Wanneer hebben wij U ziek gezien?
Araceli López Reséndiz, Veracruz (Mexico)
Van 2003 tot en met 2005 was ik jongevrouwenpresidente in de wijk Gutiérrez-Zamora, in de Mexicaanse stad Veracruz. Elk jaar met Kerstmis bakten de jongevrouwen en hun leidsters lekkernijen om naar de oudere leden van de wijk te brengen.
Toen het kerstfeest van 2005 naderde, oefenden we kerstliederen en deden we rode mutsen op en sjaals om. In de winter is er geregeld regen in ons dorp en waait er een koude noordenwind. Maar dat weerhield ongeveer twaalf jongemannen en jongevrouwen er niet van om op pad te gaan met een stapel ananastaarten.
Toen we bij de woningen van onze bejaarde broeders en zusters aankwamen, zongen we blij. We gingen overal tevreden weg omdat we ze blij hadden gemaakt met onze liederen en taarten, ook al duurde het maar even.
De laatste zuster die we bezochten, was al jaren minderactief. Hoewel geen van de jongeren Juanita ooit ontmoet had, kenden mijn man en ik haar al heel lang. Ze was aan bed gekluisterd, ongeneeslijk ziek en erg arm. Enkele dagen daarvoor waren er ouderlingen langs geweest om wat reparaties aan haar woning uit te voeren.
Toen we bij haar woning aankwamen, riep ik haar. Er kwam geen antwoord, dus ik bleef roepen. Al gauw hoorde ik een zachte stem zeggen: ‘Kom binnen, zuster Araceli.’ We gingen naar binnen en zongen enthousiast, ook al deed haar toestand ons verdriet. Nog niet zolang daarvoor was Juanita nog zo levenslustig geweest. Maar nu ze rechtop in bed zat, konden de jongeren hun tranen niet onderdrukken. Ze was erg ontroerd en bedankte ons voor het bezoek en voor het gevoel, vanwege de kerstliederen, dat onze hemelse Vader aan haar dacht en dat Hij haar liefhad.
Toen we haar nederige stulpje verlieten, zeiden de jongeren dat ze dankbaar waren dat ze voor haar hadden mogen zingen. Het maakte niet uit dat ze nat en koud waren geworden; hun hart was vol vreugde omdat ze iets van hun vreugde hadden kunnen meedelen. Pas toen besefte ik beter de betekenis van deze verzen:
‘Ik was ziek en gij hebt Mij bezocht; (…)
“… ‘Wanneer hebben wij U ziek (…) gezien en zijn tot U gekomen?
‘En de Koning zal hun antwoorden en zeggen: Voorwaar, Ik zeg u, in zoverre gij dit aan één van deze mijn minste broeders hebt gedaan, hebt gij het Mij gedaan’ (Matteüs 25:36, 39–40).
Ik was verdrietig toen Juanita enkele dagen later heenging, maar ik weet zonder enige twijfel dat onze hemelse Vader zijn kinderen liefheeft. Ik weet ook dat wij, als we de Geest volgen, een werktuig in zijn handen kunnen zijn om elkaar tot zegen te zijn.