστίθενται όλα τα άλλα, είναι η πίστη. Η πίστη είναι το θεμέλιο επάνω στο οποίο οικοδομείται ο θείος χαρακτήρας…
Ο Πέτρος συνεχίζει και λέει ότι πρέπει να προσθέσουμε στην πίστη μας την αρετή. …Η ενάρετη συμπεριφορά υποδηλοί ότι [ένα άτομο] έχει αγνές σκέψεις και καθαρές πράξεις. Δεν θα ποθεί στην καρδιά του, διότι το να το κάνει σημαίνει να «αρν[είται] την πίστη» και να χάσει το Πνεύμα (Δ&Δ 42:23) -- και δεν υπάρχει τίποτε πιο σημαντικό στο έργο αυτό από το Πνεύμα…
Η αρετή είναι παρόμοια με την αγιότητα, ένα γνώρισμα της ευσέβειας. Θα πρέπει ενεργώς να επιζητούμε αυτό που είναι ενάρετο και ωραίο και όχι αυτό που είναι εξευτελιστικό ή ελεεινό. Η αρετή θα στολίζει τις σκέψεις μας ακατάπαυστα (βλέπε Δ&Δ 121:45). Πώς μπορεί οιοσδήποτε να επιτρέπει στον εαυτό του τα κακά της πορνογραφίας, της αισχρολογίας ή της χυδαιότητας και να θεωρεί τον εαυτό του τελείως ενάρετο;
Το επόμενο βήμα που περιγράφει ο Πέτρος στη διαδικασία ανάπτυξης είναι να προσθέσουμε γνώση στην πίστη και την αρετή μας. Ο Κύριος μάς έχει πει ότι «είναι αδύνατο για έναν άνθρωπο να σωθεί μέσα στην άγνοια» (Δ&Δ 131:6). Σε ένα άλλο μέρος, ο Θεός προσέταξε: «Αναζητήστε λόγια σοφίας μέσα από τα καλύτερα βιβλία. Αναζητήστε μάθηση με τη μελέτη και επίσης με την πίστη» (Δ&Δ 88:118). …Αν και οποιαδήποτε μελέτη της αλήθειας έχει αξία, οι αλήθειες της σωτηρίας είναι οι πιο σημαντικές αλήθειες που μπορεί να μάθει ένα άτομο. Η ερώτηση του Κυρίου: «Επειδή, τι ωφελείται ο άνθρωπος, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο, ζημιωθεί όμως την ψυχή του;» (Κατά Ματθαίον 16:26) μπορεί να εφαρμοσθεί σε εκπαιδευτικές επιδιώξεις καθώς και στην επιδίωξη των εγκόσμιων αγαθών. Ο Κύριος θα μπορούσε να είχε ρωτήσει επίσης: «Επειδή, τι ωφελείται ο άνθρωπος, αν μάθει τα πάντα στον κόσμο και δεν μάθει πώς να σωθεί;»…
Ο συνδυασμός της πνευματικής μας μόρφωσης με την κοσμική μας μάθηση θα μας βοηθήσει να εξακολουθήσουμε να είμαστε επικεντρωμένοι σε αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία σε τούτη τη ζωή…
Ένα άλλο γνώρισμα που περιγράφει ο Πέτρος το οποίο είναι μέρος της θείας φύσης, είναι η εγκράτεια. [Ο εγκρατής] είναι συγκρατημένος με τα συναισθήματά του και τις λεκτικές εκφράσεις του. Κάνει πράγματα με ισορροπημένο τρόπο και δεν δίδεται στην υπερβολική κατάχρηση. Με μια λέξη, έχει αυτοέλεγχο. Είναι κύριος των συναισθημάτων του, όχι το ανάποδο…
Στην εγκράτειά μας πρέπει να προσθέσουμε υπομονή. …Η υπομονή είναι ένα άλλο είδος αυτοελέγχου. Είναι η ικανότητα να αναβάλει κάποιος την ικανοποίηση και να χαλιναγωγεί τα πάθη του. Στις σχέσεις του με αγαπημένα πρόσωπα, ο υπομονετικός άνθρωπος δεν εμπλέκεται σε παρορμητική συμπεριφορά που θα μετανιώσει αργότερα. Η υπομονή είναι η αταραξία υπό το άγχος. Ο υπομονετικός έχει κατανόηση των ελαττωμάτων των άλλων.
