Onder heiligen der laatste dagen
Rust vinden in de Schriften
Illustratie Allen Garns
Als kind kreeg ik de diagnose Juveniele Idiopathische Artritis (jeugdreuma). Ik was vaak ziek en mijn ouders brachten vele uren met mij door in de spreekkamers van artsen. Ze waren bezorgd om mijn gezondheid en voelden zich machteloos, omdat ze het probleem niet konden verhelpen. Ik had nooit door hoe zij zich voelden, totdat ik op mijn beurt machteloos moest toezien hoe mijn moeder tegen borstkanker streed.
Op een weekend reed ik naar mama’s huis in New Jersey, zodat ik na haar chemobehandeling bij haar kon zijn. Ik wilde bij haar zijn en mijn broers even vrijstellen van de dagelijkse zorg die zij haar gaven. Vanwege de behandeling moest er ’s nachts iemand bij haar zijn. Daarom was er voor haar een bed in de woonkamer neergezet. Ik was van plan op de bank te slapen. Mama leed pijn en ik kon niets doen. Ik voelde me machteloos en gefrustreerd.
Toen mama moeite had met inslapen, kreeg ik de ingeving om haar uit de Schriften voor te lezen. Ze hield van de Schriften, maar ze was te zwak om ze zelf vast te houden of te lezen. Toen ik haar vroeg wat ze wilde horen, zei ze dat ze dol was op het boek Alma. Ik las vluchtig de korte samenvattingen van de hoofdstukken en had het gevoel dat ik hoofdstuk 7 moest voorlezen.
De Geest vervulde de kamer toen ik de woorden van Alma over Christus’ zending hier op aarde las: ‘En Hij zal uitgaan en pijnen en benauwingen en allerlei verzoekingen doorstaan; en wel opdat het woord wordt vervuld dat zegt dat Hij de pijnen en ziekten van zijn volk op Zich zal nemen.
‘En Hij zal de dood op Zich nemen, om de banden des doods, die zijn volk binden, los te maken; en Hij zal hun zwakheden op Zich nemen, opdat zijn binnenste met barmhartigheid zal worden vervuld’ (Alma 7:11–12).
Ik las verder totdat mama rustig in slaap viel. Door de Schriften was de Trooster in haar huis gekomen en kon ze slapen. Ik kreeg een sterker getuigenis van de macht van de Schriften en van Jezus Christus, die bereid was om onze Heiland te zijn en ons in al onze moeiten te troosten.