Dienen in de kerk
De kracht van huisonderwijs
De auteur woont in Arizona (VS).
Hoe konden we op huisonderwijs gaan bij een gezin dat ons niet eens binnenliet?
Mijn huisonderwijscollega was broeder Erickson, een ouder lid van de wijk en een trouwe huisonderwijzer. Hij liet mij de afspraken inplannen, wat ik niet erg vond.
Een van onze toegewezen gezinnen, de familie Wright (naam gewijzigd), was niet actief in de kerk. Toen ik ze opbelde, zei broeder Wright: ‘Ik wil niet dat je me nog opbelt.’
Ik vertelde broeder Erickson wat er gebeurd was. Toen hij me de daaropvolgende maand vroeg om hen opnieuw op te bellen, herinnerde ik hem eraan dat broeder Wright dat niet wilde. Broeder Erickson bleef aandringen en dus belde ik hem toch op. Toen broeder Wright de telefoon opnam, vroeg ik hem om niet op te hangen en zei ik dat mijn huisonderwijscollega erop aangedrongen had dat ik belde. Ik vroeg of we huisonderwijs konden doen door gewoon maandelijks te telefoneren. Daar stemde hij mee in.
Vanaf dat moment belde ik de familie Wright elke maand op. Telkens als ik telefoneerde, zei broeder Wright: ‘Goed, je hebt me opgebeld.’ En dan legde hij de hoorn neer. Ik had er geen probleem mee, en meer verlangde broeder Erickson niet van me.
Maar een paar maanden later stelde broeder Erickson voor om voor de familie Wright te vasten. Dat vond ik goed, en dus baden en vastten we op zondag om een manier te vinden waarop we broeder Wright konden bereiken. Toen ik de volgende ochtend op weg naar mijn werk langs het huis van de familie Wright kwam, zag ik broeder Wright naar buiten komen. Ik zag dat er een speelgoedvrachtwagentje achter een van de achterwielen van zijn auto stond. Ik stopte en wees hem erop. Hij bedankte me.
‘Ik ben trouwens je huisonderwijzer’, zei ik.
Hij bedankte me nogmaals en ik vertrok naar mijn werk.
Ik belde broeder Erickson op en vertelde wat er gebeurd was. Hij vroeg me broeder Wright op te bellen en een afspraak te maken om de daaropvolgende avond op huisonderwijs te komen. En dat deed ik. Broeder Wright stelde zich sympathiek op en aanvaardde het aanbod. We hadden een fijn bezoek en maakten nog een afspraak. Toen ik die avond hun huis verliet, was mijn getuigenis van vasten, gebed en het belang van huisonderwijs gesterkt.
Diezelfde week vernamen we dat broeder Wright de voltijdzendelingen toestemming gegeven had om zijn vijftienjarige dochter les te geven. Ze had maandenlang gebeden dat het hart van haar vader verzacht mocht worden en dat hij haar toestemming zou geven om zich te laten dopen. Langzaamaan begon het gezin naar de kerk te gaan en broeder Wright gaf zijn dochter uiteindelijk toestemming om zich te laten dopen. Hij was trouwens degene die haar doopte.
Ik ben dankbaar dat broeder Erickson naar de ingevingen van de Geest luisterde. Tijdens deze ervaring heeft zijn inzicht mijn getuigenis van de kracht en mogelijkheden van trouw huisonderwijs vergroot.