மீண்டும் நம்புங்கள்.

மூப்பர் கெரிட் டபுள்யூ. காங்

பன்னிரு அப்போஸ்தலர் குழுமம்

தேவனையும் ஒருவருக்கொருவரையும் நம்புவது பரலோகத்தின் ஆசீர்வாதங்களைக் கொண்டுவருகிறது.

ஒருமுறை, நான் மிகவும் இளமையாக இருந்தபோது, வீட்டை விட்டு ஓடிவிடுவது பற்றி சிறிதுநேரம் நினைத்தேன். ஒரு சிறுவனின் பார்வையில், என்னை யாரும் நேசிக்கவில்லை என்று உணர்ந்தேன்.

கவனித்த என் அம்மா என்னிடம் கேட்டு உறுதியளித்தார். நான் பாதுகாப்பாக வீட்டில் இருந்தேன்.

நீங்கள் வீட்டை விட்டு ஓடுவது போல் எப்போதாவது உணர்ந்திருக்கிறீர்களா? பெரும்பாலும், வீட்டை விட்டு ஓடுவது என்பது நம் மீதும், ஒருவருக்கொருவர்மீதும், தேவன் மீதும் நம்பிக்கை நொறுங்கிவிட்டது அல்லது உடைந்துவிட்டது என்றாகிறது. நம்பிக்கைக்கு சவால் விடப்படும்போது, மீண்டும் எப்படி நம்புவது என்று நாம் யோசிக்கிறோம்.

இன்று எனது செய்தி என்னவென்றால், நாம் வீட்டிற்கு வருகிறோமா அல்லது வீட்டிற்குப் போகிறோமோ, தேவன் நம்மை சந்திக்க வருகிறார்.¹ விசுவாசம், தைரியம், ஞானம் மற்றும் பகுத்தறிவு ஆகியவற்றை அவரிடம் நாம் மீண்டும் காணலாம். அதேபோல், அவர் ஒருவருக்கொருவர் ஒளியேற்றும்படி கேட்கிறார், மேலும் மன்னிப்பவராகவும், நம்மைப் பற்றியும் ஒருவருக்கொருவர் பற்றியும் குறைவாக தீர்க்கவும் நமக்குச் சொல்கிறார், எனவே அவருடைய சபைக்கு நாம் முதல் முறையாக வருகிறோமா அல்லது திரும்ப வருகிறோமா என்று நாம் வசதியாக உணரும் இடமாக இருக்கலாம்.

நம்பிக்கை என்பது விசுவாசத்தின் செயல். தேவன் நம்மீது விசுவாசம் வைத்துள்ளார். இருப்பினும், மனித நம்பிக்கை பலவீனப்படுத்தப்படலாம் அல்லது உடைக்கப்படலாம்:

ஒரு நண்பர், வணிக கூட்டாளி அல்லது நாம் நம்பும் ஒருவர் உண்மையுள்ளவர் அல்ல, நம்மை காயப்படுத்துகிறார், அல்லது நம்மைப் பயன்படுத்திக் கொள்கிறார்.²
ஒரு திருமண இணையர் விசுவாசமற்றவராக இருக்கிறார்.
ஒருவேளை எதிர்பாராத விதமாக, நாம் விரும்பும் ஒருவர் மரணம், காயம் அல்லது நோயை எதிர்கொள்கிறார்.
நாம் எதிர்பாராத சுவிசேஷ கேள்வியை எதிர்கொள்கிறோம், எதிர்பாராத சுவிசேஷ கேள்வியை எதிர்கொள்கிறோம், ஒருவேளை சபை வரலாறு அல்லது சபைக் கொள்கை தொடர்பான ஒன்று, யாரோ ஒருவர் நம் சபையை எப்படியோ மறைத்துவிட்டார்கள் அல்லது உண்மையைச் சொல்லவில்லை என்கிறார்.

மற்ற சூழ்நிலைகள் குறைவான முக்கியத்துவம் உள்ளதாக, ஆனால் சமமான அக்கறை கொண்டதாக இருக்கலாம்.

