« មានសេចក្ដីក្លាហានដើម្បីឈោងទៅជួយ » Liahona ខែ កក្កដា ឬសីហា ឆ្នាំ ២០២២ ។
គោលការណ៍ទាំងឡាយនៃការងារបម្រើ
មានសេចក្ដីក្លាហានដើម្បីឈោងទៅជួយ
ព្រះនឹងប្រើយើងដើម្បីធ្វើឲ្យមានភាពខុសប្លែក ប្រសិនបើយើងនឹងយកឈ្នះលើការភ័យខ្លាច ។
ក្នុងនាមជាពួកអ្នកជឿ យើងមានសេចក្ដីត្រូវការយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីមានសេចក្ដីក្លាហាននៅក្នុងគ្រានេះ សូម្បីនៅក្នុងបទពិសោធន៍របស់យើងជាមួយនឹងការងារបម្រើក្ដី ។ ចន ( ឈ្មោះត្រូវបានផ្លាស់ប្ដូរ )ត្រូវបានចាត់ឲ្យធ្វើការងារបម្រើដល់ភីធើរ ជាសមាជិកម្នាក់ដែលមិនធ្លាប់ចូលរួមការប្រជុំវួដឡើយ ។ ចនបានភ័យព្រួយចំពោះការទាក់ទងទៅភីធើរ ដោយសារពួកគេមិនធ្លាប់ជួបគ្នា និងមិនស្គាល់ប្រវត្តិគ្នាឡើយ ។ ប៉ុន្តែដោយចងចាំដល់ការប្រឹក្សាឲ្យ« ស្រឡាញ់ ចែកចាយ និងអញ្ជើញ » នោះចន បានអធិស្ឋានសូមការដឹកនាំ រួចហើយបានចាប់ផ្ដើមដំណើរដើម្បីក្លាយជាមិត្តដ៏ស្មោះត្រង់របស់ភីធើរជាលើកដំបូង ។ គាត់បានចំណាយពេលរៀនស្គាល់ភីធើរ ដោយការទៅលេង ការទូរសព្ទ ជាញឹកញាប់ និងការចេញទៅហូបអាហារពេលព្រឹកម្ដងម្កាល ។ ចន បានស្គាល់ភីធើរកាន់តែច្រើន ហើយភីធើរបានទុកចិត្តលើមិត្តភាពរបស់ពួកគេ ។ នៅពេលគាត់ត្រូវការជំនួយ គាត់បានទាក់ទងទៅចនដែលបានឆ្លើយតបយ៉ាងរីករាយ ។
មានថ្ងៃមួយ ចនបានទទួលការបំផុសគំនិតថា ប្រហែលភីធើរបានត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការអញ្ជើញឲ្យត្រឡប់មកព្រះវិហារវិញ ។ អំឡុងពេលមួយដែលគាត់បានទៅលេង គាត់បានលើកឡើងពីគំនិតនោះដោយចេញពីចិត្ត ។ ភីធើរបានផ្អាក ។ គាត់បានពោលថា « ខ្ញុំមិនបានទៅព្រះវិហារអស់១៧ ឆ្នាំហើយ » ។ « តែខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំនឹងទៅ » ។ ពេលភីធើរបានទៅដល់វួដ នោះចនបាននៅទីនោះដើម្បីស្វាគមន៍គាត់ និងបានអង្គុយជាមួយគាត់ ។ ចនមានអំណរគុណដែលគាត់អាចយកឈ្នះលើការភ័យខ្លាចរបស់គាត់កាលពីដើម ។ តាមរយៈការខិតខំទាំងនេះ មនុស្សទាំងពីរនាក់នេះបានទទួលមិត្តភាពពិតដែលបានផ្ដល់ពរជ័យដល់ជីវិតរបស់ពួកគេ ។
ចូរក្លាហានឡើង
នាងអេសធើរនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រស្ដេចដោយ មីននេវ៉ា ខេ តៃចិត
ដំណើររឿងអំពីនាងអេសធើរក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់( សូមមើលនាងអេសធើរ ១-១០ )បង្រៀននូវគោលការណ៍ជាច្រើន ប៉ុន្តែដំណើររឿងដ៏មានប្រជាប្រិយបំផុតនោះគឺអំពីសេចក្ដីក្លាហាន ។ នាងអេសធើរគឺជាស្ត្រីសាសន៍យូដាវ័យក្មេងម្នាក់ នៅពេលនាងត្រូវបានជ្រើសរើសធ្វើជាម្ចាស់ក្សត្រី ហើយបានបង្ហាញសេចក្ដីក្លាហានដ៏អស្ចារ្យ ពេលនាងប្រថុយយកជីវិតរបស់នាងដើម្បីសង្គ្រោះដល់ប្រជាជននាង ។
