Boodschap van het Eerste Presidium
Zijn we voorbereid?
President Thomas S. Monson
In de omgeving waar ik vroeger woonde, had de kerk een pluimveeproject dat grotendeels met vrijwilligers uit de plaatselijke wijken werkte. Over het algemeen was het een efficiënt lopend project dat het voorraadhuis voor bisschoppen van duizenden verse eieren en honderden kilo’s panklaar kippenvlees voorzag. Maar soms leverde het feit dat we vrijwillige stadsboeren waren niet alleen maar blaren op onze handen op, maar ook frustratie.
Ik zal me bijvoorbeeld altijd de keer herinneren dat we de jongemannen van de Aäronische priesterschap bijeenriepen voor een grote voorjaarsschoonmaak. Onze enthousiaste, energieke groep kwam bij het project bijeen en ontwortelden, verzamelden en verbrandden in hoog tempo onkruid en afval. Bij het licht van de kampvuren aten we hotdogs en prezen we onszelf omdat we de klus zo goed geklaard hadden.
Er was alleen één rampzalig probleem. Het lawaai en de kampvuren stoorden de broze bevolking van vijfduizend leghennen zó dat ze plotseling helemaal van de leg raakten. Daarna lieten we het onkruid maar met rust zodat we meer eieren konden oogsten.
Geen enkel lid van de kerk dat ooit heeft geassisteerd met hulp aan mensen in nood vergeet of betreurt die ervaring. Nijverheid, zuinigheid, zelfredzaamheid en delen met anderen zijn ons niet vreemd.
We moeten bedenken dat het beste voorraadhuis in elk gezin bestaat uit een voorraad voedsel, kleding en zo mogelijk andere levensbehoeften.
Natuurlijk kunnen er zich omstandigheden voordoen waarin onze leden hulp van de kerk nodig hebben. Het voorraadhuis van de Heer omvat de tijd, talenten, vaardigheden, bijgedragen materialen, financiële middelen en het mededogen van de getrouwe kerkleden. Die middelen staan de bisschop ter beschikking voor hulp aan mensen in nood.
Wij sporen alle heiligen der laatste dagen aan verstandig te plannen, niet meer uit te geven dan zij kunnen besteden, en geen buitensporige of onnodige schulden aan te gaan. Veel meer mensen zouden de financiële stormen in hun leven kunnen doorstaan als ze een voorraad voedsel en kleding hadden en als ze schuldenvrij waren. Tegenwoordig zien we dat veel mensen precies het omgekeerde hebben gedaan: ze hebben een voorraad schulden en zijn voedselvrij.
Ik herhaal wat het Eerste Presidium enkele jaren geleden heeft verklaard:
‘De heiligen der laatste dagen krijgen al jaren het advies wat geld opzij te leggen om onvoorziene omstandigheden op te vangen. Dat verschaft hun een behoorlijke mate van zekerheid en veiligheid. Elk gezin heeft de verantwoordelijkheid om zo goed mogelijk in de eigen behoeften te voorzien.
‘Wij raden u aan, waar ook ter wereld, om uw financiële situatie door te lichten en u zo op onvoorziene omstandigheden voor te bereiden. Wij sporen u aan geen onverantwoorde aankopen te doen, en niet meer uit te geven dan u kunt besteden, zodat u geen schulden maakt. Betaal uw schulden zo snel mogelijk af en bevrijd u van dit juk. Spaar regelmatig — hoe weinig ook — zodat u een financiële reserve opbouwt.’1
Zijn wij voorbereid op de noodgevallen in ons dagelijks leven? Hebben we onze vaardigheden ontwikkeld? Leven we verstandig? Hebben we een noodvoorraad? Gehoorzamen we Gods geboden? Luisteren we naar de leringen van de profeten? Zijn we bereid om van onze middelen aan de armen en behoeftigen te geven? Zijn we eerlijk tegenover de Heer?
We leven in roerige tijden. Vaak is de toekomst onbekend; daarom is het goed als wij ons op onzekerheden voorbereiden. Als de tijd voor beslissingen aanbreekt, is de tijd van voorbereiding voorbij.
Lesgeven met deze boodschap
Houd de behoeften van de leden die u bezoekt in gedachten en bedenk manieren waarop ze zelfredzamer kunnen worden op het gebied van werk, geld, voedselopslag of voorbereiding op noodsituaties. Bedenk welke vaardigheid u ze kunt leren, zoals tuinieren of geldbeheer, om ze in staat te stellen de raad van president Monson op te volgen.
Zie voor ideeën om jongeren en kinderen dit te leren pagina 6.