Να ευλογείτε στο όνομά Του
Ο σκοπός της λήψεως από εμάς της ιεροσύνης είναι να μας επιτρέπει να ευλογούμε ανθρώπους για τον Κύριο, κάνοντάς το στο όνομά Του.
Αγαπητοί αδελφοί μου, συνυπηρέτες στην ιεροσύνη του Θεού, είναι τιμή μου να σας μιλήσω απόψε. Έχετε τον βαθύτατο σεβασμό και την ευγνωμοσύνη μου. Όταν μιλώ με εσάς και ακούω για τη μεγάλη πίστη σας, είναι η πεποίθησή μου ότι υπάρχει ολοένα αυξανόμενη δύναμη της ιεροσύνης στον κόσμο, με ολοένα δυνατότερες απαρτίες και ολοένα πιστότερους φέροντες την ιεροσύνη.
Στα λίγα μου λεπτά μαζί σας απόψε, θα μιλήσω προς εσάς που θέλετε να είστε ακόμη πιο αποτελεσματικοί στην προσωπική σας υπηρέτηση της ιεροσύνης. Γνωρίζετε την προσταγή ότι πρέπει να μεγαλύνετε την κλήση σας να υπηρετείτε1. Όμως ενδέχεται να διερωτάσθε τι μπορεί να σημαίνει για εσάς να μεγαλύνετε την κλήση σας.
Θα αρχίσω με τους νεότερους διακόνους, διότι είναι πιθανόν να νιώσουν αβέβαιοι για το τι θα μπορούσε να σημαίνει να μεγαλύνουν την υπηρέτησή τους στην ιεροσύνη. Οι προσφάτως χειροτονημένοι πρεσβύτεροι πιθανόν να θέλουν να ακούσουν επίσης. Και ένας επίσκοπος στις πρώτες εβδομάδες υπηρετήσεως πιθανόν να ενδιαφέρεται επίσης.
Είναι διδακτικό να αναπολώ τις ημέρες μου ως διακόνου. Εύχομαι κάποιος να μου είχε πει τότε αυτά που θα προτείνω τώρα. Θα μπορούσε να με είχε βοηθήσει σε όλες τις αναθέσεις της ιεροσύνης που έχω λάβει έκτοτε – ακόμη και αυτές που λαμβάνω τη σήμερον ημέρα.
Χειροτονήθηκα διάκονος σε έναν κλάδο τόσο μικρό, που ήμουν ο μόνος διάκονος και ο αδελφός μου Τεντ ο μόνος διδάσκαλος. Ήμαστε η μόνη οικογένεια στον κλάδο. Ολόκληρος ο κλάδος συγκεντρωνόταν στο σπίτι μας. Ο ηγέτης της ιεροσύνης για τον αδελφό μου και για εμένα ήταν ένας νεοφώτιστος, ο οποίος είχε μόλις λάβει ο ίδιος την ιεροσύνη. Πίστευα τότε ότι το μόνο μου καθήκον της ιεροσύνης ήταν να διανέμω τη μετάληψη στην τραπεζαρία μου.
Όταν η οικογένειά μου μετακόμισε στη Γιούτα, βρέθηκα σε έναν μεγάλο τομέα με πολλούς διακόνους. Στην πρώτη μου συγκέντρωση μεταλήψεως εκεί, παρατήρησα τους διακόνους –στρατός, μου έμοιαζε– που κινούντο με ακρίβεια καθώς διένεμαν τη μετάληψη σαν εκπαιδευμένη ομάδα.
Ήμουν τόσο φοβισμένος, που την επόμενη Κυριακή πήγα νωρίς στο κτήριο του τομέως για να είμαι μόνος και να μην με βλέπει κανείς. Θυμάμαι ότι ήταν ο τομέας Γιέιλκρεστ στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ και είχε ένα άγαλμα στον περιβάλλοντα χώρο. Πήγα πίσω από το άγαλμα και προσευχήθηκα ενθέρμως για βοήθεια, ώστε να ξέρω πώς να μην αποτύχω καθώς έπαιρνα τη θέση μου στη διανομή της μεταλήψεως. Εκείνη η προσευχή απαντήθηκε.
