របៀបដែលយើងអាចដោះស្រាយ ការរំលោភបំពាន

ដោយ សិលដិន ម៉ាទីន

អ្នកប្រឹក្សានៅគ្លីនិកសុខភាពផ្លូវចិត្ត

នេះគឺជាការផ្ដល់យោបល់មួយចំនួនសម្រាប់ជនរងគ្រោះនៃការរំលោភបំពាន ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ពួកគេ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ។

ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលយ៉ាងម៉ត់ចត់អំពីការរំលោភបំពាន ៖ « ប៉ុន្តែ បើអ្នកណាធ្វើឲ្យកូនតូចណាមួយនេះ ដែលជឿដល់ខ្ញុំ រវាតចិត្តចេញ នោះស៊ូឲ្យគេយកថ្មត្បាល់កិនយ៉ាងធំចងកអ្នកនោះ ហើយពន្លង់ទៅក្នុងសមុទ្រទីជ្រៅវិញ ធ្វើយ៉ាងនោះនឹងមានប្រយោជន៍ដល់អ្នកនោះជាជាង » ( ម៉ាថាយ ១៨:៦; សូមមើលផងដែរ ម៉ាកុស ៩:៤២; លូកា ១៧:២ ) ។

ការរំលោភបំពានគឺជាការប្រព្រឹត្តខុស ឬការប្រមាថចំពោះមនុស្សដទៃ( ដូចជា កូន ឬស្វាមី ឬភរិយា មនុស្សចាស់ជរា ឬជនពិការ )តាមវិធីមួយដែលមានការខូចខាតខាងរាងកាយ ខាងសតិអារម្មណ៍ ឬខាងផ្លូវភេទ ។ គោលជំហររបស់សាសនាចក្រគឺថា ការរំលោភបំពានមិនអាចត្រូវបានត្រាប្រណីនៅគ្រប់រូបភាពទាំងអស់ ។

យោបល់ខាងក្រោមនេះអាចជួយបាន មិនថាអ្នកគឺជាជនរងគ្រោះនៃការរំលោភបំពាន ឬជាថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ ឬឪពុក ឬម្ដាយរបស់ជនរងគ្រោះនោះទេ ។

ចំពោះជនរងគ្រោះ

ក្នុងនាមជាជនរងគ្រោះ^១ នៃការរំលោភបំពាន អ្នកមិនមែនជាអ្នកខុសដោយសារការរំលោភបំពានដែលអ្នកបានជួបប្រទះនោះទេ ហើយក៏មិនត្រូវការការអភ័យទោសចំពោះសកម្មភាពដែលនរណាម្នាក់បានប្រព្រឹត្តដាក់អ្នកដែរ ។ អ្នកអាចងឿងឆ្ងល់ថា តើព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចជួយព្យាបាលអ្នកតាមរបៀបណា ។ អ្នកអាចគិតថា ពលិកម្មដ៏ធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺសម្រាប់តែអ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ហើយត្រូវប្រែចិត្តប៉ុណ្ណោះ ។

ដូច្នេះតើព្រះអង្គសង្រ្គោះជួយអ្នកយ៉ាងដូចម្តេច ? ដោយសារតែពលិកម្មរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់យល់ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានសេចក្ដីមេត្តាដ៏ទេវភាព ។ ទោះបីជាយើងអាចមិនបានដឹងយ៉ាងប្រាកដពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចជ្រាបពីការឈឺចាប់របស់យើងទាំងអស់ក្ដី ក៏យើងអាចមានសេចក្ដីជំនឿថា ទ្រង់យល់ពីបុរស ស្ដ្រី និងកុមារម្នាក់ៗតាមរបៀបដ៏ល្អឥតខ្ចោះមួយដែរ ( សូមមើល នីហ្វៃទី២ ៩:២១ ) ។ ទ្រង់អាចប្រទានសេចក្ដីសុខសាន្ដ និងកម្លាំងដើម្បីឆ្ពោះទៅមុខ ។^២

តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ នោះព្រះអង្គសង្គ្រោះជួយដល់អ្នកដែលបានរងការឈឺចាប់ ។ ទ្រង់អាចជួយបាន « តាមរយៈការព្យាបាល និងការសងជំងឺចិត្តយើងវិញចំពោះការរងទុក្ខណាមួយ ដែលយើងបានរងគ្រោះទាំងគ្មានកំហុស » ។^៣

មិនថាពេលណា ឬតាមរបៀបណាដែលជនល្មើសត្រូវទទួលខុសត្រូវនោះទេ អ្នកអាច « ដឹងយ៉ាងជាក់ច្បាស់ថា ចៅក្រមដ៏ឥតខ្ចោះ គឺព្រះយេស៊ូវដ៏ជាព្រះគ្រីស្ទ ដែលមានព្រះតំរិះដ៏ឥតខ្ចោះអំពីរឿងលម្អិតទាំងអស់ នឹងចាប់ឲ្យអ្នករំលោភបំពានទាំងអស់ទទួលខុសត្រូវចំពោះគ្រប់ទង្វើមិនសុចរិតទាំងអស់ » ។^៤ សូមដឹងផងដែរថា អស់អ្នក « ដែលបានធ្វើបាបភរិយា ឬកូនចៅ … គង់តែថ្ងៃណាមួយនឹងទទួលខុសត្រូវនៅចំពោះព្រះ » ។^៥

ចំពោះថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ

priesthood leader talking to a young man

ថ្នាក់ដឹកនាំ និងគ្រូបង្រៀនទាំងអស់ដែលបម្រើយុវវ័យ និងកុមារគឺតម្រូវឲ្យទទួលការបំពាក់បំប៉នតាមអនឡាញស្ដីពី « ការការពារកុមារ និងយុវវ័យ » ។^៦

ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រទាំងឡាយមិនត្រូវបោះបង់របាយការណ៍ស្ដីពីការរំលោភបំពានណាមួយសោះឡើយ ហើយក៏មិនត្រូវហាមសមាជិកកុំឲ្យរាយការណ៍ពីសកម្មភាពឧក្រិដ្ឋកម្មមួយដែរ ។^៧ ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ និងសមាជិកគួរតែបំពេញកាតព្វកិច្ចផ្នែកច្បាប់ ដើម្បីរាយការណ៍ទៅអាជ្ញាធរស៊ីវិល ។ ទោះជាយ៉ាងណា តំបន់ជាច្រើនមានច្បាប់ស្ដីពីរបៀបរាយការណ៍ខុសៗគ្នា ។ តំបន់មួយចំនួនតម្រូវឲ្យបព្វជិតទាក់ទងទៅនឹងអាជ្ញាធរផ្លូវច្បាប់ ប៉ុន្ដែតំបន់ផ្សេងទៀតអាចហាមឃាត់មិនឲ្យធ្វើដូច្នោះទេ ។

វាសំខាន់សម្រាប់ថ្នាក់ដឹកនាំដើម្បីយល់ថា ជនរងគ្រោះនៃការរំលោភបំពានអាចពិបាកនឹងទុកចិត្តមនុស្សដទៃ—ជាពិសេសអ្នកនៅក្នុងតំណែងដែលមានសិទ្ធិអំណាច ។ ស្ថានភាពនេះអាចពិបាកខាងផ្លូវអារម្មណ៍ ខ្លួនអ្នកផ្ទាល់អាចមិនយល់ពីការលំបាករបស់ជនរងគ្រោះក្នុងការនិយាយអំពីរឿងនេះតាមវិធីណាមួយឡើយ ។ ការជួបនឹងថ្នាក់ដឹកនាំតែម្នាក់ឯងអាចមានអារម្មណ៍គួរឲ្យខ្លាចបានសម្រាប់ជនរងគ្រោះនៃការរំលោភបំពាន ។ ជនរងគ្រោះអាចអញ្ជើញមជ្ឈិមវ័យដែលទុកចិត្តបានម្នាក់ឲ្យមកជាមួយពួកគេ នៅពេលពួកគេជួបជាមួយនឹងថ្នាក់ដឹកនាំបព្វជិតភាព ។^៨

