Eja, Më Ndiq

1 Mbretërve 17–19

Llojet e Zbulesës Vetjake

Elia qëndroi mbi një mal dhe pa erën që po thyente shkëmbinjtë, dhe ndjeu një tërmet, dhe “mbas tërmetit ra një zjarr, por Zoti nuk ishte në zjarr. Mbas zjarrit u dëgjua një zë, si një shushuritje e ëmbël” (1 Mbretërve 19:12). Këtu janë tri mënyra se si zëri i qetë dhe i vogël na sjell zbulesë.

dorë duke ndezur një dritë

Nganjëherë zbulesa vetjake sjell ndriçim menjëherë, si ndezja e një drite në një dhomë të errët.

burrë duke ecur nëpër mjegull

Nganjëherë kemi vetëm mjaft dritë sa të bëjmë disa hapa përpara.

burrë duke parë lindjen e diellit

Nganjëherë zbulesa vetjake vjen dalëngadalë, si një lindje dielli.¹

“Shpirti flet fjalë që ne i ndiejmë. Këto ndjenja janë të buta, një shtytje e lehtë për të vepruar, për të bërë diçka, për të thënë diçka, për të reaguar në njëfarë mënyre.”

Plaku Ronald A. Rasband, i Kuorumit të Dymbëdhjetë Apostujve, “Shpirti i Shenjtë na Udhëzoftë”, Liahona, maj 2017, f. 94.

Shikoni një seri materialesh filmike në të cilat udhëheqës të ndryshëm të Kishës përshkruajnë se si ata e “dëgjoj[në] … Atë”.

Shënim

1. Shih Dejvid A. Bednar, “Patterns of Light: Spirit of Revelation” [“Modelet e Dritës: Shpirti i Zbulesës”] (material filmik), ChurchofJesusChrist.org.