“Nadumuluong Ako”
Ni Linda K. Burton
Kinatibuk-ang Presidente sa Relief Society
Ideterminar sa mainampoong paagi kon unsay inyong mabuhat—sumala sa inyong kaugalingong panahon ug kahimtang—sa pagserbisyo sa mga refugee nga nagpuyo diha sa inyong mga kasilinganan ug mga komunidad.
Sa adlaw nga giorganisar ang Relief Society, mipahayag si Emma Smith: “Atong buhaton ang talagsaon nga butang. … Paabuton nato ang talagsaong mga okasyon ug dinaliang mga tawag.”1 Kadtong dinaliang mga tawag ug talagsaong mga okasyon kanunayng mitunga niadtong panahuna—sama sa karon.
Ang usa miabut sa Oktubre 1856 nga kinatibuk-ang komperensya sa dihang gipahibalo ni Presidente Brigham Young ngadto sa kongregasyon nga ang nagkariton nga mga pioneer anaa pa sa agianan ug nagkalisud na ang panahon. Siya mipahayag: “Ang inyong tinuohan, relihiyon, ug propesyon sa relihiyon, dili gayud makaluwas og usa ka kalag ninyo sa celestial nga gingharian sa atong Dios, gawas kon mobuhat kamo bisag sa ingon nga mga baruganan sama sa gitudlo nako ninyo karon. Lakaw ug dad-a kadtong mga tawhana karon nga anaa sa kapatagan, ug hikutara gayud kadtong mga butang nga gitawag nato nga temporal, … kondili ang inyong pagtuo makawang lang.”2
Atong gihinumduman uban sa mapasalamatong pagdayeg ang mga lalaki nga miluwas niadtong nanag-antus nga mga Santos. Apan unsay gibuhat sa mga sister?
“Si Sister [Lucy Meserve] Smith mirekord … nga pagkahuman sa pag-awhag ni Presidente Young, kadtong mga nanambong milihok. … Ang mga babaye ‘[mihubo] sa ilang mga petticoat [mga lagpad nga sapaw nga sinina isip kabahin sa uso nianang panahona ug naghatag usab og kainit], mga stocking, ug tanang butang nga ilang ikahatag, didto gayud sa [karaang] Tabernakulo, ug gipahimutang [kini] ngadto sa mga karwahe aron ipadala ngadto sa mga Santos sa kabukiran.’”3
Milabay ang daghang mga semana, gipundok pag-usab ni Presidente Brigham Young ang mga Santos didto sa daang Tabernakulo samtang ang mga magluluwas ug ang mga pundok sa nagkariton nag-anam og kaduol sa Siyudad sa Salt Lake. Uban sa labing pagkadinalian, nangamuyo siya ngadto sa mga Santos—ilabi na sa mga sister—sa pag-atiman sa mga nanag-antus ug pagpakaon kanila ug pagdawat kanila, nag-ingon: “Ang uban inyong makita nga nabagtok sa katugnaw ang ilang mga tiil hangtud sa mga buol-buol; ang uban hangtud sa ilang mga tuhod ug ang uban ang mga kamot ang mibagtik. … Gusto namong dawaton ninyo sila ingon og inyong kaugalingong mga anak, ug sa pagbaton og samang pagbati alang kanila.”4
Girekord usab ni Lucy Meserve Smith:
“Among gihimo ang tanan, uban sa tabang sa buotang mga kaigsoonan, sa paghupay sa nanginahanglan. … Mibagtok sa katugnaw ang ilang mga kamot ug mga tiil. … Wala kami mohunong sa among paningkamot hangtud ang tanan komportable na. …
“Wala pa gayud akoy labaw nga katagbawan ug, tingali moingon ako, kalipay sa bisan unsang paghago nga akong nahimo sukad sa akong kinabuhi, sama sa nagkahiusang pagbati nga mipatigbabaw. …
“Unsa ang sunod buhaton alang sa andam nga mga kamot?”5
Mahal kong mga sister, kini nga istorya tingali mahimong ipakigsama sa atong panahon ug kadtong nanag-antus sa tibuok kalibutan. Laing “talagsaon nga okasyon” nagtandog sa atong mga kasingkasing.
