Doe je boek-van-mormon open
Eduard Mayer (Opper-Oostenrijk, Oostenrijk)
Als lid van de hoge raad van de Oostenrijkse ring Wenen, ga ik maandelijks naar een wijk in Wenen. Omdat ik 190 kilometer van Wenen af woon, neem ik vaak de trein.
Op een zondag keerde ik terug van mijn bezoek aan de wijk toen ik tot mijn schrik ontdekte dat ik mijn portemonnee niet bij mij had. Ik maakte me zorgen, want ik wist niet of ik hem kwijt was geraakt of dat hij gestolen was. Er zat wat geld in mijn portemonnee, mijn tempelaanbeveling, een creditcard en andere belangrijke kaarten.
De daaropvolgende dag vond ik het moeilijk om me op mijn werk te concentreren. Ik vroeg me voortdurend af: ‘Wanneer heb ik voor het laatst mijn portemonnee gebruikt? Heb ik hem ergens achtergelaten?’ Ik belde de politie, het treinstation en de bisschop van de wijk die ik bezocht had. Niemand had mijn portemonnee gevonden. Ik bad ook, en mijn gebeden werden in de loop van de dag vuriger. Ik sliep die avond niet goed.
Toen ik de volgende dag mijn ochtendgebed uitsprak, kreeg ik sterk het gevoel dat ik mijn Boek van Mormon open moest doen om een oplossing voor mijn probleem te vinden. Ik negeerde dat gevoel meteen, want teksten in het Boek van Mormon hadden niets te maken met de portemonnee die ik kwijt was.
Maar het gevoel drong aan: ‘Waarom twijfel je nou? Geloof gaat vooraf aan een wonder! Doe gewoon het boek open. De eerste tekst die je leest, geeft je de oplossing voor het probleem.’
Ik zette dit gevoel van me af, omdat ik veronderstelde dat de wens de vader van die gedachte was. Maar het gevoel in mijn hart gaf de strijd niet op en won. Ik stond op, ging naar mijn bureau en pakte mijn boek-van-mormon. Mijn hart begon vol verwachting sneller te kloppen. Ik sloeg geen bladzijden om. Ik deed gewoon het boek open en las in Jakob 3:1: ‘Vertrouwt op God met een onwrikbaar gemoed en bidt tot Hem met buitengewoon groot geloof, en Hij zal u in uw ellende vertroosten.’ Ik werd overspoeld door zulke overstelpende gevoelens dat ik niet verder kon lezen.
De Heer zou mijn zaak bepleiten! Ik ging ontspannen en getroost aan het werk. Om elf uur belde de spoorwegpolitie met het bericht dat mijn portemonnee was ingeleverd. Een dag later had ik hem terug. Er was niets uitgehaald.
De Heer had mij getroost in mijn ellende. Hij had mijn zaak bepleit. Mijn hemelse Vader had door middel van het Boek van Mormon mijn gebeden op een hele rechtstreekse en persoonlijke wijze beantwoord. Ik had altijd al van het Boek van Mormon gehouden, maar na deze ervaring is het mij nog dierbaarder geworden.
Toen ik mijn ochtendgebed uitsprak, kreeg ik sterk het gevoel dat ik mijn boek-van- mormon open moest doen om een oplossing voor mijn probleem te vinden.