Ο υπομονετικός επίσης προσμένει τον Κύριο. Ενίοτε διαβάζουμε ή ακούμε για ανθρώπους που επιζητούν μία ευλογία από τον Κύριο και μετά γίνονται ανυπόμονοι, όταν δεν έρχεται γρήγορα. Μέρος της θείας φύσης είναι να εμπιστευόμαστε αρκετά τον Κύριο ώστε να «ηρεμήσ[ουμε] και να ξέρ[ουμε] ότι [είναι] Θεός» (Δ&Δ 101:16).
[Το άτομο] που είναι υπομονετικό, θα είναι ανεκτικό με τα λάθη και τα ελαττώματα των αγαπημένων προσώπων του. Επειδή τα αγαπά, δεν θα βρίσκει λάθη ούτε θα επικρίνει ούτε θα κατηγορεί.
Ένα άλλο γνώρισμα που ανέφερε ο Πέτρος είναι η καλοσύνη. …Κάποιος που είναι καλοσυνάτος, είναι συμπονετικός και ευγενής με τους άλλους. Είναι αβρός με τα συναισθήματα των άλλων και ευγενικός στη συμπεριφορά του. Έχει μία βοηθητική φύση. Η καλοσύνη συγχωρεί τις αδυναμίες και τα ελαττώματα των άλλων. Η καλοσύνη απευθύνεται προς όλους -- προς τους ηλικιωμένους και τους νέους, προς τα ζώα, προς όσους έχουν χαμηλή θέση καθώς και όσους έχουν υψηλή θέση.
Αυτά είναι τα αληθινά γνωρίσματα της θείας φύσης. Μπορείτε να δείτε πώς γινόμαστε περισσότερο σαν τον Χριστό καθώς είμαστε πιο ενάρετοι, πιο καλοσυνάτοι, πιο υπομονετικοί και ελέγχουμε περισσότερο τα συναισθήματά μας;
Ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποίησε ζωηρές εκφράσεις για να δείξει ότι ένα μέλος της Εκκλησίας πρέπει να είναι διαφορετικό από τον κόσμο. Μας συνέστησε να «ντυθ[ούμε] τον Χριστό» (Προς Γαλάτες 3:27), «να αποβάλ[ουμε]… τον παλιό άνθρωπο» και «να ντυθ[ούμε] τον καινούργιο άνθρωπο» (Προς Εφεσίους 4:22, 24).
Η τελική και κορυφαία αρετή του θείου χαρακτήρος είναι η χριστιανική αγάπη ή η αγνή αγάπη του Χριστού (βλέπε Μορόνι 7:47). Αν θέλουμε πραγματικά να γίνουμε περισσότερο σαν τον Σωτήρα και Διδάσκαλό μας, τότε το να μάθουμε να αγαπούμε όπως αγαπά Εκείνος θα πρέπει να είναι ο ανώτατος στόχος μας. Ο Μόρμον απεκάλεσε τη χριστιανική αγάπη «το σημαντικότερο πάντων» (Μορόνι 7:46).
