Kerkgeschiedenis: een bron van kracht en inspiratie
Ouderling Quentin L. Cook
van het Quorum der Twaalf Apostelen
Kaders door Kate Holbrook en Matt Grow, kerkhistorici
Hoe meer we over de heiligen van vroeger lezen, hoe vaster ons besluit wordt om onze eigen zending als dochter of zoon van God te vervullen.
Rechts: foto van vrouw, Getty Images; uiterst rechts: Addison Pratt en zijn dagboek, Frans-Polynesië, 1844
Ouderling Cook: De geschiedenis van de kerk kan een geweldige bron van geloof zijn. Maar sommigen hebben er een verkeerd beeld van of gaan eraan voorbij. Sommige mensen hebben zelfs expres verhalen uit het verleden verdraaid om twijfel te zaaien.
Hoe meer we van betrouwbare geschiedenis van de kerk op de hoogte zijn, hoe meer we ons verbonden met de heiligen van vroeger zullen voelen. We zien dan onvolmaakte mensen zoals u en ik die in geloof voorwaarts gingen, zodat God door hen zijn werk kon doen. Ik beloof dat u door de geschiedenis van de kerk te bestuderen uw geloof kunt versterken en het evangelie vollediger na zult willen leven.
Het verhaal van de herstelling is een verhaal van offers, vastberadenheid en geloof. We maken allemaal deel uit van de herstelling en de geschiedenis van de kerk. Ieder van ons heeft een zending in dit leven waardoor het evangelie de aarde zal vervullen. Hoe meer we over de heiligen van vroeger lezen, hoe vaster ons besluit wordt om onze eigen zending als dochter of zoon van God te vervullen.
In de ruim 24 jaar dat ik algemeen autoriteit ben, wilden de broeders altijd zo transparant mogelijk zijn, zowel over de kerkgeschiedenis als de leer. Wij vinden dat met alle moeite die gedaan wordt om nieuwe boeken beschikbaar te maken – vooral The Joseph Smith Papers, de Evangelieverhandelingen en nu ook de vierdelige reeks Saints1 – mensen op een prachtige manier zaken in hun ware context kunnen bestuderen, waardoor ze het evangelie van Jezus Christus op een geloofwaardige manier gaan begrijpen.
Een van mijn favoriete verhalen in Saints is het verhaal van Addison Pratt die naar Zuid-Oceanië ging. Hij doopte ongeveer 60 mensen. Mijn vrouw, Mary, en ik waren eens op de Australeilanden in Frans-Polynesië, waar Addison had gepredikt.
Een van de bijzonderste ervaringen die ik ooit heb gehad, was een jonge vrouw daar horen zeggen: ‘Ik ben een zevendegeneratielid van de kerk.’ Addison Pratt had haar verre voorouder gedoopt vóór de heiligen naar Utah gingen.
Waar u ook bent in deze wereld, van wie u ook afstamt, u bent belangrijk, u maakt deel uit van de kerkgeschiedenis. We hebben u hard nodig. U zult anderen tot zegen zijn.
Waarom geeft de kerk niet meer openheid van zaken wat sommige controversiële aspecten van haar geschiedenis betreft?
Kate Holbrook
Links: illustratie, David Green
Toen ik 4 was, werkten mijn moeder en mijn grootmoeder in het Beehive House, Brigham Youngs oude huis in Salt Lake City (Utah). Ze vertelden me van alles over Brigham Young, ook dat hij veel vrouwen had. Een jaar of tien later ontdekte ik dat Joseph Smith meer vrouwen had. Pas toen ik volwassen was, kwam ik erachter dat Joseph zienerstenen gebruikte om het Boek van Mormon te vertalen. De kerk hield geen informatie voor me achter, maar mijn aandacht werd niet echt op die historische kwesties gevestigd toen ik jong was.
