Atong Pagkatinugyanan sa Yuta
Dako nga espirituwal nga mga panalangin ang gipanaad ngadto niadtong kinsa mohigugma ug moamuma sa yuta ug sa ilang isig ka tawo.
Samtang mibisita sa among natawhang nasod sa France, akong asawa, ug ako bag-ohay lang dihay oportunidad sa pagdala sa pipila sa among mga apo aron sa pagsuhid og usa ka talagsaon kaayo nga tanaman nga nahimutang sa gamay nga lungsod sa Giverny. Nalingaw kami sa pagsuroy-suroy subay sa mga dalan niini aron sa pagdayeg sa nindot nga mga bulak, sa elegante nga mga liryo sa tubig, ug sa kahayag nga mianinag sa mga lim-aw.
Kining nindot kaayo nga dapit resulta sa mamugnaon nga hilig sa usa ka tawo: ang talagsaong pintor nga si Claude Monet, kinsa, sa 40 ka tuig, mainampingon nga midesinyo ug miugmad sa iyang tanaman aron mahimo kining iyang dapit nga kapintahan. Si Monet migahin og panahon sa katahom sa kinaiyahan; dayon, gamit ang brutsa, siya mipadayag sa iyang pagbati pinaagi sa mga kolor ug kahayag nga iyang gipinta. Latas sa katuigan, siya mimugna og talagsaon kaayo nga koleksiyon sa gatosan ka mga dibuho [painting], direktang nadasig sa iyang tanaman.
Water Lilies and Japanese Bridge [ Mga Liryo sa Tubig ug Japanese nga Tulay], 1899, ni Claude Monet
Mga kaigsoonan, ang atong mga interaksiyon uban sa kaanindot sa kinaiyahan nga anaa sa atong palibot mahimong mosangpot sa pipila ka labing makadasig ug makahimuot nga mga kasinatian sa kinabuhi. Ang mga emosyon nga atong mabati mopukaw sa atong kinahiladman og dakong pagbati sa kamapasalamaton sa atong Langitnong Amahan ug sa Iyang Anak, si Jesukristo, kinsa mimugna niining talagsaon nga kalibotan—uban sa mga kabukiran ug mga sapa, mga tanom ug mga kahayopan—ug ang atong unang mga ginikanan, si Adan ug si Eva.1
Ang buhat sa paglalang dili lang mao mismo ang katuyoan. Kini usa ka importante kaayong bahin sa plano sa Dios alang sa Iyang mga anak. Ang katuyoan niini mao ang paghatag og kahimtang diin ang mga lalaki ug mga babaye masulayan, mogamit sa ilang pagpili, makakaplag og hingpit nga kalipay, ug makakat-on ug molambo aron sila sa umaabot nga panahon mahibalik ngadto sa atubangan sa ilang Tiglalang ug makapanunod sa kinabuhing dayon.
Kining talagsaong mga binuhat giandam alang sa atong kaayohan ug buhi nga paghimatuod sa gugma sa Tiglalang alang sa Iyang mga anak. Ang Ginoo mipahayag, “Oo, ang tanan nga mga butang nga gikan sa yuta … gihimo alang sa kaayohan ug sa paggamit sa tawo, aron sa pagpahimuot sa mata ug sa pagmaya sa kasingkasing.”2
Hinuon, ang balaang gasa sa Paglalang dili moabot nga walay mga tulumanon ug mga responsibilidad. Kini nga mga tulumanon labing gihulagway diha sa konsepto sa pagkatinugyanan. Diha sa mga pinulongan sa ebanghelyo, ang pulong nga pagkatinugyanan naghatag og sagradong espirituwal ug temporal nga responsibilidad sa pag-amuma sa usa ka butang nga gipanag-iya sa Dios diin kita adunay tulubagon.3
Sama sa gitudlo sa balaang mga kasulatan, ang atong pagkatinugyanan sa kalibotan naglakip sa mosunod nga mga baroganan:
Unang baroganan: Ang tibuok kalibotan, lakip na ang tanang kinabuhi nga anaa niini, gipanag-iya sa Dios.
