Ug Usa ka Bata nga Gamay Maoy Magamando Kanila
Ang mga bana ug mga asawa kinahanglang makasabut nga ang ilang unang calling—nga dili sila ma-release—mao ngadto sa usag usa ug sa ilang mga anak.
Daghang tuig na ang milabay usa ka gabii sa estasyon sa tren sa Japan, may mituktok sa bintana sa akong gihigdaan. Nagbarug ang batang lalaki nga hugaw og sinina nga gibugkosan ang nasamad nga suwang. Ang iyang ulo napuno sa nuka. Naggunit siya og tayaon nga lata ug kutsara, timailhan sa usa ka makililimos. Samtang naningkamot ko og abli sa pultahan aron hatagan siya og kwarta, milarga ang tren.
Dili ko kalimot sa gigutom nga bata nga nabiyaang nagbarug, naggunit sa walay sulod nga lata. Ni makalimtan ang pagbati nga wala koy natabang kay ang tren milarga na ug mibiya kaniyang nagbarug.
Pipila ka tuig human niana didto sa Cusco, siyudad ibabaw sa Andes sa Peru, si Elder A. Theodore Tuttle ug ako dunay sakrament miting sa taas, pig-ot nga kwarto nga duol sa dalan. Gabii na kadto, ug samtang namulong si Elder Tuttle, usa ka bata, mga sais anyos, misulod sa pultahan. Nagsul-ob siyag hugawng sinina nga kutob sa iyang tuhod.
Sa wala nga bahin dunay gamayng lamesa nga may plato sa pan para sakrament. Kining gigutom nga bata nakakita sa pan ug hinay-hinayng mipaduol niini. Hapit na siya maabot sa lamesa dihang nakit-an siya sa babaye. Sa iyang isug nga tinan-wan, siya miabug niini paggawas. Nadismaya ko.
Wala madugay mibalik ang bata. Mipidpid siya sa bong-bong, mipasiplat sa pan dayon ngari nako. Dihang hapit na siya sa dapit nga makit-an na usab siya sa babaye, gikamay ko siya, ug nagdagan siya nga miduol nako. Gisabak nako siya.
Dayon, daw may kahulugan, gipalingkod nako siya sa lingkuranan ni Elder Tuttle. Human sa panapos nga pag-ampo nawala na ang batang lalaki.
Sa akong pagpauli, gisultihan nako si Presidente Spencer W. Kimball sa akong kasinatian. Natandog gayud siya ug miingon nako, “Imong gisabak ang usa ka nasud.” Kadaghan siya misulti nako nga, “Kana dunay mas importanting kahulugan nga imo pang mahibaloan.”
Sa akong pagbisita sa mga nasud sa Latin America hapit 100 ka higayon, gipangita ko kanang batang lalaki. Karon nahibalo na ko unsay gipasabut ni Presidente Kimball.
Nakakita na sad ko og nagkurog nga bata sa kadalanan sa Siyudad sa Salt Lake. Gabii na kadto sa laing tingtugnaw. Pagawas na kami sa hotel gikan sa usa ka panihapon atol sa Pasko. Sa dalan dunay unom o walo ka saba nga mga bata. Silang tanan anaa na unta sa balay layo sa katugnaw.
Usa ka bata walay kupo. Midagan siya og maayo aron makalingkawas sa katugnaw. Nawala siya sa kilid sa dalan, tingali paingon sa gamay, guba nga apartment ug higdaanan nga walay hapin nga mohatag unta niya og kainit.
Pagkagabii, sa dihang naghabol ko, nag-ampo ko alang niadtong walay kahigdaan nga mohatag og kainit.
Gi-assign ko sa Osaka, Japan, pagkahuman sa Ikaduhang Gubat sa Kalibutan. Ang siyudad nagun-ob, ug nagkatag ang mga bloke, mga nalumpag, ug agi sa pagpamomba. Bisan og sagad sa mga kahoy naigo sa bomba, pipila niini pabiling nagbarug nga nalaksi ang mga sanga ug punoan ug lig-on nga manahon pa ang sanga.
Usa ka batang babaye nagsul-ob og hugawng kimono nalingaw sa pagkuha og yellow nga dahon sa sycamore para pongpongon. Ang gamayng bata daw wala masayud sa kadaut nga naglibut niya samtang nangaykay siya sa mga nagkatag aron mamunit og dahon. Nakakita siya og matahum nga nahabilin sa kalibutan. Tingali makaingon ko nga siya matahum nga bahin sa kalibutan. Ingon og, ang paghunahuna kaniya nakapalambo sa akong pagtuo. Ang bata maoy ehemplo sa paglaum.
