Θα είστε πραγματικά ελεύθεροι
Ο Ιησούς Χριστός είναι το φως που θα πρέπει να κρατήσουμε ψηλά ακόμη και κατά τη διάρκεια των σκοτεινών καιρών της θνητής μας ζωής.
Αγαπημένοι αδελφοί και αδελφές μου, είμαι τόσο ευγνώμων για το προνόμιο να απευθυνθώ προς εσάς από την Αφρική. Είναι μία ευλογία να έχουμε την τεχνολογία σήμερα και να την χρησιμοποιούμε με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο για να επικοινωνήσουμε μαζί σας όπου κι αν βρίσκεστε.
Τον Σεπτέμβριο του 2019, η αδελφή Μουτόμπο και εγώ, ενώ υπηρετούσαμε ως ηγέτες της Ιεραποστολής του Μέριλαντ της Βαλτιμόρης, είχαμε το προνόμιο να επισκεφθούμε μερικούς ιστορικούς χώρους της Εκκλησίας στην Παλμύρα της Νέας Υόρκης, ενώ παρακολουθούσαμε το σεμινάριο ηγεσίας της ιεραποστολής. Τελειώσαμε την επίσκεψή μας στο Ιερό Άλσος. Η πρόθεσή μας να επισκεφτούμε το Ιερό Άλσος δεν ήταν να έχουμε μια ειδική θεϊκή εκδήλωση ή ένα όραμα, αλλά αισθανθήκαμε την παρουσία του Θεού σε αυτό το ιερό μέρος. Η καρδιά μας ήταν γεμάτη ευγνωμοσύνη για τον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ.
Στον δρόμο της επιστροφής, η αδελφή Μουτόμπο παρατήρησε ότι είχα ένα μεγάλο χαμόγελο ενώ οδηγούσα, οπότε ρώτησε: «Ποιος είναι ο λόγος για τον ενθουσιασμό σου;»
Απάντησα: «Αγαπητή μου Ναταλί, η αλήθεια θα θριαμβεύει πάντα επί του λάθους και το σκοτάδι δεν θα συνεχιστεί επί της γης λόγω του αποκατεστημένου Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού».
Ο Θεός Πατέρας και ο Ιησούς Χριστός επισκέφτηκαν τον νεαρό Τζόζεφ Σμιθ για να φέρουν στο φως αυτό που ήταν κρυμμένο, έτσι ώστε να λάβουμε τη «γνώση των πραγμάτων όπως είναι, …όπως ήταν, και όπως [θα είναι]» (Διδαχή και Διαθήκες 93:24).
Μετά από περισσότερα από 200 χρόνια, πολλοί εξακολουθούν να επιζητούν τις αλήθειες που χρειάζονται για να είναι πραγματικά ελεύθεροι από μερικές από τις παραδόσεις και τα ψέματα που ο ενάντιος διαδίδει σε όλο τον κόσμο. Πολλοί έχουν «τυφλωθεί από την πολυμήχανη πανουργία των ανθρώπων» (Διδαχή και Διαθήκες 123:12). Στην επιστολή του προς Εφεσίους, ο Παύλος δίδαξε: «Σήκω επάνω εσύ που κοιμάσαι, και αναστήσου από τους νεκρούς, και θα σε φωτίσει ο Χριστός» (Προς Εφεσίους 5:14). Ο Σωτήρας υποσχέθηκε ότι θα είναι το φως σε όλους όσοι ακούν τα λόγια Του (βλέπε Νεφί Β΄ 10:14).
Πριν από τριάντα πέντε χρόνια, οι γονείς μου επίσης τυφλώθηκαν και επιζητούσαν απεγνωσμένα να μάθουν την αλήθεια και ανησυχούσαν πού να στραφούν για να την βρουν. Οι γονείς μου γεννήθηκαν και οι δύο στο χωριό, όπου οι παραδόσεις είχαν τις ρίζες τους στη ζωή των ατόμων και των οικογενειών τους. Και οι δύο έφυγαν από το χωριό τους όταν ήταν νέοι και ήρθαν στην πόλη, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.
Παντρεύτηκαν και δημιούργησαν την οικογένειά τους με πολύ σεμνό τρόπο. Ήμασταν σχεδόν έξι άνθρωποι σε ένα μικρό σπίτι – οι γονείς μου, δύο από τις αδελφές μου και εγώ, και ένας ξάδελφος που ζούσε μαζί μας. Αναρωτιόμουν αν ήμασταν πραγματικά οικογένεια, καθώς δεν μας επιτρεπόταν να δειπνήσουμε στο ίδιο τραπέζι με τους γονείς μας. Όταν ο μπαμπάς μας επέστρεφε από τη δουλειά, μόλις έμπαινε στο σπίτι, μας ζητούσαν να φύγουμε και να πάμε έξω. Η διάρκεια του ύπνου μας ήταν πολύ μικρή, καθώς δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε λόγω της έλλειψης αρμονίας και αληθινής αγάπης στον γάμο των γονιών μας. Το σπίτι μας δεν ήταν μόνο μικρό σε μέγεθος, αλλά ήταν ένα σκοτεινό μέρος. Πριν συναντηθούμε με τους ιεραποστόλους, παρευρισκόμασταν σε διαφορετικές εκκλησίες κάθε Κυριακή. Ήταν σαφές ότι οι γονείς μας επιζητούσαν κάτι που ο κόσμος δεν μπορούσε να παράσχει.
