Η ανάγκη για Εκκλησία
Οι γραφές διδάσκουν ευκρινώς την προέλευση και την ανάγκη ύπαρξης μίας εκκλησίας υπό την καθοδήγηση και την εξουσία του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού.
Πριν από πολλά χρόνια, ο Πρεσβύτερος Μαρκ Πήτερσεν, μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, άρχισε μία ομιλία με αυτό το παράδειγμα:
«Ο Κέννεθ και η σύζυγός του, Λούσιλ, είναι καλοί άνθρωποι, έντιμοι και αξιόλογοι. Ωστόσο, δεν πηγαίνουν στην εκκλησία και αισθάνονται ότι μπορούν να είναι αρκετά καλοί και χωρίς αυτήν. Διδάσκουν στα παιδιά τους εντιμότητα και αρετή και λένε στον εαυτό τους ότι αυτά θα έκανε κι η Εκκλησία.
»Και, τέλος πάντων, επιμένουν ότι χρειάζονται τα σαββατοκύριακά τους για οικογενειακή αναψυχή… [και] η προσέλευση στην εκκλησία πραγματικά θα τους εμπόδιζε»1.
Σήμερα, το μήνυμά μου αφορά σε τέτοιους καλούς και θρησκευόμενους ανθρώπους που έχουν σταματήσει να παρευρίσκονται ή να συμμετέχουν στις εκκλησίες τους2. Όταν λέω «εκκλησίες», συμπεριλαμβάνω συναγωγές, τεμένη ή άλλες θρησκευτικές οργανώσεις. Ανησυχούμε που η προσέλευση σε όλα αυτά έχει πέσει σημαντικώς σε όλη τη χώρα3. Αν πάψουμε να εκτιμούμε τις εκκλησίες μας για οποιονδήποτε λόγο, απειλούμε την προσωπική μας πνευματική ζωή και όταν τόσοι πολλοί άνθρωποι αποστασιοποιούνται από τον Θεό τότε μειώνονται οι ευλογίες Του προς τα έθνη μας.
Η προσέλευση και η δραστηριοποίηση σε μία εκκλησία μάς βοηθούν να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να έχουμε καλύτερη επιρροή στη ζωή των άλλων. Στην εκκλησία διδασκόμαστε πώς να εφαρμόζουμε θρησκευτικές αρχές. Μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον. Ένα πειστικό παράδειγμα είναι πιο ισχυρό από μία ομιλία. Ενδυναμωνόμαστε από τη συναναστροφή με άλλους ανθρώπους που έχουν τα ίδια πιστεύω. Με την προσέλευση και τη συμμετοχή στην εκκλησία, οι καρδιές μας, όπως λέει η Αγία Γραφή, «θα ενωθούν μαζί, με αγάπη»4.
Ι.
Οι γραφές που ο Θεός έχει δώσει στους χριστιανούς, διδάσκουν ευκρινώς στην Αγία Γραφή και σε σύγχρονη αποκάλυψη την ανάγκη για μία εκκλησία. Αμφότερες δείχνουν ότι ο Ιησούς Χριστός οργάνωσε μία εκκλησία και αναλογιζόταν ότι μία εκκλησία θα συνέχιζε το έργο Του ύστερα από Εκείνον. Κάλεσε Δώδεκα Αποστόλους και τους έδωσε εξουσία και κλειδιά για να την διευθύνουν. Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι ο Χριστός είναι «η κεφαλή τής εκκλησίας»5 και ότι υπάρχουν λειτουργοί «για την τελειοποίηση των αγίων, για το έργο τής διακονίας, για την οικοδομή τού σώματος του Xριστού»6. Ασφαλώς η Αγία Γραφή είναι ξεκάθαρη ως προς την προέλευση και την ανάγκη να υπάρχει μια εκκλησία σήμερα.
Μερικοί λένε ότι η προσέλευση στις συγκεντρώσεις της εκκλησίας δεν τους βοηθά. Κάποιοι λένε: «Δεν έμαθα τίποτα σήμερα» ή «Κανείς δεν ήταν φιλικός μαζί μου» ή «Προσεβλήθην». Οι προσωπικές απογοητεύσεις δεν θα πρέπει ποτέ να μας αποτρέπουν από τη διδαχή του Χριστού, ο οποίος μας δίδαξε να υπηρετούμε, όχι να μας υπηρετούν άλλοι7. Με αυτό κατά νου, ένα άλλο μέλος περιέγραψε το σημείο εστίασης της προσελεύσεώς του στην Εκκλησία:
«Πριν από χρόνια άλλαξα τρόπο σκέψης όσον αφορά στην προσέλευση στην εκκλησία. Δεν πηγαίνω πια στην Εκκλησία για δικό μου όφελος, αλλά για να σκέπτομαι τους άλλους. Δεν παραλείπω να χαιρετώ τους ανθρώπους που κάθονται μόνοι, να καλωσορίζω τους επισκέπτες… να προθυμοποιούμαι για κάποια ανάθεση…
»Εν ολίγοις, πηγαίνω στην εκκλησία κάθε εβδομάδα με την πρόθεση να συμμετέχω ενεργά, να μην μένω απαθής, και να συνεισφέρω θετικά στη ζωή των ανθρώπων»8.
