Boodschap van het Eerste Presidium
Volg de profeten
President Thomas S. Monson
Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog was ik bij de Amerikaanse marine. Ik was matroos, de laagste rang in de marine. Daarna werd ik matroos eerste klasse en onderofficier derde klasse.
Na de Tweede Wereldoorlog werd ik uit militaire dienst ontslagen. Maar ik besloot dat als ik ooit terug naar het leger zou gaan, ik dan officier wilde zijn. Ik dacht: Ik ga niet meer in de keuken werken of het dek schrobben als ik dat kan vermijden.
Na mijn ontslag ging ik bij de reservisten van de marine. Elke maandagavond ging ik naar de oefening. Ik studeerde erg hard om aan de academische vereisten te voldoen. Ik onderging allerlei soorten testen: mentale, lichamelijke en emotionele. En uiteindelijk kreeg ik het geweldige nieuws: ‘U bent aangenomen als luitenant ter zee derde klasse bij de reservisten van de Amerikaanse marine.’
Dolblij toonde ik het aan mijn vrouw, Frances, en zei: ‘Het is me gelukt! Het is me gelukt!’ Ze omhelsde me en zei: ‘Je hebt er hard voor gewerkt.’
Maar toen gebeurde er iets. Ik werd als raadgever in de bisschap van mijn wijk geroepen. De raadsvergadering van de bisschop vond op dezelfde avond als mijn marine-oefening plaats. Ik wist dat dit een groot probleem was. Ik wist dat ik niet genoeg tijd had voor de marinereservisten én mijn plichten in de bisschap. Wat moest ik doen? Ik moest een beslissing nemen.
Ik bad erover. Vervolgens praatte ik met ouderling Harold B. Lee (1899–1973), toenmalig lid van het Quorum der Twaalf Apostelen, die mijn ringpresident was geweest toen ik jong was. Ik zat tegenover hem aan tafel. Ik vertelde hem hoeveel die benoeming als officier voor me betekende. Ik toonde hem zelfs de benoemingsbrief die ik ontvangen had.
Illustratie Paul Mann
Hij dacht even na en zei: ‘Ik zal u vertellen wat u moet doen, broeder Monson. Stuur een brief naar de marine, waarin u ze vertelt dat u die benoeming bij de reservisten niet kunt aanvaarden vanwege uw roeping als lid van de bisschap.’
De moed zonk me in de schoenen. Hij ging voort: ‘Stuur vervolgens een brief naar de commandant van het twaalfde marinedistrict in San Francisco en vraag om uw ontslag bij de reservisten.
Ik zei: ‘Ouderling Lee, u begrijpt niet hoe het leger in mekaar zit. Ze zullen me die benoeming uiteraard niet geven als ik ze niet aanvaard, maar het twaalfde marinedistrict laat me niet zomaar gaan. Er is een oorlog aan de gang in Korea en als onderofficier zullen ze me zeker oproepen. Als ik dan toch opgeroepen moet worden, dan liefst als officier, maar dat zal niet gebeuren als ik deze benoeming niet aanvaard. Weet u zeker dat u me deze raad wilt geven?’
Ouderling Lee legde zijn hand op mijn schouder en zei als een vader: ‘Broeder Monson, heb wat meer geloof. Het leger is niet voor u weggelegd.’
Ik ging naar huis. Ik stopte de met tranen bevlekte benoemingsbrief samen met het begeleidend schrijven terug in de envelop en weigerde de benoeming. Vervolgens schreef ik een brief aan het twaalfde marinedistrict en verzocht om mijn ontslag bij de reservisten.
Mijn ontslag bij de marinereservisten werd als een van de laatsten vlak voor het uitbreken van de Koreaanse Oorlog verwerkt. Mijn compagnie werd opgeroepen. Zes weken na mijn aanstelling als raadgever in de bisschap werd ik als bisschop van de wijk geroepen.
Ik zou mijn huidige positie in de kerk niet bekleden als ik de raad van een profeet niet had opgevolgd, als ik niet over die beslissing had gebeden, en als ik de volgende belangrijke waarheid niet had gewaardeerd: Gods wijsheid lijkt de mens vaak dwaasheid.1 Maar de grootste les die we in het sterfelijk leven kunnen leren, is dat als God spreekt en zijn kinderen gehoorzamen, ze altijd gelijk hebben.
Men zegt dat de geschiedenis op kleine scharnieren draait. Dat geldt ook voor ons leven. Beslissingen bepalen onze bestemming. Maar we staan er niet alleen voor.
Als u het licht van de hemel wilt zien, als u de inspiratie van de almachtige God wilt voelen, als u dat gevoel in uw boezem wilt hebben dat uw hemelse Vader u leidt, volg dan de profeten van God. Als u de profeten volgt, bent u veilig.
Lesgeven met deze boodschap
W einig leden van de kerk zullen zoals president Monson persoonlijk advies van een apostel krijgen. Maar we kunnen wel gezegend worden door de leringen van profeten en apostelen te volgen. U kunt misschien de toespraken van president Monson in de vorige algemene conferentie nog eens lezen. (Lees ook zijn openings- en slotwoord.) Zoek naar specifieke raadgevingen of oproepen. U kunt samen met de leden die u bezoekt, bespreken wat u opvalt, en bedenken hoe u de raad van president Monson kunt toepassen.
Zie pagina 6 voor ideeën om deze boodschap aan jongeren en kinderen te brengen.