Wat ik in de zondagsschool en het seminarie leerde, ging over de hoofdzaken in de kerk. Ik leerde me te bekeren. Ik leerde mijn leven in overeenstemming met het evangelie van Jezus Christus te brengen. Ik leerde hoe ik een relatie met mijn hemelse Vader kon krijgen. Dat zijn de dingen die mij het dierbaarst zijn. Ik weet dat het voor sommige mensen erg pijnlijk kan zijn om iets te ontdekken wat ze naar hun idee eerder hadden moeten weten. Daarom hebben Matt en ik dit vak gekozen. We hopen dat met het boek Saints dat gevoel tot het verleden zal behoren. Dat boek biedt mensen het hele verhaal.
Hoe weten we of een bron over de kerkgeschiedenis betrouwbaar is?
Matt Grow
Ik ben al negen jaar geschiedschrijver voor de kerk. Ik heb gezien hoe onze algemene autoriteiten met onze geschiedenis omgaan. De gesprekken gaan niet over ‘Hoe kunnen we de geschiedenis verbergen of censureren?’ De gesprekken gaan juist over ‘Hoe maken we de geschiedenis toegankelijk, beschikbaar en begrijpelijk?’
We weten allemaal dat het probleem in het informatietijdperk niet is om antwoorden te vinden – er is immers een overvloed aan antwoorden. Waar het om gaat, is vaststellen welke antwoorden en informatie goed en fout zijn. Er zijn online heel veel discussies over onze geschiedenis. Die discussies genereren vaak meer ophef dan duidelijkheid.
Pas op met informatiebronnen die mensen alleen maar onderuit willen halen. Zoek liever naar bronnen die zich baseren op wat mensen zelf geschreven hebben en die een eerlijk beeld willen geven. Het is echt makkelijk om iets uit het verleden uit te vergroten, om een citaat of incident uit zijn verband te rukken en er een probleem van te maken.
Als historicus probeer ik het advies van een Britse romanschrijver te volgen. Hij zei: ‘Het verleden ligt in het buitenland. Daar doen ze dingen anders.’ (L. P. Hartley, The Go-Between [1953], proloog.) Als we het verleden bezoeken, moeten we ons dus niet als ‘vervelende toerist’ opstellen. We moeten mensen binnen hun eigen context en hun eigen cultuur proberen te begrijpen. We moeten geduldig zijn met wat we als hun fouten beschouwen. We moeten nederig zijn inzake onze eigen beperkte kennis. En we moeten met een geest van naastenliefde naar het verleden kijken.
Joseph Smith en het Boek van Mormon
Toen ik een tiener was, dachten we dat mijn oudere broer niet op zending geroepen zou worden. De wijk mocht toen namelijk maar één jongeman tegelijk op zending sturen. Alle anderen moesten zich beschikbaar houden voor militaire dienst. Maar onze bisschop en ringpresident kregen te horen dat ze nog iemand mochten uitzenden. Ze spraken daar met mijn broer over en hij vertelde dat thuis aan mijn ouders.
Mijn vader was een geweldige man, maar hij was niet actief in de kerk. Hij reageerde afwijzend, maar om een ongebruikelijke reden. Hij had geen kritiek op de kerk en zelfs niet op een zending, maar mijn broer was zich op een studie geneeskunde aan het voorbereiden. Mijn vader zei: ‘Je hebt jezelf op een studie geneeskunde voorbereid. Je hebt de nodige lessen gevolgd. Je kunt meer goed doen als je geneeskunde studeert dan als je op zending gaat.’
Die avond hadden mijn trouwe, geweldige broer en ik een goed gesprek. We kwamen tot de conclusie dat drie vragen bepalend waren voor zijn reactie aan onze vader. De eerste was: ‘Was Jezus Christus de Heiland van de wereld?’ De tweede was: ‘Is het Boek van Mormon het woord van God?’ En de derde was: ‘Was Joseph Smith een profeet?’ Ik besefte dat de antwoorden op die drie vragen vrijwel elke beslissing die ik de rest van mijn leven zou nemen, zouden beïnvloeden.
Ik had altijd van de Heiland gehouden en ik had het Boek van Mormon gelezen. Maar ik besefte hoe belangrijk die antwoorden waren, dus ging ik die avond in gebed. Ik ontving door de Heilige Geest een onmiskenbaar bevestigend antwoord op die vragen. Jezus Christus is de Heiland, het Boek van Mormon is het woord van God en Joseph Smith was een profeet. Ik getuig dat deze dingen waar zijn.