Ang Tiglalang mitugyan sa mga kapanguhaan sa kalibotan ug sa tanang matang sa kinabuhi sa atong pag-amuma, apan Siya nagpabilin nga nanag-iya niini. Siya miingon, “Ako, ang Ginoo, mipakaylap sa mga kalangitan, ug mibuhat sa yuta, akong kaugalingon gayod nga binuhat; ug tanan nga mga butang nga anaa niini akò.”4 Ang tanan nga anaa sa kalibotan gipanag-iya sa Dios, lakip na ang atong mga pamilya, atong pisikal nga mga lawas, ug gani ang atong mga kinabuhi mismo.5
Ikaduha nga baroganan: Isip mga tinugyanan sa mga binuhat sa Dios, kita adunay katungdanan sa pagtahod ug pag-amuma kanila.
Isip mga anak sa Dios, kita nakadawat sa responsibilidad nga mahimong tinugyanan, tig-amuma, ug tigbantay sa Iyang balaan nga mga binuhat. Ang Ginoo miingon nga Siya mihimo sa “matag tawo nga may tulubagon, ingon nga usa ka tinugyanan ibabaw sa yutan-on nga mga panalangin, diin Ako mihimo ug miandam alang sa akong mga linalang.”6
Ang atong Langitnong Amahan mitugot kanato sa paggamit sa mga kapanguhaan sa kalibotan sumala sa atong kaugalingon nga gawasnong kabubut-on. Apan ang atong pagpili kinahanglan nga dili sabton nga pagtugot sa paggamit o paghurot sa mga bahandi niini nga kalibotan nga walay paghunahuna o pagpugong-pugong. Ang Ginoo mihatag niini nga pahimangno: “Ug kini makapahimuot sa Dios nga siya ang naghatag sa tanan nga mga butang ngadto sa tawo; kay ngadto niini nga katuyoan sila gibuhat aron gamiton, uban sa paghukom, nga dili mokapin, ni pinaagi sa pagpugos.”7
Si Presidente Russell M. Nelson sa makausa nag-ingon: “Isip mga sumusunod sa balaan nga Paglalang, unsay atong buhaton? Kinahanglan nga atimanon nato ang yuta, magmaalamon nga mga tinugyanan niini, ug mopatunhay niini alang sa umaabot nga mga henerasyon.”8
Gawas sa yanong sayantipikanhon o politikanhon nga panginahanglan, ang pag-amuma sa yuta ug sa atong natural nga kalikopan usa ka sagrado nga responsibilidad nga gitugyan kanato sa Dios, nga kinahanglan nga makapuno kanato sa pagbati og dako nga katungdanan ug kamapainubsanon. Kini usab usa ka importante nga bahin sa atong pagkadisipulo. Unsaon nato pagtahod ug paghigugma ang Langitnong Amahan ug si Jesukristo kon walay pagtahod ug paghigugma sa Ilang mga linalang?
Adunay daghang mga butang nga atong mabuhat––hiniusa ug matag usa––nga mamahimong maayo nga mga tinugyanan. Magkonsiderar sa atong indibidwal nga mga kahimtang, ang matag usa kanato makagamit sa buhong nga mga kapanguhaan sa yuta nga mas matinahuron ug maalamon. Kita makasuporta sa mga tinguha sa komunidad sa pag-amuma alang sa yuta. Kita makasagop og personal nga mga estilo sa kinabuhi ug mga kinaiya nga nagrespeto sa mga linalang sa Dios ug himuon ang atong kaugalingong pinuy-anan nga mas limpyo, mas nindot ug mas makadasig.9
Ang atong pagkatinugyanan ibabaw sa mga linalang sa Dios naglakip usab, sa kinatas-an niini, usa ka sagrado nga katungdanan sa paghigugma, pagrespeto, ug pag-amuma alang sa tanang katawhan kinsa atong kasalo sa yuta. Sila mga anak nga lalaki ug mga anak nga babaye sa Dios, atong mga igsoon, ug ang ilang mahangtorong kalipay mao gayod ang katuyoan sa buhat sa paglalang.