ஒருவேளை நாம் சபைக்குச் செல்லவில்லை, நாம் பொருத்தமாக உணரவில்லை, மற்றவர்களால் நியாயந்தீர்க்கப்படுகிறோம் என நினைக்கிறோம்.

அல்லது, நாம் எதிர்பார்த்த அனைத்தையும் செய்திருந்தாலும், விஷயங்கள் இன்னும் செயல்படவில்லை. பரிசுத்த ஆவியானவரின் தனிப்பட்ட அனுபவங்கள் இருந்தபோதிலும், தேவன் ஜீவிக்கிறார் அல்லது சுவிசேஷம் உண்மை என்று இன்னமும் நாம் உணராமல் இருக்கலாம்.

இன்று பலர் மனித உறவுகள் மற்றும் தற்கால சமுதாயத்தில் நம்பிக்கையை மீட்டெடுப்பதற்கான பெரும் தேவையை உணர்கிறார்கள்.³

நாம் நம்பிக்கையைப்பற்றி சிந்திக்கும்போது, தேவன் சத்தியத்தின் தேவன் மற்றும் “பொய்யுரைக்க முடியாது” என்பது நமக்குத் தெரியும்.⁴ உண்மை என்பது காரியங்கள் இருக்கிறபடி, இருந்தபடி, வரவிருக்கும்படியானதைப்பற்றிய அறிவு என்பது நமக்குத் தெரியும்.⁵ தொடர்ச்சியான வெளிப்பாடு மற்றும் உணர்த்துதல் மாறும் சூழ்நிலைகளுக்கு மாறாத உண்மை என்பதை நாம் அறிவோம்.

உடைந்துபோன உடன்படிக்கைகள் இருதயங்களை உடைப்பதை நாம் அறிவோம். அவர் சொல்கிறார், “நான் முட்டாள்தனமான செயல்களைச் செய்தேன்.” “நீங்கள் என்னை மன்னிக்க முடியுமா?” கணவனும் மனைவியும் மீண்டும் நம்பக்கூடும் என்ற நம்பிக்கையில் கைகளைப் பிடித்துக் கொள்ளலாம். வித்தியாசமான அமைப்பில், ஒரு சிறை கைதி, “நான் ஞான வார்த்தையை கைக்கொண்டிருந்தால், நான் இங்கு இருந்திருக்கமாட்டேன்” என்று எண்ணுகிறான்.

கர்த்தரின் உடன்படிக்கை பாதையில் மகிழ்ச்சியை நாம் அறிவோம், மேலும் அவருடைய சபையில் சேவை செய்வதற்கான அழைப்புகள் தேவனின் நம்பிக்கையையும் நம்மீதும் ஒருவருக்கொருவர்மீதும் அன்பையும் உணர்வதற்கான அழைப்பாகும். தனியாயிருக்கும் பெரியவர்கள் உட்பட சபை உறுப்பினர்கள் சபையிலும் நமது சமூகங்களிலும் தவறாமல் சேவை செய்கிறார்கள்.

உணர்த்துதலால், தொகுதி மழலையர் வகுப்பில் சேவை செய்ய ஒரு இளம் தம்பதியரை ஒரு ஆயம் அழைக்கிறது. முதலில், கணவர் ஒதுங்கி, தொலைவில் மூலையில் அமர்ந்தார். படிப்படியாக, அவர் பிள்ளைகளுடன் சிரிக்கத் தொடங்குகிறார். பின்னர், தம்பதியினர் நன்றி தெரிவிக்கின்றனர். முன்னதாக, அவர்கள் கூறுகிறார்கள், மனைவிக்கு குழந்தைகள் தேவை, கணவர் அதை விரும்பவில்லை. இப்போது, சேவைசெய்தல் அவர்களை மாற்றி ஒன்றிணைத்துள்ளது. இது அவர்களின் திருமணத்திலும் வீட்டிலும் பிள்ளைகளின் மகிழ்ச்சியைக் கொண்டுவந்துள்ளது.

