Τόπος μέσα στο κατάλυμα

Από τον Πρεσβύτερο Γκέρριτ Γκονγκ

Της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων

Αυτήν την εποχή του Πάσχα, ο Ιησούς Χριστός μας καλεί να γίνουμε, όπως εκείνος, καλοί Σαμαρείτες, για να κάνουμε το κατάλυμά Του (την Εκκλησία Του) ένα καταφύγιο για όλους.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, μολονότι απεβίωσε πριν από 20 χρόνια, υπάρχουν στιγμές που μου λείπει ο πατέρας μου. Με το Πάσχα υπάρχει η υπόσχεση ότι θα τον δω ξανά.

Όταν ήμουν για μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία, ο πατέρας μου ήλθε για επίσκεψη. Η καρδιά του πατέρα ήξερε ότι μου έλειπε το σπίτι.

Ο πατέρας μου αγαπούσε την περιπέτεια εκτός του φαγητού. Ακόμη και στη Γαλλία, που φημίζεται για την κουζίνα της, έλεγε: «Ας φάμε κινέζικο φαγητό». Πατριάρχης που υπηρέτησε επί μακρόν στην Εκκλησία, ο πατέρας μου ήταν πνευματικός και συμπονετικός. Ένα βράδυ, καθώς οχήματα έκτακτης ανάγκης με δυνατές σειρήνες έτρεχαν στο Παρίσι, είπε: «Γκέρριτ, αυτές οι κραυγές είναι οι πληγές μιας πόλης».

Σε εκείνο το ταξίδι, αισθάνθηκα κι άλλες κραυγές και πληγές. Μία νέα γυναίκα πωλούσε παγωτό από ένα μικρό καρότσι. Τα χωνάκια της από γκοφρέτα ήταν ακριβώς το μέγεθος για μία ατομική μπάλα παγωτού. Για κάποιο λόγο, ένας μεγαλόσωμος άνδρας αντιπαρατίθετο με τη νέα γυναίκα. Φωνάζοντας και σπρώχνοντας, αναποδογύρισε το καροτσάκι της, χύνοντας τα χωνάκια της του παγωτού. Δεν υπήρχε τίποτα που θα μπορούσα να κάνω καθώς συνέθλιβε τα χωνάκια με τις μπότες του. Ακόμη βλέπω τη νέα γυναίκα να γονατίζει στον δρόμο, προσπαθώντας να σώσει σπασμένα κομμάτια γκοφρέτες, με δάκρυα αγωνίας να ρέουν στο πρόσωπό της. Η εικόνα της με στοιχειώνει, μία υπενθύμιση της αγένειας, της αδιαφορίας, της παρεξήγησης που πολύ συχνά προκαλούμε ο ένας στον άλλο.

Ένα άλλο απόγευμα, κοντά στο Παρίσι, ο πατέρας μου και εγώ επισκεφθήκαμε τον μεγάλο καθεδρικό ναό της Σαρτρ. Ο Μάλκομ Μίλλερ¹, ένας παγκόσμιος ειδικός για τον καθεδρικό, επεσήμανε τρία είδη παραθύρων υαλογραφίας της Σαρτρ. Είπε ότι λένε μία ιστορία.

Τα πρώτα παράθυρα δείχνουν τον Αδάμ και την Εύα να φεύγουν από τον Κήπο της Εδέμ.

Τα δεύτερα διηγούνται την παραβολή του καλού Σαμαρείτη.

Τα τρίτα απεικονίζουν τη Δευτέρα Παρουσία του Σωτήρος.

Μαζί, αυτά τα παράθυρα υαλογραφίας μπορούν να περιγράψουν το ταξίδι της ζωής μας. Μας καλούν να τους καλωσορίζουμε όλους με τόπο μέσα στο κατάλυμά Του².

Όπως ο Αδάμ και η Εύα, ερχόμαστε σε έναν κόσμο με αγκάθια και τριβόλια³.

Στον σκονισμένο δρόμο μας προς την Ιεριχώ, δεχόμαστε επίθεση, πληγωνόμαστε και αφηνόμαστε να πονάμε⁴.

Αν και θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, πολύ συχνά περνούμε στην άλλη πλευρά του δρόμου, για οιονδήποτε λόγο.

