Eindelijk geluisterd
‘Ze is een vriendin van vroeger, en dit is geen afspraakje’, hield ik mezelf voor. Waarom bleef de Geest me dan waarschuwen dat ik daar niet behoorde te zijn?
Toen ik een HBO-opleiding deed, kreeg ik een prachtige stagemogelijkheid in een stad ver van huis. Een vroegere vriendin woonde daar in de buurt, en hoewel we niet dezelfde geloofsovertuiging hadden, was er toch sprake van een oppervlakkige vriendschap.
Ik ontmoette Madeline (naam is gewijzigd) voor het eerst toen we allebei met een andere jongevrouw samenwerkten, die een voorbeeldige heilige der laatste dagen was. Ik weet nog dat de Geest me op subtiele verschillen in de twee jongevrouwen wees, en dat zelfs kleine keuzes een patroon voor iemands latere leven kunnen vormen. Die geestelijke indrukken zijn me nog jaren bijgebleven.
Nu ik na enkele jaren weer contact met Madeline had, hadden we afgesproken dat ik haar zou opzoeken. Toen de avond aanbrak, was ik tot mijn verbazing zenuwachtig. Ik nam de trein naar de stad waar ze woonde. Toen ik dichterbij kwam, zei een stem in mijn verstand en in mijn hart: ‘Je hoort alleen met iemand uit te gaan die hoge normen heeft.’
‘Dit is geen afspraakje’, dacht ik. ‘Ik zoek alleen een vriendin van vroeger op.’ De Geest herhaalde de waarschuwing, tot ik besefte dat het wel degelijk om een afspraakje ging. Ik vroeg me af welke normen en levensstijl mijn vriendin er tegenwoordig op nahield. ‘Ze weet dat ik lid van de kerk ben’, rationaliseerde ik. ‘Ze weet welke normen ik nastreef, en ik voorzie geen problemen.’
Ik vroeg me echter af of onze wegen door de ‘subtiele verschillen’ die ik eerder had opgemerkt inmiddels verder uiteenliepen dan ik had verwacht. Ik gaf toch maar gehoor aan de influistering van de Geest en belde haar op om de afspraak af te zeggen. Ik was erg bang om haar te kwetsen. Hoe kon ik geestelijke indrukken uitleggen aan een vriendin die de zending van de Heilige Geest niet begreep?
Ik legde uit dat ik me niet op mijn gemak voelde met een van de activiteiten die we hadden gepland, en hoopte dat ik zo onder de avond met haar uit kon komen. Ze was teleurgesteld en bood aan om onze plannen te veranderen. Ik was opgelucht en stemde met de verandering in omdat ik dacht: ‘Misschien was de waarschuwing van de Geest voor die activiteit bedoeld.’ Maar het onrustige gevoel ging niet weg.
We hadden een leuke tijd die avond, maar zo nu en dan liet de Geest me weten dat de eerdere waarschuwing belangrijk was. Eerst leek er niets aan de hand, maar in de loop van de avond werd steeds duidelijker dat we ondanks onze soortgelijke achtergrond een totaal andere weg waren ingeslagen. Onze normen strookten niet met elkaar — zelfs niet in kleine dingen. Toen ze wijn bestelde, legde ik uit dat ik liever niet voor alcohol betaalde. Ze respecteerde mijn wens en betaalde de wijn zelf.
Mijn geestelijke onrust bleef bij het verstrijken van de avond toenemen. Tegen het einde van het etentje zat ik op het puntje van mijn stoel, klaar om te gaan. Ik wist dat de laatste trein die avond bijna zou vertrekken en ik woonde te ver weg om een taxi te nemen. Mijn vriendin zag dat ik me zorgen maakte en zei dat ik wel bij haar kon overnachten. Nu liet de Geest me niet meer met rust en bevestigde wat ik al wist: blijven was geen optie.
Toen ik haar lopend naar huis bracht, deed ik mijn best om een kalme indruk te maken. ‘Weet je zeker dat je niet wilt blijven?’, vroeg ze. Ik wist het zeker. Ze was niet uitdagend of opdringerig, maar de fluisterende stem van de Geest was duidelijker dan een donderslag. Ik moest de trein halen!
Ik wachtte tot ik zeker wist dat ze binnen was, en rende toen zo hard ik kon naar het station. Ik moest denken aan Jozef in Egypte toen hij van verleiding wegvluchtte (zie Genesis 39:7–12).
Als ik aan de gebeurtenissen van die avond terugdenk, ben ik zowel bang als dankbaar: bang voor wat er had kunnen gebeuren en dankbaar voor het gezelschap van de Heilige Geest. De Geest sprak tot mij en ik ben blij dat ik er uiteindelijk naar heb geluisterd, ook al had ik dat eerder moeten doen.
Mijn kijk op de situatie die avond was duidelijk niet zo helder als die van de Heer. Jesaja heeft gezegd:
‘Want mijn gedachten zijn niet uw gedachten en uw wegen zijn niet mijn wegen, luidt het woord des Heren.
‘Want zoals de hemelen hoger zijn dan de aarde, zo zijn mijn wegen hoger dan uw wegen en mijn gedachten dan uw gedachten’ (Jesaja 55:8–9).
Sommige keuzes in ons leven komen en gaan zonder dat we er verder bij stilstaan. Andere keuzes gaan met lessen gepaard die we beter nooit kunnen vergeten. Ik ben erg dankbaar om te weten dat als we gehoor geven aan de influisteringen van de Heilige Geest — en dat onmiddellijk doen — we makkelijker op het pad kunnen blijven dat Jezus Christus voor ons heeft uitgezet.
Illustratie Jeff Ward