Γιατί το μονοπάτι της διαθήκης
Η διαφορά του μονοπατιού της διαθήκης είναι αποκλειστικώς και αιωνίως σημαντική.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της διακονίας του, ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον έχει μελετήσει και διδάξει για τις διαθήκες του Θεού με τα τέκνα Του. Ο ίδιος αποτελεί φωτεινό παράδειγμα κάποιου που βαδίζει στο μονοπάτι της διαθήκης. Στο πρώτο του μήνυμα ως Προέδρου της Εκκλησίας δήλωσε:
«Η δέσμευσή σας να ακολουθήσετε τον Σωτήρα, συνάπτοντας διαθήκες μαζί Του και μετά η τήρηση αυτών των διαθηκών θα ανοίξει τη θύρα σε κάθε πνευματική ευλογία και προνόμιο διαθέσιμα σε άνδρες, γυναίκες και παιδιά παντού.
»…Οι διατάξεις του ναού και οι διατάξεις που συνάπτετε εκεί αποτελούν κλειδί για την ενδυνάμωση της ζωής σας, του γάμου και της οικογένειάς σας και για την ικανότητά σας να ανθίστασθε στις επιθέσεις του εναντίου. Η λατρεία σας στον ναό και η υπηρέτησή σας εκεί για τους προγόνους σας θα σας ευλογήσει με αυξημένη προσωπική αποκάλυψη και γαλήνη και θα ενισχύσει τη δέσμευσή σας να παραμείνετε στο μονοπάτι της διαθήκης»1.
Τι είναι το μονοπάτι της διαθήκης; Είναι το ένα μονοπάτι που οδηγεί στο σελέστιο βασίλειο του Θεού. Κινούμαστε προς το μονοπάτι στη θύρα του βαπτίσματος και μετά «βαδί[ζουμε] με σταθερότητα προς τον Χριστό, έχοντας απόλυτη λαμπρότητα ελπίδας, και αγάπη προς τον Θεό και προς όλους τους ανθρώπους [τις δύο μεγάλες εντολές]… μέχρι τέλους»2. Στην πορεία του μονοπατιού της διαθήκης (που, παρεμπιπτόντως, εκτείνεται πέραν της θνητότητας), λαμβάνουμε όλες τις διατάξεις και τις διαθήκες αφορώσες στη σωτηρία και την υπερύψωση.
Η κύρια δέσμευσή μας προς διαθήκη είναι να κάνουμε το θέλημα του Θεού «και να είμαστε υπάκουοι στις εντολές του για όλα όσα θα μας προστάξει»3. Όταν ακολουθούμε τις αρχές και τις εντολές του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού μέρα με τη μέρα, αυτή είναι η πιο ευτυχισμένη και ικανοποιητική πορεία στη ζωή. Πρώτα απ’ όλα, ένα άτομο αποφεύγει πολλά προβλήματα και πράγματα να μετανιώνει. Επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω μία αθλητική αντιστοιχία. Στην αντισφαίριση, υπάρχει κάτι που αποκαλείται αυθόρμητα λάθη. Αυτά είναι όταν κτυπά κάποιος μία μπάλα, που είχε ρίξει στον άλλον παίκτη, στο δίχτυ ή να κάνει δύο λάθη κατά το σερβίς. Τα αυθόρμητα λάθη θεωρούνται το αποτέλεσμα λάθους ενός παίκτη μάλλον, και όχι προκληθέντα από τις ικανότητες του αντιπάλου.
Πάρα πολύ συχνά τα προβλήματά μας ή οι δυσκολίες μας προκαλούνται από εμάς τους ίδιους, το αποτέλεσμα κακών επιλογών ή θα μπορούσαμε να πούμε το αποτέλεσμα «αυθόρμητων λαθών». Όταν ακολουθούμε επιμελώς το μονοπάτι της διαθήκης, τελείως φυσικά αποφεύγουμε πολλά «αυθόρμητα λάθη». Παρακάμπτουμε τα διάφορα είδη εθισμού. Δεν πέφτουμε στα χαντάκια της ανέντιμης συμπεριφοράς. Περνούμε την άβυσσο της ανηθικότητας και της απιστίας. Προσπερνούμε τους ανθρώπους και τα πράγματα που, ακόμη κι αν είναι δημοφιλή, θα διακινδύνευαν τη σωματική και πνευματική μας ευημερία. Αποφεύγουμε τις επιλογές που πληγώνουν ή αδικούν άλλους και αντ’ αυτών αποκτούμε συνήθειες αυτοπειθαρχίας και υπηρετήσεως4.