Όμως τώρα ξέρω ότι υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος να προσευχόμαστε και να σκεπτόμαστε καθώς προσπαθούμε να εξελιχθούμε στην υπηρέτησή μας στην ιεροσύνη. Έχει έλθει κατανοώντας γιατί δίδεται στα άτομα η ιεροσύνη. Ο σκοπός της λήψεως από εμάς της ιεροσύνης είναι να μας επιτρέπει να ευλογούμε ανθρώπους για τον Κύριο, κάνοντάς το στο όνομά Του2.
Χρόνια αργότερα, αφού ήμουν διάκονος, έμαθα τι σημαίνει αυτό πρακτικά. Για παράδειγμα, ως αρχιερέας, μου ανατέθηκε να επισκεφθώ έναν οίκο ευγηρίας για τη συγκέντρωση μεταλήψεως. Μου ζητήθηκε να διανείμω τη μετάληψη. Αντί να σκεφθώ τη διαδικασία ή την ακρίβεια στον τρόπο που διένειμα τη μετάληψη, αντ’ αυτού κοιτούσα το πρόσωπο κάθε ηλικιωμένου. Είδα πολλούς από αυτούς να κλαίνε. Μία κυρία άρπαξε το μανίκι μου, κοίταξε προς τα επάνω και είπε δυνατά: «Αχ, σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ».
Ο Κύριος είχε ευλογήσει την υπηρέτησή μου δοθείσα στο όνομά Του. Εκείνη την ημέρα είχα προσευχηθεί να έλθει ένα τέτοιο θαύμα, αντί να προσευχηθώ για το πόσο καλά θα μπορούσα να κάνω αυτό που μου αναλογούσε. Προσευχήθηκα οι άνθρωποι να ένιωθαν την αγάπη του Κυρίου μέσω της στοργικής υπηρετήσεώς μου. Έχω μάθει ότι αυτό είναι το κλειδί για την υπηρέτηση και την ευλόγηση άλλων στο όνομά Του.
Άκουσα μία πρόσφατη εμπειρία που μου υπενθύμισε μία τέτοια αγάπη. Όταν όλες οι συγκεντρώσεις της Εκκλησίας ανεστάλησαν λόγω της πανδημίας της COVID-19, ένας αδελφός που τελεί διακονία απεδέχθη μία ανάθεση από τον πρόεδρο απαρτίας πρεσβυτέρων να ευλογήσει και να χορηγήσει τη μετάληψη σε μία αδελφή στην οποία τελεί διακονία. Όταν την κάλεσε για να προσφερθεί να της πάει τη μετάληψη, εκείνη απεδέχθη απρόθυμα, μη θέλοντας να τον βγάλει από το σπίτι του σε μία τόσο επικίνδυνη στιγμή και επίσης πιστεύοντας ότι τα πράγματα θα επέστρεφαν στην κανονικότητα γρήγορα.
Όταν εκείνος έφθασε στο σπίτι της εκείνο το κυριακάτικο πρωινό, εκείνη είχε μία παράκληση. Θα μπορούσαν να πάνε δίπλα και να έχει τη μετάληψη με την 87χρονη γειτόνισσά της επίσης; Με την εξουσιοδότηση του επισκόπου, εκείνος συνεφώνησε.
Για πολλές, πολλές εβδομάδες, και με πολύ προσεκτική αποφυγή κοινωνικών επαφών και άλλα μέτρα ασφαλείας, αυτή η μικρή ομάδα Αγίων συγκεντρωνόταν κάθε Κυριακή για μία απλή συγκέντρωση μεταλήψεως. Απλώς λίγα κομμάτια τεμαχισμένου ψωμιού και κυπελλάκια νερό – αλλά πολλά δάκρυα που χύθηκαν για την καλοσύνη του στοργικού Θεού.
