Kami mga Anak nga Babaye sa Atong Langitnong Amahan
Isip mga anak nga babaye sa Dios, matag usa nato talagsaon ug managlahi sa atong kahimtang ug kasinatian. Apan ang atong bahin importante—kay kita importante.
Kada semana ang batan-ong mga babaye sa tibuok kalibutan mosulti sa tema sa Young Women. Bisan unsang pinulongan, matag higayon nga makadungog ko niining mga pulonga, “Kami mga anak nga babaye sa atong Langitnong Amahan, kinsa nahigugma kanamo, ug kami nahigugma Kaniya,”1 ang Espiritu mopamatuod nako nga kini tinuod. Wala lang kini nagmatuod sa atong pagkatawo—kon kinsa kita—apan pag-ila usab kon kang kinsa kita. Kita mga anak nga babaye sa nahimaya nga binuhat!
Sa matag nasud ug kontinente, nakahimamat ko og masaligon, maalamon nga batan-ong mga babaye, puno sa kahayag, nalunsay sa kakugi ug pagsulay, nga dunay putli ug simple nga pagtuo. Sila mahiyason. Sila nagtuman sa pakigsaad kinsa “mobarug ingon nga mga saksi sa Dios sa tanan nga mga panahon ug diha sa tanan nga mga butang, ug diha sa tanan nga mga dapit.”2 Sila nasayud kon si kinsa sila ug sila adunay dakong bahin sa pagtukod sa gingharian sa Dios.
Sa kolehiyo pa ko, sakop ko sa BYU International Folk Dancers. Usa ka ting-init ang among grupo adunay kahigayonan sa pag-tour sa mga misyon sa Europe. Lisud kadto nga ting-init para nako kay pipila pa lang ka bulan ang milabay ang akong amahan wala damha namatay. Samtang didto mi sa Scotland, mibati gyud ko og kamingaw ug nawad-an og kadasig. Nanayaw mi nianang gabhiona sa chapel, ug human sa among pasundayag, miadto mi sa mission home nga tupad niini. Samtang naglakaw ko, nakakita ko og bato nga gibutang sa nindot nga hardin dapit sa may gate. Sa bato akong nabasa, “Bisan unsa ka pa, himoa og maayo ang imong bahin.” Nianang higayuna natandog ko niining mga pulonga, ug gibati nako nga ang gahum sa langit mitabang nako ug mihatag niining mensahe. Nasayud ko nga nakaila nako ang mahigugmaong Langitnong Amahan. Mibati ko nga wala ko mag-inusara. Nagbarug ko sa hardin nga naghilak. “Bisan unsa ka pa, himoa og maayo ang imong bahin.” Kanang yanong pamahayag mibag-o sa akong panglantaw nga ang Langitnong Amahan nakaila nako ug dunay plano sa akong kinabuhi, ug ang espiritu mitabang nako nga masabtan nga ang akong bahin importante.
Wala madugay akong nasayran nga kining panultihon nakapadasig ni propeta David O. McKay samtang nagmisyon siya sa Scotland. Nakita niya kini sa bato sa usa ka building panahon nga nawad-an siya og kadasig sa iyang kinabuhi ug sa iyang misyon, ug ang mga pulong midasig kaniya. Milabay ang katuigan dihang ang building giguba na, nakigsabut siya nga kuhaon ang bato ug gibutang kini sa hardin sa mission home.3
Isip mga anak nga babaye sa Dios, matag usa nato talagsaon ug managlahi sa atong kahimtang ug kasinatian. Apan ang atong bahin importante—kay kita importante. Ang atong nahimo kada adlaw sa pag-amuma, pagtudlo, ug pag-atiman sa uban tingali yano ra, minus, lisud, ug makapaubos usahay, apan kon hinumduman nato ang unang linya sa tema sa Young Women—“Kami mga anak nga babaye sa atong Langitnong Amahan, kinsa nahigugma kanamo”—makahimo kini og kalainan sa atong relasyon ug sa atong pagtabang.