Ο Πρεσβύτερος Γκόλντεν Κίμπαλ φέρεται ότι έχει πει: «Μπορεί να μην βάδιζα [πάντα] στο στενό και στενόχωρο μονοπάτι, αλλά [προσπαθώ] να το διασχίζω όσο συχνά [μπορώ]»5. Σε μία πιο σοβαρή στιγμή, είμαι βέβαιος ότι ο αδελφός Κίμπαλ θα συμφωνούσε ότι η παραμονή, όχι απλώς η διάσχιση, στο μονοπάτι της διαθήκης είναι η μεγαλύτερη ελπίδα μας για να αποφύγουμε την αποφεύξιμη δυστυχία από τη μία πλευρά και να αντιμετωπίσουμε επιτυχώς τα αποφεύξιμα δεινά της ζωής από την άλλη.
Ορισμένοι θα μπορούσαν να πουν: «Μπορώ να κάνω καλές επιλογές με ή χωρίς βάπτιση. Δεν χρειάζομαι διαθήκες για να είμαι αξιότιμο και επιτυχημένο άτομο. Πράγματι, υπάρχουν πολλοί που, ενώ οι ίδιοι δεν είναι στο μονοπάτι της διαθήκης, ενεργούν με έναν τρόπο που αντικατοπτρίζει τις επιλογές και τις συνεισφορές όσων είναι στο μονοπάτι. Θα μπορούσατε να πείτε ότι επωφελούνται από τις ευλογίες κάνοντας καλά πράγματα, αλλά χωρίς να περιλαμβάνεται η σύναψη πραγματικών διαθηκών. Ποια είναι τότε η διαφορά του μονοπατιού της διαθήκης;
Στην πραγματικότητα, η διαφορά είναι αποκλειστικώς και αιωνίως σημαντική. Περιλαμβάνει τη φύση της υπακοής μας, την ουσία της δεσμεύσεως του Θεού προς εμάς, τη θεία βοήθεια που λαμβάνουμε, τις ευλογίες που είναι συνδεδεμένες με τη συνάθροιση ως λαού διαθήκης και, το πιο σημαντικό, την αιώνια κληρονομιά μας.
Αφοσιωμένη Υπακοή
Πρώτον είναι η φύση της υπακοής μας στον Θεό. Περισσότερο από το να έχουμε καλές προθέσεις, δεσμευόμαστε επισήμως να ζούμε με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού. Σε αυτό, ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιησού Χριστού, ο οποίος, βαπτιζόμενος «έδειξε στα τέκνα των ανθρώπων ότι κατά τη σάρκα ταπείνωσε τον εαυτό Του εμπρός στον Πατέρα, και κατέδειξε προς τον Πατέρα ότι θα είναι υπάκουος προς Αυτόν στην τήρηση των εντολών Του»6.
Με διαθήκες, είμαστε προσηλωμένοι περισσότερο στην αποφυγή λαθών ή να είμαστε συνετοί στις αποφάσεις μας. Νιώθουμε υπόλογοι στον Θεό για τις επιλογές μας και τη ζωή μας. Παίρνουμε επάνω μας το όνομα του Χριστού. Εστιάζουμε στον Χριστό – να είμαστε γενναίοι στη μαρτυρία για τον Ιησού και να αναπτύσσουμε τον χαρακτήρα του Χριστού.
Με διαθήκες, η υπακοή στις ευαγγελικές αρχές ριζώνεται στην ίδια μας την ψυχή. Γνωρίζω ένα ζεύγος το οποίο κατά τη στιγμή του γάμου του, η σύζυγος δεν ήταν ενεργό μέλος στην Εκκλησία και ο σύζυγος δεν ήταν ποτέ μέλος της Εκκλησίας. Θα αναφέρομαι σε αυτούς ως Μαίρη και Τζων, όχι με τα πραγματικά τους ονόματα. Καθώς το ζεύγος έκανε παιδιά, η Μαίρη ένιωσε έντονα την ανάγκη να τα μεγαλώσει, όπως λέει η γραφή «με παιδεία και νουθεσία Kυρίου»7. Ο Τζων ήταν υποστηρικτικός. Η Μαίρη έκανε ορισμένες σημαντικές θυσίες για να είναι στο σπίτι και να διδάσκει το Ευαγγέλιο επί συνεπούς βάσεως. Διεσφάλισε ότι η οικογένεια επωφελείτο πλήρως από τον εκκλησιασμό και τη δραστηριότητα στην Εκκλησία. Η Μαίρη και ο Τζων έγιναν υποδειγματικοί γονείς και τα παιδιά τους (όλα δραστήρια αγόρια) μεγάλωσαν με πίστη και αφοσίωση στις αρχές και τα πρότυπα του Ευαγγελίου.
