“Nagatuo Ako”
Ilha sa matinuorong paagi ang inyong mga pangutana ug kabalaka, apan unaha sa paglig-on ug gamita sa hangtud ang inyong pagtuo, tungod kay ang tanang butang posible alang niadtong nagatuo.
Usa ka okasyon si Jesus miduol sa usa ka pundok nga mainitong nakiglalis sa Iyang mga disipulo. Dihang nangutana ang Manluluwas kon unsay hinungdan sa panaglalis, ang amahan sa nasakit nga bata miingon nga iyang giduol ang mga disipulo ni Jesus para panalanginan ang iyang anak, apan wala sila makahimo niini. Uban sa bata nga nagkagot ang ngipon, nagbuwa ang ba-ba, ug naghapak-hapak sa yuta diha sa ilang atubangan, ang amahan nangamuyo ni Jesus nga mibati nga kini ra maoy katapusang paagi uban sa kadesperado sa iyang tingog:
“Kon aduna may arang mo mahimo alang kanamo, kaloy-i intawon kami ug tabangi kami.
“Si Jesus miingon kaniya, Kon arang mahimo, ang tanang butang mahimo ngadto sa magatuo.
“Dihadiha ang amahan sa bata mituwaw nga nag-ingon, Nagatuo ako; tabangi ang pagtuo ko nga nakulangan.”1
Ang inisyal nga pagtuo niining tawhana, sa iyang pagdawat, limitado. Apan siya adunay dinalian, tinuod nga tinguha alang sa iyang bugtong anak. Giingnan kita nga kini maayo na kaayo alang sa sinugdanan. “Bisan kamo kutob ra sa pagtinguha sa pagtuo,” mipahayag si Alma, “tuguti nga kini nga tinguha nga molihok diha kaninyo, gani hangtud kamo motuo.”2 Wala nay laing paglaum, siya nangamuyo sa Manluluwas sa kalibutan, “Kon duna may arang mo nga mahimo alang kanamo, kaloy-i intawon kami, ug tabangi kami.”3 Dili ko makabasa niini nga mga pulong nga dili makahilak. Ang plural nga pronoun nga kami gituyo gyud sa paggamit. Kini nga tawo nag-ingon, “Ang among tibuok pamilya nangamuyo. Wala gayud mahunong ang among paningkamot. Luya na kami. Ang among anak nahulog sa tubig. Nahulog siya sa kalayo. Padayon siya nga namiligro, ug padayon kami nga nahadlok. Wala na kami masayud asa padulong. Makatabang ka ba kanamo? Magpasalamat kami sa bisan unsa—sa parsyal nga panalangin, bisag tipik lang sa paglaum, gamay nga pagkahupay sa kabug-at nga gipas-an sa inahan niining bataa kada adlaw sa iyang kinabuhi.”
“Kon aduna may arang mo nga mahimo,” nga gipamulong sa amahan, gisumbalik ra kaniya “Kon arang mahimo ang tanang butang mahimo ngadto sa magatuo,” gipamulong sa Agalon.4
“Dihadiha,” miingon ang kasulatan—dili hinay-hinay ni pagduha-duha ni mayubiton apan “dihadiha”—ang amahan matinuorong misulti sa amahanon niyang kasakit, “Nagatuo ako; tabangi ang pagtuo ko nga nakulangan.” Agig tubag sa bag-o ug parsyal gihapon nga pagtuo, si Jesus miayo sa bata, nga sama gayud nga gipabangon siya gikan sa patay sumala sa paghulagway ni Marcos sa insidente.5
Sa paghunahuna niining emosyonal nga istorya sa kasulatan, gusto kong mamulong direkta ngadto sa mga batan-on sa Simbahan—batan-on sa edad o batan-on pa sa simbahan o batan-on pa sa pagtuo. Sa bisan unsang paagi, naglakip kana kanatong tanan.
Ang unang obserbasyon kabahin niini nga asoy mao nga kon mag-atubang og hagit sa pagtuo, ang amahan mopahayag pag-una sa iyang kalig-on ug dayon moila sa iyang limitasyon. Ang iyang inisyal nga deklarasyon positibo ug walay pagduha-duha: “Nagatuo ako.” Moingon ko sa tanan nga nangandoy og mas lig-on nga pagtuo, hinumdumi kining tawhana! Sa mga higayon sa kahadlok o pagduha-duha o sa malisud nga mga panahon, gamita ang hugot nga pagtuo nga napalambo na ninyo, bisan og limitado kini. Sa paglambo nga atong masinati sa pagka-mortal, ang susama nga espirituhanong kasakit sa bata o kadesperado sa amahan mahitabo usab kanatong tanan. Kon kini nga mga higayon moabut ug mogawas ang mga problema, ang kasulbaran dili dayon moabut, panggunit og hugot sa unsay inyo nang nahibaloan ug barug nga malig-on hangtud moabut ang dugang nga kahibalo. Miingon si Jesus bahin gayud niini nga hitabo, niini nga milagro, “Kon may pagtuo kamo nga ingon og liso sa mustasa, makaingon kamo niining bukid, Bumalhin ka gikan dinhi ngadto didto, ug kini mobalhin, ug walay magamakuli alang kaninyo.”6 Ang gidak-on sa inyong pagtuo o sa inyong kahibalo dili mao ang importante—kondili ang kaligdong nga inyong gipakita ngadto sa inyong pagtuo ug sa kamatuoran nga inyo nang nahibaloan.
