“Kusog nga mga Buto ug Sanag nga mga Kolor,” Higala, Hulyo 2024, 10–11.
Kusog nga mga Buto ug Sanag nga mga Kolor
“Ngano man nga dili pahunongon sa Langitnong Amahan ang lanog nga mga saba?” Nangutana si Charlotte.
Kini nga istorya nahitabo sa USA.
Dili ganahan si Charlotte og lanog nga mga saba! Dili siya ganahan sa paagi nga ang mga tingog magdahunog sa iyang mga dalunggan o daw magbalikbalik sa iyang ulo. Bisan kon nakahibalo siya nga siya luwas, bation gihapon niya ang kabalaka kon ang mga sakyanan magpasutoy og dagan, ang pundok sa katawhan moabiba, o maglagubo ang mga tambol.
Ug si Charlotte dili gayod ganahan og mga pabuto!
Ang iyang pamilya misulay na og daghang butang aron sa paghupay niya kon adunay lanog nga mga saba. Gipalitan siya ni Papa ug espesyal nga mga tabon sa dalunggan aron makatabang nga dili madungog ang saba. Kon adunay dugdog, si Mama mosuksok uban niya sa ilalom sa mga hapin sa higdaanan. Si Charlotte nag-ampo usab alang sa tabang nga dili mahadlok.
Kining tanan nga butang nakatabang. Apan ang lanog nga mga saba makapahadlok pa gihapon niya.
“Moadto kami sa usa ka espesyal nga pasundayag sa mga pabuto sa parke unyang gabii,” gisultihan ni Mama si Charlotte. “Gusto ka ba nga mouban?”
Nagkusmod si Charlotte. “Apan ang mga pabuto lanog kaayo.”
“Karon nga mas nidako ka na, basin ang mga pabuto mas makalingaw na tan-awon,“ miingon si Mama. “Ang tanan nimong mga amiga moadto didto. Mahimo pa gani natong dad-on ang imong espesyal nga mga tabon sa dalunggan. Paminaw nimo mahimo kaha nimo kanang sulayan?”
Nanghupaw si Charlotte. “OK. Tingali akong sulayan.”
Ang pasundayag sa mga pabuto sa parke nindot kaayo ang pagsugod. Si Charlotte ug ang iyang mga amiga nagdagan-dagan sa kasagbotan, naghinatagay og mga pagkaon ug nagdula og mga dula. Sa wala madugay mingitngit na ang langit. Si Charlotte milingkod ug mibutang sa iyang mga tabon sa dalunggan samtang mabalak-on nga nagtan-aw sa langit.
BOOM! BOOM! CRACK!
Ang kasingkasing ni Charlotte paspas nga mipitik, ug ang iyang dughan mura og mihuot. Mibarog siya ug misulay sa pagpalayo gikan sa mga buto-buto sa iyang palibot.
Gigukod ni Mama si Charlotte ug gikugos siya. Nanglingkod sila og balik, ug gigakos siya ni Mama. Ang mga luha midagayday sa nawong ni Charlotte.
“Gikasubo nako nga nakapahadlok kana nimo,” miingon si Mama. “Naa ra ko dinhi. Magpokus kita sa mga kolor aron dili kaayo nimo mabantayan ang tingog. Unsa man ang nakita sa imong mga mata?”
Miginhawa og lawom si Charlotte. “Nakakita ko og kolor nga gold, ug pula, ug berde.”
“Karon gamita ang imong ilong,” miingon si Mama. “Unsay imong nasimhotan?”
“Makasimhot ko sa aso ug sa sagbot,” miingon si Charlotte. “Ug sa popcorn!”
“Unsa pa ang ubang panimati nga imong magamit karon dayon?”
Mipiyong si Charlotte sa iyang mga mata. “Mabati nako kini. Kon ang mga pabuto mobuto, akong mabati ang pagkurog sa akong dughan.”
“Ikaw ba adunay matilawan nga bisan unsa?” Nangutana si Mama.
Gipagawas ni Charlotte ang iyang dila. “Dili nako matilawan ang mga pabuto.” Mikatawa siya.
Kining tanan nakapakuryoso ni Charlotte. Giunsa sa mga tawo paghimo ang lain-laing mga kolor? naghunahuna siya. Nganong mobuto man ang mga pabuto? Giunsa man nila paghimo og lain-laing mga porma? Ang mga pabuto mura og dili na makahahadlok karon.
“Mama, ang mga pabuto makapahingangha gayod!” Miingon si Charlotte.
Samtang gipahimutang na ni Mama si Charlotte sa higdaanan nianang gabhiona, si Charlotte nangutana, “Ngano nga ang Langitnong Amahan wala man motubag sa akong mga pag-ampo sa dihang mihangyo ko Niya nga pahunongon ang lanog nga mga saba?”
Naghunahuna si Mama sa makadiyot. “Ang Langitnong Amahan dili kanunay nga mokuha sa makahahadlok nga mga butang,” miingon siya. “Apan usahay Siya motabang kanato nga makita ang mga butang sa lahi nga paagi o mohatag kanato og mga tawo nga motabang sa paghupay kanato.”
“Sama sa kon giunsa ko Niya pagtabang karong gabhiona!” miingon si Charlotte.
“Sakto kana!” Mipahiyom si Mama. “Miadto ka sa pasundayag sa mga pabuto bisan kon nahadlok ka. Dayon ang Langitnong Amahan mitabang nimo nga mapakalma ang imong mga kahadlok. Siya usab mitabang nimo nga makita ang kanindot sa mga pabuto pinaagi sa paggamit sa imong uban nga panimati.”
Gihunahuna ni Charlotte ang hayag nga mga kolor sa langit ug mipahiyom. Dili gihapon siya ganahan og lanog nga mga saba. Makapahadlok gihapon kini niya. Apan nakahibalo siya nga ang Langitnong Amahan makatabang niya kanunay nga mahimong maisogon.
Paghulagway pinaagi ni Adam Howling