Wij spreken over Christus

Een uur met Hem waken

Maritza Gonzales Espejo

De auteur woont in Ica (Peru).

Priest kneeling in prayer at the sacrament table.

Op zekere dag was ik mijn toespraak in de avondmaalsdienst aan het voorbereiden. Ik bestudeerde het artikel ‘De verzoening van Jezus Christus’ van ouderling Jeffrey R. Holland van het Quorum der Twaalf Apostelen in de Liahona van maart 2008. In dat artikel vertelt ouderling Holland over de droom van ouderling Orson F. Whitney (1855–1931) waarin hij de Heiland in de hof van Getsemane zag. Ouderling Whitney beschreef de pijn en het lijden van de Heiland. Vervolgens schreef hij:

‘Hij stond op en liep naar de plek waar de apostelen knielden — ze waren in een diepe slaap! Hij schudde ze voorzichtig wakker en vroeg ze, met een lichte ondertoon van verwijt, maar zonder enig spoor van boosheid of berisping, of ze niet één uur met Hem konden waken. […]

‘Hij ging terug naar de plek, bad weer, ging weer terug en vond ze weer in slaap. Nogmaals maakte Hij ze wakker, sprak ze moed in, keerde weer terug en bad als daarvoor. Dit gebeurde drie keer.’¹

Toen ik dat las, kreeg ik de Geest van openbaring. Ik besefte plots dat ik ‘één uur met Hem kon waken’ door de manier waarop ik elke zondag met het avondmaal omging. Sindsdien heb ik geleerd dat dit een uur is waarin we zinvoller tot onze hemelse Vader kunnen bidden. Bidden is altijd belangrijk, maar de Geest die tijdens dat avondmaalsuur aanwezig is, geeft ons de gelegenheid om dichter tot onze hemelse Vader en onze Heiland, Jezus Christus, te komen. Als we onze gedachten op de Heiland richten, vergezellen we Hem in zekere zin in het lijden dat Hij doorstond toen Hij onze zonden op zich nam. Het is een tijd waarin we zijn lijden voor ons kunnen erkennen.

De avondmaalsdienst is enorm belangrijk voor mij. Het is mijn uur van oneindig heil. De avondmaalsdienst is een heilige tijd waarin ik denk aan mijn verbonden en in gebed en geest beloof ze na te komen en het volmaakte voorbeeld van mijn Heiland te volgen. Ik weet dat Hij leeft en dat Hij mij liefheeft. Ik weet dat we alleen door zijn offer en zijn kostbare bloed, dat voor ons is vergoten, gered kunnen worden. Ik weet dat dit waar is omdat ik aan ‘met Hem waken’ heb gewerkt, waardoor mijn verstand verlicht is, mijn leven gezegend, en mijn perspectief op het eeuwige leven in zijn nabijheid vergroot.

Noot

1. Orson F. Whitney. Geciteerd in: Jeffrey R. Holland, ‘De verzoening van Jezus Christus’, Liahona, maart 2008, p. 33.

2. Zie Don R. Clarke, ‘De zegeningen van het avondmaal’, Liahona, november 2012, pp. 104–106.

Een eerbiedig moment van overpeinzing

Ouderling Jeffrey R. Holland

‘[Het avondmaal] moet een krachtig, eerbiedig moment van overpeinzing zijn. [Het] moet geestelijke gevoelens en indrukken bevorderen. Er moet dus geen haast zijn. [Het] is niet iets wat je “af moet werken” om dan tot het eigenlijke doel van de avondmaalsdienst te komen. [Het avondmaal] is het ware doel van de dienst. En alles wat er in die diensten gezegd of gezongen wordt, moet bij het gewichtige belang van die gewijde verordening passen.’

Ouderling Jeffrey R. Holland van het Quorum der Twaalf Apostelen, ‘Doet dit tot mijn gedachtenis’, Liahona, januari 1996, p. 61.

Hoe kan deelname aan het avondmaal mijn leven veranderen?

In de oktoberconferentie van 2012 heeft ouderling Don R. Clarke van de Zeventig gezegd: ‘Als we ons goed voorbereiden op het avondmaal, kan het ons leven veranderen.’ Vervolgens stelde hij ‘vijf beginselen [voor] die ons tot zegen kunnen zijn als we waardig aan het avondmaal deelnemen’:

1. Dankbaar zijn voor de verzoening van Jezus Christus.

2. Bedenken dat we ons doopverbond hernieuwen.

3. Streven naar het gevoel dat we van onze zonden vergeven zijn.

4. Streven naar inspiratie om onze problemen op te lossen.

5. Waardig aan het avondmaal deelnemen, zodat we vervuld worden met de Heilige Geest.

Ouderling Clarke beloofde: ‘Het zal altijd een fijne avondmaalsdienst zijn als het avondmaal centraal staat in onze aanbidding.’²