Clown Jazmín en de sabbat
Toen mijn man er een paar jaar geleden bijna een derde in salaris op achteruit ging, moest ik wel voor extra inkomen gaan zorgen.
Ik had voor mijn twee kinderen vaak verjaarsfeestjes georganiseerd — waarvoor ik mij verkleedde als clown, spelletjes deed en poppenkast speelde — en kennissen hadden al een paar keer eerder gezegd dat ik daar mijn werk van moest maken. En nu was de tijd aangebroken om die suggestie in praktijk te brengen.
Ik begon posters op te hangen in de buurt. Niet lang daarna had de clown Jazmín haar eerste opdracht.
Maar het ging niet van een leien dakje. In het eerste halfjaar kreeg ik alleen maar opdrachten om op zondag een partijtje te verzorgen. Het leek wel of iedereen een clown op zondag wilde! Ik had de Heer mijn woord gegeven dat ik nooit op zondag zou werken, maar het was wel frustrerend dat ik zoveel werk moest afslaan in een tijd dat ik het zo hard nodig had.
Op een keer klopte zelfs het stadsbestuur bij mij aan om me in te huren voor de viering van de Dag van het kind, die ook op zondag plaatsvond. Ik zou er goed aan verdienen, maar ik kon mijn belofte niet breken. Mijn vrienden zeiden dat mijn bedrijfje nooit van de grond zou komen als ik geen werk op de sabbat accepteerde, maar ik wilde de Heer niet teleurstellen. In deze bijzonder moeilijke tijd bleef ik de beloftes in gedachte houden die de Heer doet aan wie de sabbat heiligt. (Zie LV 59:9–13.)
Er ging wat tijd overheen, maar de zaken begonnen beter te lopen. En nu, een paar jaar later, heb ik veel werk op zaterdag en doordeweeks. Ik heb zelfs een paar klanten zover weten te krijgen dat ze hun partijtje van de zondag naar de zaterdag hebben verschoven.
Aanvankelijk had ik me afgevraagd of ik wel zou slagen, omdat zoveel mensen de zondag als een gewone dag zagen. Maar nu begrijp ik dat de Heer ons zal helpen als we Hem laten zien dat we zijn geboden willen onderhouden en ons deel willen doen.
Marcela Colaberardino de Mitillo is lid van de wijk Roque Sáenz Peña, ring Río Cuarto (Argentinië).