Αυτό συνεχίστηκε έως ότου συναντηθήκαμε με τον Πρεσβύτερο και την αδελφή Χάτσινγκς, το πρώτο μεγαλύτερο σε ηλικία ιεραποστολικό ζεύγος που κλήθηκε να υπηρετήσει στο Ζαΐρ (γνωστό σήμερα ως Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό ή Κονγκό-Κινσάσα). Όταν αρχίσαμε να συναντούμε αυτούς τους υπέροχους ιεραποστόλους, που ήταν σαν άγγελοι που προέρχονταν από τον Θεό, παρατήρησα ότι κάτι άρχισε να αλλάζει στην οικογένειά μας. Μετά τη βάπτισή μας, αρχίσαμε πραγματικά να έχουμε έναν νέο τρόπο ζωής σταδιακά λόγω του αποκατεστημένου ευαγγελίου. Τα λόγια του Χριστού άρχισαν να διευρύνουν την ψυχή μας. Άρχισαν να διαφωτίζουν την κατανόησή μας και να γίνονται ευχάριστα για εμάς, καθώς οι αλήθειες που λάβαμε ήταν ευδιάκριτες και μπορούσαμε να δούμε το φως, και αυτό το φως γινόταν ολοένα και λαμπρότερο καθημερινά.
Αυτή η κατανόηση του γιατί του Ευαγγελίου μάς βοηθούσε να γίνουμε περισσότερο σαν τον Σωτήρα. Το μέγεθος του σπιτιού μας δεν άλλαξε ούτε οι κοινωνικές μας συνθήκες. Όμως έγινα μάρτυρας μιας αλλαγής στην καρδιά των γονέων μου καθώς προσευχόμασταν καθημερινά, πρωί και βράδυ. Μελετούσαμε το Βιβλίο του Μόρμον. Κάναμε οικογενειακή βραδιά. Γίναμε πραγματικά μία οικογένεια. Κάθε Κυριακή ξυπνούσαμε στις 6:00 π.μ. για να προετοιμαστούμε να πάμε στην εκκλησία και ταξιδεύαμε για ώρες για να παρακολουθήσουμε τις συγκεντρώσεις της Εκκλησίας κάθε εβδομάδα χωρίς παράπονο. Ήταν μία θαυμάσια εμπειρία που βιώναμε. Εμείς, που είχαμε προηγουμένως βαδίσει στο σκοτάδι, διώξαμε το σκοτάδι από ανάμεσά μας (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 50:25) και είδαμε «μέγα φως» (Νεφί Β΄ 19:2).
Θυμάμαι μια μέρα που δεν ήμουν πρόθυμος να ξυπνήσω νωρίς το πρωί για την οικογενειακή μας προσευχή, παραπονέθηκα στις αδελφές μου: «Δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα άλλο που μπορούμε να κάνουμε σε αυτό το σπίτι, μόνο να προσευχόμαστε, να προσευχόμαστε, να προσευχόμαστε». Ο μπαμπάς μου άκουσε τα σχόλιά μου. Θυμάμαι την αντίδρασή του καθώς στοργικά αλλά ακράδαντα με δίδαξε: «Όσο θα είσαι σε αυτό το σπίτι, θα προσεύχεσαι, θα προσεύχεσαι, θα προσεύχεσαι».
Τα λόγια του πατέρα μου ηχούσαν στα αφτιά μου καθημερινώς. Τι νομίζετε ότι κάνουμε η αδελφή Μουτόμπο και εγώ με τα παιδιά μας σήμερα; Προσευχόμαστε, προσευχόμαστε, και προσευχόμαστε. Αυτή είναι η κληρονομιά μας.
Ο εκ γενετής τυφλός που θεραπεύτηκε από τον Ιησού Χριστό, αφού πιέστηκε από τους γείτονές του και τους Φαρισαίους, είπε:
«Ένας άνθρωπος, που λέγεται Ιησούς, έκανε πηλό, και άλειψε τα μάτια μου, και μου είπε: Πήγαινε στη μικρή λίμνη τού Σιλωάμ, και νίψου. Και αφού πήγα και πλύθηκα, ανέκτησα την όρασή μου…
»…Ένα [που] ξέρω [είναι]… ότι ήμουν τυφλός, και τώρα [μπορώ να] βλέπω» (Κατά Ιωάννην 9:11, 25).
Ήμασταν επίσης τυφλοί και μπορούμε τώρα να δούμε. Το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο έχει επηρεάσει την οικογένειά μας από τότε. Η κατανόηση του γιατί του Ευαγγελίου έχει ευλογήσει τρεις γενεές της οικογένειάς μου και θα συνεχίσει να ευλογεί πολλές επόμενες γενιές.
