Ons gezin, ons thuis
Een verstandige, edele moeder worden
De auteur woont in Metro Manila (Filipijnen).
Ik had moeite om voldoening in het moederschap te vinden. En toen veranderden de woorden in een oud dagboek mijn kijk erop.
ILLUSTRATIE JENNIFER TOLMAN; TEKENINGEN GETTY IMAGES
Ik wilde altijd een grote bijdrage aan de wetenschap leveren. Tijdens mijn bachelorstudie aan de Brigham Young University Hawaï liet dr. Douglas Oba, een heel betrokken professor, me kennismaken met de wereld van de moleculaire biologie en biotechnologie. Hij leidde me daar ook in op. Ik kreeg zelfs de kans om een zomerstage te lopen in het moleculair laboratorium van de Brigham Young University in Provo (Utah, VS).
Toen ik terugkeerde naar de Filipijnen vond ik een baan aan het DNA Analysis Laboratory van de University of the Philippines. De hoogtepunten van mijn carrière betroffen verscheidene maatschappelijke projecten, trainingen en conferenties bijwonen, en erkenning van plaatselijke en internationale wetenschappers voor mijn wetenschappelijke publicaties. Ik begon ook aan mijn vervolgstudie. Ik vond veel voldoening in mijn nieuwe carrière.
Toen ik twee jaar had gewerkt, trouwde ik met mijn vriend uit mijn kinderjaren in de tempel. Niet zo lang daarna werd onze eerste baby geboren. Voor het eerst had ik het moeilijk. Ik wist niet hoe ik een evenwicht moest vinden tussen de zorg voor mijn baby, tijd met mijn man, bijblijven in mijn studie, alle projecten en onderzoek op mijn werk, en mijn kerkroepingen. Ik sprak met mijn man over mijn dilemma en hij stelde voorzichtig voor dat ik mijn carrière vaarwel zei. Ik zag de wijsheid van zijn advies wel in, maar was er nog niet klaar voor om mijn beroepsleven op te geven.
Toen ik zwanger was van ons tweede kind, had ik vroegtijdige weeën, zodat ik bedrust moest houden. Uiteindelijk kwam ik erachter dat ik niet alles tegelijk aankon. Ik wist dat ik de keuze moest maken die het beste voor mij en mijn gezin was. Na veel denken en bidden besloot ik mijn wetenschappelijk werk op te geven en in plaats daarvan al mijn tijd aan mijn kinderen te besteden.
Ik was mijn hele leven al van plan moeder te worden, maar het was nooit tot me doorgedrongen hoe groot het offer van deze keuze zou zijn. Ik deed mijn best om positief te zijn, maar ik was vaak verdrietig dat mijn carrière en vervolgstudie voortijdig tot een einde waren gekomen. Ik bad mijn hemelse Vader om geestelijke kracht om mijn rol als moeder van ganser harte te vervullen. Mijn man luisterde geduldig naar mijn gepieker. Hij moedigde me aan om mijn gedachten en gevoelens in mijn dagboek te verwoorden. Daar had ik vanwege mijn drukke leven al een tijd niet meer in geschreven.
Op een dag, toen de kinderen sliepen, besloot ik door mijn oude dagboeken te bladeren. Terwijl ik daarin las, viel het me op hoe ik als jongevrouw en als jongvolwassene steevast had geschreven over mijn sterke verlangen om moeder te worden. Eén uitspraak raakte me in het bijzonder: ‘Ik zal mijn best doen om uit te munten in mijn academische en geestelijke studie, zodat ik een verstandige, edele moeder voor mijn kinderen kan zijn.’
Meer dan iets anders had ik dat inzicht nodig! Ik voelde dat de Geest tot me getuigde dat ik de juiste keus voor mijn gezin had gemaakt. Ik besefte dat mijn opleiding en werkervaring niet alleen voor mijn welzijn waren, maar voor dat van mijn kinderen. Het was een hernieuwing van mijn getuigenis en mijn eeuwig perspectief op het moederschap.
Ik was vijf jaar lang thuismoeder. Toen mijn kinderen wat ouder waren, maakte ik mijn vervolgstudie af en ging weer werken. Ik leer constant hoe ik mijn beperkte tijd het beste kan invullen om mijn taken op het werk, thuis en in de kerk te doen. Ik weet dat het met de hulp van de Heer allemaal goed komt. Ik doe nog steeds waardevolle ervaring op in het ‘laboratorium van het leven’ en vindt vreugde en voldoening in het moederschap.