Γενική Συνέλευση
Η υπεράσπιση του θεόπνευστου Συντάγματός μας
Γενική συνέλευση Απριλίου 2021


15:50

Η υπεράσπιση του θεόπνευστου Συντάγματός μας

Επειδή οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών πιστεύουμε στη θεία έμπνευση, έχουμε ιδιαίτερη ευθύνη να τηρούμε και να υπερασπιζόμαστε το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών και τις αρχές του συνταγματικού πολιτεύματος.

Σε αυτήν την ταραγμένη εποχή, ένιωσα την ανάγκη να μιλήσω για το εμπνευσμένο Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό το Σύνταγμα έχει ιδιαίτερη σημασία για τα μέλη μας στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά αποτελεί επίσης κοινή κληρονομιά μεταξύ των συνταγμάτων σε όλο τον κόσμο.

Ι.

Το σύνταγμα είναι το θεμέλιο της κυβέρνησης. Παρέχει δομή και όρια για την άσκηση των κυβερνητικών εξουσιών. Το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι το παλαιότερο γραπτό σύνταγμα σε ισχύ σήμερα. Αν και αρχικά υιοθετήθηκε από έναν μικρό αριθμό αποικιών, σύντομα έγινε πρότυπο παγκοσμίως. Σήμερα, όλα τα έθνη, πλην τριών, έχουν υιοθετήσει γραπτά συντάγματα1.

Σε αυτή την ομιλία δεν μιλώ εκ μέρους κάποιου πολιτικού κόμματος ή άλλης ομάδας. Μιλώ υπέρ του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο έχω μελετήσει για περισσότερα από 60 χρόνια. Μιλώ από την εμπειρία μου ως δικαστικού υπαλλήλου του αρχιδικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών. Μιλώ από τα 15 χρόνια μου ως καθηγητή της νομικής και τα 3,5 χρόνια μου ως δικαστή στο Ανώτατο Δικαστήριο της Γιούτας. Κυρίως, μιλώ από την εμπειρία 37 ετών ως Αποστόλου του Ιησού Χριστού, επιφορτισμένου με τη μελέτη της ερμηνείας του θεόπνευστου Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών στο έργο της αποκατεστημένης Εκκλησίας Του.

Το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι μοναδικό, επειδή ο Θεός αποκάλυψε ότι το «εδραίωσε» «για τα δικαιώματα και την προστασία κάθε σάρκας» (Διδαχή και Διαθήκες 101:77. Βλέπε, επίσης, εδάφιο 80). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτό το σύνταγμα απασχολεί ιδιαιτέρως την Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών σε όλο τον κόσμο. Κατά πόσο ή με ποιον τρόπο θα πρέπει να εφαρμοστούν οι αρχές του σε άλλα έθνη του κόσμου εναπόκειται σε αυτά να αποφασίσουν.

Ποιος ήταν ο σκοπός του Θεού, όταν θεσπίστηκε το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών; Τον βλέπουμε στη διδαχή της ηθικής ελεύθερης βούλησης. Κατά την πρώτη δεκαετία της αποκατεστημένης Εκκλησίας, τα μέλη της στα δυτικά σύνορα υπέστησαν προσωπικές και δημόσιες διώξεις. Εν μέρει αυτό οφειλόταν στην αντίθεσή τους στην ανθρώπινη δουλεία, που τότε υπήρχε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπό αυτές τις ατυχείς συνθήκες, ο Θεός αποκάλυψε μέσω του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ αιώνιες αλήθειες για τη διδαχή Του.

Ο Θεός έχει δώσει στα τέκνα Του ηθική ελεύθερη βούληση – τη δύναμη να αποφασίζουν και να ενεργούν. Η πλέον επιθυμητή προϋπόθεση για την άσκηση αυτής της βούλησης είναι οι άνδρες και οι γυναίκες να έχουν τη μέγιστη ελευθερία, ώστε να ενεργούν σύμφωνα με τις προσωπικές τους επιλογές. Μετά, εξηγεί η αποκάλυψη «κάθε άνθρωπος να είναι υπόλογος για τις δικές του αμαρτίες κατά την ημέρα της κρίσεως» (Διδαχή και Διαθήκες 101:78). «Επομένως» αποκάλυψε ο Κύριος «δεν είναι σωστό οποιοσδήποτε άνθρωπος να είναι υπόδουλος ο ένας στον άλλο» (Διδαχή και Διαθήκες 101:79). Αυτό προφανώς σημαίνει ότι η ανθρώπινη δουλεία είναι λάθος. Και σύμφωνα με την ίδια αρχή είναι λάθος οι πολίτες να μην έχουν φωνή στην επιλογή των ηγετών τους ή στη σύνταξη των νόμων τους.

