Τι έχει κάνει ο Σωτήρας μας για εμάς;
Ο Ιησούς Χριστός έχει κάνει ό,τι είναι απαραίτητο για το ταξίδι μας μέσω της θνητότητας προς τον προορισμό που περιγράφεται στο σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα μας.
Σε μια συγκέντρωση απογεύματος Σαββάτου σε μια συνέλευση πασσάλου πριν από πολλά χρόνια, συνάντησα μια γυναίκα η οποία είπε ότι οι φίλοι της τής είχαν ζητήσει να επιστρέψει στην εκκλησία μετά από χρόνια απουσίας, αλλά δεν μπορούσε να σκεφτεί κανέναν λόγο για να το κάνει αυτό. Για να την ενθαρρύνω, είπα: «Όταν σκεφτείτε όλα όσα ο Σωτήρας έχει κάνει για εσάς, θα βρείτε πολλούς λόγους για να επιστρέψετε, ώστε να Τον λατρέψετε και να Τον υπηρετήσετε». Έμεινα έκπληκτος, όταν απάντησε: «Τι έχει κάνει για εμένα;»
Τι έχει κάνει ο Ιησούς Χριστός για τον καθέναν από εμάς; Έχει κάνει ό,τι είναι απαραίτητο για το ταξίδι μας μέσω της θνητότητας προς τον προορισμό που περιγράφεται στο σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα μας. Θα μιλήσω για τέσσερα από τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του σχεδίου. Σε καθένα από αυτά, ο Μονογενής Υιός Του, Ιησούς Χριστός, είναι το κεντρικό πρόσωπο. Το κίνητρο για όλα αυτά είναι «η αγάπη του Θεού, που ξεχύνεται μέσα στις καρδιές των τέκνων των ανθρώπων. Επομένως είναι το πιο επιθυμητό υπεράνω πάντων» (Νεφί Α΄ 11:22).
Ι.
Λίγο πριν από την Κυριακή του Πάσχα, είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε κατ’ αρχάς για την Ανάσταση του Ιησού Χριστού. Η Ανάσταση από τους νεκρούς είναι ο καθησυχαστικός προσωπικός στύλος της πίστης μας. Προσθέτει νόημα στη διδαχή μας, κίνητρο στη συμπεριφορά μας και ελπίδα για το μέλλον μας.
Επειδή πιστεύουμε τις περιγραφές στη Βίβλο και στο Βιβλίο του Μόρμον για την κυριολεκτική Ανάσταση του Ιησού Χριστού, αποδεχόμαστε επίσης τις πολυάριθμες διδασκαλίες στις γραφές ότι μία παρόμοια ανάσταση θα έχουν όλοι οι θνητοί που έχουν ζήσει ποτέ επάνω σε αυτήν τη γη1. Όπως δίδαξε ο Ιησούς: «Επειδή, εγώ ζω, και εσείς θα ζείτε» (Κατά Ιωάννην 14:19). Και ο Απόστολός Του δίδαξε ότι «οι νεκροί θα αναστηθούν άφθαρτοι» και «τούτο το θνητό [θα] ντυθεί αθανασία» (Προς Κορινθίους Α΄ 15:52, 54).
Όμως η Ανάσταση μας δίνει περισσότερα από αυτή τη διαβεβαίωση της αθανασίας. Αλλάζει τον τρόπο που βλέπουμε τη θνητή ζωή.
Η Ανάσταση μας δίνει την προοπτική και τη δύναμη να αντέξουμε τις θνητές δοκιμασίες που αντιμετωπίζουμε εμείς και εκείνοι που αγαπάμε. Μας δίνει έναν νέο τρόπο να βλέπουμε τις σωματικές, διανοητικές ή συναισθηματικές ατέλειες που έχουμε κατά τη γέννηση ή αποκτούμε κατά τη διάρκεια της θνητής ζωής. Μας δίνει τη δύναμη να αντέξουμε τις θλίψεις, τις αποτυχίες και τις απογοητεύσεις. Επειδή όλοι μας σίγουρα θα αναστηθούμε, γνωρίζουμε ότι αυτές οι θνητές ατέλειες και αντιθέσεις είναι μόνο προσωρινές.