មិនថានរណាម្នាក់ត្រូវបានគេរំលោភបំពាននៅពេលណានោះទេ គាត់ ឬនាងអាចទទួលបានការគាំទ្រ និងជំនួយប្រកបដោយវិជ្ជាជីវៈជានិច្ច ។ ជនរងគ្រោះភាគច្រើនទទួលការព្យាបាលបានល្អបំផុត នៅពេលពួកគេដឹងថាមានគេយល់ពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេ ពួកគេមានអារម្មណ៍ថាមានសុវត្ថិភាព និងការគាំពារ ពួកគេមានអារម្មណ៍ថា នរណាម្នាក់ជឿលើពួកគេ ហើយពួកគេយល់ថាការរំលោភបំពានមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើពួកគេ ។ ការគាំទ្រអាចជួយពួកគេឲ្យរកឃើញសេចក្ដីសុខសាន្ដ និងធ្វើឲ្យពួកគេមិនមានអារម្មណ៍ឯកោ នៅពេលពួកគេព្យាយាមទទួលបានការព្យាបាល ។^៩

ការប្រឆាំងនឹងការរំលោភបំពានគួរតែជាបទដ្ឋានមួយ មិនថានរណាពាក់ព័ន្ធនៅក្នុងរឿងនេះទេ ។ ទោះជាយ៉ាងណានៅពេលជនល្មើសស្ថិតក្នុងតំណែងដែលមានសិទ្ធិអំណាច និងការទុកចិត្ត នោះការរំលោភបំពានមានលក្ខណៈកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ ហើយអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ជនរងគ្រោះកាន់តែខ្លាំងឡើង ។ អស់អ្នកដែលស្ថិតក្នុងតំណែងដែលមានការទុកចិត្ត ដែលរំលោភបំពានមនុស្សដទៃ ត្រូវទទួលខុសត្រូវតាមបទដ្ឋានដ៏ខ្ពស់ជាងមួយ ពីព្រោះពួកគេបានរំលោភលើសេចក្ដីទុកចិត្តរបស់ជនរងគ្រោះ ។ គោលនយោបាយសាសនាចក្រគឺពុំមានការត្រាប្រណីសោះឡើយចំពោះការរំលោភបំពាន ហើយនោះគឺពិតជាពិសេសសម្រាប់អស់អ្នកដែលស្ថិតក្នុងតំណែងដែលមានការទុកចិត្ត និងសិទ្ធិអំណាច ។

ចំំពោះឪពុកម្ដាយ

ទោះបីជាដំណើររឿងអំពីការរំលោភបំពានដោយនរណាម្នាក់ដែលមានសិទ្ធិអំណាច ទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍នៅក្នុងសារព័ត៌មានច្រើនជាងក្ដី ក៏ជារឿយៗជនរងគ្រោះភាគច្រើនរងការរំលោភបំពានដោយនរណាម្នាក់ដែលពួកគេស្គាល់ដែរ ។ ជនល្មើសអាចជាសមាជិកគ្រួសារ សាច់ញាតិ ឬអ្នកជិតខាង ។ ជនល្មើសអាចមានគ្រប់វ័យ ។ ជនល្មើសកម្រជាជនចម្លែកមុខណាស់ ។^១០

ប៉ុន្ដែមានទីសម្គាល់មួយចំនួនស្ដីពីការរំលោភបំពាន ដែលយើងអាចបង្រៀនកូនចៅរបស់យើង ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យស្គាល់ និងចៀសវាងពីវាបាន ។ សូមបង្រៀនកូនចៅរបស់អ្នកថា ប្រសិនបើនរណាម្នាក់សុំពួកគេឲ្យធ្វើអ្វីមួយ ដែលពួកគេដឹងថាខុសឆ្គង នោះពួកគេអាចនិយាយថាទេ ។ នេះគឺជាឧទាហរណ៍មួយចំនួនស្ដីពីរបៀបដែលជនល្មើសអាចបង្ខំ គំរាមកំហែង ឬទាក់ទាញជនរងគ្រោះ ៖