Ο κόσμος σήμερα μιλά πολύ για την αγάπη και πολλοί την επιζητούν. Όμως η αγνή αγάπη του Χριστού διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από αυτό που νομίζει ο κόσμος για αγάπη. Η χριστιανική αγάπη ποτέ δεν επιδιώκει ιδιοτελή ικανοποίηση. Η αγνή αγάπη του Χριστού επιζητεί μόνον την αιώνια ανάπτυξη και χαρά των άλλων…
Ο Σωτήρας διακήρυξε ότι η αιώνια ζωή είναι να γνωρίσουμε τον μόνον αληθινό Θεό και τον Υιό Του, Ιησού Χριστό (βλέπε Κατά Ιωάννην 17:3). Αν αυτό είναι αληθινό, και σας δίδω την επίσημη μαρτυρία μου ότι είναι αληθινό, τότε πρέπει να ρωτήσουμε πώς φθάνουμε στο σημείο να γνωρίσουμε τον Θεό. Η διαδικασία της πρόσθεσης ενός ευσεβούς γνωρίσματος σε ένα άλλο, όπως περιγράφηκε από τον Πέτρο, γίνεται το κλειδί της απόκτησης αυτής της γνώσεως η οποία οδηγεί στην αιώνια ζωή. Σημειώστε την υπόσχεση του Πέτρου, η οποία ακολουθεί αμέσως την περιγραφείσα διαδικασία:
«Επειδή, αν όλα αυτά υπάρχουν σε σας και περισσεύουν, σας κάνουν όχι αργούς ούτε άκαρπους στην επίγνωση τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού» (Πέτρου Β΄ 1:8. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).
…Προσεύχομαι ώστε αυτές οι αρετές και τα γνωρίσματα του Σωτήρος να περισσεύουν σε εμάς, ούτως ώστε όταν σταθούμε κατά την Κρίση και Εκείνος ρωτήσει τον καθέναν από εμάς: «Τι είδους άνθρωπος είσαι;» να μπορέσουμε να σηκώσουμε το κεφάλι μας με ευγνωμοσύνη και χαρά και να απαντήσουμε: «Όπως είσαι εσύ»11.
3
Ο Σωτήρας θα μας παρηγορήσει και θα μας ανυψώσει στις προσπάθειές μας να παραμείνουμε στο μονοπάτι που Εκείνος έχει σημαδεύσει για εμάς.
Όσο περισσότερο παρεκκλίνουμε του μονοπατιού που σημάδευσε για εμάς ο Άνθρωπος από τη Γαλιλαία, στον ίδιο αυτόν βαθμό αποτυγχάνουμε στις ατομικές μας μάχες. …Όμως δεν είμαστε χωρίς τη βοήθειά Του. Κατ’ επανάληψη είπε στους μαθητές του και σε όλους μας: «ΑΣ μη ταράζεται η καρδιά σας…»
«Αν ζητήσετε κάτι στο όνομά μου, εγώ θα το κάνω».
«Δεν θα σας αφήσω ορφανούς…»
«Ειρήνη αφήνω σε σας, ειρήνη τη δική μου δίνω σε σας…» (Κατά Ιωάννην 14:1, 14, 18, 27)12.
Ας στραφούμε εκ νέου στο Βιβλίο του Μόρμον… για να μάθουμε ορισμένες αρχές σχετικά με το να έλθουμε προς τον Χριστό, με το να δεσμευθούμε σε Εκείνον, να επικεντρωθούμε σε Εκείνον και να θυσιάσουμε το θέλημά μας για να ακολουθήσουμε το δικό Του. Θα παραθέσουμε μόνον λίγες από τις πολυάριθμες περικοπές επί του θέματος.
Πρώτον, πρέπει να ξέρουμε ότι ο Χριστός μάς προσκαλεί να έλθουμε προς Αυτόν. «Ιδέστε, στέλνει πρόσκληση σε όλους τους ανθρώπους, αφού οι βραχίονες τής ευσπλαχνίας απλώνονται προς αυτούς… Μάλιστα, λέει: Ελάτε προς εμένα και θα φάτε από τον καρπό τού δέντρου τής ζωής» (Άλμα 5:33–34).
Ελάτε, επειδή στέκεται «με ανοιχτές αγκάλες για να σας δεχτεί» (Μόρμον 6:17).
Ελάτε, επειδή «θα σας παρηγορήσει στα βάσανά σας, και θα υπερασπιστεί την υπόθεσή σας» (Ιακώβ 3:1).
«Ελάτε σ’ αυτόν, και προσφέρετε όλη σας την ψυχή σαν προσφορά προς αυτόν» (Όμνι 1:26).