Bag-ohay lang ang akong buotan nga 92 anyos nga inahan namatay. Mibiya siya sama ra sa iyang pagpakabuhi—hilum kaayo. Ang iyang kinabuhi dili mao kon unsay iyang giplano. Ang iyang bana, akong amahan, namatay sa edad nga 45, nagbilin niya og tulo ka anak—ako ug duha nako ka igsoong lalaki. Nagpuyo siya og 47 ka tuig nga biyuda. Gisuportahan niya ang among pamilya sa pagtudlo diha sa eskwelahan sa tibuok adlaw ug pagtudlo og piano inigka gabii. Nag-atiman siya sa iyang tigulang nga amahan, akong lolo, nga nagpuyo sa pikas balay. Gisiguro niya nga kaming tanan makaeskwela sa kolehiyo. Gani, miinsister siya niini aron mahimo mi nga “magtatampo.” Ug wala gayud siya moreklamo. Nagtuman siya sa iyang mga pakigsaad, ug tungod niini, naangkon niya ang gahum sa langit sa pagpanalangin sa among panimalay ug paghimo og milagro usahay. Misalig siya sa gahum sa pag-ampo, sa priesthood, ug mga pakigsaad. Matinud-anon siya sa iyang pagserbisyo sa Ginoo. Ang makanunayon niya nga debosyon nakapalig-on namo, iyang mga anak. Kanunay niyang balik-balikon ang kasulatan: “Ako, ang Ginoo, mapugos sa pagtuman kon kamo mobuhat sa unsa nga Ako misulti; apan kon kamo dili mobuhat sa unsa nga Ako misulti, kamo dili makaangkon og saad.”4 Kini ang iyang motto, ug siya nasayud nga kini tinuod. Nakasabut siya kon unsa ang motuman sa pakigsaad. Wala siya mailhi sa kalibutan. Dili siya gusto niana. Siya nakasabut kon si kinsa siya—anak nga babaye sa Dios. Gani, ang masulti bahin sa among inahan nga iyang nahimo og maayo ang iyang bahin.
Kabahin sa mga babaye ug mga inahan, si Presidente Gordon B. Hinckley kausa miingon:
“Kinahanglan nga dili nato kalimtan ang kalig-on sa mga kababayen-an. … Ang mga inahan mao gyuy makaapekto sa mga kinabuhi sa mga anak. … Ang mga inahan mao ang moamuma kanila ug modala nila sa mga pamaagi sa Ginoo. Ang ilang impluwensya dako kaayo. …
“… Sila ang tiglalang sa kinabuhi. Sila ang tig-amuma sa mga bata. Sila ang mga magtutudlo sa batan-ong mga babaye. Sila ang atong gikinahanglang mga kauban. Sila ang atong isig ka trabahante sa pagtukod sa gingharian sa Dios. Pagkadako sa ilang tahas, pagkanindot sa ilang kontribusyon.”5
Busa unsaon sa inahan ug amahan sa pagsilsil sa pinanggang anak nga babaye sa mahangturong kamatuoran nga siya anak nga babaye sa Dios? Unsaon nato sa pagtabang niya nga mobiya sa kalibutanong mga butang ug molakaw paingon sa gingharian sa Dios?
Sa nagkunhod nga moralidad sa kalibutan, ang batan-ong mga babaye nagkinahanglan og mga babaye ug mga lalaki nga “mobarug ingon nga mga saksi sa Dios sa tanan nga mga panahon ug diha sa tanan nga mga butang, ug diha sa tanan nga mga dapit.” Mas labaw kini kaimportante karon. Ang batan-ong mga babaye nagkinahanglan og inahan ug magtutudlo nga nagpakita sa hiyasnon nga pagkababaye. Mga inahan, ang inyong relasyon sa inyong anak nga babaye importante kaayo, ug ingon man ang inyong ehemplo. Kon giunsa ninyo paghigugma ug pagtahud ang iyang amahan, ang iyang priesthood, ug ang iyang balaanong tahas makita diha sa kinaiya sa inyong anak nga babaye.
