De conferentietoespraak van president Nelson raakte me. Hij zei dat God tot me wil spreken en dat Hij me zijn wil bekend wil maken. Vandaag wilde ik dat uittesten. Ik bad dat ik vandaag iemand mocht helpen. Na de middag moest ik gaan tanken. Ik had het gevoel dat ik benzine voor iemand moest kopen. Ik dacht ietwat sceptisch: we zien wel. Ik begon mijn auto vol te tanken. Naast me stopte er een minibus. Een dame en haar zoon stapten uit. Ze pakte haar handtas en begon erin te rommelen.
Ik was net klaar met tanken toen ik haar schuchter hoorde zeggen: ‘Neem me niet kwalijk.’ Ik draaide me om en zag haar bezorgde gezicht.
Ik zei dat ik het gevoel had dat ik vandaag voor iemand benzine moest kopen. ‘Bent u die persoon?’ Ze was verrast en kreeg tranen in de ogen. ‘Er waakt iemand over u’, zei ik. Ik ging naar de andere kant van de pomp en stak mijn creditcard in de gleuf. Vervolgens stapte ik in mijn auto en reed weg met de absolute zekerheid dat iemand daarboven ook over mij waakt. Ik ben God dankbaar voor de profeet!
– Jonathan Benson, verhaal op de Facebook-pagina van de Liahona