Ang ikaduha nga obserbasyon usa ka kalahian sa nahauna. Kon moabut ang problema ug mga pangutana, ayaw sugdi ang inyong pagpangita sa pagtuo pinaagi sa pagsulti kon unsay wala ninyo, mosangpot lang kini sa inyong “pagkawalay pagtuo.” Lisud kaayo kana nga buhaton! Klarohon nako kini nga punto: Wala ko magsulti ninyo nga magpakaaron-ingnon nga dunay pagtuo nga wala kaninyo. Naghangyo ko ninyo nga magmatinud-anon sa pagtuo nga anaa na kaninyo. Usahay kita molihok sama nga ang tinuod nga deklarasyon sa pagduha-duha mao ang taas nga pagpakita sa moral nga kaisug kay sa matinuoron nga deklarasyon sa pagtuo. Dili kini mao! Busa hinumduman natong tanan ang klaro nga mensahe niini nga kasulatan: Kinahanglan mas prangka kamo sa inyong mga pangutana sigon sa gikinahanglan ninyo; ang kinabuhi adunay daghan niini sa usa ka butang o sa lain. Apan kon kamo ug ang inyong pamilya gusto nga maayo, ayaw itugot nga kini nga mga problema mobabag sa pagtuo nga mohimo og milagro.
Dugang pa, kamo adunay mas dakong pagtuo kay sa inyong gihunahuna tungod sa gitawag sa Basahon ni Mormon nga “dako nga kamatuoran.”7 “Maila ninyo sila pinaagi sa ilang mga bunga,” miingon si Jesus,8 ug ang mga bunga sa pagsunod sa mga baruganan sa ebanghelyo makita diha sa kinabuhi sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw bisan asa. Sama sa gisulti ni Pedro ug Juan ngadto sa karaang mga tigpaminaw, ako moingon karon, “Kay alang kanamo dili kami makapugong sa pagsulti mahitungod sa among nakita ug nadungog,” ug unsay among nakita ug nadungog mao nga “usa ka dili malalis nga milagro” diha sa kinabuhi sa minilyon ka mga miyembro niini nga Simbahan. Kana dili ikalimod.9
Mga kaigsoonan, balaan kini nga buhat nga nagpadayon, uban sa mga mga panalangin nga makita bisan asa, palihug ayaw kaayo kabalaka kon sa matag karon ug unya dunay problema nga kinahanglang sutaon, sabton ug sulbaron. Mahitabo gayud kana. Niini nga Simbahan, ang atong nahibaloan mas molabaw kanunay sa wala nato mahibaloi. Ug hinumdumi, niini nga kalibutan, ang tanan kinahanglang magalakaw pinaagi sa pagtuo.
Mao nga pagmapailubon kabahin sa tawhanon nga kahuyang—ang inyong kaugalingon ingon man usab niadtong nagserbisyo uban ninyo niini nga Simbahan gipangulohan sa mga boluntaryo, mortal nga mga lalaki ug babaye. Gawas lang sa Iyang bugtong hingpit nga Anak, ang dili hingpit nga mga tawo mao ang gikatambayayong sa Dios. Tingali makasagmuyo kaayo kini Kaniya, apan Iya kining gisagubang. Mao usab kita. Ug kon inyong makita ang pagkadili hingpit, hinumdumi nga ang limitasyon dili diha sa kabalaan niini nga buhat. Sigon sa gisugyot sa usa ka talentadong magsusulat, kon ang walay katapusan nga pagkapuno ibu-bu, dili sayop sa lana kon dunay mausik tungod kay ang sudlanan nga may kinutuban dili makaigo niini.10 Kadtong sudlanan nga may kinutuban naglakip kaninyo ug kanako, mao nga pagmapailubon ug pagmabination ug pagmapasayloon.
