Aanbidding door eerbied
Eerbied is zo veel meer dan alleen de afwezigheid van lawaai. Echte eerbied omvat luisteren, nadenken over Gods aangelegenheden, en gevoelens van respect, liefde en eer voor onze hemelse Vader en zijn Zoon, Jezus Christus.
De raad van president David O. McKay (1873–1970) zet het onderwerp eerbied in een duidelijk perspectief: ‘Eerbied is diepgaand respect, vermengd met liefde.’1 Dit perspectief wordt nog verder verrijkt met de tekst van een liedje uit Kinderliedjes:
Eerbied is meer dan gehoorzaam en stil zijn,
of praten met fluist’rende stem;
Ik denk aan de goedheid van mijn hemelse Vader.
Ja, eerbied is liefde voor Hem.’2
De kernwoorden die in de Schriften het meest gebruikt worden in verband met eerbied zijn respect, liefde en verering. Aan de hand van die normen zien we dat eerbied gevoelens weergeeft, en niet alleen het dichthouden van onze mond.
Eerbied is een belangrijk onderdeel van aanbidding. Ouderling Dallin H. Oaks van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft daarover gezegd:
‘Aanbidding omvat vaak handelingen, maar ware aanbidding omvat altijd een bepaalde mentale houding.
‘De houding van aanbidding roept diepgewortelde gevoelens van trouw, verering en ontzag op. Aanbidding combineert liefde en eerbied tot een toestand van toewijding die onze geest dichter bij God brengt.’3
Het voornaamste doel van naar een plek van aanbidding gaan, is dichter tot God te komen.
Bestuderen we het leven en de leringen van Jezus Christus en krijgen we waardering voor de grote uitwerking — zowel in sterfelijke als in eeuwige zin — van zijn verzoening op ons leven, dan is onze natuurlijke reactie er een van respect, liefde en en verering. Dan zijn evangelische gehoorzaamheid en christelijk dienstbetoon een natuurlijk uitvloeisel en uiting van deze emoties. Zonder eerbied zijn deze uitingen van respect, liefde en verering onvolledig.
Krijgen wij meer liefde voor Jezus Christus, dan zijn wij beter in staat om ons leven naar zijn volmaakte voorbeeld te vormen. Dergelijke eerbied heeft veel verschillende facetten: geloof dat Hij leeft, vertrouwen in de zegeningen die Hij heeft beloofd, en gehoorzaamheid aan de evangelienormen. Maar een van de belangrijkste facetten is wat we in ons hart voelen: gevoelens van respect, liefde en verering voor de Godheid. Wij die de Heer respecteren, liefhebben en eren, gebruiken zijn naam niet ijdel en voelen ons niet op ons gemak bij grappen waarin men Hem naar beneden haalt of bagatelliseert. Wij loven en eren onze hemelse Vader en Hem die wij aanbidden als onze Heer en Heiland.
De Heer heeft duidelijke aanwijzingen gegeven met betrekking tot eerbied. In Leviticus 19:30 zegt Hij: ‘Mijn sabbatten zult gij houden en voor mijn heiligdom eerbied hebben: Ik ben de Here.’ Het respect dat wij hebben voor zijn tempels en kerkgebouwen is een afspiegeling van de eerbied die we voor Hem in ons hart hebben. Onze mate van respect, liefde en eerbied voor de Heer komt rechtstreeks tot uiting in de eerbied die we in onze houding en ons gedrag laten zien.
Zegeningen van eerbied
De profeet Joseph gaf ons een interessant inzicht aangaande eerbied in zijn gebed bij de inwijding van de Kirtlandtempel in 1836. Joseph bad dat de bekeerlijken mochten terugkeren en ‘weer de zegeningen [mochten] ontvangen die Gij hebt verordonneerd om te worden uitgestort op hen die U zullen vereren in uw huis’ (LV 109:21). Uit het gebed van de profeet blijkt welke zegeningen we van eerbied mogen verwachten: woorden van wijsheid, een volheid van de Heilige Geest, gunst in de ogen van de Heer, de macht van God, en vergiffenis (zie vss. 14, 15, 21, 22, 34). De beloning voor eerbied is groot!
Veel van wat wij in de kerk over eerbied zeggen gaat over stil zijn op plekken van aanbidding, en met name over kinderen die stil moeten zijn. En stil zijn maakt beslist deel uit van eerbied, maar de volledige, rijkere betekenis van eerbied omvat zo veel meer dan de afwezigheid van lawaai en drukte. Stilte is niet noodzakelijkerwijs hetzelfde als eerbied.