Ang tagsulat nga si Antoine de Saint-Exupéry misaysay sa mosunod: Usa ka adlaw, samtang nagbiyahe sakay sa tren, siya naglingkod taliwala sa grupo sa mga bakwit. Natandog pag-ayo sa kawalay paglaom nga iyang nakita diha sa nawong sa usa ka bata, siya miingon: “Kon pinaagi sa pagkausab motumaw ang bag-o nga rosas diha sa tanaman, ang tanang hardeniro magsadya. Ilang ilain ang rosas, atimanon kini, galmon kini. Apan walay hardeniro alang sa katawhan.”10
Akong mga kaigsoonan, kita ba dili mahimo nga mga hardeniro alang sa atong isig ka tawo? Kita dili ba ang tigbalantay sa atong igsoon? Si Jesus misugo kanato sa paghigugma sa atong silingan sama sa atong kaugalingon.11 Gikan sa Iyang baba’, ang pulong silingan wala lamang magpasabot nga hiyograpikanhon nga kaduol, kini nagpasabot sa kaduol diha sa kasingkasing. Kini naglangkob sa tanang nagpuyo niini nga planeta—nagpuyo man sila duol kanato o sa layo nga nasod, dili igsapayan ang ilang mga kagikan, personal nga mga kaagi, o mga kahimtang.
Isip mga disipulo ni Kristo, aduna kitay balaang katungdanan sa paglihok nga walay kakapoy alang sa kalinaw ug panag-uyon sa tanang kanasoran sa yuta. Kita kinahanglang mobuhat sa atong labing maayo aron sa pagpanalipod ug pagdala og kalipay ug kahupayan sa mga huyang, sa nanginahanglan, ug sa tanang nag-antos o dinaog-daog. Labaw sa tanan, ang labing mahinungdanon nga gasa sa gugma nga atong matanyag ngadto sa atong isig ka tawo mao ang pagpakigbahin kanila sa hingpit nga kalipay sa ebanghelyo ug pagdapit kanila sa pagduol ngadto sa ilang Manluluwas pinaagi sa sagrado nga mga pakigsaad ug mga ordinansa.
Ikatulo nga baroganan: Kita gidapit sa pag-apil sa buhat sa paglalang.
Ang balaan nga proseso sa paglalang wala pa makompleto. Matag adlaw, ang paglalang sa Dios nagpadayon sa pagtubo, pagdako, ug pagsanay. Ang labing nindot nga butang mao nga ang atong Langitnong Amahan mipaabot kanato og pagdapit sa pag-apil sa Iyang mamugnaon nga buhat.
Kita miapil sa buhat sa Paglalang sa higayon nga kita motikad sa yuta o magdugang og atong kaugalingon nga mga ginama dinhi niini nga kalibotan––basta kita mopakita og pagrespeto alang sa mga linalang sa Dios. Ang atong mga kontribusyon mahimong mapakita pinaagi sa paghimo og mga buhat sa art, arkitektura, musika, literatura, ug kultura, nga magdayan-dayan sa atong planeta, makapadasig sa atong sentido, ug makapahayag sa atong kinabuhi. Kita makatampo usab pinaagi sa sayantipikanhon ug medikal nga mga pagdiskobre nga makapatunhay sa yuta ug sa kinabuhi nga anaa niini. Si Presidente Thomas S. Monson mipamubo niini nga konsepto gamit niining maanindot nga mga pulong: “Ang Dios mipabilin sa kalibotan nga wala mahuman aron ang tawo mogamit sa iyang kahanas dinhi niini… aron ang tawo masayod sa hingpit nga kalipay ug kahimayaan sa paglalang.”12
Diha sa sambingay ni Jesus sa mga talanton, sa dihang ang agalon mipauli gikan sa iyang panaw, siya midayeg ug gigantihan ang duha ka sulugoon kinsa mipadaghan ug mipalambo sa ilang mga talanton. Agig kalainan, siya mitawag sa sulugoon kinsa mitago sa iyang talagsaon nga talanton sa ilawom sa yuta og “walay pulos,” ug iyang gikuha ang bisan unsa nga anaa kaniya.13
Sa samang paagi, ang atong papel isip mga tinugyanan sa yutan-on nga mga linalang dili lamang bahin sa pagpatunhay o pag-atiman kanila. Ang Ginoo naglaom kanato nga makugihong motrabaho, samtang nadasig sa Iyang Balaang Espiritu, sa pagtubo, pag-uswag, ug paglambo sa mga kapanguhaan nga Iyang gisalig kanato––dili alang sa atong kaugalingon nga kaayohan lamang apan sa pagpanalangin sa uban.