Καθώς ο Μορόνι έκλεινε το χρονικό του πολιτισμού των Ιαρεδιτών, έγραφε: «Θα σας συμβούλευα να αναζητήσετε αυτόν τον Ιησού για τον οποίο έγραψαν οι προφήτες και οι απόστολοι» (Εθέρ 12:41).
Στα τελικά λόγια του Μορόνι γραμμένα προς το τέλος του πολιτισμού των Νεφιτών, είπε: «Μάλιστα, ελάτε προς το Χριστό, και τελειοποιηθείτε με αυτόν… Και αν αρνηθείτε από τους εαυτούς σας κάθε ανοσιότητα και αγαπάτε τον Θεό με όλη τη δύναμή σας, το νου και την ισχύ σας, τότε είναι η χάρη του αρκετή» (Μορόνι 10:32).
Όσοι είναι δεσμευμένοι με τον Χριστό «στ[έκονται] ως μάρτυρες τού Θεού σε όλες τις στιγμές και στα πάντα, και σε όλους τους τόπους» ώστε να είναι εκεί «ακόμη και μέχρι θανάτου» (Μωσία 18:9). «Συγκρατ[ούν] το όνομα» του Χριστού «γραμμένο πάντοτε» στην καρδιά τους (Μωσία 5:12). Παίρνουν επάνω τους «το όνομα τού Χριστού, όντας αποφασισμένοι να τον υπηρετήσουν μέχρι τέλους» (Μορόνι 6:3).
Όταν ζούμε μία ζωή επικεντρωμένη στον Χριστό, «μιλάμε για το Χριστό, χαιρόμαστε με το Χριστό, κηρύττουμε για το Χριστό» (Νεφί Β΄ 25:26). «Δεχ[όμαστε] τον ευάρεστο λόγο τού Θεού, και χορτα[ίνουμε] με την αγάπη του» (Ιακώβ 3:2). Ακόμη και όταν η ψυχή του Νεφί θρηνούσε λόγω των ανομιών του, είπε: «Όμως, ξέρω σε ποιον στηρίχτηκα. Ο Θεός μου υπήρξε το στήριγμά μου» (Νεφί Β΄ 4:19–20).
Θυμόμαστε τη συμβουλή του Άλμα: «Όλες οι ενέργειές σου ας είναι προς τον Κύριο, και οπουδήποτε κι αν πηγαίνεις ας είναι με τον Κύριο. Μάλιστα, όλες σου οι σκέψεις ας κατευθύνονται προς τον Κύριο. Μάλιστα, οι αφοσιώσεις της καρδιάς σου ας θέτονται στον Κύριο παντοτινά. Συμβουλεύσου τον Κύριο για όλες τις ενέργειές σου» (Άλμα 37:36–37).
«Να θυμάστε, να θυμάστε» είπε ο Ήλαμαν «ότι επάνω στο βράχο τού Λυτρωτή μας, που είναι ο Χριστός… πρέπει να χτίσετε το θεμέλιό σας. Ώστε όταν ο διάβολος στείλει τους ισχυρούς του ανέμους… δε θα σας εξουσιάσ[ουν] για να σας σύρει κάτω στον κόλπο τής δυστυχίας» (Ήλαμαν 5:12).