Η Ανάσταση μας δίνει επίσης ένα ισχυρό κίνητρο για να τηρούμε τις εντολές του Θεού κατά τη διάρκεια της θνητής μας ζωής. Όταν αναστηθούμε από τους νεκρούς και μεταβούμε προς την Τελική Κρίση όπως έχει προφητευθεί, θέλουμε να πληρούμε τις προϋποθέσεις για τις πιο εκλεκτές υπεσχημένες ευλογίες στα ανεστημένα όντα2.
Επιπλέον, η υπόσχεση ότι η Ανάσταση μπορεί να περιλαμβάνει την ευκαιρία να βρεθούμε μαζί με τα μέλη της οικογένειάς μας –σύζυγο, παιδιά, γονείς και επόμενες γενιές– είναι μια ισχυρή ενθάρρυνση, ώστε να εκπληρώσουμε τις οικογενειακές μας υποχρεώσεις στη θνητότητα. Μας βοηθά επίσης να ζούμε όλοι μαζί με αγάπη σε αυτήν τη ζωή και μας παρηγορεί για τον θάνατο των αγαπημένων προσώπων μας. Γνωρίζουμε ότι αυτοί οι θνητοί χωρισμοί είναι μόνο προσωρινοί και αναμένουμε μελλοντικές χαρούμενες επανενώσεις και συναναστροφές. Η Ανάσταση μας δίνει ελπίδα και τη δύναμη να είμαστε υπομονετικοί όσο περιμένουμε. Μας προετοιμάζει, επίσης, με το θάρρος και την αξιοπρέπεια να αντιμετωπίσουμε τον δικό μας θάνατο – ακόμη και έναν θάνατο που μπορεί να έρθει πρόωρα.
Όλα αυτά τα αποτελέσματα της Αναστάσεως είναι μέρος της πρώτης απάντησης στην ερώτηση: «Τι έχει κάνει ο Ιησούς Χριστός για εμένα;»
II.
Για τους περισσότερους από εμάς, η ευκαιρία να συγχωρηθούμε από τις αμαρτίες μας είναι το κύριο νόημα της Εξιλέωσης του Ιησού Χριστού. Στη λατρεία, τραγουδούμε με ευλάβεια:
Το αίμα Του το πολύτιμο
και τη ζωή Του στη γη
τα έδωσε χωρίς δισταγμό,
για μας που ’μαστ’ αμαρτωλοί3.
Ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας υπέμεινε αφάνταστα δεινά, ώστε να γίνει ο ίδιος θυσία για τις αμαρτίες όλων των θνητών, οι οποίοι θα μετανοούσαν. Αυτή η εξιλεωτική θυσία προσέφερε το απόλυτο καλό, τον αγνό Αμνό δίχως ψεγάδι, για το μέγιστο κακό, τις αμαρτίες ολόκληρου του κόσμου. Δημιούργησε την ευκαιρία σε όλους μας να καθαριστούμε από τις προσωπικές μας αμαρτίες, έτσι ώστε να μπορέσουμε να γίνουμε δεκτοί ξανά στην παρουσία του Θεού, του Αιώνιου Πατέρα μας. Αυτή η ευκαιρία να καθαριστούμε από τις αμαρτίες μας είναι διαθέσιμη σε όλα τα τέκνα του Θεού. Στη λατρεία, τραγουδούμε:
Θαυμάζω που άφησε τον άγιο θρόνο Του
και ήρθε να σώσει εμέ απ’ τον πόνο μου,
π’ Εκείνος μου έδωσ’ αγάπη αιώνια4.