Unsa nga bahin nga kita kinahanglang “mohimo og maayo”? Ang pamahayag kabahin sa pamilya klaro:
“Ang plano sa Dios, mao nga ang mga amahan mangulo sa ilang mga pamilya diha sa gugma ug sa pagkamatarung ug may kapangakohan sa pagsangkap sa mga kinahanglanon sa kinabuhi ug sa pagpanalipod alang sa ilang mga pamilya. Ang unang mga kapangakohan sa mga inahan mao ang pag-atiman sa ilang mga anak. Niining sagrado nga mga kapangakohan, ang mga amahan ug mga inahan adunay katungdanan sa pagtabang sa usag usa ingon nga magkauban. …
“Kami mopahimangno nga ang tagsa-tagsa kinsa makalapas sa mga pakigsaad sa kaputli, kinsa moabuso sa ilang kapikas o mga anak, o kinsa mapakyas sa pagtuman sa mga kapangakohan sa pamilya moabut ang adlaw nga mobarug nga adunay tulubagon sa atubangan sa Dios.”6
Sa imoral nga katilingban sa panahon ni Mormon, naguol siya nga ang mga babaye gikuhaan nianang labing mahal ug bililhon labaw sa tanan nga mga butang—ilang hiyas ug kaputli.7
Usab akong usbon ang panawagan nga mobalik ngadto sa hiyas. Ang hiyas mao ang kalig-on ug gahum sa mga anak nga babaye sa Dios. Unsay mahitabo sa kalibutan kon ang hiyas—sundanan sa hunahuna ug pamatasan nga gibase sa taas nga sumbanan sa moralidad, lakip ang kaputli8—ibalik sa atong katilingban nga mao ang labing bililhon? Kon ang imoralidad, pornograpiya, ug pang-abuso mokunhod, modiyutay ba ang naguba nga kaminyoon, naguba nga kinabuhi, nasakitan nga kasingkasing? Ang media motahud ba imbis ipakaubos ang bililhong mga anak nga babaye sa Dios? Kon ang tanang tawo nakasabut gayud sa kaimportante sa pamahayag nga “Kami mga anak nga babaye sa atong Langitnong Amahan,” unsaon kaha pagtagad ang mga babaye?
Pipila ka tuig ang milabay, dihang hapit na mahuman ang Conference Center, misulod ko niining sagradong building dapit sa balcony nga nagsul-ob og gahi nga kalo ug antipara, andam sa pag-vacuum sa carpet nga gitabangan og taud sa akong bana. Asa karon ang rostrum nahimutang, sa atubangan niini adunay traktor nga mohakot sa mga abug, nagpasabut nga ang abug sa building baga kaayo. Inig lugdang niini, moadto kini sa bag-ong carpet. Ang akong bahin mao ang pag-vacuum. Busa, kanunay kong nag-vacuum. Human sa tulo ka adlaw ang akong gamayng vacuum naguba!
Pagkahapon sa wala pa ang unang kinatibuk-ang komperensya niining nindot nga building, gitawag ko sa akong bana. Ibutang na niya ang katapusang piraso sa carpet—niining makasaysayanong pulpito.
Nangutana siya, “Unsay kasulatan nga akong isulat sa luyo niining carpet?”
Ug miingon ko, “Mosiah 18:9: ‘Mobarug ingon nga [usa ka saksi] sa Dios sa tanan nga mga panahon ug diha sa tanan nga mga butang, ug diha sa tanan nga mga dapit.’”
Sa lisud kaayo nga kalibutan, kini ang akong nakita nga gipangbuhat sa batan-ong mga babaye ug sa mga babaye sa Simbahan. Impluwensya sila alang sa kaayohan. Sila hiyasnon ug ehemplo, intelihente ug kugihan. Naghimo sila og kalainan tungod kay lahi sila. Nahimo nila og maayo ang ilang bahin.
Kaniadto dihang nag-vacuum ko niining carpet—naningkamot sa paghimo og maayo sa akong gamay nga bahin—wala ko kahibalo nga moabut ang adlaw nga mobarug ko sa carpet niining pulpito.
Karon isip anak nga babaye sa Dios, ako mobarug isip saksi nga Siya buhi. Si Jesus mao ang Kristo. Siya ang atong Manunubos. Pinaagi sa Iyang walay kinutuban nga maulaong sakripisyo nga moabut ang adlaw nga mopuyo ko uban Niya—nasulayan, putli, ug na-sealed sa mahangturong pamilya. Ako mopasalamat Niya sa pribilehiyo nga nahimong babaye, asawa, ug inahan. Ako mopamatuod nga kita gigiyahan og propeta sa Dios, si Presidente Thomas S. Monson, ug mapasalamaton ko sa matarung nga mga lalaki, kansang gahum sa priesthood nakapanalangin sa akong kinabuhi. Ug ako kanunayng mapasalamaton sa kalig-on nga akong nadawat pinaagi sa gahum sa walay kinutubang Pag-ula sa Manluluwas samtang naningkamot ko sa “paghimo og maayo sa [akong] bahin.” Sa pangalan ni Jesukristo, amen.