យើងបានទ្រទ្រង់ដល់កូន

ដោយ រេណែ ខក់ រដ្ឋយូថាហ៍ ស.រ.អា.

អារម្មណ៍ដ៏អស្ចារ្យដែលបានកើតមានមកលើខ្ញុំមានភាពខ្លាំងក្លាណាស់រហូតវាបានធ្វើឲ្យខ្ញុំលុតជង្គង់ចុះ ។

កាលនោះខ្ញុំមានអាយុទើបបីឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ហើយខ្ញុំមិនចង់ចេញពីមន្ទីពេទ្យ ដែលបានព្យាបាលឪពុកម្ដាយ របស់ខ្ញុំឲ្យជាសះស្បើយក្រោយពីជួបគ្រោះថ្នាក់រថយន្តនោះទេ ។

ជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ ខ្ញុំពុះពារនឹងរបួស ហើយមានការថប់បារម្ភទាក់ទងនឹងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរដែលឪពុកម្ដាយខ្ញុំ និងខ្ញុំបានជួប ពេលខ្ញុំមានអាយុបីឆ្នាំ ។ ប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំបានស្លាប់នៅក្នុងផ្ទៃម្ដាយខ្ញុំ ។

នៅខួបលើកទី២៥ឆ្នាំនៃគ្រោះថ្នាក់នោះ ខ្ញុំបាននឹកឃើញពីព្រឹត្តិការណ៍នោះម្តងទៀត ។ បីបួនខែក្រោយមក ខ្ញុំនៅតែមានបញ្ហានេះ ពេលនោះ មានមិត្តម្នាក់បានណែនាំខ្ញុំឲ្យងាកទៅរកព្រះវរបិតាសួគ៌របស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានសើច រួចសួរថា « តើទ្រង់នឹងធ្វើអ្វីខ្លះឲ្យខ្ញុំ ? »

ការពិបាកចិត្តរបស់ខ្ញុំនៅតែបន្ត ។ មួយឆ្នាំ ឬពីរឆ្នាំបន្ទាប់មក ខ្ញុំមានការនឿយហត់ចំពោះ ការឈឺចាប់ ហើយទុក្ខសោករបស់ខ្ញុំបានប្រែក្លាយទៅជាកំហឹង ។ ខ្ញុំបានធ្វើតាមការណែនាំរបស់មិត្តខ្ញុំ ហើយបានចាប់ផ្ដើមងាកទៅរកព្រះ ។

ខ្ញុំបានអធិស្ឋានថា « បើទ្រង់ពិតជាគង់នៅទីនេះមែន សូមចាត់នរណាម្នាក់មក—នរណាក៏បានដែរ » ។ « ខ្ញុំត្រូវការនរណាម្នាក់ ! »

ពេលវេលាចេះតែកន្លងផុតទៅ កាលខ្ញុំឈរនៅមាត់ទ្វាររបស់ខ្ញុំរង់ចាំទាំងឥតប្រយោជន៍ ។

« ព្រះអើយ មើលចុះគ្មាននរណាម្នាក់ខ្វល់ខ្វាយនោះទេ ! » ខ្ញុំបាននិយាយ ។ « គ្មាននរណាម្នាក់មកទេ ! »

ខ្ញុំបានដើរចូលទៅក្នុងផ្ទះវិញយឺតៗទាំងទឹកភ្នែក ហើយក៏បានបិទទ្វារ ។ ខ្ញុំបានដើរឡើងកាំជណ្ដើរទាំងអារម្មណ៍អស់សង្ឃឹម ។ ប៉ុន្តែពេលខ្ញុំឡើងដល់កាំចុងក្រោយ នោះស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ដ៏អស្ចារ្យមួយបានបំផុសខ្ញុំ ។ អារម្មណ៍នោះមានភាពខ្លាំងក្លាណាស់រហូតវាបានធ្វើឲ្យខ្ញុំលុតជង្គង់ចុះ ។

រួចអារម្មណ៍នោះបានចូលមកក្នុងគំនិតខ្ញុំ ៖ « រេណែ យើងបានទ្រទ្រង់ដល់កូន » ។

ព្រះវរបិតាបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានគំនិតដ៏អស្ចារ្យនោះតាមរបៀបដ៏ទន់ភ្លន់មួយ ពេលខ្ញុំត្រូវការវាបំផុត ។ ខ្ញុំបានដឹងថា ទ្រង់ ពិតជា ស្រឡាញ់ខ្ញុំ ហើយថាទ្រង់ ពិតជា ស្គាល់ខ្ញុំ ។ ទ្រង់ស្រឡាញ់ខ្ញុំខ្លាំងណាស់រហូតដល់ទ្រង់បានប្រទានសិទ្ធិជ្រើសរើសខាងសីលធម៌ដល់ខ្ញុំ ។ ទ្រង់នឹងមិនបង្ខំខ្ញុំ ឬនរណាម្នាក់ផ្សេងទៀតឲ្យធ្វើតាមទ្រង់ឡើយ ប៉ុន្តែទ្រង់ និងព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់អញ្ជើញយើងឲ្យមករកទ្រង់( សូមមើលម៉ាថាយ ១១:២៨–៣០ ) ។

ចាប់ពីថ្ងៃនោះមក ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំអាចពឹងផ្អែកលើទ្រង់បាន ។ ឥឡូវនេះជីវិតរបស់ខ្ញុំមានភាពប្រសើរឡើង ដោយសារខ្ញុំខិតខំធ្វើតាមទ្រង់ ហើយស្ដាប់ទ្រង់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។ ខណៈដែលព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបណ្តោយឲ្យខ្ញុំទទួលការឈឺចាប់ នោះទ្រង់ទាំងទ្វេក៏ប្រទានដល់ខ្ញុំនូវសេចក្ដីសុខសាន្ត ការលួងលោមចិត្ត កម្លាំង និងភាពក្លាហាន ដើម្បីខ្ញុំអាចរៀនចេញពីរឿងលំបាកៗទាំងឡាយដែរ ។ ការមាននូវភាពឈឺចាប់ ជួយខ្ញុំឲ្យយល់ដឹង ហើយគាំទ្រដល់មនុស្សដទៃទៀត ដែលកំពុងជួបបញ្ហាផងដែរ ។

យើងប្រហែលជាមិនអាចដឹងអស់នោះទេពីអ្វីដែលមនុស្សដទៃកំពុងឆ្លងកាត់ ប៉ុន្តែយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់មនុស្សនៅជុំវិញខ្លួនយើង ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណដែលខ្ញុំដឹងថា ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់ខ្ញុំស្រឡាញ់ខ្ញុំ ហើយស្ដាប់ខ្ញុំ ពេលខ្ញុំអំពាវនាវរកទ្រង់ ។