Οι γονείς του Τζων, οι παππούδες των αγοριών, ήταν ευχαριστημένοι με τις ψυχωφελείς ζωές και τα επιτεύγματα των εγγονών τους, αλλά λόγω κάποιου ανταγωνισμού με την Εκκλησία, ήθελαν να αποδώσουν αυτήν την επιτυχία αποκλειστικώς στις γονικές δεξιότητες του Τζων και της Μαίρης. Ο Τζων, μολονότι μη μέλος της Εκκλησίας, δεν άφησε εκείνη την εκτίμηση να πέσει κάτω. Επέμενε ότι ήταν μάρτυρες των καρπών από τις ευαγγελικές διδασκαλίες – αυτά που βίωναν οι υιοί του στην εκκλησία καθώς και αυτά που συνέβαιναν στο σπίτι.
Ο ίδιος ο Τζων επηρεαζόταν από το Πνεύμα, από την αγάπη και το παράδειγμα της συζύγου του και από τις ενθαρρύνσεις των υιών του. Εν ευθέτω χρόνω, βαπτίσθηκε, προς χαρά μελών του τομέως και φίλων.
Αν και η ζωή δεν ήταν χωρίς δυσκολίες για εκείνους και τους υιούς τους, η Μαίρη και ο Τζων διαβεβαιώνουν ολόψυχα ότι στην πραγματικότητα η διαθήκη του Ευαγγελίου είναι η ρίζα των ευλογιών τους. Έχουν δει τα λόγια του Κυρίου προς τον Ιερεμία να εκπληρώνονται στη ζωή των παιδιών τους καθώς και στη δική τους: «Θα βάλω τον νόμο μου στα ενδόμυχά τους, και θα τον γράψω στις καρδιές τους, και θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου»8.
Δεσμευμένοι στον Θεό
Μία δεύτερη μοναδική πτυχή του μονοπατιού της διαθήκης είναι η σχέση μας με τη Θεότητα. Οι διαθήκες που προσφέρει ο Θεός στα τέκνα Του κάνουν πολλά περισσότερα από το να μας καθοδηγούν. Μας δεσμεύουν με Αυτόν, και δεσμευμένοι με Αυτόν, μπορούμε να τα ξεπεράσουμε όλα9.
Κάποτε διάβασα ένα άρθρο από έναν ελλιπώς ενημερωμένο δημοσιογράφο εφημερίδας, ο οποίος εξηγούσε ότι ο τρόπος που τελούμε βαπτίσεις για τους νεκρούς είναι να εμβυθίζουμε ρολά από μικροφίλμ στο νερό. Μετά, όλοι εκείνοι των οποίων τα ονόματα εμφανίζονται στο μικροφίλμ θεωρούνται βαπτισμένοι. Εκείνη η προσέγγιση θα ήταν αποτελεσματική, αλλά αγνοεί την άπειρη αξία κάθε ψυχής και την κρίσιμη σημασία μίας προσωπικής διαθήκης με τον Θεό.
«[Ο Ιησούς] είπε…: Μπείτε από τη στενή πύλη· διότι στενή είναι η πύλη και περιορισμένος ο δρόμος που οδηγεί στη ζωή, και λίγοι είναι εκείνοι που τον βρίσκουν»10. Μιλώντας μεταφορικά, αυτή η πύλη είναι τόσο στενή, που επιτρέπει να εισέρχεται μόνον ένας τη φορά. Καθένας κάνει μία ατομική δέσμευση με τον Θεό και λαμβάνει ως ανταπόδοση από Εκείνον μία προσωπική διαθήκη, με το όνομά του, ότι μπορεί να βασίζεται ανεπιφύλακτα στον παρόντα καιρό και για όλη την αιωνιότητα. Με τις διατάξεις και τις διαθήκες, «η δύναμη της θειότητας φανερώνεται» στη ζωή μας11.