Το υπέροχο και ασύλληπτο αποτέλεσμα της Εξιλέωσης του Ιησού Χριστού βασίζεται στην αγάπη του Θεού για τον καθένα μας. Επιβεβαιώνει τη διακήρυξή Του ότι «η αξία των ψυχών» –όλων– «είναι μεγάλη στα μάτια του Θεού» (Διδαχή και Διαθήκες 18:10). Στην Αγία Γραφή, ο Ιησούς Χριστός εξήγησε αυτό με όρους αγάπης του Επουράνιου Πατέρα μας: «Επειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Yιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή» (Κατά Ιωάννην 3:16). Σε σύγχρονη αποκάλυψη, ο Λυτρωτής μας, Ιησούς Χριστός δήλωσε ότι Εκείνος «τόσο αγάπησε τον κόσμο που έδωσε τη δική Του ζωή, ώστε όσοι πιστέψουν να μπορούν να γίνουν τέκνα του Θεού» (Διδαχή και Διαθήκες 34:3).
Δεν προξενεί καμία κατάπληξη, λοιπόν, που το Βιβλίο του Μόρμον: Άλλη μία μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό καταλήγει με τη διδασκαλία ότι για να γίνουμε «τέλειοι» και «καθαγι[ασμένοι]» εμείς πρέπει να «αγαπά[με] τον Θεό με όλη τη δύναμη, τον νου και την ισχύ [μας]»; Μορόνι 10:32-33). Το σχέδιό Του είχε κίνητρο την αγάπη και ως εκ τούτου πρέπει να το δεχθούμε με αγάπη.
III.
Τι άλλο έχει κάνει ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός για εμάς; Μέσω των διδασκαλιών των προφητών Του και μέσω της προσωπικής του διακονίας, ο Ιησούς μας δίδαξε το σχέδιο σωτηρίας. Αυτό το σχέδιο περιλαμβάνει τη Δημιουργία, τον σκοπό της ζωής, την αναγκαιότητα της αντίθεσης και το δώρο της ελεύθερης βούλησης. Μας δίδαξε επίσης τις εντολές και τις διαθήκες που πρέπει να υπακούσουμε και τις διατάξεις που πρέπει να βιώσουμε για να επιστρέψουμε στους επουράνιους γονείς μας.
Στην Αγία Γραφή διαβάζουμε τη διδασκαλία Του: «Εγώ είμαι το φως τού κόσμου· όποιος ακολουθεί εμένα, δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως τής ζωής» (Κατά Ιωάννην 8:12). Και σε σύγχρονη αποκάλυψη διαβάζουμε: «Ιδού, εγώ είμαι ο Ιησούς Χριστός… φως που δεν μπορεί να κρυφτεί στο σκοτάδι» (Διδαχή και Διαθήκες 14:9). Εάν ακολουθήσουμε τις διδασκαλίες Του, Αυτός θα φωτίσει το μονοπάτι μας σε αυτήν τη ζωή και θα διαβεβαιώσει τον προορισμό μας στην επόμενη.
Επειδή μας αγαπά, μας δοκιμάζει ώστε να επικεντρωθούμε σε Αυτόν αντί στα εγκόσμια. Στην ομιλία του για τον άρτο της ζωής, ο Ιησούς δίδαξε ότι δεν πρέπει να είμαστε ανάμεσα σε αυτούς που ελκύονται περισσότερο από τα εγκόσμια – αυτά που διατηρούν τη ζωή στη γη, αλλά δεν δίνουν τροφή προς την αιώνια ζωή5. Όπως ο Ιησούς μάς προσκάλεσε ξανά και ξανά και ξανά: «Ακολούθα με»6.
IV.
Τέλος, το Βιβλίο του Μόρμον διδάσκει ότι ως μέρος της Εξιλέωσης Του, ο Ιησούς Χριστός «υπ[έφερε] πόνους και βάσανα και πειρασμούς κάθε είδους. Και αυτό ώστε να εκπληρωθεί ο λόγος που είπε ότι θα πάρει επάνω του τους πόνους και τις ασθένειες του λαού του» (Άλμα 7:11).