Ωστόσο, με συμπόνια, ο Καλός Σαμαρείτης σταματά και δένει τις πληγές μας με κρασί και λάδι. Σύμβολα της μεταλήψεως και άλλες διατάξεις, το κρασί και το λάδι μάς δείχνουν προς την πνευματική ίαση εν Ιησού Χριστώ⁵. Ο Καλός Σαμαρείτης μας βάζει στο δικό Του γαϊδουράκι ή, σε κάποιες αφηγήσεις παραθύρων υαλογραφίας, μάς μεταφέρει στους ώμους Του. Μας φέρνει στο κατάλυμα, που μπορεί να αντιπροσωπεύει την Εκκλησία Του. Στο κατάλυμα, ο Καλός Σαμαρείτης λέει: «Περιποιήσου τον… Όταν επανέλθω, θα σου το αποδώσω»⁶. Ο Καλός Σαμαρείτης, ένα σύμβολο του Σωτήρος μας, υπόσχεται να επιστρέψει, αυτή τη φορά με μεγαλείο και δόξα.

Αυτήν την εποχή του Πάσχα, ο Ιησούς Χριστός μας καλεί να γίνουμε, όπως Εκείνος, καλοί Σαμαρείτες, για να κάνουμε το κατάλυμά Του (την Εκκλησία Του) ένα καταφύγιο για όλους τους μώλωπες και τις καταιγίδες της ζωής⁷. Προετοιμαζόμαστε για την υπεσχημένη Δευτέρα Παρουσία Του καθώς κάθε ημέρα κάνουμε προς «τούτους τούς ελάχιστους»⁸ όπως θα κάναμε προς Εκείνον. «Τούτοι οι ελάχιστοι» είναι ο καθένας από εμάς.

Καθώς ερχόμαστε με τον Καλό Σαμαρείτη στο κατάλυμα, μαθαίνουμε πέντε πράγματα για τον Ιησού Χριστό και τον εαυτό μας.

Πρώτον, ερχόμαστε στο κατάλυμα όπως είμαστε, με τα ελαττώματα και τις ατέλειες που έχει ο καθένας μας. Εντούτοις, όλοι έχουμε κάτι απαραίτητο να συνεισφέρουμε. Το ταξίδι μας προς τον Θεό γίνεται συχνά μαζί. Ανήκουμε ως ενωμένη κοινότητα – είτε αντιμετωπίζουμε πανδημίες, καταιγίδες, πυρκαγιές, ξηρασίες είτε ήσυχα ερχόμαστε αντιμέτωποι με καθημερινές ανάγκες. Λαμβάνουμε έμπνευση καθώς συσκεπτόμαστε, ακούγοντας κάθε άτομο, συμπεριλαμβανομένης κάθε αδελφής, και του Πνεύματος.

Καθώς η καρδιά μας αλλάζει και λαμβάνουμε την εικόνα Του στην όψη μας⁹, βλέπουμε Εκείνον και τον εαυτό μας στην Εκκλησία Του. Σε Εκείνον, βρίσκουμε σαφήνεια, όχι ασυμφωνία. Σε Εκείνον, βρίσκουμε την αιτία να κάνουμε καλό, τον λόγο να είμαστε καλοί και να αυξάνουμε την ικανότητα να γίνουμε καλύτεροι. Σε Εκείνον, ανακαλύπτουμε σταθερή πίστη, απελευθερωτική ανιδιοτέλεια, στοργική αλλαγή και εμπιστοσύνη στον Θεό. Στο κατάλυμά Του, βρίσκουμε και εμβαθύνουμε την προσωπική μας σχέση με τον Θεό Πατέρα μας και τον Ιησού Χριστό.

Μας εμπιστεύεται να βοηθήσουμε να κάνουμε το κατάλυμα το μέρος που Εκείνος χρειάζεται να είναι. Καθώς προσφέρουμε τα ταλέντα και τις καλύτερες προσπάθειές μας, τα πνευματικά Του χαρίσματα επίσης ενδυναμώνουν και ευλογούν¹⁰.

Ένας διερμηνέας της Ισπανικής μου είπε: «Πρεσβύτερε Γκονγκ, γνώριζα από το Πνεύμα τι επρόκειτο να πείτε για να μεταφράσω» είπε αυτός ο πιστός αδελφός «με τη δωρεά των γλωσσών».