Θεία Βοήθεια
Αυτό μας οδηγεί στην εξέταση μίας τρίτης ειδικής ευλογίας του μονοπατιού της διαθήκης. Ο Θεός παρέχει μία σχεδόν ακατανόητη δωρεά για να βοηθήσει τους συνάπτοντες διαθήκη να είναι τηρούντες διαθήκη: τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Αυτή η δωρεά είναι το δικαίωμα στη συνεχή συντροφιά, προστασία και καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος12. Γνωστό επίσης ως Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα «γεμίζει με ελπίδα και τέλεια αγάπη»13. «Γνωρίζει τα πάντα, και δίνει μαρτυρία για τον Πατέρα και τον Υιό»14 του οποίου μάρτυρες δεσμευόμαστε να είμαστε15.
Στο μονοπάτι της διαθήκης βρίσκουμε επίσης τις ουσιώδεις ευλογίες της συγχωρήσεως και του καθαρμού από την αμαρτία. Αυτή είναι βοήθεια που μπορεί να έλθει μόνον μέσω θείας χάριτος, χορηγουμένης από το Άγιο Πνεύμα. «Τώρα αυτή είναι η εντολή» λέει ο Κύριος «Μετανοήστε, όλες εσείς οι άκρες της γης, και ελάτε προς εμένα και βαπτισθείτε στο όνομά μου, για να αγιασθείτε με τη λήψη του Αγίου Πνεύματος, ώστε να σταθείτε άσπιλοι εμπρός μου κατά την τελευταία ημέρα»16.
Συναθροισθείτε με τον λαό της διαθήκης
Τέταρτον, όσοι ακολουθούν το μονοπάτι της διαθήκης βρίσκουν επίσης μοναδικές ευλογίες σε διάφορες θεϊκά ορισμένες συναθροίσεις. Προφητείες περί κυριολεκτικής συναθροίσεως των από μακρού διασκορπισμένων φυλών του Ισραήλ στη γη της κληρονομίας τους βρίσκονται στις γραφές17. Η εκπλήρωση αυτών των προφητειών και υποσχέσεων είναι τώρα εν εξελίξει με τη συνάθροιση του λαού της διαθήκης στην Εκκλησία, τη βασιλείου του Θεού επάνω στη γη. Ο Πρόεδρος Νέλσον εξηγεί: «Όταν μιλάμε για τη συνάθροιση, μιλάμε απλά για αυτήν τη θεμελιώδη αλήθεια: κάθε τέκνο του Επουράνιου Πατέρα μας… αξίζει να ακούσει το μήνυμα του αποκατεστημένου Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού»18.
Ο Κύριος προστάζει τα μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών: «Σηκωθείτε και λάμψτε, ώστε το φως σας να αποτελεί σημαία για τα έθνη… ώστε η συνάθροιση επάνω στη γη τής Σιών και τους πασσάλους της, να είναι για άμυνα, και για καταφύγιο από τη θύελλα και από την οργή όταν θα ξεχυθεί αμιγής επάνω σε όλη τη γη»19.
Υπάρχει επίσης μία εβδομαδιαία συνάθροιση του λαού της διαθήκης στον οίκο προσευχής την ημέρα του Κυρίου, ώστε να μπορέσουμε να «κρατήσ[ουμε] τον εαυτό [μας] άσπιλο από τον κόσμο»20. Είναι μία συνάθροιση να μεταλαμβάνουμε το ψωμί και το νερό σε ανάμνηση της Εξιλεώσεως του Ιησού Χριστού και χρόνος «να νηστεύου[με] και να προσε[υχόμαστε], και να μιλού[με] ο ένας με τον άλλον σχετικά με την ευημερία της ψυχής [μας]»21. Ως έφηβος, ήμουν το μοναδικό μέλος της Εκκλησίας στην τάξη του λυκείου μου. Απολάμβανα τη συναναστροφή πολλών καλών φίλων στο σχολείο, κι όμως έβρισκα ότι βασιζόμουν πολύ σε αυτήν τη συνάθροιση της Ημέρας του Κυρίου κάθε εβδομάδα, για να με ανανεώνει πνευματικώς και ακόμη και σωματικώς. Πόσο έντονα έχουμε νιώσει την απώλεια αυτής της τακτικής συναθροίσεως διαθήκης κατά την τρέχουσα πανδημία, και πόσο πρόθυμα προσδοκούμε τον καιρό όταν θα μπορούμε να συγκεντρωθούμε ξανά όπως πριν.