Waarom zijn er kleine verschillen in Joseph Smiths beschrijvingen van het eerste visioen?
Matt Grow
Joseph Smith heeft vier versies van het eerste visioen opgeschreven of laten opschrijven. Alle versies vertellen in feite hetzelfde, maar er zijn ook verschillen. Dat hoeft ons niet te verbazen. Als alle beschrijvingen precies overeenstemden, zou ik als geschiedkundige juist achterdochtig worden, want zo werkt ons geheugen nu eenmaal niet. We zien dat patroon ook in andere beschrijvingen uit het verleden of in de Schriften (zie Handelingen 9:7; 22:9).
Bedenk ook hoe moeilijk het is om een heilige ervaring in woorden uit te drukken. Joseph noemde taal eens een ‘benauwde, kleine gevangenis’ (in History of the Church, deel 1, 299). Denk eens terug aan uw eigen heiligste ervaringen. Hoe makkelijk brengt u die onder woorden? We mogen blij zijn dat we meerdere beschrijvingen hebben, want ze verschaffen ons nieuwe inzichten en een frisse blik. Lees de vier beschrijvingen van het eerste visioen in de evangelieverhandelingen. Dat zal u meer waardering geven voor wat er die dag is gebeurd.
Welke rol hebben de Urim en Tummim in de vertaling van het Boek van Mormon gespeeld?
Kate Holbrook
Links: illustratie, David Green
Joseph Smith heeft het Boek van Mormon met de gave en de macht van God vertaald. De Urim en Tummim, die in het Boek van Mormon worden genoemd, waren bij de platen begraven. Toen Moroni Joseph de gouden platen gaf, gaf hij hem ook de Urim en Tummim. De zienersteen, die Joseph ook bij het vertalen gebruikte, was niet bij de platen begraven. Joseph had die jaren daarvoor zelf gevonden en kon zich daarmee makkelijker op geestelijke openbaring afstemmen. Hij gebruikte dus beide.
Emma Smith, een van zijn schrijvers, vertelde later dat als Joseph ging zitten om weer te vertalen, hij nooit vroeg: ‘Waar was ik gebleven? Wat was de laatste zin?’ Hij begon altijd precies waar ze gebleven waren. Als je een pagina bekijkt uit Josephs eigen dagboek dat hij drie jaar na het vertalen van het Boek van Mormon schreef, zie je allemaal doorgestreepte woorden, onvolledige gedachten en afgekapte zinnen. Als je naar een pagina dictaat van het Boek van Mormon kijkt, zie je daar niets van. Het is afgerond, prachtig proza – volledige zinnen, niets doorgestreept.
Dat is allemaal wel erg interessant, maar het gaat me vooral om de inhoud van het Boek van Mormon. In het Boek van Mormon heb ik van koning Benjamin geleerd om vrijgevigheid boven veroordeling te verkiezen, en heb ik van Alma geleerd wat de doop betekent, wat ik dan beloof om voor en met mijn medeheiligen te doen. In het Boek van Mormon heb ik van Mormon en Moroni geleerd hoe belangrijk naastenliefde is en hoe ik die kan krijgen. Het boek heeft mij en mijn kijk op de wereld gevormd.
Meervoudig huwelijk
Ik wil drie opmerkingen over het meervoudig huwelijk maken. Ten eerste: het is duidelijk dat er in meervoudige huwelijken van veel opofferingen sprake was. Er was veel liefde en eenheid, maar ook bracht men offers. De ouders in een dergelijk huwelijk brachten hun kinderen offerbereidheid bij. Veel kinderen uit die meervoudige huwelijken hebben het evangelie van Jezus Christus over de hele wereld verspreid en zijn velen tot zegen geweest.
Ten tweede: sommigen, zoals Vilate Kimball, kregen hun eigen persoonlijke openbaring – voordat ze echt wisten wat hun te wachten stond – dat deze leer van God kwam.2
En ten derde: in de hoogste bestuursorganen van de kerk is men van mening dat het meervoudig huwelijk zijn nut heeft gehad. We dienen eerbied voor die heiligen te hebben, maar het beoogde doel is toen bereikt.