Τα χαρίσματα της πίστης και της διαβεβαίωσης έρχονται, εκδηλώνονται διαφορετικά σε διαφορετικές καταστάσεις. Μία αγαπητή αδελφή έλαβε πνευματική παρηγοριά, όταν ο σύζυγός της πέθανε από την COVID-19. Είπε: «Ξέρω τον αγαπημένο μου σύζυγο και θα είμαστε μαζί ξανά». Σε μία διαφορετική κατάσταση COVID, μία άλλη αγαπητή αδελφή είπε: «Αισθάνθηκα ότι θα έπρεπε να παρακαλέσω τον Κύριο και τους γιατρούς για να δώσουν στον σύζυγό μου λίγο χρόνο ακόμη».

Δεύτερον, μας παρακαλεί να κάνουμε το κατάλυμά Του ένα μέρος χάριτος και χώρου, όπου ο καθένας μπορεί να συναθροιστεί, με τόπο για όλους. Ως μαθητές του Ιησού Χριστού, όλοι είναι ίσοι, χωρίς κατώτερες ομάδες ανθρώπων.

Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι να παρευρίσκονται σε συγκεντρώσεις μεταλήψεως, σε άλλες συγκεντρώσεις Κυριακής και κοινωνικές εκδηλώσεις¹¹. Λατρεύουμε ευλαβώς τον Σωτήρα μας, όντες στοχαστικοί και προσεκτικοί μεταξύ μας. Βλέπουμε και αναγνωρίζουμε κάθε άτομο. Χαμογελούμε, καθόμαστε με εκείνους που κάθονται μόνοι τους, μαθαίνουμε ονόματα, συμπεριλαμβανομένων νεοφώτιστων, αδελφών που επιστρέφουν, νέων γυναικών και νεαρών ανδρών, κάθε αγαπητού παιδιού της Προκαταρκτικής.

Φανταζόμαστε τον εαυτό μας στη θέση τους, καλωσορίζουμε φίλους, επισκέπτες, άτομα που προσφάτως μετακόμισαν, πολυάσχολα άτομα που προσελκύονται σε πάρα πολλές κατευθύνσεις. Πενθούμε, αγαλλιούμε και είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον. Όταν υπολειπόμαστε των ιδανικών μας και σπεύδουμε, αγνοούμε, κρίνουμε ή είμαστε προκατειλημμένοι, επιζητούμε συγχώρηση ο ένας από τον άλλον και κάνουμε το καλύτερο.

Μία οικογένεια από την Αφρική που τώρα ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες είπε: «Από την πρώτη ημέρα, τα μέλη της εκκλησίας ήταν φιλικά και φιλόξενα. Όλοι μας έκαναν να αισθανθούμε σαν στο σπίτι μας. Κανένας δεν μας περιφρονούσε». Ο πατέρας είπε: «Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι οι καρποί του Ευαγγελίου προέρχονται από τις ρίζες του Ευαγγελίου». «Και οι ιεραπόστολοι» είπαν ο πατέρας και η μητέρα «θέλουμε ο γιος και η κόρη μας να μεγαλώσουν όπως αυτοί οι ιεραπόστολοι». Αδελφοί και αδελφές, είθε ο καθένας μας να καλωσορίζει θερμώς όλους στο κατάλυμά Του.

Τρίτον, στο κατάλυμά Του, μαθαίνουμε ότι η τελειότητα είναι στον Ιησού Χριστό, όχι στην τελειομανία του κόσμου. Μη πραγματική και μη ρεαλιστική, η φιλτραρισμένη τελειομανία του «τέλειου στο Instagram» κόσμου μπορεί να μας κάνει να αισθανόμαστε ανεπαρκείς, δέσμιοι με χειρονομίες σάρωσης, μου αρέσει ή διπλά κλικ. Αντιθέτως, ο Σωτήρας μας, Ιησούς Χριστός, γνωρίζει τα πάντα για εμάς, που δεν θέλουμε να ξέρει κανένας άλλος, και ακόμη μας αγαπά. Το Ευαγγέλιό Του είναι ένα Ευαγγέλιο για δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες, που κατέστη δυνατόν από την εξιλεωτική Του θυσία¹². Καλεί τον καθένα μας να είναι ένας καλός Σαμαρείτης λιγότερο επικριτικός και περισσότερο συγχωρητικός για τον εαυτό μας και ο ένας για τον άλλον, ακόμη και καθώς αγωνιζόμαστε πληρέστερα να τηρούμε τις εντολές Του.