Si Mormon nagtudlo nga “ang gagmay nga mga bata buhi diha kang Kristo”1 ug dili kinahanglang maghinulsol.
Mga tuig 1900, duha ka mga misyonaryo ang nagtrabaho sa kabukiran sa habagatang Estados Unidos. Usa ka adlaw, gikan sa tumoy, nakita nila ang mga tawo nga nagtapok sa hawan sa ubos. Ang mga misyonaryo panagsa ra kakita og mga tawo aron matudloan, busa nanglugsong sila sa hawan sa ubos.
Usa ka batang lalaki ang nalumos, ug ilubong. Ang iyang ginikanan mipatawag og ministro aron “mowali” sa lubong sa ilang anak. Ang mga misyonaryo nagbarug sa luyo sa ministro nga miatubang sa masulub-ong amahan ug inahan ug misugod og wali. Kon nagdahum ang ginikanan nga sila makadawat og kahupayan gikan niining tawhana, masagmuyo lang sila.
Gikasab-an niya sila og maayo kay wala pabunyagi ang bata. Gilangan nila kini kay dunay hinungdan, ug karon ulahi na kaayo ang tanan. Prangka siyang misulti nila nga ang ilang anak tua na sa impyerno. Kadto ilang sayop. Sila ang angayng basulon sa iyang walay katapusang kasakit.
Human sa wali ug ang lubong gitabunan, ang mga elder miduol sa masulub-ong ginikanan. “Mga sulugoon kami sa Ginoo,” miingon sila sa inahan, “ug mianhi kami nga may mensahe alang ninyo.” Samtang naminaw ang naghilak nga ginikanan, ang duha ka elder mibasa gikan sa pagpadayag ug mipamatuod sa pagpahiuli sa yawe sa katubsanan sa mga buhi ug mga patay.
Naluoy ko niana nga ministro. Iyang gibuhat kutob sa iyang mahimo uban sa kahayag ug kahibalo nga naa niya. Apan aduna pa untay labaw pa nga iyang mahatag. Anaa ang kahingpitan sa ebanghelyo.
Ang mga elder miabut isip tighupay, tigtudlo, sulugoon sa Ginoo, awtorisado nga mga ministro sa ebanghelyo ni Jesukristo.
Kining mga bata nga akong gihisgutan nagrepresentar sa tanang anak sa atong Langitnong Amahan. “Ang mga kabataan mao ang panulundon sa Ginoo: ug … malipayon ang tawo nga ang ilang baslayan napuno kanila.”2
Ang paglalang sa kinabuhi dakong responsibilidad sa magtiayon. Hagit kini sa pagkamortal nga mahimong takus ug responsabling ginikanan. Walay lalaki o babaye ang makaanak nga siya ra. Kinahanglan nga ang mga anak dunay duha ka ginikanan—ang amahan ug inahan. Walay laing proseso ang makahulip niini.
Dugay nang panahon usa ka babaye naghilak nga misulti nako nga isip estudyante sa kolehiyo nasayop siya uban sa iyang uyab. Nakigsabut siya para sa aborsyon. Wala madugay migradwar sila ug nagminyo ug nakabaton og pipila ka anak. Gisultihan ko niya kon unsa ang kasakit niya karon kon magtan-aw siya sa iyang pamilya, iyang buotang mga anak, ug mahinumdoman, ang kahaw-ang karon, sa pagkawala anang usa ka anak.
Kon kining magtiayon nakasabut ug gamiton ang Pag-ula, mahibaloan nila nga kadtong kasinatian ug kasakit mahimong mawala. Walay kasakit nga molungtad. Dili sayon, apan ang kinabuhi wala magpasabut nga sayon o patas. Ang paghinulsol ug malungtarong paglaum nga dala sa kapasayloan angay lang sa paningkamot.
Laing magtiayon ang naghilak nga misulti kanako nga gikan pa sila sa doktor diin giingnan sila nga dili na sila makabaton og anak. Naguol kaayo sila sa balita. Nahingangha sila dihang giingnan ko sila nga swerte gani sila. Natingala sila nganong misulti ko niana. Giingnan ko sila nga ang ilang kahimtang mas maayo kay sa ubang magtiayon nga mahimo untang ginikanan apan misalikway ug milikay nianang responsibilidad.