Γιατί ο Σωτήρας μας υπέφερε αυτές τις θνητές δοκιμασίες «κάθε είδους»; Ο Άλμα εξήγησε: «Και θα πάρει επάνω του τις αδυναμίες τους, ώστε τα σπλάχνα του να γεμίσουν με έλεος, σύμφωνα με τη σάρκα, ώστε να μάθει σύμφωνα με τη σάρκα πώς να συμπαρίσταται [που σημαίνει να δώσει ανακούφιση ή βοήθεια] στον λαό του σύμφωνα με τις αδυναμίες τους» (Άλμα 7:12).
Ο Σωτήρας μας αισθάνεται και γνωρίζει τους πειρασμούς μας, τους αγώνες μας, τα ψυχικά άλγη μας και τα βάσανά μας, γιατί Αυτός τα βίωσε όλα αυτά πρόθυμα ως μέρος της Εξιλέωσής Του. Αυτό επιβεβαιώνουν και άλλες γραφές. Η Καινή Διαθήκη δηλώνει: «Σε ό,τι αυτός έπαθε, όταν πειράστηκε, μπορεί να βοηθήσει αυτούς που πειράζονται» (Προς Εβραίους 2:18). Ο Ησαΐας διδάσκει: «Να μη φοβάσαι· επειδή, εγώ είμαι μαζί σου… σε ενίσχυσα· μάλιστα, σε βοήθησα» (Ησαΐας 41:10). Όλοι όσοι υποφέρουν από κάθε είδους ανθρώπινες αδυναμίες θα πρέπει να θυμούνται ότι ο Σωτήρας μας βίωσε επίσης αυτό το είδος πόνου, και ότι μέσω της Εξιλέωσής Του προσφέρει σε όλους μας τη δύναμη να τον αντέξουμε.
Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ τα συνοψίζει όλα αυτά στο τρίτο άρθρο της πίστης: «Πιστεύουμε ότι μέσω της Εξιλέωσης του Χριστού, μπορεί να σωθεί όλη η ανθρωπότητα, με την υπακοή στους νόμους και τις διατάξεις του Ευαγγελίου».
«Τι έχει κάνει ο Ιησούς Χριστός για εμένα;» ρώτησε αυτή η αδελφή. Υπό το σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα μας, «δημιούργησ[ε] τους ουρανούς και τη γη» (Διδαχή και Διαθήκες 14:9) έτσι ώστε ο καθένας μας να μπορεί να αποκτήσει την απαραίτητη θνητή εμπειρία για να αναζητήσει τον θείο προορισμό του. Ως μέρος του σχεδίου του Πατέρα, η Ανάσταση του Ιησού Χριστού νίκησε τον θάνατο για να εξασφαλίσει την αθανασία για όλους μας. Η εξιλεωτική θυσία του Ιησού Χριστού δίνει σε όλους μας την ευκαιρία να μετανοήσουμε από τις αμαρτίες μας και να επιστρέψουμε καθαροί στην επουράνια οικία μας. Οι εντολές και οι διαθήκες Του μας δείχνουν τον δρόμο, και η ιεροσύνη Του δίνει την εξουσία να τελέσουμε τις διατάξεις που είναι απαραίτητες για να φτάσουμε σε εκείνον τον προορισμό. Και ο Σωτήρας μας βίωσε πρόθυμα όλους τους ανθρώπινους πόνους και τις αδυναμίες, ώστε να ξέρει πώς να μας ενισχύσει στα βάσανά μας.
Ο Ιησούς Χριστός τα έκανε όλα αυτά, επειδή αγαπά όλα τα τέκνα του Θεού. Η αγάπη είναι το κίνητρο για όλα αυτά, και έτσι ήταν ευθύς εξαρχής. Ο Θεός μάς έχει πει σε σύγχρονη αποκάλυψη ότι «έπλασε… αρσενικό και θηλυκό, σύμφωνα με τη δική Του εικόνα… και τους έδωσε εντολές ότι θα πρέπει να αγαπούν και να υπηρετούν Αυτόν» (Διδαχή και Διαθήκες 20:18-19).
Καταθέτω μαρτυρία για όλα αυτά και προσεύχομαι όλοι να θυμόμαστε τι έχει κάνει ο Σωτήρας μας για τον καθένα μας και όλοι να Τον αγαπάμε και να Τον υπηρετούμε, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.