Εν καιρώ, ο αδελφός που τελεί διακονία, η οικογένειά του και η αδελφή στην οποία τελεί διακονία μπόρεσαν να επιστρέψουν στην εκκλησία. Όμως η 87χρονη χήρα, η γειτόνισσα, από υπερβολική προσοχή, έπρεπε να παραμείνει στο σπίτι. Ο αδελφός που τελεί διακονία –θυμηθείτε ότι η ανάθεσή του ήταν στη γειτόνισσά της και όχι καν σε αυτήν την ίδια την ηλικιωμένη αδελφή– ακόμη και μέχρι σήμερα πηγαίνει ήσυχα στο σπίτι της κάθε Κυριακή, με γραφές και ένα μικροσκοπικό κομμάτι ψωμί ανά χείρας, για να χορηγήσει τη μετάληψη από τον Μυστικό Δείπνο.
Η υπηρέτησή του στην ιεροσύνη, σαν τη δική μου εκείνη την ημέρα στον οίκο ευγηρίας, προσφέρεται από αγάπη. Στην πραγματικότητα, ο αδελφός που τελεί διακονία προσφάτως ρώτησε τον επίσκοπό του αν υπήρχαν άλλοι στον τομέα τους οποίους θα μπορούσε να φροντίσει. Η επιθυμία του να μεγαλύνει την υπηρέτησή του στην ιεροσύνη έχει αυξηθεί καθώς έχει υπηρετήσει στο όνομα του Κυρίου και με έναν τρόπο γνωστό σχεδόν αποκλειστικώς σε Εκείνον. Δεν ξέρω αν ο αδελφός που τελεί διακονία έχει προσευχηθεί, όπως εγώ, για όσους υπηρετεί, για να ξέρουν για την αγάπη του Κυρίου, αλλά επειδή η υπηρέτησή του είναι στο όνομα του Κυρίου, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Το ίδιο υπέροχο αποτέλεσμα έρχεται όταν προσεύχομαι γι’ αυτό προτού δώσω μία ευλογία της ιεροσύνης σε κάποιον που είναι ασθενής ή σε καιρό ανάγκης. Συνέβη μια φορά σε ένα νοσοκομείο όταν οι ανυπόμονοι γιατροί με ώθησαν – κάτι περισσότερο από ώθηση –με διέταξαν– να βιαστώ και να φύγω από τη μέση, ώστε να μπορέσουν να κάνουν τη δουλειά τους, αντί να μου δώσουν την ευκαιρία να δώσω την ευλογία της ιεροσύνης. Έμεινα και έδωσα την ευλογία. Και εκείνο το κοριτσάκι που ευλόγησα εκείνη την ημέρα, το οποίο οι γιατροί πίστευαν ότι θα πέθαινε, έζησε. Είμαι ευγνώμων αυτή τη στιγμή που εκείνη την ημέρα δεν άφησα τα συναισθήματά μου να παρεμποδίσουν, αλλά ένιωσα ότι ο Κύριος ήθελε αυτό το κοριτσάκι να έχει μια ευλογία. Και ήξερα ποια ήταν η ευλογία: το ευλόγησα να θεραπευτεί. Και θεραπεύτηκε.
Έχει συμβεί πολλές φορές καθώς έχω δώσει μία ευλογία σε κάποιον εμφανώς κοντά στον θάνατο, με μέλη της οικογένειας να περιτριγυρίζουν το κρεβάτι, ελπίζοντας για μία ευλογία ιάσεως. Ακόμη κι αν έχω μόνον μία στιγμή, πάντοτε προσεύχομαι να μάθω τι ευλογία έχει διαφυλάξει ο Κύριος που μπορώ να δώσω στο όνομά Του. Και ζητώ να μάθω πώς Εκείνος θέλει να ευλογήσει εκείνο το άτομο και όχι τι θέλω εγώ ή οι άνθρωποι που είναι κοντά. Η εμπειρία μου είναι ότι ακόμη και όταν η ευλογία δεν είναι αυτή που επιθυμούν οι άλλοι για τον εαυτό τους ή για το αγαπημένα τους πρόσωπα, το Πνεύμα αγγίζει την καρδιά να βιώσουν την αποδοχή και την παρηγοριά παρά την απογοήτευση.