Er zijn zeker nog onbeantwoorde vragen. Maar weet dat we een liefdevolle hemelse Vader hebben die een perfect plan heeft, dat zijn plan er een van geluk is, en dat we een Heiland hebben die alles voor ons gedaan heeft. Wij kunnen op Hen vertrouwen.
Waarom werd in de begindagen van de kerk het meervoudig huwelijk gepraktiseerd?
Kate Holbrook
In het Boek van Mormon staat er over het meervoudig huwelijk dat de Heer monogamie voor zijn volk voor ogen heeft, maar dat er uitzonderingen zijn wanneer Hij het meervoudig huwelijk gebiedt om een rechtschapen volk te doen opstaan (zie Jakob 2:30). Zo’n uitzondering werd Joseph Smith geboden. Hij schoof het jaren voor zich uit, maar heeft deze praktijk uiteindelijk wel ingevoerd omdat hij Gods gebod wilde gehoorzamen. Rond 1835 heeft hij enige pogingen gedaan het meervoudig huwelijk te beoefenen, maar pas in 1841 begon hij de praktijk langzaam, formeler bij zijn vertrouwde medewerkers te introduceren. Ze waren geschokt. Ze smeekten hun hemelse Vader om begrip van dit beginsel. Ze kregen een persoonlijke, geestelijke bevestiging dat het voor hen op dat moment juist was.
Het meervoudig huwelijk is officieel ongeveer vijftig jaar beoefend, en was voor mensen altijd een keuze. Wetenschappers proberen nog steeds precies vast te stellen hoeveel volwassen heiligen der laatste dagen een meervoudig huwelijk hadden, maar we weten dat het over het algemeen een minderheid van de heiligen betrof. We weten ook dat velen van hen de meest toegewijde en trouwe leden van onze kerk waren. President Wilford Woodruff (1807–1898) vaardigde in 1890 een manifest uit waarmee het gebruik van het meervoudig huwelijk werd beëindigd. Voor sommige mensen was dit manifest een opluchting. Ze hadden het meervoudig huwelijk moeilijk gevonden. Voor anderen was het manifest een grote klap. Ze hadden er veel voor opgeofferd en hadden een getuigenis van dit beginsel.
Sommige kerkleden vragen zich af wat die vroegere praktijk van het meervoudig huwelijk voor het hiernamaals betekent. Onze kerkleiders hebben verklaard dat het meervoudig huwelijk geen vereiste voor de verhoging of eeuwige heerlijkheid is. Hoewel ik zelf dankbaar ben dat monogamie de regel en het meervoudig huwelijk de uitzondering is, stap ik niet licht heen over de getuigenissen en eerzame gehoorzaamheid van onze geestelijke voorouders die dit beginsel in praktijk hebben gebracht. Ze waren gehoorzaam en hadden een getuigenis dat het goed was.
Tempel en verbonden
Boven: Kirtlandtempel, Al Rounds; rechts: Mozes, Elias en Elia, Gary Ernest Smith
Een van de ongelofelijke dingen die in Kirtland (Ohio) plaatsvonden, was de bouw en inwijding van de Kirtlandtempel. Het inwijdingsgebed, dat Joseph door openbaring ontving, staat in Leer en Verbonden 109. Hij vroeg de Heer in dat gebed het werk en de offers van de heiligen om de tempel te bouwen, uit hun handen te aanvaarden.
Eén week na de inwijding van de tempel hadden Joseph Smith en Oliver Cowdery nog een visioen. Dat vond met Pasen plaats, toen ook het Joodse Pascha werd gevierd. De Heer verscheen in een visioen en aanvaardde het huis. Hij vertelde de heiligen dat ze zich moesten verheugen dat ze ‘met [hun] kracht dit huis voor mijn naam [hebben] gebouwd’ (Leer en Verbonden 110:6). Na dat visioen verschenen er drie profeten van weleer: Mozes, die de sleutels voor de vergadering van Israël uit de vier hoeken van de aarde herstelde; Elias, die de bediening van het evangelie van Abraham overdroeg; en Elia, die de sleutels van de verzegelbevoegdheid herstelde (zie Leer en Verbonden 110:11–16).
