Ang Buotang mga Tawo sa St. George
Claudio Gonzalez, Antofagasta, Chile
Paghulagway pinaagi ni Allen Garns
Sa dihang 12 anyos pa ko, nakakita ko og salida sa Simbahan nga nagpakita ni Presidente Lorenzo Snow (1814–1901) nga nag-ampo alang sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw sa St. George, Utah, USA, kinsa nanag-antus gikan sa grabing hulaw.
“Ginoo,” nag-ampo si Presidente Snow, “tabangi ang buotang mga tawo sa St. George.”
Kadto nga mga pulong, “ang buotang mga tawo sa St. George,” nagbilin og malungtarong impresyon sa linghod nakong pangisip. Tungod kay sa Chile ko nagpuyo, gisulayan nako sa paghunahuna kon unsa kaha nga matang sa matinud-anong mga Santos “ang mga buotang katawhan sa St. George”. Gusto kong makahimamat nila.
Kapin sa 30 ka tuig ang milabay, niadtong 2005, gidala nako ug sa among pamilya ang ikaduha namong anak nga lalaki ngadto sa Provo, Utah aron makauban sa iyang igsoong lalaki, nga nag-eskwela sa Brigham Young University. Nianang pagkagabii sa among pag-abut, miingon ko, “Gusto kong moadto aron makakita sa buotang mga tawo sa St George.”
“Apan, Papá,” miprotesta ang akong kamagulangang anak, “ang St. George layo kaayo.”
“Tan-awa,” mitubag ko, “si Papá ang mibayad sa mga ticket sa eroplano. Si Papá ang mobayad sa pagkaon. Si Papá ang mobayad sa gasolina. Si Papá gusto lang og usa ka butang para sa iyang kaugalingon. Gusto niya nga mahimamat ang buotang mga tawo sa St. George!”
“OK,” miingon ang akong anak human niya naamguhi nga seryuso ko.
Sa pagkasunod adlaw gihimo namo ang 260-ka milyas (418 km) nga biyahe. Sa pag-abut namo sa St. George, giadto namo ang visitors’ center sa temple ug misuroy sa winter home ni Presidente Brigham Young (1801–77). Gibisitahan usab namo ang tabernakulo, diin didto gidapit ako nga mamulong ngadto sa akong pamilya sa makadiyot gikan sa mao gihapon nga pulpito diin namulong si Presidente Snow “sa buotang mga tawo sa St. George.” Gilibut namo sa paglakaw ang siyudad, nagtan-aw ug nakighimamat og mga tawo. Daw mga normal ra sila, mga matinud-anong mga Santos sa Ulahing mga Adlaw.
Nalipay ko nga nakaadto kami. Apan dihang nakabalik na mi sa Chile, may namatikdan ko: nakita na nako “ang buotang mga tawo sa St. George” kaniadto.
Tungod sa akong trabaho ug sa akong mga calling sa Simbahan, nakabiyahe ko sa tibuok Chile. Sa Calama, nakakita ko og mga young adult kinsa naningkamot sa pagtuman sa mga sugo. Sa La Serena, nakakita ko og mahalarong mga ginikanan nga nangabut og sayo uban sa ilang mga anak para sa mga miting sa Simbahan. Sa Antofagasta, nakakita ko og mga Santos sa Ulahing mga Adlaw nga nakigbatok alang sa matarung matag adlaw. Sa Vallenar, Copiapó, Caldera, Tocopilla, ug sa ubang mga siyudad, nakakita ko og mga miyembro nga nangluhod sa pag-ampo ug dayon nagpadayon bisan dili sayon ang mga butang.
Dihang nakita nako ang matinud-anong mga Santos kinsa nagtuman ug milahutay—bisan asa man sila nagpuyo o unsang mga hagit ang ilang giatubang—moingon ko sa akong kaugalingon, “Mao kini ang buotang mga tawo sa St. George.”