« តើហេតុអ្វីប្អូនៗគួរតែមានសង្ឃឹមឡើង » ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ២០២១ ទំព័រ ៦ ។
ចូរមកតាមខ្ញុំ
តើហេតុអ្វីប្អូនៗគួរតែ មាន សង្ឃឹមឡើង
ចូរសង្ឃឹមឡើយ ! ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានហេតុផលនានាឲ្យប្អូនៗសង្ឃឹមឡើង ។
ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានការអញ្ជើញជាច្រើនដល់យើង ។ ហើយជារឿយៗ ទ្រង់តែងមានព្រះបន្ទូលឡើងវិញនូវរឿងសំខាន់ៗ ។ ( ឧទាហរណ៍ តើទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលដូចជា « ចូរមកឯខ្ញុំ » ប៉ុន្មានដង ? )
ការអញ្ជើញមួយ ដែលបងប្អូននឹងឃើញដដែលៗនៅក្នុងព្រះគម្ពីរគឺ ៖ « ចូរសង្ឃឹមឡើង » ។
ជួនកាល ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលដូច្នេះ នៅពេលរាស្ត្ររបស់ទ្រង់កំពុងព្យាយាមធ្វើតាមទ្រង់ ប៉ុន្តែកំពុងប្រឈមមុខនឹងការប្រឆាំង និងការសាកល្បងនានា ។ ហើយនៅពេលព្រះអម្ចាស់អញ្ជើញយើងឲ្យសង្ឃឹមឡើង ជាធម្មតាទ្រង់ប្រទាន ហេតុផល នានា ដែលទ្រង់លើកទឹកចិត្តយើងឲ្យរីករាយ ។ ឧទាហរណ៍ មានពេលមួយ ទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលថា ៖
« ចូរសង្ឃឹមឡើង ត្បិតយើងនឹងដឹកនាំអ្នករាល់គ្នា ។ នគរជារបស់ផងអ្នករាល់គ្នា ហើយព្រះពរទាំងឡាយនៃនគរជារបស់ផងអ្នករាល់គ្នា ហើយទ្រព្យសម្បត្តិទាំងឡាយខាងភាពអស់កល្បជានិច្ចជារបស់ផងអ្នករាល់គ្នា » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៨:១៨ ) ។
ចូរយើងវិភាគពីវា ៖
« ចូរសង្ឃឹមឡើង ដ្បិត [ មូលហេតុទី ១ ] យើងនឹងដឹកនាំអ្នករាល់គ្នា ។ [ មូលហេតុទី ២ ] នគរជារបស់ផងអ្នករាល់គ្នា ហើយ [ មូលហេតុទី ២ក ] ព្រះពរទាំងឡាយនៃនគរជារបស់ផងអ្នករាល់គ្នា ហើយ [ មូលហេតុទី ៣ ] ទ្រព្យសម្បត្តិទាំងឡាយខាងភាពអស់កល្បជានិច្ចជារបស់ផងអ្នករាល់គ្នា » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៨:១៨ ) ។
នៅទីនេះ ព្រះអម្ចាស់រំឭកយើងពីការដឹកនាំ និងពរជ័យរបស់ទ្រង់ ។ ទាំងអស់នោះគឺជាមូលហេតុដ៏ល្អណាស់ដើម្បីមានសង្ឃឹមឡើង ។
នេះជាឧទាហរណ៍មួយទៀត ៖
« ចូរសង្ឃឹមឡើង កូនក្មេងតូចអើយ ដ្បិត [ មូលហេតុទី ១ ] យើងនៅកណ្ដាលពួកអ្នក ហើយ [ មូលហេតុទី ២ ] យើងពុំបានបោះបង់ចោលអ្នកឡើយ » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៦១:៣៦ ) ។
ហើយមួយទៀត ៖
« ចូរសង្ឃឹមឡើង ហើយចូរកុំខ្លាចឡើយ ដ្បិត [ មូលហេតុទី ១ ] យើងជាព្រះអម្ចាស់គង់នៅជាមួយនឹងអ្នក ហើយ [ មូលហេតុទី ២ ] [ យើង ] នឹងឈរនៅក្បែរអ្នក » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៦៨:៦ ) ។
ព្រះអម្ចាស់រំឭកយើងថា ទ្រង់គង់នៅក្បែរយើង ហើយនឹងជួយយើង នៅពេលដែលយើងពុះពារធ្វើតាមទ្រង់ និងធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ។ បន្ទាប់មក យើងអាចដើរលើផ្លូវរបស់យើងដោយមានទំនុកចិត្ត មែនហើយ គឺដោយការសង្ឃឹមឡើង ។ បន្ទាប់ពីអ្វីៗទាំងអស់ ផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌គឺជា « ផែនការនៃសុភមង្គល » ( អាលម៉ា ៤២:៨, ១៦ ) ហើយការធ្វើតាមបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះអម្ចាស់ គឺជាការរស់នៅ « តាមរបៀបនៃសុភមង្គល » (នីហ្វៃទី២ ៥:២៧ ) ។
សូម្បីតែបើការសាកល្បងរបស់យើងចាប់ផ្ដើមទាញយើងចុះក្ដី ប្រសិនបើយើងមានបំណងប្រាថ្នាដើម្បីធ្វើតាមព្រះអម្ចាស់ នោះទ្រង់លើកទឹកចិត្តយើងឲ្យមានសង្ឃឹមឡើង ។ ហើយទ្រង់ប្រទានដល់យើងនូវមូលហេតុល្អៗដើម្បីមានសង្ឃឹមឡើង ។