மற்றொரு நகரத்தில், சிறு பிள்ளைகளுடன் ஒரு இளம் தாய் மற்றும் அவரது கணவர் ஆச்சரியம் மற்றும் வியப்புற்றனர், ஆனால் தொகுதி ஒத்தாசை சங்கத்தின் தலைவராக பணியாற்ற அழைக்கப்பட்டபோது ஏற்றுக்கொள்கிறார். சில நாட்களில், பனி புயல்கள் மின்சாரத்தைத் துண்டித்து, கடையின் அலமாரிகளை காலியாகவும், வீடுகளை ஐஸ் பாக்ஸ் போல குளிராகவும் வைத்தன. அவர்களுக்கு மின்சாரமும் வெப்பமும் இருப்பதால், இந்த இளம் குடும்பம் புயலை எதிர்கொள்ள பல குடும்பங்கள் மற்றும் தனிநபர்களுக்கு தங்கள் வீட்டைத் தாராளமாக திறக்கிறது.

நாம் கடினமான காரியங்களை விசுவாசத்துடன் செய்யும்போது நம்பிக்கை உண்மையாகிறது. சேவை மற்றும் தியாகம் திறனை அதிகரிக்கிறது மற்றும் இருதயங்களை சுத்திகரிக்கிறது. தேவனையும் ஒருவருக்கொருவரையும் நம்புவது பரலோகத்தின் ஆசீர்வாதங்களைக் கொண்டுவருகிறது.

புற்றுநோயிலிருந்து தப்பிய பிறகு, ஒரு விசுவாசமிக்க சகோதரர் ஒரு காரில் அடிபட்டார். அவர் தன்னைப்பற்றி வருத்தப்படுவதற்குப் பதிலாக, “இந்த அனுபவத்திலிருந்து நான் என்ன கற்றுக்கொள்ள முடியும்?” என ஜெபத்தோடு கேட்கிறார். அவரது தீவிர சிகிச்சை பிரிவில், ஒரு செவிலியர் தனது கணவர் மற்றும் குழந்தைகளுக்காக கவலைப்படுவதை கவனிக்க அவர் தூண்டப்பட்டார். வலியில் இருக்கும் ஒரு நோயாளி தேவனை நம்பி மற்றவர்களை அணுகும்போது பதில்களைக் கண்டுபிடிக்கிறார்.

ஆபாசப் படம் பார்த்த ஒரு சகோதரர் தனது பிணைய தலைவர் அலுவலகத்திற்கு வெளியே காத்திருக்கும்போது, எப்படி உதவ வேண்டும் என்று அறிய பிணையத் தலைவர் ஜெபம் செய்கிறார். ஒரு தெளிவான எண்ணம் வருகிறது, “கதவைத் திறந்து சகோதரரை உள்ளே வர அனுமதிக்கிறார்.” தேவன் உதவி செய்வார் என்ற விசுவாசத்துடனும் நம்பிக்கையுடனும் , ஆசாரியத்துவத் தலைவர் கதவைத் திறந்து சகோதரரைத் தழுவினார். ஒவ்வொருவரும் தேவன்மீதும் ஒருவருக்கொருவர்மீதும் மாற்றுகிற அன்பையும் நம்பிக்கையையும் உணர்கிறார்கள். பலப்படுத்தப்பட்ட, சகோதரர் மனந்திரும்பவும் மாறவும் தொடங்கலாம்.

நம் தனிப்பட்ட சூழ்நிலைகள் தனிப்பட்டவை என்றாலும், சுவிசேஷக் கொள்கைகள் மற்றும் பரிசுத்த ஆவியானவர் மற்றவர்களை எப்படி, எப்போது மீண்டும் நம்புவது என்பதை அறிய நமக்குதவுவார். நம்பிக்கை உடைந்து அல்லது துரோகம் செய்யப்படும்போது, ஏமாற்றமும் மாய்மாலமும் உண்மையானவை; எனவே மனித உறவுகளில் மீண்டும் நம்பிக்கை வைக்க, விசுவாசமும் தைரியமும் எப்போது தேவை என்பதை அறிய பகுத்தறிவு தேவை.