Katapusang obserbasyon: kon ang pagduha-duha o kalisud moabut, ayaw kahadlok sa pagpangayo og tabang. Kon gusto kita sa mapainubsanon ug matinuoron nga paagi sama niini nga amahan, matabangan kita. Ang kasulatan mipasabut sa ingon niana nga tinguha isip “tinuod nga katuyoan,” gisundan sa “uban sa hingpit nga katuyoan sa kasingkasing, sa walay pagpakaaron-ingnon ug walay pagpanglimbong sa atubangan sa Dios.”11 Akong ipamatuod nga agig tubag niana nga balik-balik nga matang sa pagpangamuyo adunay tabang gikan sa pikas bahin sa tabil sa paglig-on sa atong pagtuo.
Miingon ko nga ako mamulong ngadto sa mga batan-on. Mao gihapon. Usa ka 14 anyos nga batan-on miingon nako nga medyo nagduha-duha, “Brother Holland, dili pa ko makasulti nga ako nasayud nga ang Simbahan tinuod, apan mituo ko nga kini tinuod.” Gigakos nako og hugot kaayo ang maong batan-on. Giingnan nako siya uban sa tanang kainit sa akong kalag nga ang pagtuo usa ka bililhon nga pulong, gani mas bililhon nga buhat, ug dili kinahanglan nga siya mangayog pasaylo tungod kay “mituo lamang.” Siya akong giingnan nga si Kristo Mismo miingon, “Ayaw kahadlok, sumalig ka lamang,”12 usa ka pulong nga, nakapamisyon sa batan-ong Gordon B. Hinckley.13 Giingnan nako kining batan-on nga ang pagsalig mao ang unang lakang ngadto sa pagtuo ug nga ang mga artikulo sa hugot nga pagtuo sa atong tinuohan mihatag og gibug-aton sa pulong nga, “Kami nagtuo.”14 Giingnan nako siya nga mapasigarbuhon kaayo ko niya sa katinuod sa iyang paningkamot.
Karon, uban sa bintaha nga dul-an na sa 60 ka tuig nga nahatag kanako sukad sa akong pagkabag-o nga tumutuo sa pagka 14 anyos nga batan-on, ako karon mopahayag sa mga butang nga akong nasayran. Nasayud ko nga ang Dios sa tanang higayon ug sa tanang pamaagi ug sa tanang kahimtang mao ang atong mahigugmaong Amahan sa Langit. Nasayud ko nga si Jesus mao ang Iyang bugtong hingpit nga anak, kansang kinabuhi mahigugmaong gihatag tungod sa kabubut-on sa Amahan ug sa Anak alang sa katubsanan natong tanan kinsa dili hingpit. Nasayud ko nga mibangon Siya gikan sa kamatayon aron mabuhi pag-usab, ug kay Iya kining nahimo, mao usab kaninyo ug kanako. Nasayud ko nga si Joseph Smith, kinsa miila nga siya dili hingpit,15 bisan pa gipili siya nga instrumento sa Dios aron mapahiuli ang walay katapusang ebanghelyo dinhi sa yuta. Nasayud ko nga sa pagbuhat sa ingon—ilabi na sa paghubad sa Basahon ni Mormon—mitudlo siya kanako sa gugma sa Dios, sa kabalaan ni Kristo, ug sa gahum sa priesthood kay ni bisan kinsang propeta nga akong nabasahan, nadunggan, o nailhan sa tibuok kinabuhi nga pagpangita. Nasayud ko nga si Presidente Thomas S. Monson, kinsa mahalaron ug malipayon sa iyang ika-50 nga anibersaryo sa iyang pagka-orden isip usa ka Apostol sa Ginoo, mao ang tinuod nga manununod nianang propetikanhong awtoridad karon. Nakita na usab nato kana nga awtoridad diha kaniya niini nga komperensya. Nasayud ko nga ang 14 ka laing mga tawo nga inyong gipaluyohan isip mga propeta, mga manalagna, ug mga tigpadayag mipaluyo kaniya pinaagi sa ilang mga kamot, sa ilang mga kasingkasing, ug sa ilang kaugalingong apostolikanhong mga yawe.
Kining mga butanga akong ipahayag kaninyo uban sa kombiksyon nga gitawag ni Pedro nga “mahimatud-an ang pulong sa panagna.”16 Ang kaniadto gamay nga liso sa pagtuo alang nako mitubo ngadto sa pagkakahoy sa kinabuhi, mao nga kon ang inyong hugot nga pagtuo gisulayan og gamay niini o sa bisan unsa nga panahon, gidapit ko kamo sa pagpaduol ngari kanako. Nasayud ko nga kini ang pinakatinuod nga buhat sa Dios, ug nasayud ko nga kita ang mamiligro kon atong tugutan ang pagduha-duha o ang dautan nga mobabag kanato sa dalan. Pagmalaumon. Padayon lang. Ilha sa matinuorong paagi ang inyong mga pangutana ug kabalaka, apan unaha sa paglig-on ug gamita sa hangtud ang inyong pagtuo, tungod kay ang tanang butang posible alang niadtong nagatuo. Sa pangalan ni Jesukristo, amen.