Ο Πρόεδρος Σπένσερ Κίμπαλ δίδαξε ότι «δεν πηγαίνουμε στις συγκεντρώσεις της Ημέρας του Κυρίου για να ψυχαγωγηθούμε ή ακόμη και απλώς για να διδαχθούμε. Πηγαίνουμε για να λατρεύσουμε τον Κύριο. Είναι ατομική ευθύνη… Αν η συγκέντρωση είναι αποτυχία για εσάς, εσείς έχετε αποτύχει. Κανείς δεν μπορεί να λατρέψει για εσάς. Εσείς πρέπει να προσφέρετε την υπηρεσία σας στον Κύριο»9.
Η προσέλευση στην Εκκλησία μπορεί να ανοίξει την καρδιά μας και να καθαγιάσει την ψυχή μας.
Σε μία εκκλησία δεν υπηρετούμε μόνοι ούτε από δική μας επιλογή ούτε εάν μας βολεύει. Συνήθως υπηρετούμε σε μία ομάδα. Στην υπηρέτηση βρίσκουμε ευκαιρίες απεσταλμένες από τους ουρανούς για να υπερβούμε τον ατομικισμό της εποχής μας. Η κατευθυνόμενη από την Εκκλησία υπηρέτηση μάς βοηθά να υπερνικήσουμε τον προσωπικό εγωισμό που μπορεί να καθυστερήσει την πνευματική μας ανάπτυξη.
Υπάρχουν άλλα σημαντικά πλεονεκτήματα για να αναφέρω, ακόμη και εν συντομία. Στην εκκλησία συναναστρεφόμαστε υπέροχους ανθρώπους που προσπαθούν να υπηρετήσουν τον Θεό. Αυτό μας θυμίζει ότι δεν είμαστε μόνοι στις θρησκευτικές μας δραστηριότητες. Όλοι χρειαζόμαστε τη συναναστροφή με άλλους, και οι συναναστροφές στην εκκλησία είναι μερικές από τις καλύτερες που μπορούμε να κάνουμε, για εμάς και τους συντρόφους μας και τα παιδιά μας. Η έρευνα δείχνει ότι χωρίς αυτές τις συναναστροφές, ιδίως μεταξύ παιδιών και πιστών γονέων, είναι πολύ δύσκολο για τους γονείς να αναθρέψουν τα παιδιά στην πίστη τους10.
II.
Μέχρι στιγμής, έχω μιλήσει γενικά για εκκλησίες. Τώρα θέτω επί τάπητος τους ειδικούς λόγους για να είναι κάποιος μέλος, για να προσέρχεται και για να συμμετέχει στην αποκατεστημένη Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών του Σωτήρος.
Φυσικά, διαβεβαιώνουμε ότι οι γραφές, αρχαίες και σύγχρονες, διδάσκουν ευκρινώς την προέλευση και την ανάγκη ύπαρξης μιας εκκλησίας υπό την καθοδήγηση και εξουσία του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού. Καταθέτουμε, επίσης, μαρτυρία ότι η αποκατεστημένη Εκκλησία του Ιησού Χριστού έχει εδραιωθεί για να διδάσκει την πληρότητα της διδαχής Του και για να ιερουργεί με την εξουσία της ιεροσύνης Του στην τέλεση των διατάξεων που είναι απαραίτητες, ώστε να εισέλθουμε στη βασιλεία του Θεού11. Μέλη τα οποία αποφεύγουν την προσέλευση στην Εκκλησία και βασίζονται μόνον στην ατομική πνευματικότητα, αποστασιοποιούνται από αυτά τα βασικά του Ευαγγελίου: τη δύναμη και τις ευλογίες της ιεροσύνης, την πληρότητα της αποκατεστημένης διδαχής και τα κίνητρα και τις ευκαιρίες για την εφαρμογή αυτής της διδαχής. Χάνουν την ευκαιρία να προετοιμασθούν για να διαιωνίσουν τις σχέσεις της οικογένειάς τους στην αιωνιότητα.