Βοηθούμε τον εαυτό μας καθώς βοηθούμε ο ένας τον άλλον. Μία οικογένεια που γνωρίζω ζούσε κοντά σε έναν πολυσύχναστο δρόμο. Οι ταξιδιώτες συχνά σταματούσαν να ζητήσουν βοήθεια. Νωρίς ένα πρωινό η οικογένεια άκουσε δυνατά κτυπήματα στην πόρτα τους. Κουρασμένοι και ανήσυχοι ποιος θα ήταν στις 2:00 π.μ., αναρωτήθηκαν εάν, μόνο για μία φορά, κάποιος άλλος θα μπορούσε να βοηθήσει. Καθώς το επίμονο κτύπημα συνεχίστηκε, άκουσαν: «Φωτιά – υπάρχει φωτιά στο πίσω μέρος του σπιτιού σας!» Οι καλοί Σαμαρείτες βοηθούν ο ένας τον άλλον.

Τέταρτον, στο κατάλυμά Του, γινόμαστε μέρος μιας κοινότητας Ευαγγελίου επικεντρωμένης στον Ιησού Χριστό, αγκυροβολημένης στην αποκατεστημένη αλήθεια, σε ζώντες προφήτες και αποστόλους, και μία άλλη μαρτυρία για τον Ιησού Χριστού – το Βιβλίο του Μόρμον. Μας φέρνει στο κατάλυμά Του και επίσης στον οίκο Του – τον άγιο ναό. Ο οίκος του Κυρίου είναι ένα μέρος όπου, όπως και με τον τραυματισμένο άνδρα στον δρόμο προς την Ιεριχώ, ο Καλός Σαμαρείτης μπορεί να μας καθαρίσει και να μας ενδύσει, να μας προετοιμάσει να επιστρέψουμε στην παρουσία του Θεού και να μας ενώσει αιώνια στην οικογένεια του Θεού. Οι ναοί του είναι ανοιχτοί σε όλους όσοι ζουν το Ευαγγέλιό Του με πίστη και υπακοή.

Η αγαλλίαση στον ναό περιλαμβάνει την ενότητα του Ευαγγελίου εν μέσω ποικίλων κληρονομιών, πολιτισμών, γλωσσών και γενεών. Στο σκάψιμο εδάφους για τον Ναό της Τέιλορσβιλ της Γιούτας, ο 17χρονος Μαξ Χάρκερ ανέφερε μία κληρονομιά οικογενειακής πίστης που ξεκίνησε έξι γενεές νωρίτερα από τον προ-προ-προπάππου του παππού του Τζόζεφ Χάρκερ και τη σύζυγό του, Σουζάννα Σνέιθ. Στο αποκατεστημένο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, μπορούμε όλοι να γίνουμε ένας ισχυρός σύνδεσμος στις οικογενειακές μας γενεές.

Τελικά, πέμπτον, αγαλλιούμε που ο Θεός αγαπά τα τέκνα Του στα διαφορετικά υπόβαθρα και περιστάσεις μας, σε κάθε έθνος, φυλή, γλώσσα με χώρο για όλους στο κατάλυμά Του.

Τα τελευταία 40 χρόνια, τα μέλη της Εκκλησίας έχουν γίνει όλο και περισσότερα σε διεθνή επίπεδο. Από το 1998, περισσότερα μέλη της Εκκλησίας έχουν ζήσει εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά. Έως το 2025, αναμένουμε ότι πολλά μέλη της Εκκλησίας μπορούν να ζουν στη Λατινική Αμερική όπως στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Η συνάθροιση των πιστών απογόνων του πατέρα Λεχί εκπληρώνει την προφητεία. Οι πιστοί Άγιοι, συμπεριλαμβανομένης της περιοχής των πρωτοπόρων, παραμένουν μια δεξαμενή αφοσιώσεως και υπηρέτησης για την παγκόσμια Εκκλησία.

