Geloofsportret
Esther Cox
Louisiana (VS)
Het was gewoon weer een dag van overstromingen na hevige regenval in het zuiden van Louisiana. Maar toen Matthew, de 2-jarige zoon van Esther Cox, in de diepe, snelle stroom van een nabijgelegen sloot viel, werd het de slechtste dag van haar leven. Tegen de tijd dat George, de echtgenoot van Esther, Matthew vond, lag hij al 15 minuten in het water.
Leslie Nilsson, fotograaf
De wachtkamer in het ziekenhuis zat vol leden die ons steunden. Toen onze bisschop naar het ziekenhuis kwam en Matthew een zalving gaf, herinnerde ik me alleen maar de woorden dat het met Matthew ‘goed zou komen’ – niet op mijn tijd, maar op Gods tijd. Ik voelde me getroost. We baden en wisten gewoon dat alles goed zou komen. Ongeacht Matthews problemen geloofden we dat het goed zou komen.
Matthews toestand wordt ‘bijna-verdrinking met hypoxie’ genoemd, oftewel schade aan de hersenen door gebrek aan zuurstof. Het was de slechtste dag van mijn leven, maar onze hemelse Vader gaf hem aan me terug. Hij is nog steeds mijn baby. Ik zorg al twintig jaar voor hem. We hebben onze ups en downs, maar hij is een zegen. Hij is geweldig. En onze hemelse Vader heeft me er doorheen geholpen.
Ik heb mijn man, George, vijf jaar geleden aan leverkanker verloren. Ik heb het gevoel dat onze hemelse Vader mij op zijn overlijden heeft voorbereid. Ik wilde na Matthew geen kinderen meer omdat ik dacht dat hij al mijn aandacht nodig had, maar onze hemelse Vader dacht daar anders over, en gaf me Lilian. Ik ben erg dankbaar voor haar. Ze helpt me met Matthew.
Matthew kan niet praten, maar ik denk dat hij alles begrijpt. Hij houdt ervan om buiten te zijn. Ik laat hem gewoon rondkruipen. Dat doet hij graag. Ik denk dat een rolstoel hem beperkt. Ik wil dat hij vrij is.
Er is geen liefde zoals de liefde van iemand met bijzondere behoeften. We houden erg veel van elkaar. We hebben een heel bijzondere band. God zegent me. Dat doet Hij echt.
‘Ik wilde na Matthew geen kinderen meer omdat ik dacht dat hij al mijn aandacht nodig had, maar onze hemelse Vader dacht daar anders over, en gaf me Lillian. Ik ben erg dankbaar voor haar. Ze helpt me met Matthew.’
‘Hij is nog steeds mijn baby’, zegt Esther over Matthew. ‘Ik zorg al twintig jaar voor hem.’
‘Wat Matthews problemen ook waren, we geloofden dat het goed zou komen. En het is ook goed gekomen’, zegt Esther. ‘Onze hemelse Vader heeft me er doorheen geholpen.’
Matthew gebruikt een speciale rolstoel op school, waar hij tot zijn 22ste naartoe zal gaan.