Η ίδια έμπνευση έρχεται όταν πατριάρχες νηστεύουν και προσεύχονται για καθοδήγηση να δώσουν την ευλογία που θέλει ο Κύριος για ένα άτομο. Πάλι, έχω ακούσει ευλογίες να δίδονται που με εξέπληξαν και επίσης εξέπληξαν το άτομο που ελάμβανε την ευλογία. Ευκρινώς, η ευλογία ήταν από τον Κύριο – τόσο οι προειδοποιήσεις που περιέχει όσο και οι υποσχέσεις που αναφέρθηκαν στο όνομά Του. Η προσευχή και η νηστεία του πατριάρχη ανταμείφθηκαν από τον Κύριο.
Ως επίσκοπος, έμαθα, ενώ είχα συνεντεύξεις αξιοσύνης, να προσεύχομαι ο Κύριος να μου επιτρέψει να διαισθανθώ τι ήθελε για το άτομο, διατηρώντας οιανδήποτε έμπνευση που θα παρείχε Εκείνος καθαρή από τη δική μου κρίση. Αυτό είναι δύσκολο, αν ο Κύριος, με αγάπη, θέλει να ευλογήσει κάποιον με διόρθωση. Απαιτεί προσπάθεια να διακρίνεις τι θέλει ο Κύριος από αυτό που θέλεις εσύ και από αυτό που το άλλο άτομο μπορεί να θέλει.
Πιστεύω ότι μπορούμε να μεγαλύνουμε την υπηρέτησή μας στην ιεροσύνη κατά τη διάρκεια της ζωής μας και ίσως και πέραν αυτής. Θα εξαρτηθεί από την επιμέλειά μας στην προσπάθειά μας να μάθουμε το θέλημα του Κυρίου και στις προσπάθειές μας να ακούσουμε τη φωνή Του, ώστε να μπορέσουμε να μάθουμε καλύτερα τι θέλει για το άτομο που υπηρετούμε για Εκείνον. Αυτή η μεγάλυνση θα έλθει με μικρά βήματα. Μπορεί να έλθει αργά, όμως θα έλθει. Ο Κύριος μας υπόσχεται το εξής:
«Γιατί όσοι είναι πιστοί ώστε να αποκτήσουν αυτές τις δύο ιεροσύνες για τις οποίες μίλησα, και να μεγαλύνουν την κλήση τους, εξαγνίζονται από το Πνεύμα ως τη ζωοποίηση του σώματός τους.
»Γίνονται γιοι τού Μωυσή και τού Ααρών και σπέρμα τού Αβραάμ, και η εκκλησία και η βασιλεία, και οι εκλεκτοί τού Θεού.
»Και επίσης όλοι όσοι δέχονται αυτήν την ιεροσύνη δέχονται εμένα, λέει ο Κύριος»3.
Είναι η μαρτυρία μου ότι τα κλειδιά της ιεροσύνης απεκατεστάθησαν στον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ. Υπηρέτες του Κυρίου ενεφανίσθησαν από τους ουρανούς για να αποκαταστήσουν την ιεροσύνη για τα σπουδαία γεγονότα που έχουν εκτυλιχθεί και που βρίσκονται εμπρός μας. Ο Ισραήλ θα συναθροιστεί. Ο λαός του Κυρίου θα προετοιμασθεί για την ένδοξη Δευτέρα Παρουσία Του. Η Αποκατάσταση θα συνεχισθεί. Ο Κύριος θα αποκαλύψει περισσότερο από το θέλημά Του στους προφήτες Του και στους υπηρέτες Του.
Μπορεί να νιώθετε μικροί εν συγκρίσει με τη μεγάλη έκταση αυτών που θα κάνει ο Κύριος. Αν είναι έτσι, σας καλώ να ρωτήσετε με προσευχή πώς σας βλέπει ο Κύριος. Σας γνωρίζει προσωπικώς, σας απένειμε την ιεροσύνη, και η απόκρισή σας να υπηρετήσετε και να μεγαλύνετε την ιεροσύνη έχουν σημασία για Εκείνον, επειδή σας αγαπά και σας εμπιστεύεται, ώστε να ευλογήσετε ανθρώπους που αγαπά στο όνομά Του.
Σας ευλογώ τώρα να είστε εις θέσιν να νιώσετε την αγάπη Του και την εμπιστοσύνη Του στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, αμήν.