இருப்பினும், தேவன் மற்றும் தனிப்பட்ட வெளிப்பாட்டைப் பொறுத்தவரை, “நீங்கள் யாரை பாதுகாப்பாக நம்பலாம் என்று நீங்கள் ஆச்சரியப்பட வேண்டியதில்லை”⁶ என தலைவர் ரசல் எம். நெல்சன் உறுதியளிக்கிறார். நாம் எப்போதும் தேவனை நம்பலாம். கர்த்தர் நம்மை நன்றாக அறிந்திருக்கிறார், நம்மை நாம் நேசிப்பதை விட நம்மை அதிகமாக நேசிக்கிறார். அவரது எல்லையற்ற அன்பு மற்றும் கடந்த கால, நிகழ்கால மற்றும் எதிர்காலத்தைப்பற்றிய சரியான அறிவு அவரது உடன்படிக்கைகள் மற்றும் வாக்குறுதிகளை நிலையானதாகவும் உறுதியாகவும் ஆக்குகிறது.

“காலப்போக்கில்” என வேதங்கள் அழைப்பதை நம்புங்கள்.”⁷ தேவனின் ஆசீர்வாதம், காலப்போக்கில் மற்றும் தொடர்ந்துகொண்டிருக்கும் விசுவாசம் மற்றும் கீழ்ப்படிதல் ஆகியவற்றுடன், நாம் தீர்மானத்தையும் சமாதானத்தையும் காணலாம்.

கர்த்தர் ஆறுதல் கூறுகிறார்:

“சாயங்காலத்தில் அழுகை தங்கும், விடியற்காலத்திலே களிப்புண்டாகும்.”⁸

“உங்கள் பாரங்களை கர்த்தர் மீது வைத்து விடுங்கள் மற்றும் அவருடைய நிலையான கவனிப்பை நம்புங்கள்.”⁹

“பரலோகம் குணப்படுத்த முடியாத துக்கம் பூமியில் இல்லை.”¹⁰

தேவன்¹¹ மற்றும் அவரது அற்புதங்களை நம்புங்கள். நாமும் நமது உறவுகளும் மாறலாம். கர்த்தராகிய கிறிஸ்துவின் பாவநிவர்த்தி மூலம், நாம் நமது சுயநல இயல்பான சுயத்தை தள்ளி வைத்து, தேவனின் பிள்ளையாக, சாந்தகுணமுள்ள, தாழ்மையான¹², முழு விசுவாசம் மற்றும் பொருத்தமான நம்பிக்கையுடன் இருக்க முடியும். நாம் மனந்திரும்பும்போது, நம் பாவங்களை நாம் அறிக்கையிடும்போது மற்றும் கைவிடும்போது, கர்த்தர் அவற்றை இனிமேல் நினைவில் கொள்வதில்லை என்று கூறுகிறார்.¹³ அவர் மறப்பது மட்டுமல்ல; மாறாக, ஒரு குறிப்பிடத்தக்க வகையில், அவர் அவர்களை நினைவில் கொள்ளவோ அல்லது நாம் நினைவுகொள்வதையோ அவர் தேர்வுசெய்வதில்லை போலத் தெரிகிறது.

ஞானமாக பிரித்தறிய தேவனின் உணர்த்துதலை நம்புங்கள். “சர்ப்பங்களைப் போல வினாவுள்ளவர்களாகவும், புறாக்களைப் போல கபடற்றவர்களாகவும்”¹⁵ இருக்கும்போது, கர்த்தர் சொல்வது போல் நாம் சரியான நேரத்தில் மற்றும் வழியில் மற்றவர்களை மன்னிக்க முடியும்.¹⁴

