‘Wat de gelijkenis van de talenten met mijn roeping als jeugdwerkpianiste te maken heeft’, Liahona, juli 2022.
Jongvolwassenen
Wat de gelijkenis van de talenten met mijn roeping als jeugdwerkpianiste te maken heeft
De Heer weet hoe Hij onze talenten kan gebruiken om ons en de mensen die we dienen tot zegen te zijn.
‘Ik doe mijn gehoorapparaat uit en loop dan door de gang tot ik jullie niet meer kan horen. Laten we eens kijken hoe ver ik kom!’ roept de jeugdwerkpresidente, die me een teken geeft dat ik kan beginnen. Ik speel de eerste akkoorden van ‘De Kerk van Jezus Christus’ (Kinderliedjes, p. 48) op de piano, en een koor jonge stemmetjes begint te zingen.
Als we niet meten hoe hard de jeugdwerkkinderen kunnen zingen, zingen we liedjes op verschillende snelheden en met gebaren. Het is de eerste keer sinds mijn twaalfde dat ik terug ben in het jeugdwerk, en ik kan niet geloven hoeveel vreugde hier is.
Een paar jaar geleden had ik niet gedacht dat het spelen van jeugdwerkliedjes de voornaamste manier zou zijn waarop ik mijn muzikale vaardigheden gebruikte. Ik heb het grootste deel van mijn leven in competitieverband piano en viool gespeeld en veronderstelde dat ik altijd intensief met muziek bezig zou zijn.
Maar tegen het einde van mijn studie aan de universiteit, namen het behalen van mijn diploma en mijn voltijdbaan veel tijd in beslag. Enkele uren per week met orkesten oefenen en zelf ijverig oefenen, kwamen helemaal onderaan mijn prioriteitenlijstje te staan. Ik hield nog steeds van muziek en probeerde zo vaak mogelijk te spelen om mijn vaardigheden op pijl te houden, maar ik trad bijna niet meer op.
Maar daar heb ik de laatste tijd geen moeite meer mee. Mijn talent voor het jeugdwerk gebruiken is anders dan de competities en de stressvolle uitvoeringen waarvoor ik zo hard moest werken, maar in sommige opzichten is dit beter voor mij. Het is een van de enige keren dat ik echt het gevoel heb dat ik mijn talenten voor het welzijn van anderen kan gebruiken.
Mijn talenten gebruiken
In de gelijkenis van de talenten verwacht de meester dat zijn slaven met hun talenten grote resultaten bereiken. Hoewel hij naar ieders vermogen verschillende talenten uitdeelt, wordt er uiteindelijk van iedere slaaf verwacht dat hij de talenten zodanig gebruikt dat wat hij eerst had, toeneemt (zie Mattheüs 25:15, 21).
Ik nam deze gelijkenis echt ter harte toen ik jong was. Hoewel de talenten in de gelijkenis geldbedragen waren, kunnen ze met onze persoonlijke vaardigheden en capaciteiten vergeleken worden, en ik wilde hard werken om mezelf te verbeteren en de talenten die ik had te vermenigvuldigen. Toen ik dus door mijn studentenleven werd opgeslokt, voelde ik me vaak schuldig dat ik niet voldoende aan mijn muziekopleiding deed. Ik vroeg me af of ik op de angstige man leek die zijn ‘talent [had] verborgen’ omdat hij bang was om het te verliezen (Mattheüs 25:25).
Maar toen ik met mijn nieuwe roeping begon, had ik dat gevoel helemaal niet. Hoewel ik niet zoveel druk op mezelf uitoefende als ik gewend was, was ik altijd blij als ik achter de piano in de hoek van de jeugdwerkkamer zat, omdat ik wist dat ik de kinderen diende.
Toen Jezus Christus beschreef hoe de man met de vijf talenten zijn talenten vergrootte, zei Hij dat de man ‘ging […] en handelde’ (Mattheüs 25:16). Met andere woorden, de man moest wat hij had met anderen delen om te verbeteren en te groeien.
Ik begon te beseffen dat elke zondag pianospelen voor een heleboel onrustige kinderen niet betekende dat ik mijn vaardigheden niet volledig gebruikte. Spelen in het jeugdwerk was zogezegd een goede ruil; ik zorgde voor de muzikale begeleiding en ik mocht getuige zijn van het prachtige getuigenis van de kinderen in mijn wijk. Hoe meer tijd ik in de hoek van de jeugdwerkkamer doorbreng, hoe meer ik echt het gevoel heb dat deze gelegenheid mij ‘veel meer’ geeft.
Gezegend door onze roeping
Ik geloof dat mijn roeping geïnspireerd was. Op dat moment hing mijn geloof aan een zijden draadje en had ik het gevoel dat het leven zwaar was. Deze roeping herinnerde mij eraan dat ik mijn fundament in het evangelie moest versterken en ik me moest concentreren op de eenvoud en pracht van eeuwige waarheden. Ik mocht samen met de kinderen die ik diende mijn getuigenis versterken, en dat is een van de echte doelen van een roeping.
Een roeping kan moeilijk zijn; soms worden we geroepen om iets te doen waarvoor we ons niet geschikt voelen en wat veel tijd in beslag neemt. Soms is het tegenovergestelde het geval en vragen we ons af of we onze vaardigheden wel volledig gebruiken en of we ons op iets anders moeten richten. Maar de Heer weet hoe Hij onze talenten kan gebruiken op een manier die niet alleen de mensen die we dienen tot zegen is, maar ook onszelf.
Zoals ik uit ervaring weet, zullen al onze moeiten in de dienst van de Heer iets aan ons leven toevoegen. Als we onze tijd en talenten aan de Heer toewijden, zal Hij ze altijd voor ons welzijn gebruiken.