“Si Raina Mosulay Pag-usab,” Higala, Hulyo 2024, 36–37.
Si Raina Mosulay Pag-usab
“Mao na kadto ang kataposang higayon nga mosulay ko pag-usab og bag-o nga butang,” si Raina miingon.
Kini nga istorya nahitabo sa USA.
Si Raina mibasa pag-usab sa mga pulong nga anaa sa flyer sa iyang eskwelahan. Kontes sa Essay: Daoga ang usa ka libre nga tiket ngadto sa New York City!
Usa kadto ka kontes alang sa mga estudyante sa daghang eskwelahan sa maong dapit. Si Raina naghunahuna sa iyang kaugalingon nga anaa siya sa New York City, nga adunay tag-as kaayo nga mga bilding palibot kaniya ug ang Statue of Liberty naa sa duol. Gusto siya nga moadto!
“Kinahanglan ka nga moapil,” si Sydney misulti. “Ikaw mao ang labing maayo nga manunulat sa atong grado!”
Ang mga pulong ni Sydney nakapahimo ni Raina nga mobati og nindot. Wala kaayo siya makahibalo bahin sa pagsulat og mga essay. Apan gusto siya nga mosulay.
Pagkahuman sa eskwela, si Raina milingkod sa iyang lingkoranan. Tap, tap, tap. Gipikpik niya ang iyang lapis diha sa papel samtang naghunahuna siya og mga ideya. Sa kataposan, misugod na siya pagsulat.
Miabot og tibuok semana una nahuman si Raina. Apan pinaagi sa pipila ka tabang ni Mama, sa kataposan mibati siya nga andam na sa pagsumitir sa iyang essay.
Milabay ang pipila ka semana. Naghinam-hinam si Raina kon kinsa ang midaog. Tingali sa dili madugay mopaingon na siya ngadto sa New York!
“Sobra sa usa ka gatos ang miapil,” si Mr. Wright misulti atubangan sa lawak-klasehanan. “Daghang salamat sa tanan ninyo nga misulat og essay.”
Ang kasingkasing ni Raina nagkulba-kulba sa kahinam.
“Bisan walay nakadaog sa atong mga estudyante sa kontes, apan si Raina apil sa lima nga labing maayo diha sa tanan nga mga entry. Among pahalipay, Raina,” si Mr. Wright misulti.
Mipahiyom si Raina samtang ang iyang mga klasmeyt namakpak. Apan sa sulod siya nagkusmod. Ang pagkaanaa sa ikalima dili ingon kamaayo kay sa makadaog. Ang iyang pangandoy nga makaadto sa New York nahanaw.
Pag-uli ni Raina, milingkod siya sa lingkoranan diha sa kusina nga walay gana duol sa iyang mga ginikanan. “Wala ko makadaog sa kontes,” misulti siya. “Mao na kadto ang kataposang higayon nga mosulay ko pag-usab og bag-o nga butang. Buhaton lang nako ang butang nga akong nahibaloan nga maayo ako.” Gitabonan niya ang iyang ulo sa iyang mga kamot.
“Gikasubo ko nga wala ka makadaog. Ang imong Mama ug ako malipayon kaayo nga ikaw misulay,” miingon si Papa. Milingkod siya tupad ni Raina. “Nakahinumdom ka ba nga nawad-an ko og trabaho duha na ka tuig ang milabay?”
Mitando si Raina.
“Miaplay ko og daghang trabaho ug wala ko madawat ni bisan usa niadto,” si Papa miingon. “Makawala gayod kadto sa paglaom.”
Mihangad si Raina. “Tinuod?”
Mitando si Papa. “Apan wala ko mohunong. Human sa taas nga panahon, nakakita ko og perpekto nga trabaho. Apan dili kadto mahitabo kon miundang pa ko sa pagsulay.”
Makahupay ang pagpatong sa kamot ni Mama sa likod ni Raina. “Kahibalo ka ba kon pila ka mga istorya ang akong gipadala sa lainlaing magasin?” nangutana siya. “Ug kabalo ka ba unsa kadaghan ang wala dawata? Apan dili ko pwede nga moundang kon gusto nakong makita ang akong gitrabaho nga mamantala. Ang pagsulat importante kanako, mao nga padayon ko sa pagsulay.”
Si Raina kanunay naghunahuna nga ang iyang mga ginikanan maayo kaayo sa tanan nilang gibuhat. Wala gayod siya masayod nga sila gibalibaran usab.
Magul-anon gihapon siya, apan mora og binuang kon dili siya mosulay pag-usab og bag-ong butang. Dili kana maoy gusto sa Langitnong Amahan kaniya. Si Raina midesisyon nga dili mohunong. Mahimo siya nga mosulay og daghang mga butang, bisan sa mga butang nga sa sinugdanan dili siya maayo nga mobuhat.
“Naghunahuna ko nga moapil gihapon ko sa kontes sa sunod tuig,” miingon si Raina. Ang pagkapildi sa kontes wala magpasabot sa kataposan sa iyang mga pangandoy.
Miadto si Raina sa iyang lamesa ug mipunit sa iyang lapis. Makalingaw ang pagsulat. Tap, tap, tap. Busa unsa kaha ang bag-ong butang nga sunod niyang isulat?
Mga paghulagway pinaagi ni Vivian Mineker