ឧក្រិដ្ឋជនប្រើតំណែង សិទ្ធិ អំណាច អាយុ មាឌ ឬចំណេះដឹងរបស់ពួកគេដើម្បីបង្ខំឲ្យជនរងគ្រោះធ្វើអ្វីដែលពួកគេចង់បាន ។
ពួកគេនិយាយថា ពួកគេមិនចង់ធ្វើជាមិត្តរបស់ជនរងគ្រោះទេ ទាល់តែជនរងគ្រោះធ្វើតាមអ្វីដែលពួកគេនិយាយសិន ។
ពួកគេយកអ្វីមួយ ហើយមិនព្រមប្រគល់វាឲ្យជនរងគ្រោះវិញទេ ទាល់តែជនរងគ្រោះធ្វើតាមអ្វីដែលពួកគេនិយាយសិន ។
ពួកគេគំរាមថានឹងនិយាយរឿងមិនពិតអំពីជនរងគ្រោះប្រាប់គេឯង បើជនរងគ្រោះមិនព្រមចុះចាញ់ទេនោះ ។
ពួកគេផ្ដល់អំណោយ ធ្វើតាមសំណើ ឬឲ្យរង្វាន់ផ្សេងទៀតដើម្បីទទួលបានអ្វីដែលពួកគេចង់បាន ។
ពួកគេប្រាប់ជនរងគ្រោះថា គ្មាននរណាម្នាក់នឹងជឿពួកគេឡើយ ហើយពួកគេនឹងមានរឿង ប្រសិនបើពួកគេប្រាប់នរណាម្នាក់អំពីការរំលោភបំពាននេះ ។
ពួកគេគំរាមថានឹងធ្វើបាបជនរងគ្រោះ ឬមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ម្នាក់ ប្រសិនបើជនរងគ្រោះមិនធ្វើតាមអ្វីដែលពួកគេនិយាយទេនោះ ។^១១

ការដោះស្រាយការរំលោភបំពានគឺជាស្ថានភាពដ៏សាំញ៉ាំមួយ ។ ពុំមានចម្លើយសាមញ្ញនោះទេ ប៉ុន្ដែយើងអាចរកឃើញការលួងលោមដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងពាក្យពេចន៍របស់អែលឌើរ ដាវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖ « គ្មានការឈឺចាប់ខាងសាច់ឈាម ការរងរបួសខាងវិញ្ញាណ ការឈឺចាប់ក្នុងព្រលឹង ឬការឈឺចិត្ត គ្មានជំងឺ ឬភាពកម្សោយណាដែលអ្នក ឬខ្ញុំជួបក្នុងជីវិតនេះ ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះមិនធ្លាប់បានដកបទពិសោធន៍ជាមុននោះទេ ។ នៅក្នុងគ្រានៃភាពទន់ខ្សោយមួយ យើងអាចនឹងស្រែកឡើងថា ‹ គ្មាននរណាម្នាក់ស្គាល់ពីអារម្មណ៍នេះទេ ។ គ្មាននរណាម្នាក់យល់ទេ › ។ ប៉ុន្តែព្រះរាជបុត្រានៃព្រះត្រាស់ដឹង និងយល់យ៉ាងឥតខ្ចោះ ដ្បិតទ្រង់បានដឹង និងរែកបន្ទុករបស់យើងម្នាក់ៗ ។ ហើយព្រោះតែពលិកម្មដ៏និរន្តរ៍ និងដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់ទ្រង់ ( សូមមើល អាលម៉ា ៣៤:១៤ ) នោះទើបទ្រង់មានការយល់ដឹងដ៏ឥតខ្ចោះ ហើយអាចលាតព្រះហស្ដនៃសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់មករកយើងបាន ។ ទ្រង់អាចឈោងព្រះហស្ដ ប៉ះ ជួយសង្គ្រោះ ប្រោស និងពង្រឹងយើង ហួសពីអ្វីៗដែលយើងអាចធ្វើបាន ហើយជួយយើងឲ្យធ្វើអ្វីដែលយើងមិនអាចធ្វើបាន បើយើងពឹងតែលើអំណាចយើងផ្ទាល់នោះ » ។^១២

