Het boek dat me gered heeft
Detail, Ziet uw kleinen, Robert Barrett
Ons gezin werd lid van de kerk toen ik twaalf was. Ik had toen geen flauw benul van de grootte van dat geschenk. Ik wist niet eens of de kerk waar was, maar mijn ouders waren onder de indruk van de boodschap van de zendelingen. Ik mocht de zendelingen graag, maar ik begreep hun lessen niet helemaal. Uiteindelijk nodigden ze ons uit om ons te laten dopen. Ons gezin besloot dat we ons allemaal zouden laten dopen of helemaal niet. Ik stemde ermee in en liet me dopen, maar ik was niet bekeerd.
Ik ging naar de kerk en het seminarie. Helaas werden de andere gezinsleden later minderactief. Ik had in de kerk vrienden en ging naar het seminarie en de activiteiten om bij hen te zijn. Het evangelie en de leer konden me niets schelen. Ik vond de kerk over het algemeen saai. Ik raakte op het slechte pad en bedreef bijvoorbeeld winkeldiefstal en vandalisme. Mijn vader begon ons te mishandelen. Ik overwoog zelfmoord.
Maar zelfmoord was eigenlijk nooit een optie. Ik kon het mijn lieve moeder niet aandoen. En dus moest ik een oplossing zien te vinden. Ik keek om me heen en zag mijn vrienden van de kerk. Het enige wat zij wél hadden, en ik niet, was een getuigenis. En dus begon ik op mijn zestiende, vier jaar na mijn doop, het Boek van Mormon voor het eerst te lezen.
Het was moeilijk en ik deed er uiteindelijk twee jaar over. Op een dag las ik in 3 Nephi over het bezoek van de Heiland aan de Nephieten na zijn opstanding. Hij zegende hun kinderen en engelen daalden neer uit de hemel en omringden hen. Het leek wel alsof ik erbij was en die wonderbare gebeurtenis met mijn eigen ogen zag. De Heilige Geest getuigde van dat prachtige moment.
Ik moest stoppen met lezen want de tranen vertroebelden mijn zicht. Toen ik tot bedaren was gekomen, ging ik verder. Een paar weken later had ik het boek uitgelezen. Ik knielde en bad om te weten of het waar was. Maar ik kreeg geen antwoord.
De dagen verstreken. Ik knielde regelmatig en vroeg of het boek waar was, of de kerk waar was, maar kreeg geen antwoord. Weken nadat ik het boek uitgelezen had, knielde ik wanhopig een laatste keer en vroeg: ‘Hemelse Vader, is het Boek van Mormon waar?’ Ik kreeg een onverwacht antwoord: ‘Ik heb het je al verteld. Je weet dat het waar is.’
Ik had mijn getuigenis al een paar weken eerder ontvangen toen ik las dat Christus de kinderen zegende. Ik wist dat deze kerk, De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, het koninkrijk van God op aarde is. Dat ze door een profeet hersteld is en, net zoals vroeger, door een profeet geleid wordt.
Ik overdrijf niet als ik zeg dat het Boek van Mormon me gered heeft. Maar het is waarschijnlijk juister om te zeggen dat het herstelde evangelie me gered heeft en dat het me nog dagelijks vernieuwt en voedt. Het is mijn kostbaarste bezit.