ដោយសាតែឧបាយកល នោះស្ដេចត្រូវបានគេបោកបញ្ឆោតឲ្យចេញព្រះរាជក្រឹត្យថា សាសន៍យូដាគ្រប់រូបនៅក្នុងនគរគួរតែសម្លាប់ចោល ។ នាងអេសធើរបានគិតឃើញពីផែនការមួយដែលវាតម្រូវឲ្យមានសេចក្ដីជំនឿដ៏ធំ ហើយអាចជាឱកាសតែមួយគត់ដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរព្រះតម្រិះរបស់ស្ដេចបាន ។
តាមទម្លាប់ក្នុងវប្បធម៌របស់នាង ការចូលទៅគាល់ស្ដេចដោយគ្មានការអញ្ជើញអាចត្រូវយកទៅសម្លាប់ចោល ។ ប៉ុន្តែនាងបានឆ្ពោះទៅមុខជាមួយនឹងផែនការរបស់នាងដោយភាពក្លាហាន ហើយបានសុំប្រជាជនរបស់នាងឲ្យតមអាហារជាមួយនឹងនាង( សូមមើលនាងអេសធើរ ៤:១៦ ) ។ តាមរយៈទង្វើដ៏ក្លាហានរបស់នាង និងសកម្មភាពរបស់មនុស្សដទៃទៀត នាងអាចធ្វើឲ្យស្ដេចប្ដូរព្រះរាជក្រឹត្យរបស់ទ្រង់ ។ ការអធិស្ឋានរបស់នាងអេសធើរ និងប្រជាជនរបស់នាងបានទទួលចម្លើយ ។
យើងអាចយកនាងអេសធើរធ្វើជាគំរូអំពីភាពក្លាហាន ទោះជាក្នុងការងារបម្រើក្ដី ពេលយើងទុកការភ័យខ្លាចរបស់យើងមួយអន្លើរ ដើម្បីរៀនស្គាល់មនុស្សម្នាក់ ហើយជួយពួកគេនៅក្នុងបញ្ហារបស់ពួកគេ ។
គោលការណ៍ដែលត្រូវពិចារណា
តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ប្រសិនបើយើងឃើញថាខ្លួនឯងនៅក្រៅតំបន់សុខស្រួលរបស់យើងពេលធ្វើការងារបម្រើ ?
-
ចនបានអធិស្ឋានសូមការដឹកនាំពីព្រះ ។ ដោយមានជំនួយរបស់ព្រះ យើងអាចយកឈ្នះការភ័យខ្លាចបាន( សូមមើលទំនុកដំកើង ៣៤:៤ ) ។
-
យើងក៏អាចអធិស្ឋានដើម្បីទទួលបានសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះមនុស្សដទៃ ។ « សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលពេញខ្នាត នោះបណ្តេញសេចក្តីភ័យខ្លាចចេញ » ( យ៉ូហានទី ១ ៤:១៨ ) ។
-
ដូចជានាងអេសធើរដែរ យើងអាចប្រើការតមអាហារ និងការអធិស្ឋានដើម្បីពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងក្នុងការធ្វើសកម្មភាព( សូមមើលនាងអេសធើរ ៤:៣ ) ។
-
យើងអាចទុកចិត្តថា មានអំណាចនៅក្នុងការរក្សាសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើង ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១០:៩ ) ។ ការរស់នៅតាមសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើងអាចជួយយើងឲ្យទទួលជំនួយរបស់ទ្រង់ ។
-
យើងអាចពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងដោយការតមអាហារ ហើយជឿជាក់លើការសន្យារបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះយើង ។ សូមពិចារណាលើការសន្យានៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ៖ ចោទិយកថា ៣១:៦; អេសាយ ៤១:១០; ធីម៉ូថេទី ២ ១:៧; គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦:៣៣ ។
តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ?
មានសេចក្ដីក្លាហានដើម្បីឈោងទៅជួយ ។ មិនថាជាការរៀនស្គាល់មនុស្សម្នាក់ ឬអញ្ជើញពួកគេឲ្យធ្វើអ្វីមួយដែលអាចផ្ដល់ពរជ័យដល់ជីវិតរបស់ពួកគេនោះទេ ព្រះនឹងជួយប្អូនៗ ។