De heilige plaats van de herstelling
Ouderling Jairo Mazzagardi
van de Zeventig
Palmyra was het toneel van de herstelling, waar de stem van de Vader na bijna twee tweeduizend jaar gehoord werd.
Een goede vriend van me, die lid was van de kerk, had jarenlang geprobeerd mij in het evangelie van het eeuwige gezin te onderwijzen. Het was pas in oktober 1978, toen ik op een van de open dagen van de São Paulotempel (Brazilië) een verzegelkamer betrad, dat de leer van het eeuwige gezin in mijn hart kwam. Dagenlang ging ik in gebed om te weten of dit de ware kerk was.
Ik was niet godsdienstig, maar mijn ouders wel. Door mijn opvoeding had ik gezien wat er goed was in andere godsdiensten. Op dat moment dacht ik dat alle godsdiensten door God werden aanvaard.
Na mijn bezoek aan de tempel tijdens de open dag bad ik om een antwoord, met geloof en een rotsvast vertrouwen dat God mij zou antwoorden welke kerk zijn kerk was.
Na een zware geestelijke strijd ontving ik uiteindelijk een duidelijk antwoord. Ik liet me dopen. Dat vond plaats op 31 oktober 1978, de avond vóór de inwijding van de São Paulotempel.
Ik besefte dat de Heer mij kende en liefhad, want Hij gaf mij antwoord op mijn gebeden.
De volgende ochtend woonden mijn vrouw en ik in São Paulo een inwijdingsdienst van de tempel bij.
We waren daar wel aanwezig, maar ik wist eigenlijk niet echt hoe ik volop van die prachtige kans kon genieten. De volgende dag woonden wij een gebiedsconferentie bij.
Wij waren aan onze reis in de kerk begonnen en kregen goede vrienden die ons tijdens deze overgang verwelkomden.
De lessen voor nieuwe leden die wij op de zondagse bijeenkomsten bijwoonden, waren geweldig. Ze vulden ons met kennis en lieten ons wensen dat de week snel voorbijging, zodat we op zondag meer van die geestelijke voeding konden ontvangen.
Mijn echtgenote en ik keken gretig uit naar de dag dat ons gezin in de tempel voor alle eeuwigheid kon worden verzegeld. Dat gebeurde een jaar en zeven dagen na mijn doop. Dat was een geweldig moment. Ik had het gevoel dat de eeuwigheid aan het altaar werd verdeeld in wat voor en na de verzegeling kwam.
Daar ik enkele jaren legaal aan de oostkust van de Verenigde Staten had gewoond, was ik bekend met sommige van de steden, waarvan de meeste klein waren.
Als ik las of hoorde over de gebeurtenissen voorafgaand aan het eerste visioen, werden er grote menigten vermeld. Dit leek mij vreemd.
Allerlei vragen begonnen in mij op te komen. Waarom werd de kerk in de Verenigde Staten hersteld en niet in Brazilië of Italië, het land van mijn voorouders?
Waar waren deze menigten die bij de godsdienstige verwarring en revivals betrokken waren geweest, wat zich allemaal op zo’n vredige en rustige plaats had voltrokken?
Ik legde die vraag aan veel mensen voor, maar ik kreeg geen antwoord. Ik las alles dat ik kon in het Portugees en daarna in het Engels, maar ik ontdekte niets dat mij gerust kon stellen. Ik bleef zoeken.
Ik woonde in oktober 1984 de algemene conferentie bij als raadgever in een ringpresidium. Daarna reisde ik door naar Palmyra (New York). Ik wilde graag het antwoord ontdekken.
Toen ik daar aankwam, probeerde ik te begrijpen waarom de herstelling daar moest plaatsvinden en waarom er zo’n geestelijke beroering was geweest. Waar waren al de mensen waarover Joseph sprak, vandaan gekomen? Waarom daar?
Op dat moment leek het meest logische antwoord dat de grondwet van de Verenigde Staten vrijheid garandeerde.
Die ochtend bezocht ik de drukkerij van Grandin, waar het eerste Boek van Mormon werd gedrukt. Ik ging naar het heilige bos, waar ik veel bad.
Er was amper iemand op straat in het klein stadje Palmyra. Waar waren de menigten die Joseph had genoemd?
Die namiddag besloot ik naar de boerderij van Peter Whitmer te gaan. Toen ik daar aankwam, zag ik een man bij het raam van een hut. Hij had een intense gloed in zijn ogen. Ik groette hem en begon hem al die vragen te stellen.
Hij vroeg me: ‘Hebt u de tijd?’ Ik zei: ‘Ja.’
Hij legde uit dat het Erie- en Ontariomeer en, verder naar het zuiden, de rivier de Hudson in dat gebied lagen.
In het begin van de negentiende eeuw werd besloten een kanaal van meer dan 480 km lang aan te leggen dat door het gebied zou lopen tot aan de Hudson toe. Dat was een grote onderneming voor die tijd en men kon zich enkel verlaten op de arbeid en inzet van mens en dier.