De herstelling van die sleutels was absoluut noodzakelijk om de oogmerken van de Heer te bereiken. We hadden niet alleen het Boek van Mormon, maar ook die sleutels en tempelverordeningen nodig. Die sleutels zijn nu belangrijker dan ooit.
Ik heb gemerkt dat als een van de twaalf apostelen profeet wordt, zijn hart zich ingrijpend tot de verordeningen van de tempel keert. Ik mocht aanwezig zijn bij de inwijding van de Nauvootempel (Illinois) met president Gordon B. Hinckley (1910–2008). Ik weet nog hoe diep ontroerd hij was dat deze tempel werd gebouwd en hoe belangrijk het voor hem was om tempels bij de heiligen te krijgen. President Thomas S. Monson (1927–2018) zette dat voort en ontving dezelfde inspiratie uit de hemel als president Hinckley. En we hebben die inspiratie op ingrijpende wijze ook bij president Russell M. Nelson gezien. Sinds hij de mantel van profeet draagt, voelt hij nog meer hoe kostbaar de tempelverordeningen zijn.
Een van zijn eerste boodschappen als president van de kerk aan de mensen was de aansporing om naar de tempel te gaan, hun verordeningen te ontvangen en op het verbondspad te blijven. Hij zei direct daarna dat als u om welke reden dan ook van het verbondspad af bent geraakt, u weer op dat pad terug kunt keren.3
Hoe was het tempelwerk de eerste heiligen der laatste dagen tot zegen?
Matt Grow
Toen Joseph Smith stierf, waren de muren van de Nauvootempel nog niet half klaar. Het werd president Brigham Young (1801–1877) ook al snel duidelijk dat de heiligen weer verdreven zouden worden. Dus vroeg hij de Heer: ‘Moeten we blijven en de tempel afmaken, ook als we die bijna meteen moeten achterlaten, of moeten we nu gaan?’ Het antwoord kwam onmiskenbaar: ‘Blijven.’ (Zie dagboek van Brigham Young, 24 januari 1845, kerkarchief; Ronald K. Esplin, ‘Fire in His Bones’, Ensign, maart 1993, 46.) De verordeningen van de begiftiging en van de verzegeling waren zo belangrijk dat de heiligen moesten blijven.
Het daaropvolgende jaar staken ze dan ook alles wat ze hadden in de tempel. Tegen het einde werden hun huizen rondom Nauvoo platgebrand en maakten de heiligen zich op om naar het westen te gaan, net toen ze de laatste hand aan de tempel legden. In december 1845 was er genoeg van de tempel af dat de heiligen deze gedeeltelijk konden inwijden, trouwe leden hun begiftiging ontvingen, en mannen en vrouwen aan elkaar verzegeld werden.
De daaropvolgende maanden werkten ze dag en nacht door om iedereen geestelijk op de grote tocht naar het westen voor te bereiden. Voor mij is het heel indrukwekkend en heilig dat ik door diezelfde bevoegdheid aan mijn vrouw, kinderen, ouders, en voorbije en nog ongeboren generaties verzegeld ben. De herstelling heeft dat mogelijk gemaakt.
Kunt u een gebeurtenis uit de herstelling aanhalen die uw getuigenis heeft versterkt?
Kate Holbrook
Links: illustratie, David Green
Ik moet denken aan het verhaal van Emma Smith die aan de vervolgingen in Missouri probeerde te ontkomen. De Mississippi was slechts ten dele met ijs bedekt – niet genoeg om een huifkar met mensen en hun bezittingen eroverheen te laten trekken. Het was een brede rivier en gevaarlijk om over te steken. Emma stond met een kind van zes aan de ene kant van haar rok, een kind van acht aan de andere kant, een kind van twee in de ene arm en een baby in de andere arm.
De schoonzus van een van Josephs schrijvers had katoenen zakken genaaid die je om je middel kon knopen. Emma droeg in die zakken onder haar rok het enige exemplaar van Josephs vertaling van de Bijbel, waaraan hij maanden had gewerkt. Ze stak met de documenten en haar kinderen stapje voor stapje die bevroren rivier over, in de hoop dat ze niet door het ijs zouden zakken.
