Prioriteiten stellen
Ik ben geboren in Korea en grootgebracht in een liefdevol gezin. In mijn tienerjaren ben ik lid van de kerk geworden. Ik wil je over mijn bekering vertellen.
Een klasgenoot en ik waren net na de wintervakantie in de schoolbibliotheek aan het werk toen hij mij vroeg of ik het leuk zou vinden om met hem naar de kerk te gaan. Ik vroeg over welke kerk hij het had. Hij zei dat die in de buurt van de school was. Hij zei dat het er tof was en dat er veel meisjes waren. Ik was zestien toen en een dergelijke kerk sprak mij wel aan. Ik besloot mee te gaan. Ik was toen ik op de lagere school zat een paar jaar naar de presbyteriaanse kerk gegaan en daar had ik goede herinneringen aan.
Mijn klasgenoot en ik gingen op zaterdag naar een activiteit. Iedereen kwam naar me toe om mij welkom te heten. Het verwonderde mij dat ze zo aardig waren voor iemand die ze nog nooit hadden gezien. Ik ging de volgende dag weer naar de kerk, waar ik kennismaakte met de zendelingen.
De zendelingen gaven mij les in de eerste bginselen van het evangelie, ze spraken over Jezus Christus en over de herstelling van het evangelie middels de profeet Joseph Smith. Alle lessen die ik kreeg waren redelijk en logisch. Het heilsplan en onze eeuwige vooruitgang spraken mij aan. Ik had mij vaak afgevraagd waarom ik op aarde was en wat mij na de dood te wachten stond. Ik vond het geruststellend dat de Heiland had gedaan wat ik niet voor mijzelf kan doen.
Twee maanden later wilde ik mij laten dopen en bevestigen, maar ik moest daarvoor toestemming van mijn ouders hebben. Zij waren boeddhist, maar ze lieten mij vrij in mijn keuzes. Ik vond het het beste om het eerst aan mijn moeder te vragen. Daarom vroeg ik de zendelingen om overdag bij mij thuis langs te gaan. Voordat ik naar school ging, zei ik tegen mijn moeder dat er misschien wel twee buitenlanders langs konden komen die haar een vraag zouden stellen, die ze maar het beste bevestigend kon beantwoorden. En toen vloog ik de deur uit naar school. Toen ik uit school kwam zei mijn moeder dat er twee knappe Amerikanen waren langsgeweest. Ze zei dat ze goed Koreaans spraken en ze was zo onder de indruk dat ze ja had gezegd. Dus kreeg ik toestemming van mijn ouders om lid van de kerk te worden.
Een leven gebaseerd op verbonden
Met onze doop sluiten we een verbond en dat is het begin van ons evangeliegericht leven. We sluiten en hernieuwen daarna andere verbonden, zoals deelname aan het avondmaal of, voor jongemannen, ordening tot het priesterschap. Ons leven is gebaseerd op verbonden. Onze Vader in de hemel verwacht dat we ons houden aan de verbonden die we sluiten. Dan houdt Hij Zich ook aan het verbond, dat Hij heeft ingesteld om ons tot zegen te zijn.
De boodschap die ik voor jullie, jonge mensen, heb is prioriteiten te stellen, begrip te krijgen van de verbonden die jullie sluiten en die trouw na te komen ook als dat offers inhoudt. Blijf trouw en houd een eeuwig perspectief voor ogen, dan zal de Heer je zegenen, niet alleen in het hiernamaals, maar ook in dit leven.
Tijdens mijn middelbare-schoolopleiding besloot ik op zondag geen huiswerk te doen. Ik leerde op zaterdag tot middernacht. En ik vroeg mijn moeder om mij op maandag vroeg te wekken. Ik hield de sabbatdag heilig. Soms voelde ik mij een beetje ongemakkelijk, omdat ik wist dat mijn klasgenoten de hele zondag zaten te blokken. In Korea doet men er werkelijk alles aan om tot een goede universiteit te worden toegelaten. Maar zelfs als ik op maandag een toets had, bleven mijn schoolboeken op zondag dicht. Omdat ik een dag minder voor mijn huiswerk had, moest ik alle zeilen bijzetten. Ik denk dat ik mij daarom beter concentreerde op mijn studie. Aan het eind was ik een van de beste leerlingen van de school en werd ik tot een van de betere universiteiten in Korea toegelaten.
Als we ons eenmaal op de kerk en de evangeliebeginselen richten, kunnen we die beginselen toepassen op ons dagelijks leven en krijgen wij de steun en zegen van de Heer.
Het oog alleen op Gods eer gericht
Een van mijn lievelingsteksten is Leer en Verbonden 4:5, waar wordt ingegaan op leiderskwaliteiten. Er staat onder andere dat we ‘het oog alleen gericht op de eer van God’ moeten houden. Bij mijn werk voor de kerk vraag ik mij altijd af: waar richt ik mij op? Richt ik mij alleen op de eer van God en nergens anders op?
Ik heb in Korea 28 jaar voor IBM gewerkt. Gedurende die periode was ik ook in veel verschillende kerkroepingen werkzaam, zoals ringsecretaris, hogeraadslid, ringpresident, regionaal vertegenwoordiger en gebiedszeventiger. Ik heb altijd geprobeerd mijn prioriteiten — gezin, werk, kerk en ontspanning — in balans te houden. En ik heb altijd voor elkaar gekregen wat ik te doen had.
In mijn functie van regionaal vertegenwoordiger en later gebiedszeventiger moest ik twee keer per jaar naar de algemene conferentie in Salt Lake City. Daar ik op mijn werk een leidinggevende functie bekleedde was het niet gemakkelijk om ruim een week afwezig te zijn. Ik was vastbesloten om af te reizen, en de directeur van het bedrijf kende mij en vertrouwde mij toen ik zei dat ik het zou klaarspelen. Als we prioriteiten stellen, kunnen we onze problemen aan. Ik sluit niet graag compromissen waar het mijn geloofsovertuiging betreft om een betere baan te krijgen. Als je je dat eenmaal hebt voorgenomen, dat heb je gemoedsrust, omdat je het juiste doet. Onze verplichtingen of verbonden nakomen is niet eenvoudig en vereist veel offers, maar als we dat doen, zullen de zegeningen die we krijgen groter zijn dan wat we hebben opgeofferd.
Stapstenen
Stel je voor dat je aan een beek staat en dat aan de overkant je eeuwige geluk ligt. Je zult een paar stapstenen moeten hebben om aan de overkant te komen. Kies er bijvoorbeeld voor om op zending te gaan, om in de tempel te trouwen, en een gezin te stichten. Als je je op die gebeurtenissen voorbereidt, ben je op de goede weg naar je uiteindelijke doel.
Toen de Seoeltempel in Korea werd aangekondigd, waren de Koreaanse leden allemaal opgetogen. We wisten dat zonder de tempel onze evangeliebeleving niet volledig was. Het duurde even voordat de tempel gebouwd was, maar de zegeningen van de tempel verdiepten het getuigenis en het geloof van de leden. Dankzij hun tempelbezoek gaan zij het evangelie beter naleven en zijn zij op de goede weg naar hun uiteindelijke doel.
Daarom dring ik er bij jullie op aan om stapstenen in je leven neer te leggen. Zij zullen je hulp en bescherming geven. Ik weet dat getrouwe naleving van onze verbonden het leven de moeite waard maakt en dat het zegeningen met zich meebrengt.