Een taak in de kerk
‘Ik word er zelf door gezegend’
Iedere zaterdag is Elvira Guagliarello druk bezig in de keuken van haar woning in Puerto Madryn, aan de kust van Nuevo Gulf in de zuidelijke provincie Chubut in Argentinië.
Ze meet de benodigde hoeveelheid meel en water af en pakt dan de andere ingrediënten die ze nodig heeft. Ze praat niet veel terwijl ze bezig is, maar haar daden spreken luider dan woorden. Ze is immers bezig in dienst van de Heer.
‘Ik voel me goed omdat ik weet dat ik iets goeds doe’, zegt zuster Guagliarello terwijl ze de ingrediënten bij elkaar voegt. Ze denkt bij haar werk aan de Heiland, en is blij dat haar inspanningen ertoe bijdragen dat andere leden van de kerk Hem indachtig zijn.
Zuster Guagliarello is 82 en geniet ervan om op huisbezoek te gaan, te dirigeren in de wijk en brood te bakken voor de verordening van het avondmaal — een roeping die ze al bijna tien jaar grootmaakt. Eerder in de week bakt ze altijd brood voor zichzelf, maar op zaterdag bakt ze er steevast een ‘speciaal voor de kerk’, zegt ze. ‘Ik zeg tegen mezelf: “Ik moet brood bakken en ik moet naar de kerk.” Ze rekenen op me.’
Als haar gezondheid dat toelaat, gaat ze ook naar de tempel — elk jaar twintig uur met de bus noordwaarts, naar de Buenos Airestempel (Argentinië).
‘Zuster Guagliarello wil altijd graag haar steentje bijdragen’, zegt haar bisschop, Jesús Santos Gumiel. ‘De leden van de wijk weten dat ze op haar kunnen rekenen. Ondanks haar leeftijd bakt ze iedere zaterdag brood en komt ze trouw elke zondag naar de kerk. Ze is een goed voorbeeld.’
Zuster Guagliarello kwam in 1962 in Mar del Plata, ten zuiden van Buenos Aires, met de voltijdzendelingen in contact toen ze in een pension werkte waar de zendelingen woonden. Toen ze vijftien jaar later zendelingen in Puerto Madryn langs de deuren zag gaan, waar ze naartoe was verhuisd, volgde ze de zendelingenlessen, liet ze zich dopen en begon ze aan een leven van dienstbetoon in de kerk.
Tegenwoordig woont ze alleen, maar ze voelt zich niet eenzaam. Ze heeft haar Schriften en haar wijkfamilie, en ze praat geregeld met haar hemelse Vader in gebed. Bovendien ervaart ze het gezelschap van de Heilige Geest, dat de Heer heeft beloofd aan wie Hem dienen door anderen te dienen.1
‘Ik word er zelf door gezegend’, zegt zuster Guagliarello met een glimlach. ‘De kerk zet ons aan het werk, en dat maakt me gelukkig. Ik ben altijd blij om onze hemelse Vader te dienen.’
Elvira Guagliarello
Boven: foto Michael R. Morris