II.

Η πεποίθησή μας ότι το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν θεόπνευστο δεν σημαίνει ότι θεία αποκάλυψη υπαγόρευσε κάθε λέξη και φράση, όπως για παράδειγμα, τις διατάξεις που ορίζουν τον αριθμό των αντιπροσώπων από κάθε πολιτεία ή την ελάχιστη ηλικία τους2. Το Σύνταγμα δεν ήταν «ένα πλήρως ανεπτυγμένο έγγραφο» είπε ο Πρόεδρος Ρούμπεν Κλαρκ. «Αντιθέτως» εξήγησε «πιστεύουμε ότι πρέπει να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί για να καλύψει τις μεταβαλλόμενες ανάγκες ενός κόσμου που προοδεύει»3. Για παράδειγμα, εμπνευσμένες τροπολογίες κατήργησαν τη δουλεία και έδωσαν δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες. Ωστόσο, δεν βλέπουμε έμπνευση σε κάθε απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου που ερμηνεύει το Σύνταγμα.

Πιστεύω ότι το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών περιέχει τουλάχιστον πέντε θεόπνευστες αρχές4.

Πρώτη είναι η αρχή ότι η κυβερνητική εξουσία πηγάζει από τον λαό. Σε μια εποχή που ήταν καθολικά αποδεκτό ότι η κυρίαρχη εξουσία προερχόταν είτε από το θεϊκό δικαίωμα των βασιλέων είτε από στρατιωτική εξουσία, ήταν επαναστατική η απόδοση κυρίαρχης εξουσίας στον λαό. Φιλόσοφοι είχαν υποστηρίξει αυτή την ιδέα, αλλά το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν το πρώτο που την εφάρμοσε. Κυρίαρχη εξουσία στον λαό δεν σημαίνει ότι οχλοκρατικές ή άλλες ομάδες ανθρώπων μπορούν να παρεμβαίνουν για να εκφοβίζουν ή να εξαναγκάζουν την κυβερνητική δράση. Το Σύνταγμα καθιέρωσε μια συνταγματική δημοκρατία, όπου ο λαός ασκεί την εξουσία του μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων του.

Μια δεύτερη εμπνευσμένη αρχή είναι ο διαχωρισμός των εξουσιών που εκχωρούνται στο έθνος και στις πολιτείες του. Στο ομοσπονδιακό μας σύστημα, αυτή η πρωτοφανής αρχή έχει αλλάξει μερικές φορές χάρη σε εμπνευσμένες τροποποιήσεις, όπως εκείνες που κατάργησαν τη δουλεία και έδωσαν το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Είναι σημαντικό ότι το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών περιορίζει την εθνική κυβέρνηση στην άσκηση των εξουσιών που της παραχωρούνται ρητά ή έμμεσα και διατηρεί όλες τις άλλες κυβερνητικές εξουσίες «για τις αντίστοιχες Πολιτείες ή τον λαό»5.

Μια άλλη εμπνευσμένη αρχή είναι η διάκριση των εξουσιών. Πάνω από έναν αιώνα πριν από τη Συντακτική μας Συνέλευση του 1787, το Αγγλικό Κοινοβούλιο πρωτοστάτησε στη διάκριση της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας, όταν απέσπασε ορισμένες εξουσίες από τον βασιλιά. Η έμπνευση στην Αμερικανική Συνέλευση ήταν να εκχωρήσει ανεξάρτητες εκτελεστικές, νομοθετικές και δικαστικές εξουσίες, ώστε αυτοί οι τρεις κλάδοι να μπορούν να ασκούν έλεγχο ο ένας στον άλλο.