சில சமயங்களில் நம் இருதயங்கள் மிகவும் உடைந்து நொறுங்கும்போது, பரிசுத்த ஆவியின் ஆறுதலுக்கும் வழிகாட்டுதலுக்கும் நாம் மிகவும் திறந்த மனதுடனிருக்கிறோம்.¹⁶ கண்டனம் மற்றும் மன்னிப்பு இரண்டும் ஒரு தவறை அடையாளம் காண்பதன் மூலம் தொடங்குகின்றன. பெரும்பாலும் கண்டனம் கடந்த காலத்தை மையமாகக் கொண்டது. மன்னிப்பு எதிர்காலத்திற்கான சுதந்திரமாகத் தெரிகிறது. “உலகத்தை ஆக்கினைக்குள்ளாகத் தீர்க்கும்படி, தேவன் தம்முடைய குமாரனை அனுப்பாமல், அவராலே உலகம் இரட்சிக்கப்படுவதற்காகவே அவரை அனுப்பினார்.”¹⁷

“கிறிஸ்துவின் அன்பைவிட்டு நம்மைப் பிரிப்பவன் யார்?” என அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் கேட்கிறான். “மரணமானாலும் ஜீவனானாலும், … உயர்வானாலும் தாழ்வானாலும், … நம்முடைய கர்த்தராகிய கிறிஸ்து இயேசுவிலுள்ள தேவனுடைய அன்பை விட்டு நம்மைப் பிரிக்க மாட்டாது”¹⁸ என அவன் பதிலளிக்கிறான். ஆயினும், தேவன் மற்றும் இயேசு கிறிஸ்துவிலிருந்து நம்மைப் பிரிக்கக்கூடிய ஒருவர் இருக்கிறார், அந்த யாரோ ஒருவர், நாம் தானே. ஏசாயா சொல்வதுபோல, “உங்கள் பாவங்களே அவருடைய முகத்தை உங்களுக்கு மறைக்கிறது.”¹⁹

தெய்வீக அன்பு மற்றும் தெய்வீக நியாயப் பிரமாணத்தின் மூலம், நமது தேர்வுகளுக்கும் அவற்றின் விளைவுகளுக்கும் நாமே பொறுப்பு. ஆனால் நம் இரட்சகரின் பாவநிவாரண அன்பு “அநாதியும் நித்தியமுமானது.”²⁰ நாம் வீட்டிற்கு வரத் தயாராக இருக்கும்போது, “தூரத்தில்” ²¹ இருக்கும்போது கூட, தேவன் மிகுந்த இரக்கத்துடன் நம்மை வரவேற்க தயாராக இருக்கிறார், மகிழ்ச்சியுடன் தன்னிடம் உள்ள சிறந்ததை வழங்குகிறார்.²²

தலைவர் ஜே.ரூபன் கிளார்க் கூறினார், “நமது பரலோக பிதா தனது ஒவ்வொரு பிள்ளையையும் காப்பாற்ற விரும்புகிறார் என்று நான் நம்புகிறேன், அவருடைய நீதியிலும் இரக்கத்திலும் அவர் நம் செயல்களுக்கு அதிகபட்ச வெகுமதியை வழங்குவார், அவர் கொடுக்கக்கூடிய அனைத்தையும் நமக்கு வழங்குவார், மற்றும் தலைகீழாக, அவர் விதிக்கக்கூடிய குறைந்தபட்ச தண்டனையை அவர் நம்மீது சுமத்துவார் என்று நான் நம்புகிறேன்.”²³

சிலுவையில், நம்முடைய பிதாவிடம் இரட்சகரின் இரக்கமுள்ள வேண்டுகோள் கூட நிபந்தனையற்றது “பிதாவே இவர்களுக்கு மன்னியும்” அல்ல, மாறாக “பிதாவே, இவர்களுக்கு மன்னியும்; தாங்கள் செய்கிறது இன்னதென்று அறியாதிருக்கிறார்களே”²⁴ நமது சுயாதீனம் மற்றும் சுதந்திரத்திற்கு அர்த்தம் உள்ளது, ஏனென்றால் நாம் தேவனுக்கு முன்பாகவும், நாம் யார் என்பதற்கும், நமக்குத் தெரிந்ததற்கும், செய்வதற்கும் நாம் பொறுப்பேற்க வேண்டும். நன்றிகூறும் விதமாக, நமது நோக்கங்களையும் செயல்களையும் சரியாக நியாயந்தீர்ப்பதற்கு தேவனின் பரிபூரண நீதியையும் பரிபூரண இரக்கத்தையும் நாம் நம்பலாம்.