Taliwala sa tanang kalamposan sa tawo, walay makatupong sa kasinatian nga mahimong mga kaubang tiglalang sa Dios sa paghatag og kinabuhi o sa pagtabang sa usa ka bata nga makakat-on, motubo, ug molambo––isip mga ginikanan man, mga magtutudlo, o mga lider, o sa bisan unsang papel. Walay pagkatinugyanan nga mas sagrado, mas makatagbaw, ug mas nagkinahanglan og pagtagad usab kaysa nianang pagpakig-uban sa atong Tiglalang sa paghatag og pisikal nga mga lawas alang sa Iyang espiritu nga mga anak ug dayon motabang kanila nga makab-ot ang ilang balaan nga potensiyal.
Ang responsibilidad sa kaubang tiglalang nagselbing kanunay nga pahinumdom nga ang kinabuhi ug ang matag lawas sa tawo sagrado, nga sila gipanag-iya lamang sa Dios, ug nga Siya mihimo nato nga mga tigbantay aron sa pagrespeto, pagpanalipod, ug pag-amuma alang kanila. Ang mga sugo sa Dios, nga nagdumala sa mga gahom sa paglalang ug sa pagtukod og mahangturon nga mga pamilya, naggiya kanato niining balaan nga pagkatinugyanan, nga importante kaayo sa Iyang plano.
Akong mga kaigsoonan, kita kinahanglan nga moila nga ang tanan espirituwal ngadto sa Ginoo––lakip na ang labing temporal nga mga aspeto sa atong kinabuhi. Ako mopamatuod nga dako nga espirituwal nga mga panalangin ang gipanaad ngadto niadtong kinsa mohigugma ug moamuma sa yuta ug sa ilang isig ka tawo. Samtang kamo magpabiling matinud-anon niining sagrado nga pagkatinugyanan ug motahod sa inyong mahangtoron nga mga pakigsaad, kamo molambo diha sa kahibalo sa Dios ug sa Iyang Anak, si Jesukristo, ug kamo mobati sa Ilang gugma ug sa Ilang impluwensiya nga mas madagayaon diha sa inyong kinabuhi. Kining tanan moandam kaninyo sa pagpuyo uban Kanila ug sa pagdawat og dugang nga mamugnaon nga gahom14 sa kinabuhi nga moabot.
Sa kataposan niining mortal nga kinabuhi, ang Agalon mohangyo kanato sa paghatag og asoy sa atong sagrado nga pagkatinugyanan, lakip kon giunsa nato pag-amuma ang Iyang mga linalang. Ako nag-ampo nga nianang higayona kita makadungog sa Iyang mahigugmaong mga pulong nga ihunghong sa atong mga kasingkasing, “Maayong pagkabuhat, maayo ug kasaligan nga ulipon: sa diyutay kasaligan ka diay, sa daghan pagapiyalan ko ikaw; dumuyog ka sa kalipay sa imong agalon.”15 Sa ngalan ni Jesukristo, amen.