Ένα άλλο μεγάλο πλεονέκτημα της αποκατεστημένης Εκκλησίας είναι ότι μας βοηθά να αναπτυχθούμε πνευματικώς. Ανάπτυξη σημαίνει αλλαγή. Με πνευματικούς όρους αυτό σημαίνει να μετανοούμε και να επιζητήσουμε να πλησιάσουμε τον Κύριο. Στην αποκατεστημένη Εκκλησία έχουμε διδαχή, διαδικασίες και εμπνευσμένους βοηθούς που μας βοηθούν να μετανοήσουμε. Ο σκοπός τους, ακόμη και σε συμβούλια μελών, δεν είναι η τιμωρία, όπως ισχύει με την απόφαση ενός ποινικού δικαστηρίου. Τα συμβούλια μελών της Εκκλησίας επιζητούν στοργικά να μας βοηθήσουν να εκπληρώσουμε τις προϋποθέσεις για την ευσπλαχνία της συγχωρήσεως, που κατέστη δυνατή μέσω της Εξιλεώσεως του Ιησού Χριστού.
Η ατομική πνευματικότητα μπορεί σπανίως να παράσχει το κίνητρο και τη δομή για ανιδιοτελή υπηρέτηση που παρέχονται από την αποκατεστημένη Εκκλησία. Σπουδαία παραδείγματα αυτού είναι οι νέοι άνδρες, οι νέες γυναίκες και άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας που παραμερίζουν τις σπουδές ή τη συνταξιοδότησή τους για να αποδεχθούν ιεραποστολικές κλήσεις. Εργάζονται ως ιεραπόστολοι για αγνώστους, σε μη οικεία μέρη που δεν έχουν επιλέξει. Το ίδιο ισχύει για πιστά μέλη που συμμετέχουν στην ανιδιοτελή υπηρέτηση που αποκαλούμε «έργο ναού». Καμία τέτοια υπηρέτηση δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την Εκκλησία που την χρηματοδοτεί, την οργανώνει και την διευθύνει.
Η θρησκευτική πίστη και η υπηρέτηση στην Εκκλησία των μελών μας τα έχουν διδάξει πώς να εργάζονται όλοι μαζί για να ωφελήσουν την ευρύτερη κοινότητα. Αυτού του είδους η εμπειρία και η ανάπτυξη δεν υπάρχει στον ατομικισμό, που επικρατεί ως στάση ζωής στη σημερινή κοινωνία. Στη γεωγραφική οργάνωση των τομέων μας τοπικά, συναναστρεφόμαστε και εργαζόμαστε με άτομα που διαφορετικά δεν θα είχαμε επιλέξει, άτομα που μας διδάσκουν και μας δοκιμάζουν.
Εκτός του ότι μας βοηθά να μάθουμε πνευματικές αρετές όπως αγάπη, συμπόνια, συγχώρηση και υπομονή, αυτό μας δίνει ευκαιρίες να μάθουμε να εργαζόμαστε με άτομα με πολύ διαφορετικό υπόβαθρο και προτιμήσεις. Αυτό το πλεονέκτημα έχει βοηθήσει πολλά από τα μέλη μας, και πολλές οργανώσεις ευλογούνται από τη συμμετοχή τους. Οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών είναι γνωστοί για την ικανότητά τους να ηγούνται και να συμπράττουν σε προσπάθειες συνεργασίας. Αυτή η παράδοση ξεκίνησε από τους θαρραλέους πρωτοπόρους μας, οι οποίοι αποίκησαν την περιοχή μεταξύ των Βραχωδών Ορέων και της Σιέρρας Νεβάδας και καθιέρωσαν την πολύτιμη παράδοση της ανιδιοτελούς συνεργασίας για το κοινό καλό.
Για να πραγματοποιηθούν, οι περισσότερες ανθρωπιστικές και φιλανθρωπικές δράσεις χρειάζονται τη συγκέντρωση και τη διαχείριση ατομικών πόρων σε μεγάλη κλίμακα. Η αποκατεστημένη Εκκλησία το κάνει αυτό με τις τεράστιες ανθρωπιστικές δράσεις της παγκοσμίως. Αυτές περιλαμβάνουν τη διανομή εκπαιδευτικών και ιατρικών προμηθειών, την παροχή τροφίμων σε πεινασμένους, τη φροντίδα των προσφύγων, τη βοήθεια για απεξάρτηση από εθισμούς και πλήθος άλλες. Τα μέλη της Εκκλησίας μας είναι γνωστά για τα έργα που εκτελούν ως Χείρες Βοηθείας σε φυσικές καταστροφές. Η ιδιότητα του μέλους στην Εκκλησία μάς επιτρέπει να συμμετάσχουμε σε τέτοιες προσπάθειες μεγάλης κλίμακος. Τα μέλη συνεισφέρουν, επίσης, προσφορές νηστείας για να βοηθήσουν τους απόρους ανάμεσά τους.