தேவனின் இரக்கத்துடன் அவரிடமும் ஒருவருக்கொருவரிடமும் வீட்டிற்கு நாம் வரும்போது நாம் ஆரம்பித்தவுடன் முடிவுக்கு வருகிறோம்.

இரண்டு மகன்களைப் பெற்ற ஒரு குறிப்பிட்ட மனிதனைப்பற்றிய இயேசு கிறிஸ்துவின் உவமை உங்களுக்கு நினைவிருக்கிறதா?²⁵ ஒரு மகன் வீட்டை விட்டு வெளியேறி அவனது சொத்தை வீணடித்தான். அவன் தன்னை உணர்ந்தபோது, இந்த மகன் வீட்டிற்கு வர முயன்றான். மற்ற மகன், “இதோ இத்தனை காலமாய்” தான் கட்டளைகளைக் கடைப்பிடித்ததாக உணர்ந்து, தன் சகோதரனை வீட்டிற்கு வரவேற்க விரும்பவில்லை.²⁶

சகோதர சகோதரிகளே, நமது இருதயங்களையும், நமது புரிதலையும், இரக்கத்தையும், மனத்தாழ்மையையும் திறந்து இரு பாத்திரங்களிலும் நம்மைப் பார்க்கும்படி இயேசு கேட்கிறார் என்று தயவுசெய்து நீங்கள் கருதுவீர்களா?

முதல் மகன் அல்லது மகளைப் போல, நாம் அலைந்து திரிந்து பின்னர் வீடு திரும்ப முயற்சி செய்யலாம். தேவன் நம்மை வரவேற்க காத்திருக்கிறார்.

மற்ற மகன் அல்லது மகளைப் போலவே, நாம் ஒவ்வொருவரும் அவரிடம் வீட்டிற்கு வருகையில், ஒன்றாக மகிழ்ச்சியாக இருக்கும்படி தேவன் நம்மை மென்மையாக கேட்கிறார். நமது சபைகள், குழுமங்கள், வகுப்புகள் மற்றும் செயல்பாடுகளை திறந்த, நம்பகமான, பாதுகாப்பான, ஒருவருக்கொருவரின் வீடாக ஆக்க அவர் நம்மை அழைக்கிறார். தயவு, புரிதல் மற்றும் பரஸ்பர மரியாதையுடன், நாம் ஒவ்வொருவரும் தாழ்மையுடன் கர்த்தரைத் தேடுகிறோம், அனைவருக்கும் அவர் மறுஸ்தாபிதம் செய்யப்பட்ட சுவிசேஷ ஆசீர்வாதங்களுக்காக ஜெபிக்கிறோம், வரவேற்கிறோம்.

நமது வாழ்க்கை பயணங்கள் தனிப்பட்டவை, ஆனால் தேவன், ஒருவருக்கொருவர் மற்றும் நம்மீதும் நம்பிக்கை வைப்பதன் மூலம் நாம் மீண்டும் நம் பிதாவாகிய தேவனிடத்திலும் அவருடைய அன்பு குமாரனிடத்திலும் வரலாம்.²⁷ இயேசு அழைக்கிறார், “பயப்படாதே, விசுவாசமுள்ளவனாயிரு.”²⁸ தீர்க்கதரிசி ஜோசப் போலவே, பயமின்றி நமது பரலோக பிதாவின் பராமரிப்பில் நாம் நம்புவோம்.²⁹ அன்பு சகோதரனே, அன்பு சகோதரியே, அன்பு நண்பரே, தயவுசெய்து விசுவாசத்தையும் நம்பிக்கையையும் மீண்டும் தேடவும், இன்று அவர் உங்களுக்கு ஒரு அற்புதத்தை வாக்களிக்கிறார். இயேசு கிறிஸ்துவின் பரிசுத்த நாமத்தில், ஆமென்.