Ang Bag-ong Kuponan ni Samuel
Mohatag ba kaha kaniya ang ubang batang lalaki og kahigayonan?
Sayo kadto sa Sabado sa buntag. Si Samuel milingkod sa lamesa sa kusina ug mitutok sa iyang usa ka panaksan nga cereal. Murag wala siya ganahi mokaon.
“Pa?” hilom siya nga miingon. “Nausab ang akong hunahuna. Dili ko ganahan nga mahimamat ang akong kuponan sa basketball karong adlawa.”
“Nasayod ko nga lisod nga bag-o pa ka, apan makakita ra ka og mga higala,” miingon si Papa.
“Dili man, dili kana mao … nabalaka lang ko unsay ilang hunahunaon.”
Milingkod si Papa tupad niya. “Pasabot ba nimo nga naghunahuna ka kon unsa ang hunahunaon sa imong kuponan sa bag-ong magdudula kinsa adunay usa ra ka kamot?”
Si Samuel natawo nga walay wala nga kamot. Ang iyang wala nga bukton kutob lang sa pulso.
“Oo,” miingon si Samuel. “Tungod kay wala sila makaila nako basin maghunahuna sila nga ang usa ray kamot nga bata dili makadula og basketball.”
“Tingali maghunahuna sila niana, apan ikaw usa ka maayo nga magdudula. Ug ang pag-adto sa pagpraktis makatabang nimo nga mas mamaayo pa gayod,” miingon si Papa uban sa pahiyom. “Dali na. Kuhaa ang imong jersey ug ang imong bawnanan sa tubig. Moadto na kita aron mahimamat ang imong kuponan.”
Nanghupaw si Samuel. “OK.”
Sa dihang misulod sila sa gymnasium, ang coach miduol.
“Hi, kumusta! Ako si Coach Monroe. Ikaw tingale ang among bag-o nga magdudula.”
“Oo, Ako si Samuel.”
“Gikalipay namo nga ikauban ka sa among kuponan,” miingon si Coach Monroe. “Dali atong ila-ilahon ang ubang mga batang lalaki.”
Milingkod si Papa sa lingkoranan. Gikuha ni Samuel ang iyang bola ug misunod sa coach.
“Gusto nakong ipaila-ila si Samuel, ang atong kinabag-ohan nga magdudula,” miingon si Coach Monroe. Pipila sa mga batang lalaki miwara og gamay sa ilang kamot. “Swerte kita nga anaa siya panahon sa atong unang duwa. Sa akong paminaw kita adunay usa ka maanindot nga kuponan, usa ka maanindot nga dula, ug usa ka maanindot nga season!”
Si Coach Monroe mipito na, ug ang kuponan misugod sa pagbansay sa ubang mga lihok. Nakita ni Samuel ang pipila sa iyang mga kauban sa kuponan magtan-aw niya sa iyang pagdribol ug paglabay sa bola gamit lang ang tuo nga kamot. Naningkamot siya nga kana dili makabalda kaniya.
Atol sa usa ka pagpahulay, usa ka batang lalaki milingkod tupad ni Samuel diha sa lingkoranan. “Kumusta, ako si Jackson. Unsay nahitabo sa imong kamot?”
“Wala. Ingon na gayod ni ani sukad sa akong pagkatawo,” miingon si Samuel.
“Wala pa ko sukad makakita og tawo nga usa ra ang kamot nga midula og bola,” miingon si Jackson. “Maayo gyod ka kaayo.”
Mipahiyom si Samuel. “Salamat.”
Si Coach Monroe mipabulhot na usab sa iyang pito. “Sulod sa kataposan nga 30 ka minuto, magdula kita og usa ka pagbansay nga dula.” Iyang gibahin ang mga batang lalaki ngadto sa duha ka kuponan. Nalipay si Samuel nga si Jackson anaa sa iyang kuponan.
Usa nalang ka minuto ang nahabilin sa dula, ang duha ka kuponan nagtabla og puntos. Usa sa mga kauban sa kuponan ni Samuel nakakuha sa bola ug mitan-aw kon kinsa ang mapasahan. Si Samuel duol ra, andam na sa pagsalo sa bola. Apan ang bata mipasa hinoon niini ngadto ni Jackson.
Si Jackson mihimo og pipila ka lakang. Dayon iyang nakita si Samuel ug gipasa ang bola ngadto kaniya. Gisalo ni Samuel ang bola, mituyok, ug giitsa kini ngadto sa basket.
Swish! Ang bola nasulod igo gayod sa pagpito ni Coach Monroe. Miabiba ang kuponan ni Samuel.
“Maayong pagkapasa,” miingon si Samuel ngadto ni Jackson samtang sila milakaw paingon ngadto sa mga lingkoranan.
“Maayo sab kaayo nga pagka-shot!” Miingon si Jackson. “Ang ubang mga bata makahibalo nga ang usa ka kamot igo na sa pagdula og basketball.”
Mipahiyom si Samuel ug nakig-aper ni Jackson. Mibati siya nga husto si Coach Monroe. Nga mahimo kadto nga usa ka maanindot nga kuponan, usa ka maanindot nga dula, ug usa ka maanindot nga season.
Mga paghulagway pinaagi ni Sandra Eide