« នៅក្នុង សាន់ឌីអាហ្គូ ស. រ. អា. » ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ២០២១ ទំព័រ ២០–២១ ។
របៀបដែលយើង ថ្វាយបង្គំ
នៅក្នុង សាន់ឌីអាហ្គូ ស. រ. អា.
រូបថតមកពី Getty Images
ជម្រាបសួរ ! ខ្ញុំឈ្មោះ ឈេស ប៊ី ។ ខ្ញុំមានអាយុ ១៤ ឆ្នាំ ហើយខ្ញុំរស់នៅ សាន់ឌីអាហ្គូ ។ សាន់ឌីអាហ្គូ គឺស្ថិតនៅចុងខាងត្បូងនៃរដ្ឋ កាលីហ្វ័រញ៉ា ស. រ. អា. ។ ទេសភាពពិតជាប្លែកណាស់ ។ សាន់ឌីអាហ្គូ មានកំពង់ផែ ខ្ពង់រាប ជ្រលងភ្នំ ជ្រលងជ្រោះ និងកូនភ្នំ ។ ជាធម្មតា វាមានអាកាសធាតុក្ដៅ ហើយមានពន្លឺថ្ងៃពេញមួយឆ្នាំ ។
ជួបជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ
ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំរស់នៅលើជួរភ្នំសាន់ឌីអាហ្គូ ។ ខ្ញុំរស់នៅជាមួយម្ដាយរបស់ខ្ញុំ ប្អូនស្រីខ្ញុំអាយុ ១០ ឆ្នាំ ឈ្មោះ ភេសលី និង អាប៊ូលីតូ និង អាប៊ូលីតា ( លោកតា និងលោកយាយ ) របស់ខ្ញុំ ។ យើងរស់នៅក្នុងកសិដ្ឋានមួយដែលមានសត្វជាច្រើន ។ យើងព្យាយាមរស់នៅតាមបែបផែនជីវិតមួយដែលសាមញ្ញជាខ្លាំង ហើយតាមទំនៀមទម្លាប់ចាស់បុរាណ ។
ការធ្វើឲ្យពិធីសាក្រាម៉ង់ពិសេស
អំឡុងពេលធ្វើចត្តាឡីស័ក កូវីដ-១៩ ថ្ងៃអាទិត្យអាចក្លាយជារឿងសាមញ្ញពេកនៅផ្ទះ នៅលើសាឡុងរបស់យើង និងនៅក្នុងសម្លៀកបំពាក់ដ៏ស្រួល ។ ខ្ញុំចង់ធ្វើអ្វីមួយ ដើម្បីប្រាកដថាថ្ងៃអាទិត្យគឺពិសេស ។ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្ត ធ្វើថាសសាក្រាម៉ង់មួយសម្រាប់ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំផ្ទាល់ ទុកជាគោលដៅខាងវិញ្ញាណមួយរបស់ខ្ញុំ សម្រាប់កម្មវិធី កុមារ និងយុវវ័យ ថ្មី ។
ដំបូង ខ្ញុំបានយកឈើមួយបន្ទះ ហើយខួងប្រហោងមួយចំនួននៅមួយចំហៀងសម្រាប់ដាក់ពែង ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានឆ្លាក់ចេញជាថាសនៅមួយចំហៀងទៀតសម្រាប់នំប៉័ង ។ អាប៊ូលីតា របស់ខ្ញុំបានជួយខ្ញុំខាត់វា ទាល់តែវាឡើងរលោងឥតខ្ចោះ ។ បន្ទាប់មក យើងបានភ្ចាប់ដៃ ហើយបានបិទឈើ ។
ថ្ងៃអាទិត្យទីមួយ ដែលយើងបានទៅរៀបចំសម្រាប់ពិធីសាក្រាម៉ង់ ហើយយើងមិនអាចរកបានពែងដែលត្រូវនឹងប្រហោងនៅលើថាសនោះទេ ។ យើងទាំងអស់គ្នាបានរកមើលហើយរកមើលទៀតអស់ជាច្រើនម៉ោង ។ មួយរយៈក្រោយមក ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តថា ទោះជាមាន ឬគ្មានពែងដែលត្រូវឥតខ្ចោះ ក៏ដោយក៏យើងនៅតែទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដែរ ។ យើងនឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យរឿងនេះមករារាំងយើងពីការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យបរិសុទ្ធបានឡើយ ។
នៅថ្ងៃអាទិត្យនោះ ពេលដែលយើងបានទទួលទានសាក្រាម៉ង់ យើងបានមានភាពស្ងៀមស្ងាត់ មានគោលបំណង និងគារវភាពជាងមុន ។ ខ្ញុំបានមានអារម្មណ៍សប្បាយចិត្តជាមួយនឹងគោលដៅនោះ ដែលខ្ញុំបានដាក់ ហើយសម្រេចបាន ។ ខ្ញុំដឹង ហើយអាចទទួលអារម្មណ៍ថា ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់ខ្ញុំមានមោទនភាពចំពោះខ្ញុំ ចំពោះគោលដៅរបស់ខ្ញុំ និងជម្រើសដែលចូលរួមក្នុងគោលដៅនោះ ។