Μια τέταρτη εμπνευσμένη αρχή ενέχεται στη δέσμη των βασικών εγγυήσεων των ατομικών δικαιωμάτων και των συγκεκριμένων ορίων της κυβερνητικής εξουσίας στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων, που εγκρίθηκε με τροποποίηση μόλις τρία χρόνια μετά την έναρξη ισχύος του Συντάγματος. Μια Διακήρυξη Δικαιωμάτων δεν ήταν κάτι καινούργιο. Στην περίπτωση αυτή, έμπνευση αποτέλεσε η πρακτική εφαρμογή των αρχών, που για πρώτη φορά υιοθετήθηκαν στην Αγγλία, ξεκινώντας από τη Μεγάλη Χάρτα των Ελευθεριών (Magna Carta). Οι συγγραφείς του Συντάγματος ήταν εξοικειωμένοι με αυτές, επειδή ορισμένοι από τους αποικιακούς καταστατικούς χάρτες περιείχαν τέτοιες εγγυήσεις.

Χωρίς τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων η Αμερική δεν θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως έθνος υποδοχής της Αποκατάστασης του Ευαγγελίου, η οποία ξεκίνησε μόλις τρεις δεκαετίες αργότερα. Θεόπνευστη ήταν η αρχική διάταξη ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει θρησκευτικός περιορισμός για την διεκδίκηση δημόσιου αξιώματος6, αλλά η προσθήκη της θρησκευτικής ελευθερίας και των εγγυήσεων για την προστασία της στην Πρώτη Τροποποίηση ήταν ζωτικής σημασίας. Βλέπουμε επίσης θεία έμπνευση στις ελευθερίες του λόγου και του τύπου της Πρώτης Τροποποίησης, και στις προβλέψεις για την προστασία του ατόμου σε άλλες τροποποιήσεις, όπως αυτές για ποινικές διώξεις.

Εμείς οι άνθρωποι

Πέμπτη και τελευταία, βλέπω θεία έμπνευση στον ζωτικής σημασίας σκοπό ολόκληρου του Συντάγματος. Πρέπει να μας κυβερνά ο ίδιος νόμος και όχι άτομα και η πίστη μας είναι προς το Σύνταγμα και τις αρχές και διαδικασίες τους, όχι προς κάποιον αξιωματούχο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όλα τα άτομα πρέπει να είναι ίσα έναντι του νόμου. Αυτές οι αρχές παρεμποδίζουν τις αυταρχικές φιλοδοξίες, οι οποίες έχουν διαφθείρει τη δημοκρατία σε ορισμένες χώρες. Επίσης, σημαίνουν ότι κανείς από τους τρεις κλάδους της κυβέρνησης δεν θα πρέπει να υπερισχύει των άλλων ή να εμποδίζει τους άλλους να εκτελούν τις κατάλληλες συνταγματικές τους λειτουργίες ώστε να αλληλοελέγχονται.

III.

Παρά τις θεόπνευστες αρχές του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών, όταν ασκούνται από ατελείς θνητούς τα προτιθέμενα αποτελέσματά τους δεν επιτυγχάνονται πάντα. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει αφαιρέσει από τις Πολιτείες σημαντικά θέματα νομοθεσίας, όπως ορισμένους νόμους που διέπουν τις οικογενειακές σχέσεις. Η εγγύηση της ελευθερίας του λόγου της Πρώτης Τροποποίησης περιορίστηκε μερικές φορές μέσω της καταστολής μη δημοφιλών απόψεων. Η αρχή της διάκρισης των εξουσιών δεχόταν ανέκαθεν πιέσεις, όταν η αύξηση ή η μείωση της επιρροής ενός κλάδου της κυβέρνησης ασκούσε ή ανέστελλε τις εξουσίες που μεταβιβάζονταν σε άλλον.

Υπάρχουν και άλλες απειλές που υπονομεύουν τις εμπνευσμένες αρχές του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Το κύρος του Συντάγματος μειώνεται από προσπάθειες που προβάλλουν τρέχουσες κοινωνικές τάσεις ως τον λόγο της σύστασής του, αντί για την ελευθερία και την αυτονομία. Η εξουσία του Συντάγματος εκχυδαΐζεται όταν υποψήφιοι ή αξιωματούχοι αγνοούν τις αρχές του. Η αξιοπρέπεια και η ισχύς του Συντάγματος θίγονται από εκείνους που το χρησιμοποιούν ως κριτήριο αφοσίωσης ή πολιτικό σύνθημα, αντί να το αναγνωρίζουν ως πηγή εξουσιοδότησης και οριοθέτησης της κυβερνητικής εξουσίας.

