Hoe ik geloof vond toen ik dacht dat ik alles had verloren

Jennifer Enamorado

Mijn hand en mijn geliefden verliezen was heel moeilijk voor me, maar mijn hemelse Vader heeft me geholpen om daardoor ten goede te veranderen.

Op een avond was ik op mijn knieën in gebed. Ik dacht aan een tekst in het Nieuwe Testament waarin de apostelen Jezus Christus vragen om hun geloof te vermeerderen (zie Lukas 17:5). Ik vroeg mijn hemelse Vader of Hij mij wilde helpen om meer geloof te hebben. Ik had geen idee dat ik spoedig na dat gebed misschien wel de grootste beproevingen van mijn leven mee zou maken. Ik ben erg dankbaar dat ik al aan een toename van mijn geloof in de Heiland werkte toen die beproevingen kwamen, en ik weet niet hoe ik het zonder de hulp van mijn hemelse Vader had overleefd.

Enkele dagen na dat gebed was ik bij een vreselijk ongeval betrokken waardoor ik mijn linkerhand bijna kwijtraakte en alle vingers van die hand geamputeerd moesten worden. Uiteraard zette dit mijn leven op zijn kop. Hoewel ik de liefde van mijn hemelse Vader en van mijn familie en vrienden gedurende het lange traject van operaties en therapie voelde, was het heel moeilijk.

Op een dag zei mijn dokter tegen me dat ik maandenlang fysiotherapie moest hebben. Ik ging in tranen naar huis en vroeg mijn hemelse Vader: ‘Hoelang moet ik dit nog doorstaan?’ Onmiddellijk was het alsof een lieve, heldere stem tegen me zei: ‘Je kunt zonder beproevingen geen vooruitgang maken. Je hebt er zelfs nog meer nodig.’

Ik kon nauwelijks geloven dat ik direct antwoord op mijn gebed had ontvangen. Vanaf dat moment was ik vastbesloten om vol geloof verder te gaan. Ik besloot mijn zendingsaanvraag opnieuw in te sturen en God te dienen, ondanks mijn problemen. Een paar maanden later ontving ik mijn zendingsoproep naar het zendingsgebied Guatemala-Stad-Zuid (Guatemala)! Maar het was niet makkelijk om zover te komen. Het vergde veel dapperheid en moed van me om mijn omstandigheden te aanvaarden, mezelf te vergeten en anderen uit te nodigen om Christus te volgen.

Me herinneren dat ik moeilijke dingen kan

Mijn zending was fantastisch. Ik ging de evangeliebeginselen nog meer waarderen, en ik ontwikkelde het zelfvertrouwen om mijn getuigenis te geven en hoop te brengen aan veel mensen die niet wisten waar ze die moesten zoeken. Ik merkte dat mijn hemelse Vader mijn hart veranderde. Ik had nooit eerder meegemaakt hoe het voelt als je van volslagen vreemden houdt en bereid bent alles wat je hebt zonder aarzelen voor ze te geven, dan nu dat ik hele dagen op de been was, in regen of zonneschijn, mijn voeten moe en pijnlijk.

Toen mijn zending voorbij was, kon ik door die ervaringen beter hoopvol blijven in het chaotische, oppervlakkige wereldje thuis. Ik kwam thuis in een periode die heel zwaar voor mijn familie en mijn land was. Er waren veel politieke en economische problemen, en veel gezinnen emigreerden naar andere landen vanwege het gebrek aan mogelijkheden om te werken en opleidingen te volgen. Ik kon nauwelijks geloven dat alles in zo korte tijd zo veranderd was, zelfs in mijn eigen familie. Er waren ook enkele geliefden en vrienden van me overleden. Ik voelde me overspoeld door alle moeilijkheden om me heen.

Op een dag was ik ontmoedigd. Ik pakte mijn aantekenboek en begon over mijn gevoelens te schrijven. Ik dacht aan alles wat ik had meegemaakt toen ik op mijn zending anderen diende. Die bijzondere herinneringen ophalen was net wat ik nodig had om mij nog meer in zijn werk te kunnen verliezen, te dienen en de gaven waarmee Hij me gezegend had, te ontplooien. Die dag drong een bijzonder zinnetje dat de vrouw van mijn zendingspresident altijd herhaalde, zich aan me op: ‘Je kunt moeilijke dingen doen.’ Ik heb mijn best gedaan om dat steeds in gedachte te houden, ook toen ik leerde om een handprothese te gebruiken en een normaal leven te leiden.

Ten goede veranderd

Bij alle tegenspoed waarmee ik te maken had, groeide mijn getuigenis, en vooral mijn geloof in wonderen. Wonderen gebeuren als we iets vastberaden, stelselmatig en met geloof aanpakken. Zij die in onze hemelse Vader geloven, kunnen in alle omstandigheden hoop hebben.

Ik weet dat er tijdens mijn aardse leven nog meer beproevingen zullen komen, maar ik moet niet bang zijn, want beproevingen kunnen ons dichter tot onze hemelse Vader brengen, en Hij kan ons duidelijk maken hoe we vooruit kunnen gaan. Mijn ongeluk en ieder probleem waarmee ik sindsdien heb geworsteld, herinneren mij eraan dat ik me voor hulp tot mijn hemelse Vader moet wenden. En Hij heeft me geholpen om ten goede te veranderen. Ik ben heel blij dat ik om meer geloof heb gebeden. Ik weet dat ik mijn hemelse Vader dankzij mijn beproevingen heb kunnen dienen en veel dichter tot Hem ben gekomen. Hoewel mijn leven er als gevolg van mijn beproevingen heel anders uitziet, ben ik werkelijk gelukkig en erg dankbaar dat ik met de hulp van mijn hemelse Vader zover gekomen ben. Ik kan niet wachten op de opstanding, waarbij ik Hem weer zal zien en zeggen: ‘Dank u! Dank u voor lessen in nederigheid, dank u dat u me gevormd hebt, dank u voor het vermeerderen van mijn geloof!’