Επίσης, η πλειοψηφία των ενηλίκων μελών της Εκκλησίας είναι τώρα άγαμοι, σε χηρεία ή διαζευγμένοι. Αυτή είναι μια σημαντική αλλαγή. Περιλαμβάνει περισσότερες από τις μισές αδελφές της Ανακουφιστικής Εταιρείας και περισσότερους από τους μισούς ενήλικους αδελφούς της ιεροσύνης. Αυτό το δημογραφικό πρότυπο ήταν η περίπτωση στην παγκόσμια εκκλησία από το 1992 και στην Εκκλησία στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά από το 2019.

Η στάση μας ενώπιον του Κυρίου και της Εκκλησίας Του δεν είναι θέμα οικογενειακής κατάστασης αλλά να γίνουμε πιστοί και γενναίοι μαθητές του Ιησού Χριστού¹³. Οι ενήλικοι θέλουν να θεωρούνται ενήλικοι και να είναι υπεύθυνοι και να συνεισφέρουν ως ενήλικοι. Οι μαθητές του Ιησού Χριστού προέρχονται από παντού, με κάθε μορφή, μέγεθος, απόχρωση και ηλικία, ο καθένας με ταλέντα, ενάρετες επιθυμίες και τεράστιες ικανότητες να ευλογεί και να υπηρετεί. Επιζητούμε καθημερινώς να ακολουθούμε τον Ιησού Χριστό με πίστη προς μετάνοια¹⁴ και ακατάλυτη χαρά.

Κατά τη διάρκεια αυτής της ζωής, προσμένουμε μερικές φορές τον Κύριο. Μπορεί να μην είμαστε ακόμη εκεί όπου ελπίζουμε και επιθυμούμε να είμαστε στο μέλλον. Μία ευσεβής αδελφή λέει: «Είναι μία ιερή στάση να προσμένεις με πίστη τον Κύριο για τις ευλογίες Του. Δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί με οίκτο, χειραγώγηση ή κρίση αλλά με ιερό σεβασμό»¹⁵. Εντωμεταξύ, ζούμε τώρα, δεν περιμένουμε να ξεκινήσει η ζωή.

Ο Ησαΐας υπόσχεται: «Εκείνοι πoυ πρoσμένoυν τoν Kύριo θα ανανεώσoυν τη δύναμή τoυς· θα ανέβoυν με φτερoύγες σαν αετoί· θα τρέξoυν, και δεν θα απoκάμoυν· θα περπατήσoυν, και δεν θα ατoνήσoυν»¹⁶.

Ο Καλός μας Σαμαρείτης υπόσχεται να επιστρέψει. Θαύματα συμβαίνουν όταν ενδιαφερόμαστε ο ένας για τον άλλον όπως θα έκανε κι Εκείνος. Όταν ερχόμαστε με συντετριμμένη καρδιά και μεταμελημένο πνεύμα¹⁷, μπορούμε να βρούμε φωνή εν Ιησού Χριστώ και να περιστοιχιστούμε στη συμπονετική Του αγκάλη της ασφάλειας¹⁸. Ιερές διατάξεις προσφέρουν τη συμμετοχή στη διαθήκη και τη «δύναμη της θειότητας»¹⁹ για να καθαγιάζουν εσώτερη πρόθεση και εξώτερη ενέργεια. Με τη στοργική Του καλοσύνη και μακροθυμία, η Εκκλησία Του γίνεται το δικό μας κατάλυμα.

Καθώς δημιουργούμε χώρο στο κατάλυμά Του, με το καλωσόρισμα όλων, ο Καλός Σαμαρείτης μας μπορεί να μας θεραπεύσει στους σκονισμένους θνητούς δρόμους μας. Με τέλεια αγάπη, ο Πατέρας μας και ο Υιός Του, Ιησούς Χριστός, υπόσχονται «γαλήνη στον κόσμο αυτό και αιώνια ζωή στον μέλλοντα»²⁰ – «ώστε εκεί που είμαι εγώ να είστε κι εσείς»²¹. Έτσι καταθέτω μαρτυρία ευγνωμόνως στο ιερό και άγιο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.