Onze kerkgebouwen zijn allereerst huizen van aanbidding waar we tijdens het preludium rustig moeten kunnen zitten mediteren over de pracht van het herstelde evangelie en onze gevoelens en gedachten voorbereiden op het avondmaal, en de majesteit van onze hemelse Vader en de grootsheid van de verzoening van de Heiland overpeinzen. Waar zouden we die heilige en gewichtige zaken beter kunnen overdenken? Deze manifestaties van onze aanbidding gaan vanzelfsprekend vergezeld van een eerbiedige houding.
Dergelijke mogelijkheden tot aanbidding zijn een fundamenteel onderdeel van de manier waarop we ons geloof versterken en bieden de geest van getuigenis en openbaring een manier om tot onze ziel te vloeien. Dit werd mij heel erg duidelijk toen ik op een zondag naar het preludium voor de avondmaalsdienst zat te luisteren. Mijn vrouw en ik hadden geprobeerd geestelijke leiding te krijgen in een bepaalde kwestie die toen speelde. En ik was dankbaar dat we door de lofzang die voor dat preludium was gekozen het antwoord kregen. De Geest gaf ons tijdens het spelen van die fijne melodie duidelijk aan wat de juiste koers voor ons was. Helaas begon er iemand die vlakbij ons zat vóór het einde van de lofzang tegen me te praten, en de Geest verliet mij onmiddellijk. Een moment van openbaring dat ik koesterde, werd afgebroken door een gebrek aan eerbied.
Hierdoor kreeg ik meer waardering voor de heilige aard van een preludium waar ik in alle rust van kan genieten. President Boyd K. Packer, president van het Quorum der Twaalf Apostelen, heeft hier het volgende over gezegd: ‘Oneerbiedigheid speelt de tegenstander in de kaart, want het blokkeert de gevoelige kanalen van openbaring in onze gedachten en onze gevoelens.’4
Manieren van eerbied tonen
Hoe we eerbied kunnen tonen, is geen moeilijke vraag. In plaats van onze gedachten af te laten dwalen naar de onbelangrijke zaken van de wereld, zouden we op tijden en plekken van eerbied onze gedachten moeten leren richten op de zaken van God: de grootsheid van de verzoening, het eeuwige gezin, de herstelling van het volle evangelie. En we zouden moeten leren om in ons gedrag een houding van respect, liefde en verering te weerspiegelen. Dat houdt in dat we ons fatsoenlijk kleden met onze beste kleding, waarbij we de uiterst nonchalante vrijetijdsmode van onze tijd vermijden, en we in de kerk niet erg hard praten of ander storend gedrag vertonen. En in de kapel zouden we nog net iets rustiger moeten zijn, vooral tijdens de bediening van het avondmaal.
Als we eerbiedig willen zijn, denken we vooruit als we voorzien dat we de bijeenkomst vroeger moeten verlaten. We gaan dan achteraan zitten, dichtbij een uitgang, zodat we stilletjes kunnen vertrekken. Midden in een dienst vertrekken, vooral tijdens een toespraak of andere presentatie, leidt de spreker en de mensen om u heen af. Uit respect voor anderen en voor de Heer zouden we dat moeten vermijden.
Vaak denken we bij de eerbied in een dienst aan het gedrag van de aanwezige kinderen. Het is waar dat het erg moeilijk kan zijn om kleine kinderen eerbied bij te brengen. Maar de eerste regel met betrekking tot kinderen is dat u ze meeneemt naar de kerk! Ze kunnen het leren, u kunt ze eventueel mee de zaal uit nemen, en ze ook weer terugbrengen. En als u ze eerbied bij wilt brengen, maak dan van een minimum aan hulpmiddelen gebruik, zoals speeltjes en snacks. We zijn in de kerk gezegend met grote aantallen kinderen en jongeren, en daar zouden we dankbaar voor moeten zijn. Zij zijn de toekomst van de kerk.
Eerbied die we diep van binnen voelen, is een belangrijk onderdeel van de aanbidding van onze hemelse Vader en de Heer. Mogen wij in alles wat we dagelijks doen en denken datgene vermijden wat oneerbiedig zou zijn tegenover Hen. Mogen wij er in al onze vormen van aanbidding naar streven om onze gevoelens van respect, liefde en verering voor onze hemelse Vader en zijn Zoon, Jezus Christus, te versterken en te verrijken. Die gevoelens zijn tekens van een echt christelijk karakter.
Foto-illustraties Cary Henrie