“Ang Pongpong sa Sunflower,” Higala, Oktubre 2024, 40–41.
Ang Pongpong sa Sunflower
Gustong motabang si Amalie. Apan giunsa man?
Kini nga istorya nahitabo sa Denmark.
Gisunod ni Amalie ang iyang mga ginikanan lahos sa mga pultahan sa simbahan. Ang tingog sa piano nga nagtukar og mga himno mipuno sa chapel. Nakakita og lingkoranan si Amalie ug ang iyang pamilya ug nanglingkod.
Nagsugod na ang sakramento nga panagtigom, ug sa wala madugay ang tibuok branch nanganta sa pangbukas nga himno. Samtang mikanta siya, nakabantay si Amalie sa ilang silingan, si Sister Aisha, naglingkod sa duol. Apan wala mikanta si Sister Aisha. Nagkusmod siya.
Si Sister Aisha kanunayng maayo kaayo ngadto ni Amalie. Apan murag permi na siyang magul-anon. Nasayod si Amalie nga nag-inusara siya sa pagpuyo. Tingali nagmingaw siya.
Nanghinaot si Amalie nga makahimo siya og butang aron makatabang. Apan unsa man?
Pagkasunod semana, nagbisikleta si Amalie sa dalan. Milabay siya sa dagkong berde nga mga umahan. Ang adlaw miinit sa iyang panit.
Sa wala madugay naabot siya sa usa ka umahan sa mga sunflower. Ang hayag nga dalag nga mga bulak miwagayway sa hangin ug miatubang sa adlaw. Tag-as kaayo kini ug dagko kaayo!
Usa ka timaan sunod sa umahan gaingon, Libre nga mga sunflower! Kuha kutob sa imong gusto.
Mitutok si Amalie sa umahan. Ang mga bulak ingon og sama sa kadagatan nga dalag nga gapahiyom sa kalangitan.
Iyang gi-park iyang bisikleta ug nangutlo og usa ka pundok sa mga bulak. Iya kining mahatag ni Mama! Si Mama ganahan kaayo og mga bulak. Apan daghan pang sobra nga mga bulak nga iyang makutlo alang usab sa laing tawo.
Usa ka ngalan ang misantop sa iyang pangisip: si Sister Aisha. Tingali kining mga bulak makapanindot sa iyang adlaw.
“Maayo unta ganahan siya niining mga sunflower,” hilom nga miingon si Amalie sa iyang kaugalingon. Apan medyo gikulbaan siyag gamay. Unsa kaha kon maghunahuna si Sister Aisha nga katingad-an kini?
Mihunong si Amalie og pangutlo sa mga bulak. Gihikap niya ang humok nga mga gihay [petals] sa iyang mga tudlo. Tingali dili siya mohatag og mga bulak ngadto ni Sister Aisha.
Dili, naghunahuna si Amalie. Nasayod siya nga kinahanglang hatagan niya si Sister Aisha. Basin dili kini makapaarang-arang sa tanan. Apan si Amalie gusto gihapon nga motabang, bisan sa gamay nga paagi. Mahimo niya kining ihatag ang mga bulak ni Sister Aisha ugma sa simbahan.
Dugay kaayong nangutlo si Amalie sa nindot kaayong mga bulak. Iya kining gipundok ug gibutang og hinay sa basket sa iyang bisikleta. Dayon misakay siya sa iyang bisikleta ug mipauli sa balay. Ang hayag dalag nga mga bulak ingon og nindot kaayo uban sa berde kaayo nga kalasangan sa likod.
Sa dihang miabot si Amalie sa balay, iyang gihiktan ang kada pongpong og laso. Gihatag niya ang usa kang Mama.
Mipahiyum si Mama og dako pagkakita niya niini. “Salamat! Nindot kaayo kini.” Iya kining gibutang sa plorera diha sa lamesa.
Pagkasunod adlaw, gidala ni Amalie ang laing pongpong sa mga sunflower ngadto sa simbahan. Iyang nakit-an si Sister Aisha nga nag-inusarang naglingkod sa lingkoranan.
“Kumusta,” miingon si Amalie. “Namupo kog mga sunflower para nimo.”
Gipagawas ni Amalie ang mga bulak. Dihang nakita ni Sister Aisha kini, mipahiyom siya. Wala makakita si Amalie sa iyang pahiyom sa dugay na nga panahon. Ang iyang mga mata napuno sa kahayag.
“Salamat,” miingon si Sister Aisha. Gigakos niya si Amalie. “Mao ni ang akong paboritong mga bulak.”
Mipahiyom usab si Amalie. Wala siya mahibalo nga paboritong mga bulak diay kadto ni Sister Aisha! Apan ang Espiritu Santo miaghat kaniya sa paghimo sa pongpong alang ni Sister Aisha, ug mapasalamaton si Amalie nga naminaw siya.