IV.

Επειδή οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών πιστεύουμε στη θεία έμπνευση, έχουμε ιδιαίτερη ευθύνη να τηρούμε και να υπερασπιζόμαστε το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών και τις αρχές του συνταγματικού πολιτεύματος, όπου κι αν ζούμε. Θα πρέπει να εμπιστευόμαστε τον Κύριο και να είμαστε θετικά διακείμενοι στο μέλλον αυτού του έθνους.

Τι άλλο να κάνουν οι πιστοί Άγιοι των Τελευταίων Ημερών; Θα πρέπει να προσευχόμαστε στον Κύριο για να καθοδηγεί και να ευλογεί όλα τα έθνη και τους ηγέτες τους. Αυτό είναι μέρος των άρθρων της πίστης μας. Το γεγονός ότι υποτασσόμαστε σε προέδρους και ηγέτες7, φυσικά και δεν μας εμποδίζει να διαφωνούμε με μεμονωμένους νόμους ή πολιτικές. Αυτό απαιτεί να ασκούμε την επιρροή μας πολιτισμένα και ειρηνικά, στο πλαίσιο των συνταγματικών και ισχυόντων νόμων μας. Σε επίμαχα θέματα, θα πρέπει να επιδιώκουμε μετριοπάθεια και ενότητα.

Υπάρχουν καθήκοντα που αποτελούν μέρος της τήρησης του εμπνευσμένου Συντάγματος. Θα πρέπει να μάθουμε και να υπερασπιζόμαστε τις εμπνευσμένες αρχές του Συντάγματος. Θα πρέπει να αναζητούμε και να υποστηρίζουμε σοφά και καλά άτομα που θα υποστηρίξουν εκείνες τις αρχές στις δημόσιες ενέργειές τους8. Θα πρέπει να είμαστε πολίτες με επίγνωση και ενεργοί για να κάνουμε αισθητή την επιρροή μας σε δημόσιες υποθέσεις.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες δημοκρατίες, η πολιτική επιρροή ασκείται με την υποβολή υποψηφιότητας (την οποία ενθαρρύνουμε), με την άσκηση του δικαιώματος ψήφου, με οικονομική υποστήριξη, με την εγγραφή και συμμετοχή σε πολιτικά κόμματα και με τις τακτικές επικοινωνίες με αξιωματούχους, κόμματα και υποψηφίους. Για να λειτουργήσει καλά, μια δημοκρατία χρειάζεται όλα αυτά, αλλά ένας ευσυνείδητος πολίτης δεν χρειάζεται να τα κάνει όλα αυτά.

Υπάρχουν πολλά πολιτικά ζητήματα, και κανένα κόμμα, πολιτικό πρόγραμμα και υποψήφιος δεν μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις προσωπικές προτιμήσεις. Συνεπώς, κάθε πολίτης πρέπει να αποφασίσει ποια θέματα είναι τα πιο σημαντικά για εκείνον σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη στιγμή. Τα μέλη μετά θα πρέπει να αναζητήσουν έμπνευση για το πώς να ασκήσουν την επιρροή τους σύμφωνα με τις ατομικές τους προτεραιότητες. Αυτή διαδικασία δεν θα είναι εύκολη. Μπορεί να απαιτηθεί η αλλαγή κόμματος ή προτίμησης υποψηφίου, ακόμη και από εκλογή σε εκλογή.

