Wat zit er in de doos?
Ava kon niet stilzitten. Ze hoorde dat haar jeugdwerkleerkracht iets zei. Maar Ava kon er niet naar luisteren. Ze kon alleen maar aan de doos onder de stoel van zuster Obi denken.
De doos was in glanzend blauw papier ingepakt. Er zat een gouden strik bovenop. Wat zou het kunnen zijn? Ava boog haar hoofd ver naar beneden. Ze staarde naar de doos. Ze wou dat ze door het glanzende papier heen kon kijken. Ze kon nauwelijks wachten om te zien was erin zat.
Uiteindelijk pakte zuster Obi de doos en zette die op haar schoot.
‘In deze doos zit een van de beste scheppingen van onze hemelse Vader’, zei zuster Obi. ‘Kijk maar. En geef de doos dan door zonder iets te zeggen.’ Ze gaf de doos door aan Noah.
Noah tilde langzaam het deksel op. Hij staarde in de doos. Hij glimlachte. Hij gaf de doos op zijn beurt aan June.
Ava keek hoe iedereen aan de beurt kwam. Een voor een openden haar vrienden en vriendinnen de doos. Ze keken erin. Ze glimlachten.
Wat kon er zo belangrijk voor onze hemelse Vader zijn? En hoe kon zoiets bijzonders in zo’n klein doosje passen?
Uiteindelijk was Ava aan de beurt. Ze tilde het glimmende deksel op en keek in de doos. Het was een spiegel! Ava keek naar de spiegel in de doos. Ze zag haar eigen gezicht.
Ava zag haar ogen groot worden. Was zij één van de beste scheppingen van onze hemelse Vader? Hield onze hemelse Vader zoveel van haar?
Ava glimlachte. Ze voelde zich warm en gelukkig vanbinnen. Het was net een dikke knuffel. Een dikke knuffel van onze hemelse Vader. Hij hield echt van haar! Ze was een van zijn beste scheppingen. ●
Illustratie, Patricia Geis