Adunay sobra pa sa 60 ka milyon nga mga refugee, lakip sa napugos og balhin nga mga tawo, sa tibuok kalibutan. Ang katunga niadto mga bata.6 “Kini nga mga indibidwal misinati og grabeng kalisdanan ug nagsugod og bag-ong mga kinabuhi diha sa … bag-ong [mga] nasud ug [mga] kultura. Samtang [usahay] adunay mga organisasyon nga naghatag kanila og usa ka dapit nga kapuy-an ug sa nag-unang mga panginahanglan, ang ilang gikinahanglan mao ang usa ka higala ug kaabin kinsa makatabang kanilang [mopahiangay] ngadto sa ilang bag-ong pinuy-anan, usa ka tawo kinsa makatabang kanila sa pagkat-on sa pinulongan, pagsabut sa mga sistema, ug sa pagbati nga nahisakop.”7
Sa miaging ting-init nahimamat nako si Sister Yvette Bugingo, kinsa sa edad nga 11 milayas gikan sa usa ka dapit ngadto sa laing dapit human gipatay ang iyang amahan ug ang tulo sa iyang igsoong mga lalaki nawala diha sa usa ka bahin sa kalibutan nga naguba sa gubat. Si Yvette ug ang nahibilin nga mga sakop sa pamilya sa katapusan nakapuyo isip mga refugee sa silingan nga nasud sulod sa unom ug tunga ka mga tuig hangtud nga nakahimo sila sa pagbalhin ngadto sa usa ka permanente nga pinuy-anan, diin sila napanalanginan pinaagi sa usa ka mapinanggaon nga magtiayon kinsa mitabang sa transportasyon, mga eskwelahan, ug ubang mga butang. Siya miingon nga sila “mao gayud ang tubag sa among mga pag-ampo.”8 Ang iyang matahum nga inahan ug manghod nga babaye uban kanato karong gabhiona, nagkanta sa choir. Naghunahuna ko sa makadaghang higayon sukad nahimamat kining talagsaong mga babaye, “Unsa kaha kon akong nasinati ang ilang nasinati?”
Kita nga mga sister naglangkob og sobra sa katunga sa balay-tipiganan sa Ginoo sa pagtabang sa mga anak sa Langitnong Amahan. Ang Iyang balay-tipiganan wala lamang maglangkob og materyal nga mga butang apan usab sa panahon, mga talento, mga kahanas, ug ang atong balaang kinaiya. Mitudlo si Sister Rosemary M. Wixom, “Ang diosnong kinaiya nga anaa kanato momugna og tinguha sa pagtabang sa uban ug mopalihok kanato.”9
Nag-ila sa atong balaang kinaiya, si Presidente Russell M. Nelson miawhag:
“Kita nagkinahanglan og mga babaye kinsa kamao nga mopahinabo sa importante nga mga butang pinaagi sa ilang hugot nga pagtuo ug kinsa maisugon nga mga tigpanalipod sa moralidad ug mga pamilya sa usa ka makasasala nga kalibutan … ; mga babaye nga nahibalo unsaon pagsangpit sa mga gahum sa langit aron sa pagpanalipod ug paglig-on sa mga bata ug mga pamilya. …
“… Minyo o dili, kamong mga sister adunay talagsaong mga kapasidad ug espesyal nga panabut nga inyong nadawat isip mga gasa gikan sa Dios. Kaming mga lalaki dili makapareha sa inyong talagsaong impluwensya.”10
Usa ka sulat sa Unang Kapangulohan nga gipadala ngadto sa Simbahan niadtong Oktubre 27, 2015, mipahayag og dakong kabalaka ug kapuangod alang sa minilyon ka mga tawo kinsa milayas sa ilang mga panimalay nga nagtinguha og kahupayan gikan sa sibil nga kagubot ug sa ubang kalisdanan. Midapit ang Unang Kapangulohan og mga indibidwal, mga pamilya, ug mga unit sa Simbahan sa pag-apil sa Kristohanong serbisyo diha sa lokal nga mga refugee relief project ug sa paghatag ngadto sa humanitarian nga pundo sa Simbahan, kon mahimo.
Ang kinatibuk-ang mga kapangulohan sa Relief Society, Young Women, ug Primary naghunahuna kon unsaon sa pagtubag ang imbitasyon sa Unang Kapangulohan. Kami nahibalo nga kamo, among minahal nga mga sister sa tanang edad, nagagikan sa nagkalain-laing matang sa kinabuhi ug nagpuyo sa nagkalain-laing mga kahimtang. Ang matag miyembro niining tibuok kalibutan nga sisterhood mipakigsaad sa bunyag sa “paghupay niadto nga nagkinahanglan sa kahupayan.”11 Apan kinahanglan natong hinumduman nga walay usa kanato nga kinahanglang modagan nga labaw pa kay sa atong kusog.12
Naghunahuna niini nga mga kamatuoran, mi-organisar kami og usa ka paningkamot sa kahupayan nga gitawag og “Nadumuluong Ako.” Among paglaum nga mainampuon kamong modeterminar kon unsay inyong mabuhat—sumala sa inyong kaugalingong panahon ug kahimtang—sa pagserbisyo sa mga refugee nga nagpuyo diha sa inyong mga kasilinganan ug mga komunidad. Kini usa ka oportunidad sa pagserbisyo og taga-tagsa, mga pamilya, ug organisasyon sa pagtanyag og panaghigalaay, pagtudlo, ug ubang Kristohanong serbisyo ug maoy usa sa daghang mga paagi nga makaserbisyo ang mga sister.