Giingnan nako sila, “Maayo na lang gusto ninyong magkaanak, ug kana nga tinguha may gibug-aton nga pabor sa inyong kinabuhi dinhi ug sa pikas tungod kay kini makahatag og kalig-on sa espiritwal ug emosyonal. Sa katapusan, mas maayo pa kamo tungod kay gusto ninyong magkaanak apan dili makahimo, kompara niadtong makahimo apan dili gusto.”
Ang ubang magtiayon wala pa gihapon makasal ug walay anak. Ang uban, tungod sa panghitabo nga dili kapugngan, nagpadako sa ilang mga anak nga nag-inusara. Kini temporaryo nga kahimtang. Sa mahangturong plano—dili kanunay sa pagkamortal—ang matarung nga tinguha ug pangandoy matuman.
“Kon niini rang kinabuhia may paglaum kita ni Kristo, nan, sa tanang mga tawo kita ang labing takus pagakaloy-an.”3
Ang katapusan sa kalihokan sa Simbahan mao nga makita ang bana ug asawa ug mga anak nga malipayon, napanalipdan sa baruganan ug balaod sa ebanghelyo, nabugkos sa mga pakigsaad sa mahangturong priesthood. Ang mga bana ug mga asawa kinahanglang makasabut nga ang ilang unang calling—nga dili sila ma-release—mao ngadto sa usag usa ug sa ilang mga anak.
Usa sa nindot nga madiskubrihan sa pagkaginikanan mao nga makat-on kita gikan sa atong mga anak kay sa atong mga ginikanan. Atong masabtan ang kamatuoran sa panagna ni Isaias nga “usa ka bata nga gamay maoy magamando kanila.”4
Sa Jerusalem, “Gitawag ni Jesus ang usa ka gamayng bata ngadto kaniya, ug iyang gipatindog kini sa ilang taliwala.
“Ug miingon siya, Sa pagkatinuod magaingon ako kaninyo, nga gawas kon mangausab kamo, ug mangahimong sama sa mga gagmayng bata, dili gayud kamo makasulod sa gingharian sa langit.
“Busa bisan kinsa nga magpakaubos sa iyang kaugalingon sama niining gamayng bata, siya mao ang labing dako sa gingharian sa langit.”5
“Si Jesus miingon, Paduola kanako ang gagmayng kabataan, ug ayaw ninyo sila pagpugngi: kay ang gingharian sa langit ila sa mga sama kanila.
“Ug iyang gitapin-an sila sa iyang mga kamot, ug unya milakaw siya.”6
Mabasa nato sa Basahon ni Mormon kabahin sa pagbisita ni Jesukristo sa Bag-ong Kalibutan. Siya miayo ug mipanalangin sa mga tawo ug mimando nila sa pagdala sa gagmayng mga bata ngadto Kaniya.
Si Mormon mirekord, “Sila midala sa ilang gagmay nga mga bata ug gipalingkod sila sa yuta nga nag-alirong kaniya, ug si Jesus mitindog sa ilang taliwala; ug ang pundok sa mga katawhan mihatag og agianan hangtud nga nadala na ang tanan ngadto kaniya.”7
Siya misugo dayon sa katawhan sa pagluhod. Nag-alirong ang mga bata Kaniya, ang Manluluwas miluhod ug nag-ampo sa atong Amahan sa Langit. Human sa pag-ampo ang Manluluwas mihilak, “ug siya mikuha sa ilang gagmay nga mga bata, sa tinagsa, ug mipanalangin kanila, ug nag-ampo ngadto sa Amahan alang kanila.
“Ug sa diha nga siya nakahimo na niini siya mihilak pag-usab.”8
Nakasabut ko sa pagbati nga gipahayag sa Manluluwas ngadto sa mga bata. Daghan ang angayng kat-unan sa pagsunod sa Iyang ehemplo sa pagtinguha nga mag-ampo, manalangin, ug motudlo “sa gagmayng mga bata.”9
Ika-10 ko sa pamilya nga may 11 ka mga anak. Sa akong nasayran, ang akong papa o mama wala makaserbisyo og dagkong calling sa Simbahan.