Dat is voor mij het toppunt van moed en geloof – dat als je iets moet doen voor waar je in gelooft, je gewoon voorwaarts gaat, voetje voor voetje.
OVEN: ILLUSTRATIE, DAN BURR; Wonder in Quincy, Julie Rogers; Joseph Smith in de gevangenis te Liberty, Greg K. Olsen
‘Heb goede moed’
Velen van u ondervinden tegenslagen en beproevingen. Die doen zich deels voor omdat er keuzevrijheid is. Voor een deel komen ze ook omdat er een tegenstander is. Maar weet dat we een liefdevolle Vader in de hemel hebben, en dat de verzoening van Jezus Christus ons tot zegen kan zijn op manieren die we misschien niet helemaal begrijpen.
Sommige historici zeggen dat er in de winter van 1838–1839 wel achtduizend heiligen uit Missouri naar Nauvoo wisten te ontkomen. Het was winter. Waar was Joseph? Hij zat in de gevangenis te Liberty. Zijn hart brak dat de heiligen dit moesten doormaken. Hij voelde zich in de steek gelaten.
In die precaire omstandigheden ontving hij uiterst bijzondere en mooie Schriftuur – de afdelingen 121, 122 en 123 van de Leer en Verbonden. Ze zijn veelbetekenend. Ik hoop dat u ze gaat lezen. In Saints staat deze gebeurtenis kort beschreven:
‘Joseph pleitte voor het welzijn van de onschuldige heiligen. “O Heer,” smeekte hij, “hoelang zullen zij dat onrecht en die onwettige verdrukking moeten verduren, voordat uw hart jegens hen wordt verzacht?”
‘“Mijn zoon, vrede zij uw ziel”, antwoordde de Heer. “Uw tegenspoed en uw ellende zullen slechts van korte duur zijn; en dan, indien u het goed doorstaat, zal God u ten hemel verhogen; u zult over al uw vijanden zegevieren.”
‘De Heer verzekerde Joseph dat hij niet vergeten was. “Indien zelfs de kaken van de hel wijd tegen u worden opengesperd,” zei de Heer tegen Joseph, “weet dan, mijn zoon, dat al deze dingen u ondervinding zullen geven en voor uw bestwil zullen zijn.”
‘De Heiland herinnerde Joseph eraan dat de heiligen niet méér konden lijden dan Hij had gedaan. Hij hield van hen en kon hun lijden laten stoppen, maar in plaats daarvan koos Hij ervoor om met hen mee te lijden, en hun smart en verdriet als deel van zijn zoenoffer te dragen. Zulk lijden vervulde Hem met barmhartigheid, gaf Hem de macht om allen die zich in hun beproevingen tot Hem wenden te dragen en te louteren. Hij spoorde Joseph aan vol te houden en beloofde hem nooit te verlaten.’
Ouderling Heber C. Kimball (1801–1868) dacht dat de rechters van de hoge raad van Missouri Joseph zouden vrijlaten. Zij besloten dat echter niet te doen. Heber keerde naar de gevangenis te Liberty terug, maar werd niet tot de kerker toegelaten. Hij riep Joseph het slechte nieuws toe.
Joseph reageerde hartelijk en vriendelijk. ‘Heb goede moed’, zei hij. Toen droeg hij Heber op om ‘alle heiligen zo snel mogelijk weg zien te krijgen.’4
Daar zit een les voor u in: heb goede moed, wat uw moeilijkheden ook zijn. Als dingen u in verleiding brengen, neem er dan afstand van. Vertrouw op de Heilige Geest. Joseph in de gevangenis te Liberty en de heiligen die van Missouri naar Nauvoo vluchtten, zijn prachtige voorbeelden van kracht en geloof in de Heer Jezus Christus.
Als apostel getuig ik van Jezus Christus. Ik getuig met zekerheid van zijn goddelijkheid. Weet dat Hij de kerk leidt op een manier die ons allen tot zegen is. Ik getuig tot u dat Hij leeft.
De hele devotional bekijken? Ga naar devotionals.ChurchofJesusChrist.org.