Sa tanan natong mainampuong paningkamot, kinahanglang atong gamiton ang maalamong tambag ni Haring Benjamin, gihatag ngadto sa iyang katawhan human siya miawhag kanila sa pag-amuma niadtong nanginahanglan: “Tan-awa nga ang tanan niini nga mga butang mahimo diha sa kaalam ug kahusay.”13
Mga sister, kita nasayud nga ang pagtanyag og tabang ngadto sa uban nga may gugma mahinungdanon ngadto sa Ginoo. Ikonsiderar kining mga tambag sa kasulatan:
“Ang dumuloong nga nagapuyo uban kaninyo pagahimoon ninyo ingon sa molupyo sa taliwala ninyo, ug higugmaon mo siya ingon sa imong kaugalingon.”14
“Ayaw kamo paghikalimot sa pag-abiabi og mga dumuluong: kay pinaagi niini may nanagpakaamuma og mga anghel sa wala lang nila hibaloi.”15
Ug ang Manluluwas miingon:
“Kay gigutom ako, ug inyo ako nga gipakaon: Giuhaw ako ug inyo ako nga gipainom: Nadumuluong ako ug gihinangop ninyo ang pagpasaka kanako:
“Hubo ako ug inyo ako nga gibistihan: Nagmasakiton ako ug inyo ako nga giduaw.”16
Mahigugmaong giila sa Manluluwas ang biyuda kansang amot duha ka kwartang diyot lamang tungod kay iyang gibuhat ang unsay iyang mahimo.17 Giistorya usab niya ang sambingay sa maayong Samarianhon, nga Iyang gitapos sa pag-ingon “Lakaw, ug buhata ang ingon.”18 Usahay hasol ang pagtanyag og tabang. Apan kon kita magtinabangay diha sa gugma ug panaghiusa, mapaabut nato ang tabang sa langit.
Diha sa funeral service alang sa usa ka talagsaong anak sa Dios, may usa ka tawo nga mipakigbahin nga kini nga sister, isip presidente sa stake Relief Society, nakigtambayayong sa uban diha sa iyang stake sa pagpanghatag og mga quilt aron makahatag og kainit ngadto sa nanag-antus nga mga tawo sa Kosovo niadtong mga 1990. Ug sama sa maayong Samarianhon, naningkamot gyud siya sa pagbuhat og daghan pa samtang siya ug ang iyang anak nga babaye mimaneho og trak nga puno niadto nga mga quilt gikan sa London paingon sa Kosovo. Sa iyang biyahe sa pagpauli, nakadawat siya og dili masaypan nga espirituhanong impresyon nga mituhop sa iyang kasingkasing. Ang hunahuna mao: “Unsay imong nahimo usa ka maayo kaayong butang. Karon pauli, labang sa karsada, ug serbisyuhi ang imong silingan!”19
Ang funeral service napuno sa dugang nga makadasig nga mga istorya kon giunsa niining matinud-anong babaye pag-ila ug pagtubag sa talagsaon ug dinaliang mga tawag—ug usab ang ordinaryong mga okasyon—niadtong mga tawo nga naglibut kaniya. Sama pananglit, giablihan niya ang iyang panimalay ug ang iyang kasingkasing aron sa pagtabang sa nanlimbasug nga batan-ong mga tawo sa bisan unsang taknaa—adlaw o gabii.
Hinigugma kong mga sister, kita makasiguro sa panabang sa Langitnong Amahan samtang kita magluhod ug mangayo alang sa balaang giya sa pagpanalangin sa Iyang mga Anak. Ang Langitnong Amahan; ang atong Manluluwas, si Jesukristo, ug ang Espiritu Santo andam sa pagtabang.
Si President Henry B. Eyring mihatag niining gamhanang pagpamatuod ngadto sa mga kababayen-an sa Simbahan:
“Ang Langitnong Amahan maminaw ug motubag sa inyong mga pag-ampo diha sa hugot nga pagtuo alang sa paggiya ug alang sa tabang nga makalahutay sa inyong pagserbisyo alang Kaniya.
“Ang Espiritu Santo gipadala nganha kaninyo ug ngadto sa inyong giamumahan. Pagalig-unon kamo ug gani dinasig nga mahibalo sa mga limitasyon ug kinutuban sa inyong abilidad sa pagserbisyo. Ang Espiritu mohupay kaninyo kon kamo maghunahuna, ‘Igo ba ang akong nahimo?’”20
Samtang atong ikonsiderar ang “dinaliang mga tawag” niadtong nanginahanglan sa atong tabang, pangutan-on nato ang atong mga kaugalingon, “Usa kaha kon akong nasinati ang ilang nasinati?” Hinaut kita mangita og inspirasyon, molihok subay sa mga impresyon nga atong nadawat, ug moduol nga maghiusa sa pagtabang niadtong kinsa nanginahanglan kutob sa atong mahimo ug gidasig sa paghimo sa ingon. Tingali adunay mosulti niini kabahin kanato, sama sa gisulti sa Manluluwas kabahin sa usa ka mahigugmaong sister nga nangalagad Kaniya: “Usa ka maayong buhat kining iyang gihimo. … Gihimo niya ang maarangan niya sa paghimo.”21 Tawgon ko kana nga talagsaon! Sa pangalan ni Jesukristo, amen.