សូមយើងងាកទៅរកម្ចាស់នៃមេត្រីភាព ហើយតាមរយៈទ្រង់ យើងនឹងរកឃើញសេចក្ដីសង្ឃឹម និងការព្យាបាល ។

ការប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សទាំងអស់ដោយសន្ដានចិត្តល្អ និងការគោរព

គឺដូចជាវាសំខាន់ដើម្បីបង្រៀនកូនចៅពីរបៀបរារាំងការរំលោភបំពាន ឬរបៀបឆ្លើយតបប្រសិនបើនរណាម្នាក់ព្យាយាមរំលោភបំពានពួកគេដែរ នោះវាក៏សំខាន់ផងដែរដើម្បីឲ្យកូនចៅយើងយល់ថា ពួកគេគួរតែគោរពដល់មនុស្សដទៃ ។ ការធ្វើតាមគោលការណ៍ណែនាំស្ដីពីក្រមសីលធម៌ និងសុជីវធម៌ដូចបានរៀបរាប់នៅក្នុងកូនសៀវភៅបទដ្ឋាន ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន គឺជាកន្លែងដ៏ល្អមួយដើម្បីចាប់ផ្ដើម ។ សូមបង្រៀនកូនចៅពីគោលការណ៍ដូចខាងក្រោមនេះផងដែរ ៖

វាមិនមែនជារឿងមិនអីនោះទេដែលធ្វើឲ្យនរណាម្នាក់ទៀតឈឺចាប់នោះ—ទាំងខាងផ្លូវកាយ ជាពាក្យសម្ដី ឬសតិអារម្មណ៍—មិនថាក្នុងកាលៈទេសៈអ្វីឡើយ ។ កុំនិយាយអ្វីដែលប្រមាថដល់គេ ឬដែលនឹងធ្វើឲ្យមនុស្សដទៃឈឺចាប់ ។ កុំបង្កើត ឬចែកចាយរូបភាព វីដេអូ ឬសារដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ និងការឈឺចាប់ដល់មនុស្សដទៃ ។
អ្នកមិនគួរប៉ះពាល់ផ្នែកសម្ងាត់របស់មនុស្សម្នាក់ទៀតនោះទេ ទោះបីជាអ្នក ឬពួកគេបានសុំក្ដី ។ កុំដោះសំលៀកបំពាក់របស់អ្នកនៅពីមុខនរណាម្នាក់ឡើយ ។ ហើយកុំមើលផ្នែកសម្ងាត់របស់មនុស្សដទៃទៀតឡើយ ។
នៅពេលនរណាម្នាក់និយាយថាទេ ឬសុំឲ្យអ្នកឈប់ធ្វើ ឬឈប់និយាយអ្វីមួយ សូមស្ដាប់តាមពួកគេ ។ ប្រសិនបើមនុស្សផ្សេងទៀតមិនចង់ឲ្យអ្នកប៉ះ ចាក់ក្រឡេក ឬថើប ឬប្រព្រឹត្តតាមកាយវិការណាមួយ សូមកុំធ្វើវា ។
កុំសម្លុតធ្វើបាបមនុស្សដទៃ ឬបង្ខំឲ្យមនុស្សដទៃធ្វើអ្វីដែលអ្នកចង់ឲ្យពួកគេធ្វើឡើយ ។ សូមគោរពដល់សិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់ពួកគេ ។^១៣