Ο Ιησούς Χριστός είναι το φως που λάμπει στο σκοτάδι. Όσοι Τον ακολουθούν «δεν θα περπατήσ[ουν] στο σκοτάδι, αλλά θα έχ[ουν] το φως της ζωής» (Κατά Ιωάννην 8:12).
Για σχεδόν έναν χρόνο, μεταξύ του 2016 και του 2017, οι άνθρωποι στην περιοχή Κασάι αντιμετώπισαν μια τρομερή τραγωδία. Ήταν μια πολύ σκοτεινή περίοδος για τον λαό λόγω της σύγκρουσης μεταξύ μιας παραδοσιακής ομάδας πολεμιστών και των κυβερνητικών δυνάμεων. Η βία εξαπλώθηκε από κωμοπόλεις της κεντρικής επαρχίας του Κασάι στην ευρύτερη περιοχή του Κασάι. Πολλοί άνθρωποι τράπηκαν σε φυγή από τα σπίτια τους για ασφάλεια και κρύφτηκαν στο δάσος. Δεν είχαν ούτε τρόφιμα ούτε νερό ούτε οτιδήποτε άλλο, πραγματικά, και μεταξύ αυτών ήταν και μερικά μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών στην περιοχή Κανάγκα. Μερικά μέλη της Εκκλησίας σκοτώθηκαν από την πολιτοφυλακή.
Ο αδελφός Ονορέ Μουλούμπα του τομέως Νγκάντζα της Κανάγκα και η οικογένειά του ήταν μερικοί από τους λίγους ανθρώπους που έμειναν κρυμμένοι στο σπίτι τους, χωρίς να ξέρουν πού να πάνε, επειδή όλοι οι δρόμοι μετατράπηκαν σε σκοπευτήρια. Μια μέρα, κάποιοι άνδρες της πολιτοφυλακής της γειτονιάς είχαν παρατηρήσει την παρουσία του αδελφού Μουλούμπα και της οικογένειάς του καθώς ένα βράδυ βγήκαν για να βρουν μερικά λαχανικά στον οικογενειακό κήπο για να φάνε. Μια ομάδα της πολιτοφυλακής ήρθε στο σπίτι τους και έπειτα τους έβγαλε έξω με τη βία και τους είπε να επιλέξουν να ακολουθήσουν πιστά τις πρακτικές της πολιτοφυλακής τους ή θα σκοτώνονταν.
Ο αδελφός Μουλούμπα με θάρρος τους είπε: «Είμαι ένα μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Η οικογένειά μου κι εγώ έχουμε αποδεχτεί τον Ιησού Χριστό και έχουμε πίστη σε Εκείνον. Θα παραμείνουμε πιστοί στις διαθήκες μας και θα αποδεχθούμε να πεθάνουμε».
Τους είπαν: «Καθώς έχετε επιλέξει τον Ιησού Χριστό, τα σώματά σας θα φαγωθούν από τους σκύλους» και υποσχέθηκαν να επιστρέψουν. Αλλά δεν επέστρεψαν ποτέ, και η οικογένεια έμεινε εκεί για δύο μήνες και δεν τους είδε ποτέ ξανά. Ο αδελφός Μουλούμπα και η οικογένειά του κράτησαν τον πυρσό της πίστης τους φλεγόμενο. Θυμήθηκαν τις διαθήκες τους και προστατεύονταν.
Ο Ιησούς Χριστός είναι το φως που θα πρέπει να κρατήσουμε ψηλά ακόμη και κατά τη διάρκεια των σκοτεινών καιρών της θνητής μας ζωής (βλέπε Νεφί Γ΄ 18:24). Όταν επιλέγουμε να ακολουθούμε τον Χριστό, επιλέγουμε να αλλάξουμε. Ένας άνδρας ή γυναίκα που άλλαξε λόγω του Χριστού θα οδηγείται από τον Χριστό και θα ρωτάμε, όπως έκανε ο Παύλος: «Κύριε, τι θέλεις να κάνω;» (Πράξεις 9:6). Θα «ακολουθήσουμε τα βήματά Του» (Α΄ Πέτρου 2:21). Θα «περπατούμε, όπως Εκείνος περπάτησε» (Α΄ Ιωάννου 2:6). (Βλέπε Έζρα Ταφτ Μπένσον, “Born of God”, Tambuli, Οκτ 1989, 2, 6).
Καταθέτω μαρτυρία για Εκείνον που πέθανε, ετάφη, και ανέστη πάλι την τρίτη ημέρα και ανελήφθη στους ουρανούς, ώστε εσείς και εγώ να λάβουμε τις ευλογίες της αθανασίας και της υπερύψωσης. Αυτός είναι «το φως, …η ζωή και η αλήθεια» (Εθέρ 4:12). Είναι το αντίδοτο και η θεραπεία στη σύγχυση του κόσμου. Είναι το πρότυπο της αρίστευσης για την υπερύψωση, δηλαδή ο Ιησούς Χριστός. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.