Τέτοιες ανεξάρτητες πράξεις θα απαιτήσουν ενίοτε από τους ψηφοφόρους να υποστηρίξουν υποψηφίους ή πολιτικά κόμματα ή πολιτικά προγράμματα των οποίων αδυνατούν να εγκρίνουν άλλες θέσεις9. Αυτός είναι ένας λόγος που παροτρύνουμε τα μέλη μας να αποφεύγουν να κρίνουν το ένα το άλλο σε πολιτικά θέματα. Δεν πρέπει ποτέ να ισχυριζόμαστε ότι ένας πιστός Άγιος των Τελευταίων Ημερών δεν μπορεί να ανήκει σε ένα συγκεκριμένο κόμμα ή να ψηφίζει έναν συγκεκριμένο υποψήφιο. Διδάσκουμε σωστές αρχές και αφήνουμε τα μέλη μας να επιλέξουν πώς θα θέσουν προτεραιότητες και πώς θα εφαρμόσουν εκείνες τις αρχές στα θέματα που προκύπτουν κατά καιρούς. Επίσης, επιμένουμε και ζητούμε από τους τοπικούς ηγέτες μας να επιμείνουν, ότι οι πολιτικές επιλογές και οι συνεργασίες δεν θα πρέπει να αποτελούν αντικείμενο διδασκαλίας ή προώθησης σε καμία από τις εκκλησιαστικές μας συγκεντρώσεις.

Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, φυσικά, θα ασκήσει το δικαίωμά της να εγκρίνει ή να αντιταχθεί σε συγκεκριμένες νομοθετικές προτάσεις που πιστεύουμε ότι θα έχουν αντίκτυπο στην ελεύθερη άσκηση της θρησκείας ή στα ουσιώδη συμφέροντα των οργανώσεων της Εκκλησίας.

Καταθέτω μαρτυρία για το θεόπνευστο Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών και προσεύχομαι εμείς, οι οποίοι αναγνωρίζουμε το Θείο Ον που το ενέπνευσε, να τηρούμε και να υπερασπιζόμαστε πάντοτε τις σπουδαίες αρχές του. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.

Σημειώσεις

  1. Βλέπε Mark Tushnet, “Constitution”, στο Michel Rosenfeld and András Sajó, εκδ., The Oxford Handbook of Comparative Constitutional Law (2012), 222. Οι τρεις χώρες με άγραφα κωδικοποιημένα συντάγματα είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, η Νέα Ζηλανδία και το Ισραήλ. Καθεμία από αυτές έχει ισχυρές παραδόσεις συνταγματισμού, αν και οι κυβερνητικές διατάξεις δεν συγκεντρώνονται σε κανένα έγγραφο.

  2. Βλέπε Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, άρθρο 1, τμήμα 2.

  3. Ρούμπεν Κλαρκ του νεότερου, “Constitutional Government: Our Birthright Threatened”, Vital Speeches of the Day, 1η Ιαν 1939, 177, παρετέθη στον Μάρτιν Χίκμαν, “J. Reuben Clark, Jr.: The Constitution and the Great Fundamentals”, στο Ρέι Χίλαμ, εκδ., By the Hands of Wise Men: Essays on the U.S. Constitution (1979), 53. Ο Μπρίγκαμ Γιανγκ είχε μια παρόμοια αναπτυξιακή άποψη για το Σύνταγμα, διδάσκοντας ότι οι συντάκτες «έθεσαν τα θεμέλια, και επαφίετο στις επόμενες γενεές να οικοδομήσουν την υπερκατασκευή» (Discourses of Brigham Young, επιλ. Τζων Γουίντσοου [1954], 359).

  4. Αυτά τα πέντε είναι παρόμοια αλλά όχι πανομοιότυπα με εκείνα που προτείνονται από τους Ρούμπεν Κλαρκ τον νεότερο, Stand Fast by Our Constitution (1973), 7, Έζρα Ταφτ Μπένσον, “Our Divine Constitution”, Ensign, Noε 1987, 4-7 και Έζρα Ταφτ Μπένσον, “The Constitution–A Glorious Standard”, Ensign, Σεπ 1987, 6-11. Βλέπε, γενικώς, Νόελ Ρέυντολτς, “The Doctrine of an Inspired Constitution”, στο By the Hands of Wise Men, 1-28.

  5. Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, τροποποίηση 10.

  6. Βλέπε Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, άρθρο 6.

  7. Βλέπε Άρθρα της Πίστης 1:12.

  8. Βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 98:10.

  9. Βλέπε Ντέιβιντ Μάγκλμπυ, “The Necessity of Political Parties and the Importance of Compromise”, BYU Studies, τόμος 54, αρ. 4 (2015), 7-23.