Ο Νεφί είπε για τον Κύριο: «με γέμισε με την αγάπη του, ακόμη και μέχρι την κατανάλωση τής σάρκας μου» (Νεφί Β΄ 4:21). Όσοι καταναλώνονται στον Χριστό «γ[ίνονται] ζωντανοί με το Χριστό» (Νεφί Β΄ 25:25). Δεν «υφ[ίστανται] κανενός είδους βάσανο, χωρίς να καταπιωθεί από τη χαρά για το Χριστό» (Άλμα 31:38). Έχουν «εγκολπωθεί στην αγκάλη τού Ιησού» (Μόρμον 5:11). Ο Νεφί είπε: «Αγάλλομαι στον Ιησού μου, γιατί λύτρωσε την ψυχή μου» (Νεφί Β΄ 33:6). Ο Λεχί είπε: «Έχω περιβληθεί αιώνια στην αγκαλιά τής αγάπης του» (Νεφί Β΄ 1:15)…
…Εκείνη η μεγάλη ψυχή, ο Μόρμον, [έγραψε ένα] γράμμα στον αγαπημένο του υιό, Μορόνι, με αυτά τα λόγια:
«Γιε μου, να είσαι πιστός στο Χριστό, και είθε αυτά που σου έγραψα να μη σε λυπήσουν τόσο που να σε βαρύνουν μέχρι θανάτου. Αλλά είθε ο Χριστός να σε ανυψώσει, και είθε τα πάθη και ο θάνατός του, και η παρουσίαση τού σώματός του προς τους πατέρες μας, και η ευσπλαχνία και μακροθυμία του, και η ελπίδα τής δόξας του και τής αιώνιας ζωής να βρίσκονται στο νου σου για πάντα.
»Και είθε η χάρη τού Θεού Πατέρα, τού οποίου ο θρόνος είναι ψηλά στους ουρανούς, και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, που κάθεται στο δεξί χέρι τής δύναμής του μέχρι που τα πάντα θα υποταχθούν σε αυτόν, να είναι και να παραμένουν μαζί σου για πάντα» (Μορόνι 9:25–26).
Η προσευχή μου για τον καθέναν από εμάς είναι και εμείς να ακολουθήσουμε αυτήν την εμπνευσμένη συμβουλή: «Να είσαι πιστός στο Χριστό». Τότε θα μας ανυψώσει και η χάρις Του θα είναι και θα παραμείνει μαζί μας για πάντα13.
Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία
Ερωτήσεις
-
Ο Πρόεδρος Μπένσον δήλωσε: «Δεν υπάρχει καμία άλλη επιρροή που να είχε τόσο μεγάλο αντίκτυπο επάνω σε αυτήν τη γη όπως η ζωή του Ιησού Χριστού» (τμήμα 1). Με ποιους τρόπους έχει η ζωή του Σωτήρος αντίκτυπο επάνω στη γη; Με ποιους τρόπους σας έχει επηρεάσει η ζωή Του;
-
Πώς αλλάζει η ζωή μας, όταν «σκεπτόμαστε τον Χριστό»; Πώς συνδέονται οι σκέψεις μας με τα γνωρίσματά μας; Καθώς μελετάτε το τμήμα 2, συλλογισθείτε τι μπορείτε να κάνετε για να αναπτύξετε πληρέστερα τα γνωρίσματα σαν του Χριστού που αναφέρονται εδώ.
-
Πώς μπορούν οι διδασκαλίες στο τμήμα 3 να μας δώσουν ελπίδα καθώς προσπαθούμε να γίνουμε περισσότερο σαν τον Σωτήρα; Πώς σας έχει βοηθήσει ο Σωτήρας στις προσπάθειές σας να Τον ακολουθείτε;
Σχετικές γραφές
Κατά Μάρκον 8:34, Προς Φιλιππησίους 4:13, Ιωάννου Α΄ 3:23–24, Νεφί Β΄ 25:23, 26, Μωσία 3:19, Άλμα 7:11–13, Μορόνι 7:48
Βοήθεια μελέτης
«Σχεδιάστε δραστηριότητες μελέτης, οι οποίες θα οικοδομήσουν την πίστη σας στον Σωτήρα» (Να κηρύττετε το ευαγγέλιό μου [2004], 22). Παραδείγματος χάριν, καθώς μελετάτε, θα μπορούσατε να κάνετε ερωτήσεις στον εαυτό σας όπως τις εξής: «Πώς θα μπορούσαν να με βοηθήσουν αυτές οι διδασκαλίες να αυξήσω την κατανόησή μου για την εξιλέωση του Ιησού Χριστού; Πώς μπορούν αυτές οι διδασκαλίες να με βοηθήσουν να γίνω περισσότερο σαν τον Σωτήρα;»