Onder heiligen der laatste dagen

Gods daad van barmhartigheid

M. Gary Hadfield, Virginia (VS)

Ik vroeg me jarenlang af of mijn zendingswerk aan de Franse Rivièra tevergeefs was geweest.

Foto van M. Gary Hadfield en zijn vrouw, met dank aan de auteur

Als jongeman ben ik van 1955 tot 1958 30 maanden in Frankrijk op zending geweest. De laatste acht maanden van mijn zending was ik als gemeentepresident in Cannes werkzaam. De gemeente Cannes was klein, met minder dan tien actieve leden.

Onze zendingspresident zei dat hij van plan was de gemeente te sluiten als we niemand zouden dopen. Op wonderbaarlijke wijze lieten drie dames op leeftijd zich kort na elkaar dopen. Na hun doop verhuisde een van hen naar Dijon, waar geen gemeente van de kerk was, en de andere twee vonden het moeilijk om actief in de kerk te blijven. Toch hielpen deze nieuwe kerkleden ons om de gemeente open te houden.

Stelt u zich eens voor hoe verbaasd ik was toen ik in de jaren negentig met mijn vrouw, Kathleen, naar Cannes terugkeerde en daar in Le Cannet, een charmante buurt in de heuvels van Cannes, een nieuw kerkgebouw aantrof. Het gebouw bood plaats aan een levendige en overvolle wijk, die naar het zich liet aanzien in twee wijken zou worden gesplitst. Toen de aanwezigen het nederige verhaal van mijn tijd in Cannes hoorden, stapten er drie grootmoeders op ons af die in de jaren zestig lid van de kerk waren geworden.

‘Als de gemeente Cannes niet open was gebleven,’ vertelden ze ons, ‘zouden we nooit van de herstelling van de kerk van Christus hebben geweten! Nu hebben we allemaal kleinzoons in het zendingsveld.’

Terwijl we ons samen verheugden over het resultaat van het open blijven van de gemeente, voegde een voorname man die ons gesprek had gehoord zich bij ons.

‘Ik ben broeder Paya, en ik ben ook in de jaren zestig lid van de kerk in Cannes geworden. ‘Ik ben hier in Cannes bisschop geweest, ringpresident van de ring Nice, en zendingspresident in Spanje.’

Later is broeder Paya president van de Madridtempel (Spanje) en gebiedszeventiger geworden. We huilden allemaal van vreugde toen we hun verhaal hoorden.

Wat een daad van barmhartigheid van de Heer om mij te laten weten dat ons zendingswerk aan de Franse Rivièra niet tevergeefs was geweest, zoals ik zo lang gedacht had. De Heer ziet nauwgezet toe op onze inspanningen en zegent ons met succes, hoewel wij het toekomstige resultaat niet kunnen voorzien zoals Hij dat doet.