Ang among ginikanan matinud-anong nagserbisyo sa ilang labing importanting calling—isip ginikanan. Ang among amahan nangulo sa among panimalay sa katarung, dili sa kasuko o kahadlok. Ang gamhanang ehemplo sa among amahan gipalambo sa malumong tambag sa among inahan. Ang ebanghelyo gamhanang impluwensya sa kinabuhi sa matag usa kanamo sa pamilya Packer ug sa sunod nga henerasyon ug sa sunod pa nga henerasyon ug sa sunod, kutob sa among nakita.
Gusto kong mahukman nga sama ko kamaayo sa akong amahan. Sa dili pa ko ingnon og “maayo” sa akong Langitnong Amahan, gusto ko nga madungog kini sa akong mortal nga amahan.
Daghang higayon nga nahibulong ko nganong gitawag ko pagka-Apostol ug dayon Presidente sa Korum sa Napulog Duha bisan gikan sa panimalay diin ang amahan matawag og dili kaayo aktibo. Dili lang ako sa Napulog Duha ang haum niana nga paghulagway.
Sa katapusan nakita ug nasabtan nako nga tingali tungod niana nga kahimtang nga ako gitawag. Ug akong nasabtan nganong sa tanan natong gibuhat sa Simbahan, kinahanglan kitang mohatag og paagi, isip lider, nga ang ginikanan ug mga anak dunay panahon nga mag-uban isip pamilya. Ang lider sa priesthood kinahanglang mag-amping sa epekto sa Simbahan ngadto sa pamilya.
Daghang butang kalabut sa pagsunod sa ebanghelyo ni Jesukristo nga dili matugkad sa nakabutang o nakasulat sa rekord sa pagtambong. Na-busy kita sa pagtukod ug sa budget ug mga programa ug mga pamaagi. Sa pagbuhat niini, posibling mataligam-an nato mismo ang diwa sa ebanghelyo ni Jesukristo.
Kasagaran dunay moduol nako og moingon, “Presidente Packer, maayo kaha kon … ?”
Pugngan nako sila ug moingon og dili, kay nagtuo ko nga ang sunod mao ang bag-ong kalihokan o programa nga modugang og oras ug gasto sa pamilya.
Ang oras sa pamilya sagrado ug kinahanglang panalipdan ug tahuron. Among giawhag ang mga miyembro nga mopakita og debosyon sa ilang pamilya.
Sa bag-o pa kaming minyo, ang akong asawa ug ako nakahukom nga among dawaton ang mga bata nga matawo kanamo uban sa responsibilidad sa pag-atiman nila. Moabut ang panahon nga sila usab adunay ilang kaugalingong pamilya.
Kaduha sa among kaminyoon, sa panahon nga gipanganak ang duha sa among mga anak nga lalaki, ang doktor miingon, “Morag dili ni mabuhi.”
Sa duha ka higayon ang among tubag mao nga among ihatag ang among kinabuhi kon mabuhi lang siya. Niana nga tanyag, nasabtan namo nga kining sama nga pagbati susama sa pagbati sa Langitnong Amahan alang kanatong tanan. Kabalaan nga hunahuna.
Karon nga tigulang na kami, si Sister Packer ug ako nakasabut ug nakasaksi nga ang among pamilya mahimong mohangtud. Sa pagsunod sa mga sugo ug pagtuman sa ebanghelyo, kita mapanalipdan ug mapanalanginan. Kalabut sa among mga anak, mga apo, ug mga apo sa tuhod, ang among pag-ampo mao nga ang tanan sa among pamilya dunay sama nga pagbati niadtong bililhon nga gagmayng mga bata.
Mga amahan ug mga inahan, sunod higayon nga magkugos kamo sa inyong bag-ong natawo nga anak, makabaton kamo og panglantaw sa misteryo ug katuyoan sa kinabuhi. Mas masabtan ninyo nganong ang Simbahan ingon niini ug ang pamilya ang nag-unang organisasyon karon ug sa kahangturan. Mopamatuod ko nga ang ebanghelyo ni Jesukristo tinuod, ang plano sa pagtubos, nga gitawag og plano sa kalipay, usa ka plano alang sa pamilya. Nag-ampo ko sa Ginoo nga ang mga pamilya sa Simbahan mapanalanginan, mga ginikanan ug anak, nga kining buhat magpadayon sama sa gusto sa Amahan. Niini ako mopamatuod sa pangalan ni Jesukristo, amen.