Ο λαός της διαθήκης επίσης συγκεντρώνεται στον ναό, τον οίκο του Κυρίου, για να αποκτήσει διατάξεις, ευλογίες και αποκάλυψη αποκλειστικώς διαθέσιμες εκεί. Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ δίδαξε: «Ποιος ήταν ο σκοπός της συνάθροισης… του λαού του Θεού σε οποιαδήποτε εποχή στην ιστορία του κόσμου; Ο αντικειμενικός στόχος ήταν να οικοδομήσει στον Κύριο έναν οίκο μέσω του οποίου Εκείνος μπορεί να αποκαλύψει στον λαό Του τις διατάξεις του οίκου Του και τις δόξες της βασιλείας Του και να διδάξει στον λαό Του την οδό της σωτηρίας, επειδή υπάρχουν ορισμένες διατάξεις και αρχές οι οποίες όταν διδάσκονται και εξασκούνται πρέπει να γίνονται σε έναν τόπο ή οίκο που οικοδομήθηκε για αυτόν τον σκοπό»22.
Κληρονομήστε τις υποσχέσεις από τη διαθήκη
Τελικώς, μόνον όταν ακολουθούμε το μονοπάτι της διαθήκης μπορούμε να κληρονομήσουμε τις ευλογίες του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, τις υπέρτατες ευλογίες της σωτηρίας και της υπερυψώσεως που μόνον ο Θεός μπορεί να δώσει23.
Οι αναφορές των γραφών στον λαό της διαθήκης συχνά σημαίνουν τους κυριολεκτικούς απογόνους του Αβραάμ ή τον «οίκο του Ισραήλ». Όμως ο λαός της διαθήκης περιλαμβάνει επίσης όλους που λαμβάνουν το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού24. Ο Παύλος εξήγησε:
«Δεδομένου ότι, όσοι βαπτιστήκατε στον Χριστό, ντυθήκατε τον Χριστό…
»Και αν είστε τού Χριστού, άρα είστε σπέρμα τού Αβραάμ, και σύμφωνα με την υπόσχεση κληρονόμοι»25.
Όσοι είναι πιστοί στις διαθήκες τους «θα εμφανιστούν κατά την ανάσταση των δικαίων»26. Είναι «τελειοποιημένοι μέσω του Ιησού του μεσολαβητή της καινής διαθήκης… Αυτοί είναι εκείνοι των οποίων τα σώματα είναι επουράνια, των οποίων η δόξα είναι σαν του ήλιου, δηλαδή η δόξα του Θεού, του υψίστου όλων»27. «Επομένως, τα πάντα είναι δικά τους, είτε ζωή είτε θάνατος, ή τα παρόντα ή τα μέλλοντα, όλα είναι δικά τους και είναι του Χριστού, και ο Χριστός είναι του Θεού»28.
Ας δώσουμε προσοχή στο κάλεσμα του προφήτου να παραμείνουμε στο μονοπάτι της διαθήκης. Ο Νεφί είδε εμάς και την εποχή μας και κατέγραψε: «Εγώ, ο Νεφί, είδα τη δύναμη του Αμνού του Θεού, ότι κατέβηκε επάνω στους αγίους της εκκλησίας του Αμνού, και επάνω στον λαό της διαθήκης του Κυρίου, ο οποίος ήταν διασκορπισμένος επάνω σε όλο το πρόσωπο της γης. Και ήταν οπλισμένος με χρηστότητα και με τη δύναμη του Θεού με μεγάλη δόξα»29.
Με τον Νεφί «τέρπεται… η ψυχή μου με τις διαθήκες του Κυρίου»30. Αυτήν την Κυριακή του Πάσχα, δίδω μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό, του οποίου η Ανάσταση είναι η ελπίδα μας και η διαβεβαίωση όλων για τα οποία υπάρχει υπόσχεση επάνω και στο τέλος του μονοπατιού της διαθήκης. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.