Εκτός του ότι νιώθουν γαλήνη και χαρά μέσω της συντροφιάς του Πνεύματος, τα μέλη μας που παρευρίσκονται στην Εκκλησία απολαμβάνουν τους καρπούς της εφαρμογής του Ευαγγελίου στη ζωή τους, όπως είναι οι ευλογίες όταν ζουν τον Λόγο Σοφίας και η υπεσχημένη υλική και πνευματική ευημερία, όταν ζουν τον νόμο της δεκάτης. Έχουμε, επίσης, την ευλογία να μας συμβουλεύουν εμπνευσμένοι ηγέτες.
Κορυφαίες όλων αυτών είναι οι επίσημες διατάξεις της ιεροσύνης που είναι απαραίτητες για την αιωνιότητα, συμπεριλαμβανομένης της μεταλήψεως που λαμβάνουμε πάντοτε την Ημέρα του Κυρίου. Η υπέρτατη διάταξη στην αποκατεστημένη Εκκλησία είναι η παντοτινή διαθήκη του γάμου, η οποία καθιστά δυνατή τη διαιώνιση των ένδοξων οικογενειακών σχέσεων. Ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον δίδαξε αυτήν την αρχή με αξιομνημόνευτο τρόπο. Είπε: «Δεν μπορούμε να επιθυμούμε να επιστρέψουμε στην παρουσία του Θεού με τον δικό μας τρόπο. Πρέπει να υπακούμε στους νόμους στους οποίους στηρίχθηκε [αυτή η ευλογία]»12.
Ένας από αυτούς τους νόμους είναι να λατρεύουμε στην εκκλησία πάντοτε την Ημέρα του Κυρίου13. Η λατρεία και η εφαρμογή αιώνιων αρχών μάς φέρνουν πιο κοντά στον Θεό και μεγαλύνουν την ικανότητά μας να αγαπούμε. Ο Πάρλυ Πρατ, ένας από τους αρχικούς Αποστόλους αυτής της θεϊκής νομής, περιέγραψε πώς αισθάνθηκε όταν ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ εξήγησε αυτές τις αρχές: «Ένιωσα ότι ο Θεός ήταν πράγματι ο επουράνιος Πατέρας μου· ότι ο Ιησούς ήταν αδελφός μου, και ότι η αγαπημένη μου γυναίκα ήταν μια αθάνατη, αιώνια σύντροφος: ένας ευγενικός άγγελος που τελεί διακονία, που μου εδόθη ως παρηγοριά, και στέφανο δόξας στους αιώνες των αιώνων. Εν ολίγοις, θα μπορούσα τώρα να αγαπώ με το πνεύμα και με τη γνώση επίσης»14.
Ολοκληρώνοντας, υπενθυμίζω σε όλους ότι δεν πιστεύουμε ότι το καλό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω κάποιας εκκλησίας. Ανεξάρτητα από τις εκκλησίες, βλέπουμε εκατομμύρια ανθρώπων να υποστηρίζουν και να εκτελούν αναρίθμητα καλά έργα. Ατομικώς, Άγιοι των Τελευταίων Ημερών συμμετέχουν σε πολλά από αυτά. Βλέπουμε αυτά τα έργα ως εκδήλωση της αιώνιας αλήθειας ότι «το Πνεύμα δίνει φως σε κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο»15.
Παρά τα καλά έργα που μπορούν να επιτευχθούν χωρίς κάποια εκκλησία, η πληρότητα της διδαχής και οι διατάξεις της σωτηρίας και της υπερυψώσεως είναι διαθέσιμες μόνον στην αποκατεστημένη Εκκλησία. Επιπροσθέτως, η προσέλευση στην Εκκλησία μάς δίνει τη δύναμη και την ενίσχυση της πίστεως που προκύπτει από τη συναναστροφή με άλλους πιστούς, και τη λατρεία μαζί με εκείνους που επίσης προσπαθούν να παραμείνουν στο μονοπάτι της διαθήκης και να γίνουν καλύτεροι μαθητές του Χριστού. Προσεύχομαι όλοι να παραμείνουμε σταθεροί σε αυτές τις εμπειρίες της Εκκλησίας καθώς επιζητούμε αιώνια ζωή, το μεγαλύτερο από όλα τα δώρα του Θεού, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.