Van mijn zusters, met liefs
‘Het gaat goed met ons’, verzekerde ik mijn huisbezoeksters. Toch zorgden zij — door hun dienstbetoon — voor een heel ander kerstfeest voor ons gezin.
Hoe dichterbij Kerstmis kwam, hoe meer ik me zorgen maakte. In november hadden mijn man noch ikzelf regelmatig werk gehad. Ik betaalde van mijn verminderde inkomsten de huur, de elektriciteit en de telefoon, en mijn man betaalde de afbetalingen op de auto van zijn verminderde inkomen. Het resterende geld was nauwelijks genoeg om ons staande te houden. In december hadden we meer werk, bijna even veel als normaal, maar we zouden pas in januari betaling ontvangen. Onder die omstandigheden kwam zelfs een feestmaaltijd niet in aanmerking.
‘Alles komt goed’, hield ik mijzelf voor. Die zomer had mijn man veel frambozen geplukt en jam gemaakt. We wilden pannekoeken met jam eten en zelf cadeautjes maken. Maar toen onze drie dochters (van zes, acht en veertien jaar) zich bij het ophangen van hun zelfgemaakte slingers hardop afvroegen wat hun ouders hun voor Kerstmis zouden geven, voelde ik me ellendig.
Op een avond kwamen mijn huisbezoeksters onverwachts langs. Ik heb zelf geen broers of zussen, dus de ZHV-zusters in mijn gemeente — en vooral mijn huisbezoeksters — zijn echt mijn zusters geworden. Die avond gaven ze een interessante les, waarna ze het over het komende kerstfeest hadden. Ik verzekerde hen dat alles in orde was, maar zei dat het een tamelijk ‘karig’ kerstfeest zou worden voor ons. Ze verzekerden me dat ze voor ons gezin zouden bidden.
Toen mijn man me op een dag ophaalde van werk, zei hij dat het hele gezin ongeduldig mijn thuiskomst afwachtte. Een zuster uit onze gemeente had wat dozen afgeleverd. Toen we ze openmaakten, zaten er allerlei kerstdelicatessen in: fruit, koekjes, snoepgoed, andere kruidenierswaren, versieringen en liefdevol ingepakte cadeautjes. Mijn ogen vulden zich met tranen van dankbaarheid. En dat was nog niet alles. De familie van een van mijn huisbezoeksters verraste ons op kerstochtend ook nog met een doos cadeautjes.
Uiteindelijk werd onze ‘karige’ Kerstmis toch nog een bijzonder vreugdevol feest. We genoten thuis niet alleen de kerstgeest, maar ook de hartelijkheid en liefde van mijn huisbezoeksters en andere gemeenteleden. Ik zag in dat de Heer werkelijk het vaakst in onze behoeften voorziet door middel van andere mensen — met name hen die Hij heeft aangewezen en geïnspireerd om over ons te waken en voor ons te zorgen.
Illustraties Gregg Thorkelson