Uitnodiging voor een activiteitendag
‘Om de verstrooide kinderen Gods bijeen te vergaderen’ (John 11:52).
‘Zul je niet vergeten dat er na school een activiteitendag is’, zei mama bij het ontbijt.
Clarissa slaakte een zucht. ‘Dat weet ik.’
‘Is er wat?’ vroeg moeder. ‘Ik dacht dat je graag naar de activiteitendag ging.’
‘Het gaat wel’, zei Clarissa.
‘Weet je nog hoe graag je ging toen je acht jaar werd?’ vroeg moeder. ‘En je mag zuster Cobian toch.’
‘Ze is heel aardig’, zei Clarissa. ‘Het is niet zo leuk, omdat Ashley en ik de enige twee zijn die komen. Ik mag Ashley, want ze doet altijd aardig tegen mij. Maar ze is bijna twaalf, en ik ben nog maar negen. Ik weet niet wat ik tegen haar moet zeggen. Het is gewoon niet zo leuk.’
Mama sloeg haar arm om Clarissa heen. ‘Het spijt me, soms is het moeilijk. We hebben een klein jeugdwerk met weinig meisjes, maar het zal vanmiddag vast wel leuk worden.’
Na school liep Clarissa de straat naar de kerk in waar de activiteitendag werd gehouden. Zuster Cobian en Ashley begroetten haar hartelijk. Na het openingsgebed zei zuster Cobian: ‘Ik heb de jeugdwerkpresidente naar de meisjes gevraagd die op de presentielijst staan, maar die niet naar de activiteitendag of het jeugdwerk komen. Ik heb een lijstje met de meisjes en hun telefoonnummers. Ik dacht: als we ze nu eens vóór elke activiteitendag opbellen, misschien willen ze dan wel komen.’
‘Dat is een supergaaf idee!’ riep Clarissa uit. ‘Het zou leuk zijn als er meer meisjes kwamen.’
Zuster Cobian glimlachte. ‘Ik ben blij dat je het een leuk idee vindt, want ik wil jou vragen om de meisjes vóór onze volgende activiteitendag op te bellen.’
‘Ik?’ schrok Clarissa. Dat vond ze minder. Zuster Cobian overhandigde haar de lijst. Ze kende alle meisjes van school, en sommigen kwamen af en toe naar de kerk. Maar ze vond het eng om ze op te bellen en uit te nodigen.
‘Wil je dat doen?’ vroeg zuster Cobian.
Clarissa keek weer naar de lijst. Sommige meisjes waren van haar leeftijd. De activiteitendag zou heel wat leuker worden als ze kwamen. ‘Ik doe het’, zei ze.
Voor de volgende activiteitendag belde Clarissa de meisjes op de lijst. Ze liet een boodschap achter of sprak met ze. Het was helemaal niet moeilijk.
De volgende dag op school vroeg Olivia, een van de meisjes die Clarissa had gebeld, of ze samen naar de activiteitendag konden oplopen. Clarissa was dolblij! Na school liepen Clarissa en Olivia samen naar de kerk. Toen ze het jeugdwerklokaal binnenkwamen, had zuster Cobian een glimlach van oor tot oor.
Voor de volgende activiteitendag belde Clarissa de meisjes op de lijst. Olivia wilde de volgende keer graag weer komen. Chelsea zei dat ze ook zou komen. De volgende middag voelde Clarissa zich gelukkig toen ze met Olivia en Chelsea naar de kerk liep.
Die avond vertelde Clarissa aan haar moeder dat de activiteitendag veel leuker was nu er meer meisjes kwamen. ‘Ik wou dat Madison kon komen’, zei Clarissa. ‘Zij is mijn beste vriendin.’
‘Waarom kan ze dan niet komen?’ vroeg mam.
‘Mam, ze staat niet op de lijst. Zij is geen lid van de kerk.’
‘Dat maakt niet uit’, zei mama. ‘Je doet zendingswerk als je haar uitnodigt. Je bent al bijna een zendelinge door Olivia en Chelsea uit te nodigen.’
Clarissa dacht daar over na. Toen ze de meisjes weer voor de activiteitendag opbelde, belde ze Madison ook. Madison vroeg haar mam of ze mocht, en die zei ja. Clarissa kon niet geloven hoe makkelijk het ging. Ze vroeg zich af waarom ze Madison niet maanden geleden had uitgenodigd!
Op de activiteitendag die week deed zuster Cobian een spannende mededeling. Op hun volgende activiteitendag zou er een speciale gast komen, die hun zou leren hoe ze cakejes moesten versieren. Clarissa en Madison lachten naar elkaar. Het leek hun heel leuk! Toen ze die middag naar huis liepen, zei Madison: ‘Bedankt dat je mij hebt uitgenodigd. Ik kom volgende keer ook om cakejes te versieren.’
De volgende dag begon Clarissa met al haar schoolvriendinnen te praten over de cakesactiviteit. Madison hielp mee. Veel van hun vriendinnen zeiden dat ze wilden komen.
‘Misschien zijn er wel vijftien meisjes op de volgende activiteitendag’, zei Clarissa tegen haar moeder.
‘Vijftien!’ riep moeder uit. ‘Hoe ben je aan zoveel meisjes gekomen?’
‘Ik heb alle meisjes uit mijn klas uitgenodigd’, zei Clarissa.
‘Dat is geweldig!’ zei mam. ‘Maar dat moet je zuster Cobian wel laten weten, zodat ze voorbereidingen kan treffen.’
Clarissa belde zuster Cobian om haar te vertellen dat ze heel veel meisjes kon verwachten. Op de activiteitendag was de jeugdwerkkamer bomvol met kletsende en lachenden meisjes die cakejes aan het versieren waren. Zuster Cobian knipoogde naar Clarissa en glimlachte naar haar.
Na afloop hielp Clarissa zuster Cobian met opruimen. Haar vriendin Emily kwam afscheid nemen. ‘Dankuwel’, zei ze verlegen tegen zuster Cobian. ‘Is het goed als ik volgende week mijn oudere zusje en mijn twee nichtjes meeneem?’
Zuster Cobian glimlachte. ‘Dat zou geweldig zijn’, zei ze.
Clarissa verheugde zich nu al op de volgende activiteitendag!
Illustraties Jennifer Tolman