Palmyra was een centraal punt voor een deel van die aanleg. De aannemers hadden vakmensen nodig; technici, gezinnen en hun vrienden. Veel mensen uit de omliggende steden en verder gelegen plaatsen, zoals Ierland, stroomden binnen om aan het kanaal te werken.
Dat was een heilig en geestelijk moment voor mij, omdat ik de menigten eindelijk gevonden had. Zij brachten hun gebruiken en hun geloof mee. Toen de man hun geloof noemde, werd mijn verstand verlicht en werden mijn geestelijke ogen door God geopend.
Op dat ogenblik begreep ik hoe de hand van God, onze Vader, in zijn onmetelijke wijsheid, in zijn plan een plaats had bereid voor de jonge Joseph Smith, waardoor hij te midden van alle godsdienstige verwarring terechtkwam. Dat was omdat daar, in de heuvel Cumorah, de kostbare platen van het Boek van Mormon waren verborgen.
Dit was het toneel van de herstelling, waar de stem van de Vader na bijna twee tweeduizend jaar gehoord werd in een prachtig visioen, tot de jongen Joseph Smith gericht, toen hij naar het heilige bos ging om te bidden en ‘Dit is mijn geliefde Zoon. Hoor Hem!’1 hoorde zeggen.
Daar zag hij twee Personen, wier glans en heerlijkheid elke beschrijving tarten. Ja, God openbaarde Zich weer aan de mens. De duisternis die de aarde had bedekt, werd stilaan verdreven.
De profetieën van de herstelling begonnen in vervulling te gaan: ‘En ik zag een andere engel, die hoog aan de hemel vloog. En hij had het eeuwige Evangelie, om dat te verkondigen aan hen die op de aarde wonen, en aan elke natie, stam, taal en volk.’2
In enkele, korte jaren werd Joseph naar de kronieken met profetieën, verbonden en verordeningen geleid die door profeten van weleer waren achtergelaten: ons geliefde Boek van Mormon.
De Kerk van Jezus Christus kon niet hersteld worden zonder het eeuwige evangelie, geopenbaard in het Boek van Mormon als nog een testament van Jezus Christus, de Zoon van God, het Lam Gods, die de zonden van de wereld heeft weggenomen.
Christus heeft tegen zijn volk in Jeruzalem gezegd:
‘Ik heb nog andere schapen, die niet van deze schaapskooi zijn.’3
‘Ik ben de goede herder en Ik ken de mijnen en word door de mijnen gekend.’4
Ik kan mij niet herinneren of ik afscheid heb genomen toen ik de boerderij van Whitmer verliet. Ik herinner mij alleen dat de tranen vrijelijk over mijn wangen stroomden. De zon ging onder aan een mooie hemel.
Mijn ziel werd door een immense vreugde en vrede gerustgesteld. Ik voelde me erg dankbaar.
Ik begreep nu duidelijk waarom. De Heer had mij nogmaals kennis en licht geschonken.
Tijdens de rit naar huis bleven mij Schriftteksten in gedachten komen: de aan vader Abraham gedane beloften dat door zijn zaad alle geslachten van de aarde zouden worden gezegend.5
En hiervoor zouden tempels worden opgericht, zodat de goddelijke kracht weer op aarde aan de mens geschonken kon worden, zodat gezinnen verenigd konden worden, niet tot aan de dood, maar voor alle eeuwigheid.
‘Het zal in het laatste der dagen geschieden dat de berg van het huis van de Heere vast zal staan als de hoogste van de bergen, en dat hij verheven zal worden boven de heuvels, en dat alle heidenvolken ernaartoe zullen stromen.’6
Tot ieder die naar mij luistert en vragen heeft, zeg ik: geef het niet op!
Ik vraag u het voorbeeld te volgen van de profeet Joseph Smith toen hij in Jakobus 1:5 las: ‘Als iemand van u in wijsheid tekortschiet, laat hij die dan vragen aan God, Die ieder overvloedig geeft.’
Wat er bij Cumorah plaatsvond, was een belangrijk onderdeel van de herstelling, want Joseph Smith ontving de platen die het Boek van Mormon bevatten. Dit boek helpt ons dichter bij Christus te komen dan welk ander boek ook op aarde.7
Ik getuig dat de Heer profeten, zieners en openbaarders heeft voorbereid om zijn koninkrijk in deze laatste dagen te leiden, en dat in zijn eeuwige plan gezinnen voorgoed bij elkaar kunnen blijven. Hij geeft om zijn kinderen. Hij beantwoordt onze gebeden.
Vanwege zijn grote liefde heeft Jezus Christus verzoening voor onze zonden gebracht. Hij is de Heiland van de wereld. Daarvan getuig ik in de heilige naam van Jezus Christus. Amen.